Chapter 169: เรากลับมาแล้ว
เพียงการประลองแรกก็ทําลายความคิดและความเชื่อของผู้คนนับไม่ถ้วน
ผู้ประกาศตะโกน “แกร่งเกินไปแล้ว…”
ลู่เสี่ยวไปก้าวไปข้างหน้าและมองไปที่สถานที่ที่ทีมของทั้งสามสถาบันนั่งอยู่ “วันนี้สถาบันอันธพาลจะรับ ความท้าทายจากทุกทีมที่ต่ํากว่าระดับนักตกปลาในตํานานจากสถาบันทั้งสามรวมถึงทีมของเมืองทะเลครามทั้งหมดที่ต่ํากว่าระดับนักตกปลาในตํานาน”
หานเฟยก็ก้าวไปข้างหน้า “หากทีมใดสามารถเอาชนะเราได้ฉันจะมอบไข่มุกคุณภาพระดับกลางให้กับสมาชิกแต่ละคนคน 10,000 เม็ด
“ว้าว
ตอนนี้ไม่มีใครพูดถึงทีมกําจัดอันธพาลหลังจากที่ได้ชมการต่อสู้ที่น่าตื่นเต้นนี้
เป่าจินกําหน้าอกของเขาดวงตาของเขาตื่นตระหนกและน้ําเสียงของเขาเป็นกังวล “พวกเขากลับมาแล้ว พวกเขากลับมาแล้ว สถาบันในตํานานกลับมาแล้ว”
ทีมต่างๆที่จะต่อสู้กับพวกเขาถึงกับต้องคิดหนัก พวกเขาไม่ใช่เด็กห้าคน แต่เป็นอันธพาลห้าคนที่ดุร้าย โมโหและเข่นฆ่าศัตรูเหมือนฆ่าปลา พวกเขาไม่ต้องการมุกคุณภาพระดับกลาง 10,000 เม็ด! พวกเขาแค่อยากมีชีวิตอยู่
ทีมปรมาจารย์ตกปลาผู้ยิ่งใหญ่ระดับกลางทุกทีมถอนตัวทันที ไม่มีอะไรสําคัญไปกว่าชีวิตของพวกเขา ทําไมพวกเขาต้องเอาชีวิตไปทิ้งเมื่อพวกเขารู้ว่าผลมีแต่จะต้องแพ้เท่านั้น?
แต่ปรมาจารย์ตกปลาผู้ยิ่งใหญ่ขั้นสูงและระดับสูงสุดต่างก็รีบลงทะเบียน พวกเขาคิดว่าน่าจะลองดู แม้ว่ามันอาจจะเป็นการกลั่นแกล้งผู้อ่อนแอ แต่พวกเขาก็สามารถหาเงินได้มากมาย! ดังนั้นสํานักงานลงทะเบียนจึงแออัด
เป่าจินรีบไปที่สํานักงานทะเบียนและตะโกนว่า “ทุกคนฟังฉัน โปรดไปสร้างทีมก่อน และหากคุณไม่แข็งแกร่งพออย่าลงทะเบียน เราต้องการเพียงผู้แข็งแกร่ง คุณได้ยินฉันไหม? เราต้องการเพียงผู้แข็งแกร่ง…”
เด็กชายจากสถาบันการศึกษาแห่งแรกหัวเราะเยาะ พวกเขากําลังยั่วคนหรอ ไข่มุกคุณภาพกลางๆหมื่นเม็ดต่อคน นั่นเป็นเงินจํานวนมากเลยนะ
เด็กชายพูดกับอาจารย์ข้างๆเขาว่า “ฉันจะกลับไปเลือกสมาชิกในทีม ฉันจะสู้กับพวกเขาในเกมที่ 100”
ที่มุมหนึ่งของเวทีมีชายสวมหน้ากากสามคน
เหวินเหรินหยูถามว่า “เฒ่าไป เจ้าพวกนี้ไปไกลเกินไปหรือเปล่า”
เสี่ยวฉานยิ้มและกล่าวว่า “นี่เป็นการแสดงให้เห็นถึงความแข็งแกร่ง ถ้าคน ๆ หนึ่งต้องซ่อนความแข็งแกร่ง แล้วอะไรคือจุดที่ทําให้เขาแข็งแกร่งล่ะ?”
เฒ่าไปพยักหน้า “สิ่งที่ลู่เสี่ยวไปและหานเฟยพูดกระตุ้นคนจํานวนมากเกินไป ตอนนี้พวกเขาต้องระมัดระวัง อย่างมากในแต่ละการประลองต่อไป นี่ไม่ใช่การแข่งขันระดับเดียวกันอีกต่อไป แต่เป็นการแข่งขันที่ยากขึ้น ตอนนี้คู่ต่อสู้ของพวกเขาจะเป็นปรมาจารย์ตกปลาผู้ยิ่งใหญ่ระดับสูง
เหวินเหรินหยูถามว่า “แล้วพวกเขาจะสามารถรับมือกับปรมาจารย์ตกปลาผู้ยิ่งใหญ่ระดับสูงได้หรือไม่”
เสี่ยวฉานยิ้ม “เด็กพวกนี้แข็งแกร่งมาก ฉันไม่สงสัยเลยว่าพวกเขาสามารถฆ่านักตกปลาในตํานานได้หากพวกเขาใช้ทักษะการต่อสู้ไม้ตายของพวกเขา”
เฒ่าไปรู้สึกตื่นเต้น “รายชื่อ 100 อันดับแรกกําลังจะเปิดตัว 50 การประลองที่ผ่านมาเป็นโอกาสที่ดีสําหรับพวกเขาในการรวบรวมประสบการณ์การต่อสู้ เสี่ยวฉาน เมื่อพวกเขากลับไปบอกพวกเขาให้ใช้เพียง 70% ของพลังในการต่อสู้ในการประลองเว้นแต่ว่าจะเจอกับคู่แข่งที่แข็งแกร่ง”
เสี่ยวฉานรู้สึกประหลาดใจ “70% หรอ แต่คู่ต่อสู้ของพวกเขาจะเป็นปรมาจารย์ตกปลาผู้ยิ่งใหญ่ระดับสูงนะ!”
เฒ่าไปยิ้ม “ความสามารถของพวกเขาจะดีขึ้นถ้าบีบคั้นให้สุด”
เมืองทะเลครามทั้งหมดรู้ว่าสถาบันการศึกษาที่สี่กลับมาแล้วสําหรับวัยรุ่นห้าคนได้ประกาศสงครามกับนักตก ปลาที่แข็งแกร่งทั้งหมดที่อยู่ในระดับต่ํากว่านักตกปลาในตํานานในเมืองทะเลครามนี้
เหอเสี่ยวยยังคงได้ยินผู้คนพูดถึงตํานานอันธพาลระหว่างทางไปโรงเรียน
หวังไปยยิ้ม “ฉันเคยคิดว่าถังเกอเป็นอัจฉริยะคนแรกในหมู่บ้าน หลังจากนั้นเขาได้รับการคัดเลือกจากทูตสวรรค์และถูกนําเข้ามาในเมืองโดยตรง แต่ตอนนี้ฉันเริ่มไม่แน่ใจแล้ว หานเฟยมาถึงจุดที่เขาอยู่ในวันนี้ได้จริง ๆ เพราะสิ่งที่ถังเกอมอบให้เขาจริงหรือเปล่า”
เซียว่ฉางหัวเราะเยาะ “ไม่มีทาง! ลองคิดดูสิว่าของอะไรแบบไหนที่ทําให้คุณแข็งแกร่งแบบนี้ได้? มันนานแค่ไหนแล้ว? เราอยู่ในเมืองทะเลครามได้ไม่ถึงหนึ่งปีหานเฟยมาน้อยกว่าสองเดือน แต่ตอนนี้เขาได้ประกาศสงครามกับปรมาจารย์การตกปลาผู้ยิ่งใหญ่ระดับสูงแล้ว”
จู่ๆเหอเสียวยก็หายใจเข้าลึกๆ และพูดว่า “ฉันตัดสินใจแล้ว”
ทุกคน: “???”
เหอเสี่ยวยประกาศว่า “ฉันเลือกที่จะเป็นนักล่า”
ทุกคน: ….
เจียงน่านตะโกน”เฮ้! เสี่ยวยใจเย็น ๆ เซียเสี่ยวจานเป็นนักล่าเพราะสัตว์จิตวิญญาณของเธอคือกุ้งเงา แต่สัตว์ฝ่ายวิญญาณของคุณเป็นปลาคาร์ดินัล คุณเหมาะที่จะเป็นนักรบวิญญาณนะ!”
เหอเสี่ยวยตอบกลับไป “ไม่ คุณลืมไปแล้วหรอว่าหนูแดงเร็วแค่ไหน”
เหอเสี่ยวยตัดสินใจแล้ว หานเฟยแข็งแกร่งมาก! เธอเคยสอนหานเฟยใช้ท่ากวาดในเวลานั้น แต่ตอนนี้เธอเทียบกับหานเฟยไม่ได้เลย
แม้ว่าหานเฟยจะยืนนิ่งและปล่อยให้เธอตีเขาในตอนนี้ แต่เธอก็ไม่สามารถทําร้ายเขาได้ เธอรู้ชัดเจนว่าหยางเสียวแข็งแกร่งเพียงใด แต่หานเฟยบดขยี่เขาอย่างง่ายดาย! และจางซวนหยูก็แข็งแกร่งอย่างน่ากลัวเช่นกัน เธอจะชนะพวกเขาสองคนได้หรือไม่ถ้าเธอเลือกที่จะเป็นนักรบวิญญาณ? นั่นคงเป็นไปไม่ได้ แต่เธอรู้ว่าเธอมีพรสวรรค์ของนักล่าเพราะเธอมีหนูแดงและเอกสารที่ไม่สมบูรณ์เกี่ยวกับ 108 วิธีในการฝึกร่างกาย…
หลังสามารถเสริมสร้างร่างกายของเธอ และด้วยหนูแดงมันจะดีกว่าสําหรับเธอที่จะเป็นนักล่ามากกว่านักรบวิญญาณ
การประลองวันนี้ถูกระงับ สนามประลองทะเลครามได้ทําการคัดเลือกปรมาจารย์ตกปลาผู้ยิ่งใหญ่อย่างเร่งด่วน พร้อมเลือกคนที่มีสัตว์วิญญาณที่แปลกใหม่ ปรมาจารย์ตกปลาผู้ยิ่งใหญ่ระดับกลางและต่ํากว่าจะไม่มีคุณสมบัติในการประลอง
..ที่ร้านหม้อไฟปลามังกร
เลอเหรินกวงกลืนอาหารของเขา “ฉันผิดหวังจัง พวกเขาอ่อนแอมาก! เราไม่จําเป็นต้องใช้กําลังทั้งหมดของเราเลย!”
จางซวหยูพึมพํา “ฉันควรไปขอโทษผู้หญิงคนนั้นไหม? ทําไมเด็กผู้หญิงถึงต้องเป็นนักรบวิญญาณด้วยนะ?”
หานเฟยเย้ยหยัน “เฮเฮ! มันเป็นการประลอง! ไม่ต้องโปรยเสน่ห์ก็ได้ตกลงมั้ย?”
จางซวนหยูมองต่ําลง “ฉันรู้สึกผิดนี่นา!”
หานเฟยขยิบตา “ฉันจะไปกับคุณเมื่อเราชนะการประลองครบร้อยครั้ง”
“จริงหรอ?”
หานเฟยพยักหน้าอย่างจริงจัง
เซียเสี่ยวจานเยาะเย้ย “ฮ่าฮ่า! นายแค่อยากไปพบผู้หญิงของนายเองไม่ใช่เหรอ”
ลู่เสี่ยวไปถาม “หานเฟย ตอนนี้พลังสายฟ้านั่นเป็นยังไงบ้าง”
หานเฟยหัวเราะ “ไม่ใช่เรื่องใหญ่ มันทําให้ร่างกายเป็นอัมพาตชั่วคราวแต่ด้วยพลังวิญญาณก็สามารถยับยั้งพลังนี้ได้แล้ว”
หลี่กังส่งบาร์บีคิวมาให้
หลีกังกล่าวชื่นชม “ลูกพี่วันนี้คุณยอดเยี่ยมมาก!”
หานเฟยยิ้ม “ไม่ใช่แค่ฉัน”
“ใช่แล้ว ลูกพี่และคนอื่น ๆ ก็ยอดเยี่ยมเช่นกัน”
หลี่กังรู้สึกขอบคุณหานเฟยมาก ไม่ถึงหนึ่งปีที่ผ่านมาเขายังคงเป็นนักเลงที่มานอนเล่นทุกวันแทะเมล็ดแตงโมทะเลและเก็บค่าคุ้มครอง แต่ตอนนี้เขาเป็นผู้จัดการทั่วไปของปลามังกรแล้ว
ลู่เสี่ยวไปกล่าว “มากินข้าวให้เสร็จแล้วกลับไปฝึกกันเถอะ”
ในขณะที่พวกเขากําลังรับประทานหม้อไฟอย่างมีความสุข ในบ้านพักของนายกเทศมนตรีเมืองทะเลคราม เฒ่าไปนั่งอยู่อย่างเฉื่อยชาและมีอาจารย์ใหญ่และรองอาจารย์ใหญ่ของอีกสามสถาบันอยู่ที่นั่นด้วย
เฒ่าไปมองไปรอบ ๆ ห้อง “ช่วงเวลาสี่ปีสิ้นสุดลงแล้วและการแข่งขัน 100 อันดับ กําลังจะเริ่มขึ้นอีกครั้งสถาบันอันธพาลเงียบหายไปนานกว่าสามสิบปี ตอนนี้เรากลับมาแล้ว เราสามารถเข้าร่วมการแข่งขันได้ใช่ไหม?”
อาจารย์ใหญ่สถาบันที่สองส่งเสียงดัง “ฮึ! คุณขาดจากการแข่งขันแปดครั้งติดต่อกัน ทําไมเราต้องอนุญาตให้คุณเข้าร่วมอีกครั้งเพียงเพราะคุณต้องการ
อาจารย์ใหญ่ของสถาบันที่หนึ่งกล่าวเพิ่มเติมว่า “เฒ่าไป สถาบันการศึกษาของคุณมีเพียงห้าคนเท่านั้นหรือ? สถาบันประเภทใดที่มีนักเรียนเพียงห้าคนเท่านั้น”
เฒ่าไปเยาะเย้ย “แล้วไง? พวกเขาไม่ได้พึ่งจะบดขยี้ทีมของคุณไปหรือ? แม้ว่าเราจะมีนักเรียนเพียงคนเดียว ในสถานศึกษาของเรา แต่เราก็มีอยู่จริง เชื่อหรือไม่ว่าพวกเขาสามารถทําลาย สถาบันที่หนึ่งของคุณได้”
“ทําลายสถาบันที่หนึ่งหรอ?”
เฒ่าไปพยักหน้า “ใช่! คนของสถาบันอันธพาลไม่เคยแพ้ใครเหมือนเมื่อกว่าสามสิบปีก่อน”
อาจารย์ใหญ่สถาบันที่สองหัวเราะเยาะ “ไม่เคยแพ้? แล้วถ้าแพ้ล่ะ? ถ้าอัจฉริยะในโรงเรียนของคุณตายหรือหนีไป…คุณจะกล้ามาคุยโม้ที่นี่อีกไหม?”
เฒ่าไปขมวดคิ้ว “ซูเทียนจคุณกําลังท้าทายฉันหรือ? ฉันสามารถเอาชนะพวกคุณได้ด้วยตัวคนเดียว!”
ชายชราสองคนและหญิงชราหน้าแดงด้วยความโกรธ แต่พวกเขาต้องระงับความโกรธไว้ เฒ่าไปนั้นแข็งแกร่งมากจริงๆ แม้แต่พวกเขาสามคนและนายกเทศมนตรีรวมตัวกันก็ไม่สามารถเอาชนะเขาได้
นายกเทศมนตรีอุทานว่า “ตกลงตกลงคุณเข้าร่วมการแข่งขันได้”
ใบหน้าของอาจารย์ใหญ่คนอื่น ๆ เปลี่ยนไป
นายกเทศมนตรีโบกมือ “นอกเหนือจากนั้นคุณต้องการอะไรอีกมั้ย? ตอนนี้สถาบันที่สี่กลับมาแล้วก็ผ่านเข้ารอบแล้ว ท้ายที่สุดแล้วสถาบันที่สี่ก็ไม่ได้ถูกยกเลิก คุณไม่กลัวเหรอว่าสัตว์ประหลาดตัวน้อยทั้งห้าจะถล่มโรงเรียนของคุณ?”
ซูเทียนเย้ยหยัน “ฉันไม่คิดว่าจะทําได้หรอกนะ!”
เฒ่าไปหัวเราะเบาๆ “ถ้านักเรียนของฉันสามารถจัดการโรงเรียนของคุณได้คุณจะยอมให้ทําหรอ”
“ฮ. “