บทที่236 สุดท้ายก็เอาเขามาได้
เมื่อเห็นเงาของลี่จุนซินค่อยๆ ออกไป เจียงหยุนเอ๋อก็หมดแรงลงในทันที ก่อนจะนั่งลงอย่างไร้เรี่ยวแรง
“หม่ามี้ ทำไมพวกเราต้องมาอยู่ที่นี่？ออกไปไม่ได้เหรอ？” ถวนจื่อนั่งลงข้างๆ เจียงหยุนเอ๋อ พลางมองสีหน้าของเจียงหยุนเอ๋อ ก่อนจะถามเสียงเบาๆ
เจียงหยุนเอ๋อเองก็ไม่รู้จะโกหกอย่างไร เพื่อไม่ให้ถวนจื่อรู้สึกแย่
“ถวนจื่อ พวกเราแค่มาพักอยู่ที่นี่สักพักก็เท่านั้นเอง เดี๋ยวอีกสักพัก พวกเราก็ออกไปได้แล้ว” เจียงหยุนเอ๋อลูบหัวของถวนจื่อเบาๆ พลางพูด
ถวนจื่อทำปากจู๋เบาๆ เพราะไม่เชื่อคำพูดของเจียงหยุนเอ๋อ เขาได้ยินคำพูดของลี่จุนซินเมื่อครู่เต็มสองหู
ตอนแรกถวนจื่อชอบลี่จุนซินเป็นอย่างมากเลย คิดไม่ถึงเลยว่ามันจะเกิดเหตุการณ์ขึ้นแบบเมื่อสักครู่ได้
สำหรับคนใหญ่คนโตในโลกนี้ ถวนจื่อยังไม่ค่อยเข้าใจ และก็คิดไม่ออกว่าทำไมคุณป้าที่ดูอ่อนโยนถึงได้ไม่ชอบแม่ของตัวเอง
ดังนั้น ถวนจื่อเลยดูคิดไม่ออกอย่างหงุดหงิด และก็เสียดายที่แต่ก่อนตัวเองทำดีกับคุณป้าขนาดนั้น
ทั้งสองคนเงียบลง จู่ๆ ถวนจื่อก็คิดถึงคำพูดของลี่จุนซินอีก
“หม่ามี้ ที่ป้าพูดเมื่อกี้……แด๊ดดี้จะแต่งงานกับผู้หญิงคนอื่น มันเป็นเรื่องจริงไหม？”
ถวนจื่อลองถามดู
ตัวเขาเองอันที่จริงไม่เชื่อว่าลี่จุนถิงจะเป็นคนแบบนั้น แต่ว่าในตอนนั้นเจียงหยุนเอ๋อไม่ได้เปิดปากโต้แย้งอะไร ลี่จุนซินพูดอย่างมั่นใจขนาดนั้นแล้ว ทำให้ถวนจื่ออดไม่ได้ที่จะสงสัยว่ามันจริงหรือไม่
ใจของเจียงหยุนเอ๋อสั่นรัว และอดไม่ได้ที่จะต้องก้มหัวลง จากนั้นก็มีน้ำเสียงแห่งความหดหู่： “ฉัน……ฉันเองก็ไม่รู้”
เมื่อเห็นเจียงหยุนเอ๋อมีท่าทีแบบนั้น ถวนจื่อเองก็รู้ว่าตัวเองคงจะพูดอะไรผิดไปแล้ว เลยรีบพูด： “หม่ามี้ ฉันเชื่อว่าแด๊ดดี้ไม่มีทางแต่งกับผู้หญิงคนอื่นแน่นอน”
เจียงหยุนเอ๋อไม่ได้พูดอะไร เพียงแค่เงียบลงและลูบหัวของถวนจื่อ และกลับอดไม่ได้ที่จะยิ้มอย่างขมขื่น
เธอพูดแล้วว่าลูกในท้องของตัวเองนั้นไม่ใช่ของลี่จุนถิง คนของตระกูลลี่เอาเรื่องนี้ไปบอกกับลี่จุนถิง จากนั้นเขาคงจะเกลียดตัวเองมากเลยใช่ไหม？
ถึงอย่างไร ก็ไม่มีทางเชื่อตัวเองอีก……
เจียงหยุนเอ๋อคิดอย่างเจ็บปวด
ถ้าเกิดว่าเป็นไปได้ เธอเองก็ไม่อยากจะเกิดความเข้าใจผิดกับลี่จุนถิง แต่เมื่ออยู่ในสถานการณ์แบบนั้น เจียงหยุนเอ๋อรู้ ว่านี่เป็นวิธีเดียวที่เธอจะได้เก็บลูกในท้องเอาไว้ได้
ลี่จุนถิง ขอโทษ……
เจียงหยุนเอ๋อคิดอยู่ในใจ
เมื่อลี่จุนถิงแต่งงานแล้ว ตัวเองก็คงจะออกจากที่นี่ได้แล้ว จากนั้น จะยังมีโอกาสได้เจอกับลี่จุนถิงอีกไหม？
แต่ว่า ถึงเจอแล้วจะสามารถเปลี่ยนอะไรได้ล่ะ？มีแต่จะเจ็บปวด
ในตอนนั้นเอง เจียงหยุนเอ๋อคิดวางแผนทุกอย่างเอาไว้หมดแล้ว เมื่อตัวเองได้รับอนุญาตให้ออกจากที่นี่ได้แล้วจะพาถวนจื่อออกไปให้ไกลที่สุด และมีชีวิตเหมือนแต่ก่อนให้ได้
ถึงแม้ว่า ชีวิตแบบนั้นจะเหงาไปสักหน่อย แต่สำหรับเธอในตอนนี้ มันอาจจะเป็นทางเลือกที่ดีที่สุดแล้วก็ได้
แต่ก่อนเจียงหยุนเอ๋อมีความคิดเต็มไปหมด ว่าตัวเองจะสามารถพยายาม เพื่อตามรอยของลี่จุนถิงให้ได้
แต่ครั้งก่อนที่ตระกูลลี่เมื่อได้ยินโม่เสี่ยวฮุ่ยพูดแบบนั้น เธอถึงรู้ได้ในทันทีว่าระยะห่างระหว่างตัวเองกับลี่จุนถิงนั้นมันห่างกันมากขนาดไหน
เหมือนกับที่คนของตระกูลลี่คิดเอาไว้ ว่าตัวเองไม่เหมาะกับลี่จุนถิงเลย
ยิ่งไปกว่านั้น ขนาดเจียงหยุนเอ๋อเองยังไม่รู้เลย ว่าทำไมลี่จุนถิงถึงได้ชอบตัวเอง แล้วทำไมถึงเลือกมาคบกับตัวเอง
……
ลี่จุนถิงออกจากคฤหาสน์เก่าของตระกูลลี่จากนั้นจึงกลับไปที่บ้านพักตากอากาศของตัวเอง
เมื่อเห็นว่าไฟในห้องเปิดอยู่ ถึงแม้ว่าจะรู้ว่ามันเป็นเรื่องที่แทบจะไม่น่าเกิดขึ้น แต่ว่าลี่จุนถิงก็ยังมีความคิด ว่าบางทีเจียงหยุนเอ๋ออาจจะกลับมาถึงบ้านแล้ว
แต่ทว่า เมื่อลี่จุนถิงเปิดประตู ก็เห็นเพียงป้าจางนั่งอยู่ตรงห้องรับแขก
เมื่อเห็นว่าลี่จุนถิงมาอยู่ตรงหน้าของตัวเอง ป้าจางก็รู้สึกแปลกใจเป็นอย่างมาก พลางลุกขึ้นพูด： “คุณชาย คุณกลับมาแล้วเหรอ หลายวันมานี้คุณไปไหนมา ？พ่อคุณเป็นห่วงมากนะ……”
ป้าจางพูดเป็นต่อยหอย โดยไม่ได้สนใจสีหน้าอารมณ์ของลี่จุนถิงเลย
“เจียงหยุนเอ๋อกลับมาหรือยัง？” ลี่จุนถิงตัดบทของป้าจางทันใด พลางถาม
ป้าจางตกใจอึ้งไป ก่อนจะรีบส่ายหัว： “ตั้งแต่พวกคุณออกไปด้วยกันในตอนนั้น คุณนายก็ไม่เคยกลับมาเลย”
“ฉันรู้แล้วล่ะ” ลี่จุนถิงพูดแบบนี้ไป ก่อนจะเตรียมตัวออกไป
“เห้อ คุณชาย คุณกลับมาก็ดีแล้วกินข้าวหน่อยไหม？” ป้าจางเดินตามมาข้างหลัง ก่อนจะมองลี่จุนถิงเดินออกไป
ลี่จุนถิงเดินออกจากประตูไปจากนั้นก็โทรหาซู่จี้งยี้ เพื่อให้เขารีบหาข่าวคราวของเจียงหยุนเอ๋อ
เขารอข่าวจากซู่จี้งยี้อย่างร้อนใจ ทุกๆ นาทีจะหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดู เพราะกลัวว่าจะพลาดสายของซู่จี้งยี้
แต่สุดท้าย ก็ทำให้เขาผิดหวัง
“คุณชายลี่ ฉันหาหลายรอบแล้ว แต่……ก็ยังหาข้อมูลของคุณนายไม่เจอสักที ข้อมูลของเธออาจจะถูกคนปิดข่าวเอาไว้” ซู่จี้งยี้เปิดปากพูดอย่างระมัดระวัง
ในตอนนั้นเอง ใจของลี่จุนถิงรู้สึกไร้เรี่ยวแรงเป็นอย่างมาก
ใจของเขาสั่นไหว ถึงแม้ว่าสีหน้าจะเย็นชา แต่แววตากลับแน่วแน่เป็นอย่างมาก
“ไม่ว่าพวกเขาจะส่งเจียงหยุนเอ๋อไปที่ไหนก็ตาม ฉันก็จะพาเธอออกมา ทางคุณ สืบหาต่อไป ฉันเองก็จะตามหาทุกๆ ที่” ลี่จุนถิงพูดกับซู่จี้งยี้ด้วยน้ำเสียงลึกซึ้ง
ซู่จี้งยี้เงียบลงสักพัก ก่อนจะตอบตกลง： “โอเค”
ขนาดเขายังรู้เลย ว่าจะหาคนที่ถูกตระกูลลี่ซ่อนเอาไว้นั้นยากมากแค่ไหน ในใจของลี่จุนถิงเองก็รู้เป็นอย่างดี
แต่ว่า ลี่จุนถิงกลับยังคงแน่วแน่ เมื่อเป็นแบบนี้แล้ว ซู่จี้งยี้เองก็รู้ ว่าตัวเองนั้นไม่ควรจะโน้มน้าวอะไรลี่จุนถิง
……
ทางฝั่งส้งหวั่นหวั่น เองก็ได้รับข่าวจากตระกูลลี่ โม่เสี่ยวฮุ่ยบอกเธอด้วยความยินดี ลี่จุนถิงตอบตกลงกับเธอแล้ว
เมื่อรู้เรื่องนี้ ส้งหวั่นหวั่นก็ดีใจเป็นอย่างมาก เธอคาดหวังกับเรื่องนี้มานาน ในที่สุดมันก็เกิดขึ้นแล้วเหรอ？
ในตอนนั้นเอง ส้งหวั่นหวั่นไม่เคยคิดเลย ว่าทำไมจู่ๆ ลี่จุนถิงถึงเปลี่ยนความคิด แล้วมาตอบตกลงแต่งงานกับตัวเอง เพียงแค่คิดว่าโอกาสนี้มันไม่ได้มาง่ายๆ เลย เธอต้องทำให้ดี
ถ้าเกิดสามารถแต่งงานกับลี่จุนถิงได้ จากนี้เธอจะกลายเป็นคุณนายของตระกูลลี่อย่างแท้จริง และก็ไม่ต้องสนใจคนอื่น แต่สามารถขึ้นไปอยู่อย่างสง่างามได้
แถมผู้ชายที่ดีขนาดนั้น ก็จะได้เป็นของตัวเอง