264 การต่อสู้กับลอร์ดปีศาจ
“ฮีโร่ของเทพธิดา… หือห์”
ลอร์ดปีศาจที่มีรูปลักษณ์ที่หล่อดั่งแกะสลักมาพูดออกมา
ผิวสีน้ำตาลและผมยาวสีขาว
ตาสีแดงที่เปิดเล็กน้อยส่องสว่าง และกลิ่นของความตายได้ทำให้หายใจไม่ออกมาซักพักแล้ว
จอห์นนี่-ซังเป็นคนแรก จากนั้นโวล์ค-ซัง จูเลียตต้า-ซัง และแอนนา-ซังนำอาวุธของพวกเขาออกมา
ไบฟรอนไม่เคลื่อนไหว
เราทำให้เมืองรอบปราสาทจม และทำลายปราสาทลอร์ดปีศาจ
แต่กระนั้น ลอร์ดปีศาจไม่ได้ดูเหมือนจะรู้สึกกวนใจกับเรื่องนั้นเลยซักนิด
เมื่อเห็นอย่างนี่ ผมนึกถึงการสนทนาที่ผมมีกับไอรา-ซามะ
◇◇
ก่อนที่เราจะออกจากลาเบรินทอส เอสเธอร์-ซามะรวมทุกคน
แน่นอนว่า คนที่พูดอยู่คือไอรา-ซามะ
“งั้นตอนนี้ เราจะปราบลอร์ดปีศาจจากตอนนี้ไป แต่พวกเธอรู้เกี่ยวกับไบฟรอนมากแค่ไหน?” (ไอรา)
ไอรา-ซามะถามเราระหว่างที่ยืนบนเวทีพร้อมกับมืออยู่ที่เอว
“เค้าเป็นราชาของแวมไพร์!” (จูเลียตต้า
จูเลียตต้า-ซังยกมือของเธอขึ้น
“ใช่ นั่นเป็นที่ถูกแพร่หลายในสาธารณะ —แต่นั่นผิด เพื่อพูดมันให้ถูกต้อง ลอร์ดปีศาจไบฟรอน เป็นผู้ให้กำเนิดแวมไพร์…แวมไพร์คนแรก นั่นทำไมอันเดดทั้งหมดในโลกนี้ได้ถูกเปลี่ยนโดยไบฟรอน นั่นทำไมเขาถูกเรียกว่าราชาของอันเดด” (ไอรา)
โฮ่ห์ งั้นมันเป็นนอย่างนั้น
หนังสือประวัติศาสตร์ของอนาคตไม่ลงรายละเอียดขนาดนั้น
“้ถ้าอย่างนั้น เค้าจะแก่จริงๆ”
บางคนพึมพำคำนี้
จริง ถ้าเขาเป็นอันเดดคนแรก งั้นเขาต้องมีชีวิต(?) มาเป็นเวลานานมากแล้ว
“1,000,000 ปี” (ไอรา)
“””เอ๋?”””
ทุกคนส่งเสียงของพวกเขากับสิ่งที่ไอรา-ซามะพูด
“มันเป็น 1,000,000 ปีตั้งแต่ที่ราชาอมตะไบฟรอนได้มาเป็นลอร์ดปีศาจ ในหมู่ 9 ลอร์ดปีศาจที่ปกครองดินแดนมนุษย์ เขาเป็นคนที่แก่ที่สุด แม้แต่มังรโบราณแอสทารอธ ก็ยังไม่อยู่ภึง 100,000 ปี” (ไอรา)
“มันไม่เหมือนว่าการเป็นลอร์ดปีศาจมานานกว่าเท่ากับจะแข็งแกร่งกว่า…”
“ลอร์ดปีศาจไบฟรอนเป็นคนที่เชี่ยวชาญใการใช้เวทมนตร์มากที่สุดในหมู่ 9 ลอร์ดปีศาจ เหตุผลก็เพราะ…พลังของเวทมนตร์เท่ากับความเชี่ยวชาญของพวกเธอ ถ้าเธอเป็นนักเวทย์ เธอควรจะเข้าใจ ใช่มั้ย? แล้วเวทมนตร์มันจะแข็งแกร่งอย่างท่วมท้นแค่ไหนกันล่ะ ถ้าเธอเรียนรู้มันมา 1,000,000 ปี” (ไอรา)
“””……”””
นักเวทย์ทั้งหมดรวมถึงผมกลืนน้ำลาย
ดูเหมือนเขาอยู่อีกมิติหนึ่งไปเลยเทียบกับศัตรูจนถึงตอนนี้
แต่จากคำอธิบายของไอรา-ซามะ สิ่งเดียวที่เราบอกได้คือคู่ต่อสู้น่ากลัวแค่ไหน
“ไม่มีข่าวดีเลยเหรอ?” (มาโกโตะ)
อารมณ์ของทุกคนจมดิ่ง ผมเลยเปลี่ยนหัวเรื่อง
ไอรา-ซามะทำหน้า ‘โอ้’
อย่างนี้ท่านก็ไม่ได้สังเกต?!
“*แค่ก* แน่นอน ชั้นมีข้อมูลดีๆ จุดอ่อนของันเดดคือแสงแดดนั่นเป็นเหมือนกันแม้ว่าจะเป็นลอร์ดปีศาจ ถ้าเธอจะสู้ เธอจะได้เปรียบตอนกลางวัน และเรามีฮีโร่แห่งแสงอยู่กับเรา!” (ไอรา)
สายตาของทุกคนไปรวมที่ฮีโร่แห่งแสง แอนนา-ซังเมื่อไอรา-ซามะพูดอย่างนี้้
…เธออยู่ในรูปผู้หญิงตลอดเวลามาซักพักหลังๆ
ผมไม่เห็นรูปผู้ชายอาเบลมาซักพักแล้ว
“ไบฟรอนเป็นลอร์ดปีศาจที่ทรงพลัง มันเป็นคำถามว่าเธอกำจัดเค้าได้หรือไม่แม้ว่าฮีโร่ดินหรือฮีโร่ไม้จะโจมตีเค้าด้วยพลังทั้งหมดของเธอ แต่ถ้าฮีโร่แห่งแสงโจมตีเค้าด้วยกำลังทั้งหมดเธอสามารถกำจัดเค้าได้ในทีเดีว
“””โออออ้!!”””
ความตื่นเต้นรอบๆเพิ่มขึ้นในทันที
นั่นฟังดูเหมือนเรามีโอกาสชนะ
“อย่างไรก็ตามพลังของฮีโร่แห่งแสงจำเป็นต้องอยู่ใต้แสงอาทิตย์ไม่งั้นมันจะไม่สามารถแสดงพลังได้เต็มที่ ลากไบฟรอนไปสู่แสงข้างนอกไม่ว่ายังไง” (ไอรา)
ไอรา-ซามะชำเลืองมองผม
ท่านหมายถึง ‘ทำลายปราสาทลอร์ดปีศาจ’หรือ?
“แล้วก็ ข้อมูลอีกหนึ่งอย่าง ชั้นไม่รู้ว่านี่พิจารณาได้ว่าเป็นข้อมูลดีๆมั้ย แต่มันมีจุดหนึ่งที่ไบฟรอนต่างจากลอร์ดปีศาจอื่นอย่างมาก” (ไอรา)
“มันคืออะไรครับ?” (มาโกโตะ)
เมื่อผมถามไอรา-ซามะหยุดอย่างนานก่อนที่จะพูดมัน
“ธรรมชาติที่ {อ่อนโยน} ของเขา ภายในหมู่ลอร์ดปีศาจ ไบฟรอนเป็นลอร์ดปีศาจที่อ่อนโยนที่สุด” (ไอรา)
◇◇
“ชื่อของชั้นคือไบฟรอน โกเอเทีย ราชาที่ถูกปล่อยให้ดูแลดินแดนนี้โดยบุคคลนั้น…นายพูดอย่างนั้นได้? งั้นตอนนี้ ชั้นอยากจะให้นายอย่างน้อยแนะนำตัวนายเอง” (ไบฟรอน)
น้ำเสียงของเขาอ่อนโยน
มันเหมือนที่ไอรา-ซามะพูด
(ทากัตซูกิ มาโกโตะ…นายเข้าใจ ใช่มั้ย? แม้ว่าเค้าทำตัวเหมือนสุภาพบุรุษ อย่าลดการป้องกันลง) (ไอรา)
การสื่อสารความคิดขงไอรา-ซามะมาถึงผม
แน่นอนว่า ผมจะไม่ทำ
นั่นเป็นเหมือนกันกับฮีโร่คนอื่น สีหน้าของพวกขเาตึงเครียด และพร้อมอาวุธ
“นั่นน่าเศร้า…พอมาคิดว่าพวกนายไม่แม้แต่จะตอบ” (ไบฟรอน)
ลอร์ดปีศาจหัวเราะเบาๆ
“มันเป็นซักพักแล้วตั้งแต่ชั้นกินฮีโร่ของเทพธิดา ชั้นคิดว่าจะได้ยินชื่อของนายเป็นการแสดงความเสียใจเป็นอย่างน้อยมากๆ แต่…ยังไงซะ โอเค” (ไบฟรอน)
*…ซุซุซุ*
วงกลมเวทมนตร์สีแดงปรากฏขึ้นรอบไบฟรอน
ผมหายใจไม่ออกนิดหน่อยจากพิษที่เข้มข้น
(ความเป็นสุภาพบุรุษของไบฟรอนเป็นความใจดีสู่ปศุสัตว์ เค้าไม่ฆ่าสิ่งมีชีวิตที่เค้าไม่กิน…ถ้าเค้าหิวเค้าจะกิน นั่นคือทั้งหมดของมมัน) (ไอรา)
ผมเข้าใจว่าไอรา-ซามะพูดอะไรหลังจากที่เห็นลอร์ดปีศาจ ตรงหน้าผม
“[ลูกธนูลม]” (จอห์นนี่)
ลูกธนูลมหลายร้อยยิงใส่ลอร์ดปีศาจ
ไบฟรอนไม่แม้แต่จะหลบมัน
กำแพงสีดำปรากฏขึ้นตรงหนาลอร์ดปีศาจกระทันหัน
(นั่น…เวทย์บาเรียแห่งความมืด?) (มาโกโตะ)
ลูกธนูหลายร้อยถูกกันโดยบาเรีย
“[ฟันตุ่น]!” (โวล์ค)
“[ดาบพายุ]!” (จูเลียตต้า)
คลื่นดาบของฮีโร่ดิน-ซังและฮีโร่ไม้-ซังยิงในแบบที่ว่ามันจะอ้อมบาเรียไป
บาเรียใช้งานในเวลาไม่ทันสำหรับเรื่องนั้น
ระเบิดใหญ่เกิดขึ้น และพื้นสั่น
หมอกควันหายไปอย่างช้าๆ
บังลังก์ลอร์ดปีศาจถูกทำลาย และที่ปรากฏอยู่ที่นั่นคือลอร์ดปีศาจที่แขนเกือบจะหลุด และมีแผลใหญ่อยู่ที่อก
“เย้!” (จูเลียตต้า)
ฮีโร่ไม้-ซังส่งเสียงของเธอในความสุข
“ฟุมุ” (ไบฟรอน)
ลอร์ดปีศาจพึมพำอย่างนี้เบาๆและแผลของลอร์ดปีศาจ รักษาไปในน้อยกว่าวินาที
ไม่เพียงแค่นั้น ชุดของเขากลับไปเป็นแบบเดิม
ลอร์ดปีศาจทำดั่งไม่มีอะไรเกิดขึ้น
“””……”””
ทั้ง 3 ที่การโจมตีจบอย่างไม่มีจุดหมายอยู่ในความเงียบงัน
(เวทมนตร์ของลอร์ดปีศาจเก่งที่สุดในเรื่องรักษา เค้าเป็นอันเดด ดังนั้นเค้าไม่รู้สึกเจ็บด้วย) (ไอรา)
เสียงของไอรา-ซามะสะท้อน
ผมได้ยินมาก่อนหน้า แต่พอมาคิดว่ามันจะถึงระดับนี้…
ดูเหมือนมันจะเป็นไปไม่ได้ ที่จะสร้างความเสียหายให้เขาในท่าทางปรกติ
“อ-เอ๋…?” (แอนนา)
ผมรู้สึกว่าบางอย่างแปลกไป ขอบคุณเสียงของแอนนา-ซัง
แม้แต่บังลังก์ที่ลอร์ดปีศาจนั่งอยู่ก็กับเป็นปรกติ
แม้ว่ามันควรจะถูกทำลาย จากการโจมตีก่อนหน้า
ลอร์ดปีศาจนั่งกลับลงไป
คำถามนั้นถูกตอบในไม่นาน
“ปราสาทนี้มีเลือดของชั้นอยู่ข้างในด้วย ไม่ว่านายจะทำลายมันมากแค่ไหน มันเพียงแต่จะกลับไปที่มันเคยเป็น การทำลายที่ถูกสร้างโดยเวทมนตร์สปิริตก่อนหน้า ได้ฟื้นกลับมาแล้ว” (ไบฟรอน)
เขาาพูดดั่งมันไม่มีอะไร
…มันกลับไปเป็นเหมือนก่อนหน้าที่มันเป็น?
การทำลายที่สร้างโดยดาวหางตกที่ผมใช้อายุขัยส่วนใหญ่ของผมออกไป?
เราอยู่ข้างในปราสาท ดังนั้นเรายืนยันเรื่องนี้ไม่ได้ แต่ผมไม่คิดว่าคำพูดของลอร์ดปีศาจเป็นคำโกหก
ดูเหมือนเหตุผลที่ทำไมทางเดินก่อนหน้า มันสะอาดมากเพราะลอร์ดปีศาจได้ฟื้นฟูมัน
“ไม่ว่าแบบไหน ชั้นได้ยินว่าฮีโร่ที่น่ากลัวนั่น ที่แม้แต่บุคคนนั้นยังระวังจะมา แต่พวกเค้าไม่อยู่ที่นี่เหรอ…?” (ไบฟรอน)
เราไม่ได้ส่งสายตาไปที่ฮีโร่แห่งแสงแอนนา-ซัง แม้ว่าเมื่อลอร์ดปีศาจพูดอย่างนั้น
เราไม่อยากให้ความสนใจถูกส่งไปที่แอนนา-ซัง มากที่สุดเท่าที่เป็นไปได้
(นั่นใช่แล้ว การโจมตีสุดท้ายที่จะถูกสร้างโดยฮีโร่แห่งแสงแอนนา-จัง เตรียมเวทีสำหรับเวลานั้น) (ไอรา)
ผมรู้ครับ ไอราซามะ
…แม้อย่างนั้น…
“ทำไมนายไม่ยืนแล้วสู้ ลอร์ดปีศาจไบฟรอน?” (มาโกโตะ)
ผมถาม
ไม่ว่าเขาจะอ่อนโยนขนาดไหน เขาไม่อารมณ์เสียที่เราพุ่งเข้ามาในบ้านเขาและสร้างความวุ่นวายเหรอ?
“งั้นนายพูดได้ หือห์ แต่ถอดหน้ากากถ้านายจะถามสิ่งต่างๆก่อนดีมั้ย?” (ไบฟรอน)
“ชั้นเป็นคนขี้อาย ชั้นพูดไม่ได้ถ้าไม่มีหน้ากาก” (มาโกโตะ)
“นายพูดอย่างคล่อยแคล่วแม้ว่ามันจะเป็นอย่างนั้นนะ” (ไบฟรอน)
“ถ้านายสนใตสิ่งที่อยู่ใต้หน้ากากชั้น เอาเลยและแงะมันออกด้วยกำลัง เหมือนลอร์ดปีศาจที่นายเป็น” (มาโกโตะ)
“เข้าใจแล้ว งั้นชั้นจะทำเช่นนั้น” (ไบฟรอน)
เสียงของลอร์ดปีศาจแม้แต่ฟังดูดั่งเขาสนุก
เขาชอบพูด?
“งั้นตอนนี้ นายถามชั้นว่าทำไมชั้นไม่สู้…ใช่มั้ย? นั่นเพราะฮีโร่เป็นพันได้ท้าทายชั้นไปแล้ว โชคร้ายไม่มีพวกเค้าซักหนึ่งคนที่สามารถจะกำจัดชั้นได้ ชั้นเบื่อ พวกนายอยู่ {กลาง} พวกนั้น ชั้นได้คิดเกี่ยวกับการทิ้งพวกนายให้ลูกน้องของชั้น ชั้นคิดเกี่ยวกับการใช้เวลาอย่างสบายในการรอจนกว่าลูกน้องชั้นจะกลับมา” (ไบฟรอน)
เขาได้พูดในน้ำเสียงเหมือนเขากำลังจะกินกาแฟ
พูดอีกอย่าง เขาไม่เห็นเราเป็นแม้แต่ภัย
“พูด…อะไรนะ?” (โวล์ค)
“ไอ้เวร!” (จอห์นนี่)
สีหน้าของฮีโร่ดิน-ซังและจอห์นนี่-ซังเปลี่ยนเป็นจริงจัง
แน่นอนว่าพวกเขาจะรู้สึกอย่างนั้น ถ้าถูกบอกว่าพวกเขาไม่คุ้มค่าแม้แต่จะสู้ด้วย
“สปิริตน้ำผู้ยิ่งใหญ่ เดีย” (มาโกโตะ)
ผเรียกคู่ของผม
ผมได้บอกให้เธอปรากฏตัวอย่างฉูดฉาดมากที่สุดเท่าที่เป็นไปได้
มันเพื่อที่ความสนใจของเขาจะถูกดึงมาหาเรา มากที่สุดเท่าที่เป็นไปได้ แทนที่จะเป็นแอนนา-ซัง
สปิริตน้ำผู้ยิ่งใหญ่เดียปรากฏที่ข้างผม ระหว่างที่ทำให้อากาศสั่นด้วยมานาของเธอ
ตาของลอร์ดปีศาจเปิดกว้างจากความตกใจ
“โฮฮฮฮ่… ผู้ใช้สปิริติที่ควบคุมอันไดน์ได้ยังมีชีวิตอยู่หรือ?” (ไบฟรอน)
“แม้ว่าด้วยเรื่องนี้ นายยังไม่มีเจตนาที่จะสู้?” (มาโกโตะ)
“ฟุมุ… ชั้นผิดเองที่พูดว่านายอยู่กลางพวกนั้นเมื่อเทียบกับฮีโร่ในอดีต ปารตี้ฮีโร่ของนายกลางค่อนข้างสูง มันเป็นหลายหมื่นปีตั้งแต่ชั้นได้เผชิญหน้ากับสปิริตผู้ยิ่งใหญ่ ผู้ใช้สปิริตไฟผู้ยิ่งใหญ่ในเวลานั้นเก่งดี” (ไบฟรอน)
ลอร์ดปีศาจส่งสายตามาหาผมเหมือนรำลึกความหลัง
…ดูเหมือนเขาชนะสปิริตผู้ยิ่งใหญ่ด้วย
“ราชาของเรา…ชั้นไม่รู้ว่าพลังของชั้นจะใช้ได้กับชายคนนั้นมั้ย…” (เดีย)
มันหายากที่จะเห็นเดียไม่มีกำลังใจ
มันต้องหมายถึงว่ามันใหญ่แค่ไหน
ตรงกันข้ามกับเรื่องนั้น ที่นั่นมีลอร์ดปีศาจไบฟรอนที่ดูเหมือนจะสนใจผมอย่างมากมาย
“อันเดดใช้เวทมนตร์สปิริตที่คุบคุมธรรมชาติไม่ได้ เพราะทั้งหมดเราเป็นเผ่าที่เข้ากันไม่ได้กับกฎของธรรมชาติ สปิริตนั้นควบคุมยาก และชั้นคิดว่าเมื่อมันเป็นเรื่องของสปิริต มนุษย์ที่มาพร้อมอายุขัยที่น้อยๆจะควบคุมพวกเธอไม่ได้…ชั้นคิดว่านายเป็นชายหนุ่มสวมหน้ากาก แต่เป็นไปได้มั้ยว่านายจริงๆแล้วเป็นชายแก่สวมหน้ากาก?” (ไบฟรอน)
“ขอโทษที่ทำให้ความคิดผิดไป แต่ชั้นยังอยู่ในอายุเลขสิบ” (มาโกโตะ)
“โฮฮฮฮ่” (ไบฟรอน)
“””เอ๋?”””
ด้วยเหตุผลบางอย่าง สหายของผมจอห์นนี้ขซังและฮีโร่คนอื่นตกใจมากกว่าลอร์ดปีศาจ
ผมไม่ได้บอกอายุผมกับพวกเขาหรือ?
พวกเขาคิดว่าผมอายุเท่าไหรกัน?
“ช่างเป็นพรสวรรค์ที่งดงาม! พอมาคิดว่านายจะไปถึงจุดที่ควบคุมสปิริตผู้ยิ่งใหญ่ในน้อยกว่า 20 ปี!” (ไบฟรอน)
“อย่างนั้นเหรอ…” (มาโกโตะ)
ลอร์ดปีศาจตื่นเต้น
งั้นเขาเป็นแบบนี้
“ถ้าอย่างนี้ล่ะ เจ้าหนุ่ม นายอยากมาเป็นลอร์ดปีศาจคนที่ 10 มั้ย? ชั้นจะแนะนำนายกับบุคคนนั้น! เรามีนักดาบเวทย์ที่ใช้เวทมนตร์สปิริต ชั้นคิดว่านายจะสนิทกับพวกเค้าดี นายรู้จักเค้า ใช่มั้ย? ชายที่เรียกตัวเองว่าเคน—” (ไบฟรอน)
“อย่ามาล้อเล่นนะ!!” (แอนนา)
แอนนา-ซังที่ฟังอยู่อย่างเงียบๆจนถึงตอนนี้ ขึ้นเสียงของเธอถึงจุดที่ว่ามันน่าตกใจ
“มาโกโตะ-ซังจะไม่เป็นมิตรกับพวกนาย! จากคนทั้งหมด สนิทกับลอร์ดปีศาจเคนเหรอ?! อย่าพูดไร้สาระน่า!” (แอนนา)
แอนนา-ซังตะโกนด้วยเสียงที่โกรธเหมือนไฟที่ลุกโชน
แอนนา-ซังตอบแทนตัวผม
(…ยังไงซะ ชั้นไม่ได้มีเจตนาจะทรยศพวกเค้า ดังนั้นนั่นโอเคนะ) (มาโกโตะ)
“เข้าใจแล้ว…ถ้าชั้นเปลี่ยนนายเป็นอันเดด นายจะใช้เวทมนตร์สปิริตไม่ได้หลังจากทั้งหมด แต่ชั้นอยากจะพานายมาเป็นมิตรนะ นั่นน่าอาย” (ไบฟรอน)
ลอร์ดปีศาจทำสีหน้าที่เสียดายจริงๆ
ไม่ว่าอย่างไร ความเกลียดที่แอนนา-ซังมีต่อเคนฝังรากลึกอยู่ในไขกระดูกของเธอ
ผมบอกเธอไม่ได้จริงๆ ว่าเรามีการคุยที่ค่อนข้างสนุกระหว่างที่พยายามจะเคลียร์วิหารทะเลลึก
ผมต้องทำให้มั่นใจว่าไม่ไปเจอเขาต่อหน้าเธอ
ระหว่างที่ผมคิดอย่างนั้น ไบฟรอนได้มองแอนนา-ซังด้วยตาของความสงสัย
“ชั้นไม่ได้สังเกตุเพราะตัวตนที่น้อยนิดที่เธอมีแต่…นั่นเป็นฮีโร่คนปีกสวรรค์ที่หุ้มไปด้วยออร่าลึกลับ” (ไบฟรอน)
คำพูดเหล่านั้นทำให้เราสะดุ้ง
“…”
แอนนา-ซังทำหน้าเหมือนจะพูดว่านี่มันแย่แล้ว
คนนี้ไม่สามารถทำหน้านิ่งได้…
“เข้าใจแล้ว จากบุคคบลนั้น ฮีโร่แห่งแสงเป็นชาย แต่…มันเป็นเธอ หือห์ ไพ่ตายของเทพเจ้าศักดิ์สิทธิ์ที่วันหนึ่งจะถูกเรียกว่าผู้กอบกู้…” (ไบฟรอน)
วงกลมเวทมนตร์มากมายเริ่มปรากฏทีละวงทีละวงรอบๆลอร์ดปีศาจ
มันเป็นสูตรของเวทมนตร์ที่ผมไม่เคยเห็นมาก่อน และผมบอกไม่ได้ว่ามันเป็นเวทมนตร์อะไร
ผมไม่คิดว่ามันจะมีความจำเป็นสำหรับจำนวนวงกลมเวทมนตร์ที่เกินจริงแบบนี้ สำหรับเวทมนตร์บาเรียก่อนหน้า
“ระวัง” (มาโกโตะ)
เมื่อผมพูดอย่างนั้น คนอื่นพยักหน้าเบาๆ
“ให้ชั้นพูดให้ถูก” (ไบฟรอน)
ลอร์ดปีศาจ {ยืนขึ้น}
“จากบุคคลนั้นที่เห็นอนาคตได้ พวกเธอเห็นว่าเป็นศัตรูที่แย่ที่สุดสำหรับชั้น งั้นมันจะเป็นการสุภาพที่จะตอบด้วยพลังทั้งหมดของชั้น” (ไบฟรฟอน)
ในเวลาที่ผมรู้ตัว เคียวยักษ์ได้อยู่ในมือของลอร์ดปีศาจไบฟรอน
รูปร่างนั้นเหมือนกับผู้เก็บเกี่ยวความตาย
เป้าหมายเดือน 6/66
ค่าเน็ต 200/200
คีย์บอร์ดมือถือ 100/100
พาวเวอร์ซัพพลาย 140/140
ค่าห้องโรงพยาบาลยาย 460/2000
สนับสนุนผลงาน โดเนทได้ที่
067-3-63958-5
วายุ แซ่จิว
กสิกรไทย
แปลโดย: wayuwayu
ติดตามได้ที่ดิสคอทส่งข้อความมาขอได้ที่ Facebook: “wayuwayu แปล” Line: @326jilhj
โดเนทแล้วอยากให้เรื่องขึ้นหรือสะสมเงินเพิ่มตอน แจ้งได้ที่ Facebook และ Line
pdfไว้อ่านตอนกลางคืน สปอนเซอร์ตอน จองตอน ซื้อตอน หารได้ ได้ทั้ง facebook,Line และ Discord