ท่านประธานจอมเฮี๊ยบกับยัยหวานใจสุดที่รัก บทที่ 26 ฉันเห็นด้วย
“มีหญ้างูเหลือมผสมลงไปในยาซึ่งมีผลทำให้เส้นเสียงเป็นอัมพาตชั่วคราว แต่ก็อยู่ได้ไม่นาน เธอน่าจะพูดได้อีกสักพัก ๆ”
กิดเดียนพยักหน้าให้ แมทธิวส่งหมอกลับ
หลังจากพวกเขาออกไป เขาก็เดินไปที่เตียงและมองไปที่ผู้หญิงที่นอนอยู่บนเตียง ตอนนี้เนลล์เงียบขึ้นมากในขณะที่เธอนอนอยู่บนเตียงโดยไม่ขยับตัว ดูเหมือนว่าเธอกำลังหลับอยู่ ใบหน้าที่ยังคงสีแดงสดของเธอเผยให้เห็นความเจ็บปวดจากความอดทนของเธอโดยไม่ได้ตั้งใจ กิดเดียนมองดูเธอสักพักก่อนจะเดินหายไป ไม่กี่วินาทีต่อมาเสียงน้ำไหลดังมาจากห้องน้ำ
เนลล์ลืมตาขึ้นด้วยความงุนงงเมื่อรู้สึกได้ถึงเงาร่างสูงใหญ่ที่ยืนอยู่เหนือหัวเธอ
“ไปแช่น้ำเย็นกันเถอะ หืม?”
เธอมองเขาแล้วพยักหน้า กิดเดียนอุ้มเธอขึ้นมาแล้วพาไปยังห้องน้ำ
อ่างอาบน้ำที่กว้างขวางเติมเต็มไปด้วยน้ำแล้ว เมื่อกิดเดียนวางเธอลงในน้ำเย็นทำให้เธอตัวสั่นและโอบแขนรอบตัวเธอทันที
“คุณลุกขึ้นได้ไหม?” เนลล์พยักหน้าและพยายามตอบว่าใช่ แต่เมื่อกิดเดียนปล่อยเธอนั่งลงเอง ร่างกายของเธอก็อ่อนปวกเปียกแล้วเธอก็ตกลงไปในน้ำ
เสียงถอนหายใจที่ทำอะไรไม่ถูกดังขึ้นเหนือศีรษะของเธอ วินาทีต่อมาร่างของเธอก็ลอยขึ้น เธอไอด้วยความเจ็บปวดสองครั้งและพ่นน้ำออกมา
ในขณะที่เธอกำลังจะลืมตาผ้าขนหนูก็ถูกโยนลงไปและน้ำบนใบหน้าของเธอก็ถูกเช็ดออกด้วยการเคลื่อนไหวที่ไม่อ่อนโยน เธอยังได้ยินเสียง ‘จ๋อม’ ตามมาด้วย กิดเดียนก้าวลงไปในอ่างด้วย เขานั่งอยู่ข้างหลังเธอเพื่อให้เธอพิงลำตัวเขาและแขนเขาก็โอบรอบตัวเธอ หลังของเนลล์แข็งขึ้นทันที เธอรู้สึกราวกับว่าหลังของเธอพิงกับหินภูเขาไฟ มันร้อนมาก เธอได้กลิ่นฟีโรโมนของผู้ชายที่ทรงพลังและความร้อนในร่างกายของเธอที่เพิ่งถูกผลักลงไปก็เริ่มปั่นป่วนอีกครั้ง เธออดไม่ได้ที่จะดิ้นรนและพยายามขัดขืน แต่เสียงที่ไม่พอใจก็ดังมาจากข้างหลังเธอ
“เลิกขยับสักที!” การแสดงออกของกิดเดียนดูขุ่นเคือง เมื่อถูกปฏิเสธจากครั้งก่อนดังนั้นเขาจึงอารมณ์ไม่ดีอยู่แล้ว
ถ้าไม่ใช่เพราะกลัวว่าเธอจะลื่นตกน้ำและจมน้ำตายเขาก็คงไม่ได้นั่งในอ่างกับเธอเช่นกัน ท้ายที่สุดแล้วเนลล์ไม่ใช่คนเดียวที่ถูกทรมานจากตำแหน่งนี้ ดูเหมือนว่าเนลล์จะนึกถึงเรื่องนี้และหน้าซีด จากนั้นเธอก็นั่งนิ่งและตรวจสอบให้แน่ใจว่าเธอไม่ได้เคลื่อนไหวใด ๆ สภาพแวดล้อมเงียบสงบเมื่อทั้งสองแช่น้ำอย่างเงียบ ๆ และเนื่องจากอุณหภูมิร่างกายของทั้งคู่ที่เย็นจัดในตอนแรกดูเหมือนจะเย็นน้อยลง ร่างกายของเธออ่อนแอมากจนแทบจะไม่สามารถนั่งตัวตรงได้หากไม่มีกิดเดียนพยุงเธอจากด้านหลัง
เมื่อนึกถึงผู้ร้ายที่วางยาเธออีกครั้งเธอก็อยากจะหัวเราะ เธอคิดว่าไม่ว่าครอบครัวเจนนิงส์ จะเลวทรามขนาดนี้ พวกเขาก็แค่มีอคติกับเธอและต้องการให้เธอเลิกกับเจสันและช่วยให้เขาคบหากับเซลีน เธอไม่มีความตั้งใจที่จะยุ่งเกี่ยวกับเจสันอีกต่อไปดังนั้นจึงไม่สำคัญว่าเธอจะช่วยพวกเขาหรือไม่
อย่างไรก็ตามพวกเขาโหดเหี้ยมกว่าที่เธอคิด เพื่อที่จะให้ทั้งสองคนได้อยู่ด้วยกันอย่างเป็นสุข โดยไม่ถูกวิพากษ์วิจารณ์หรือถูกนินทาพวกเขาจึงตีกรอบเธอว่ามีความสัมพันธ์กับ ไอแซค คอลลินส์!
ไม่เพียงแค่นั้นพวกเขายังวางยาเธอและพยายามส่งเธอไปที่เตียงไอ้ขยะนั่น! นั่นคือพ่อของเธอ! ย่าของเธอ!
ถ้าเธอไม่ได้เติบโตมาในครอบครัวเจนนิงส์ และใช้ชีวิตอย่างมีความสุขตลอดสิบแปดปีแรกในบ้านหลังนั้นเธอคงจะเริ่มสงสัยจริงๆว่าเธอเป็นลูกของเจนนิงส์หรือไม่! ความโกรธคำรามปะปนกับความเศร้าที่ไม่มีที่สิ้นสุดพุ่งผ่านอกของเธอ เธอหลับตาและหายใจเข้าลึก ๆ
หลังจากเวลาผ่านไปไม่นานในที่สุดร่างกายของเธอก็เริ่มเย็นลงและความรู้สึกของเธอก็ชัดเจนเช่นกัน เธอลืมตาขึ้นและรู้สึกว่าลำคอของเธอไม่อึดอันแล้วเธอจึงพยายามพูด “กิดเดียน ลีย์ ฉันดีขึ้นแล้ว”
แม้ว่าเสียงของเธอจะบางเบาราวกับปุยนุ่น แต่ในที่สุดเธอก็สามารถส่งเสียงได้ เธอไม่สามารถทำอะไรได้ แต่ก็รู้สึกโล่งใจ กิดเดียนไม่พูดอะไร แต่กลับลุกขึ้นมาอุ้มเธอขึ้นมาจากอ่างอาบน้ำแทน
ร่างกายของเธอเปียกโชกไปหมดและชุดที่เปียกของเธอก็แนบชิดกับร่างกายของเธอ เห็นสัดส่วนรูปน่างที่เย้ายวน เนลล์หน้าแดงและผลักมือของเขาที่กำลังจะเช็ดน้ำออกจากเธอ
เธอคว้าผ้าขนหนูแล้วรีบพูดว่า “ ฉันทำเอง”
กิดเดียนมองเธออย่างเงียบ ๆ และเห็นว่าเธอก้มหัวลงด้วยความเขิน เธอก็หัวเราะอย่างไม่รู้ตัว
“เอาล่ะตั้งแต่คุณตัวอุ่นขึ้นแล้วคุณไม่คิดจะตอบแทนผมที่ช่วยคุณเหรอ? อย่างเช่นคุณจะถูตัวให้ผม” เนลล์เงยหน้ามองเขาด้วยความตกใจ
กิดเดียนอยู่ในน้ำกับเธอ และร่างกายของเขาก็เปียกโชกเช่นกัน เสื้อเชิ้ตสีขาวของเขาถูกแนบไปกับช่วงอกทำให้มองเห็นกล้ามหน้าท้องอันแข็งแรงที่อยู่ภายใต้เสื้อตัวนั้นได้อย่างง่ายดาย ที่เรียงอย่างสวยงามและมีความเซ็กซี่ ไม่ดูเกินจริงเรียกได้ว่าสมบูรณ์แบบใบหน้าของเธอร้อนฉ่าไปจนถึงคอ ทำให้เธออยู่ไม่สุข
“นะ นั่นมัน… ฉะ ฉัน” เธอกลายเป็นลิ้นพันกันเพราะความกังวลใจและออร่าที่กดขี่เธอจากผู้ชายที่แข็งแกร่งมาก ปกติแล้วเธอเป็นเด็กผู้หญิงที่พูดเก่ง แต่ตอนนี้เธอไม่สามารถพูดอะไรได้ กิดเดียนหัวเราะแล้วจับมือเธอทันที เนลล์ก้าวถอยหลังอย่างตกใจและแนบร่างของเธอเข้ากับกำแพง
วินาทีต่อมาเธอรู้สึกถึงการเข้ามาอยู่ใกล้ของใครบางคน ใบหน้าที่หล่อเหลาและสมบูรณ์แบบของกิดเดียนนั้นเข้ามาใกล้ที่ดวงตาของเธอและมุมปากของเขาเอียงขึ้น แต่ไม่มีเสียงหัวเราะในดวงตาของเขาเลย เขายันมือข้างหนึ่งไว้กับกำแพงแล้วยกอีกข้างขึ้นมาจับคางของเธอแทนแล้วค่อยๆยกขึ้น
“ผมจำได้ว่าเคยบอกกับคุณก่อนหน้านี้ว่าผมจะให้เวลาคุณคิดเรื่องนี้สามวัน แล้วสามวันนั้นก็ผ่านมาแล้ว คุณต้องทำตามคำสัญญาไม่ใช่หรือ?” เนลล์ตะลึง
เธอมองเข้าไปในดวงตาที่ลึกและดำสนิทของเขา เขาเป็นเหมือนธารน้ำแข็งที่ไม่มีวันละลายเป็นเวลาพันปี ซึ่งแตกต่างมากกับรูปลักษณ์ที่อ่อนโยนและสง่างามของเขา เธอรู้สึกประหม่าจากการจ้องมองของเขา มันเหมือนมีอะไรบางอย่างพุ่งเข้าใส่เธออย่างรุนแรงจนเหมือนมันกำลังจะพุ่งออกจากลำคอ ในความเป็นจริงถ้าเธอคิดอย่างรอบคอบข้อเสนอของกิดเดียนก็ไม่เป็นอันตรายต่อเธอ
แม้ว่าเธอจะไม่รู้ว่าทำไมเขาถึงอยากแต่งงานกับเธอ แต่ก็เป็นเรื่องจริงที่เธอต้องการสามีและการแต่งงาน สาเหตุที่เธอไปร่วมงานเลี้ยงวันเกิดของเซลีนในครั้งนี้เป็นเพราะ ซิเวีย วอร์กเกอร์ ข่มขู่เนลล์ด้วยทรัพย์สมบัติของแม่ หากสิ่งเหล่านั้นยังคงอยู่ในมือของซิเวีย เนลล์จะไม่สามารถหนีการบังคับของเธอได้
ตอนนี้ถ้าเธอแต่งงานกับ กิดเดียน ลีย์ ใครบางคนที่เจนนิ่งส์ไม่สามารถยั่วยุได้ทุกอย่างก็จะเปลี่ยนไป ยิ่งไปกว่านั้นแม้ว่ากิดเดียนจะเป็นปริศนา แต่จากสิ่งที่เธอเคยเห็นเกี่ยวกับเขามาจนถึงตอนนี้ เขาก็ไม่มีเจตนาร้ายต่อเธอ เธอเคยเจ็บปวดมาแล้วครั้งหนึ่งและไม่รู้สึกว่าจะรักชายอื่นได้อย่างง่ายดายในชีวิตนี้ แล้วมันจะแตกต่างยังไงว่าเธอแต่งงานกับใคร? เมื่อนึกถึงสิ่งนี้ความกังวลใจของเธอก็คลายลงเล็กน้อย สายตาของเธอเมื่อมองไปที่กิดเดียนดูซับซ้อนขึ้นเล็กน้อย
“กิดเดียน ลีย์ คุณแน่ใจหรือว่าต้องการแต่งงานกับฉัน?”
กิดเดียนเลิกคิ้ว “คุณคิดว่าผมยังแสดงความจริงใจไม่พอเหรอ?”
เนลล์เม้มริมฝีปากของเธอ จากนั้นหลังจากต่อสู้ในใจในที่สุดเธอก็พยักหน้า
“โอเค ฉันตกลง”