ใน​แม่น้ำ​จิน​สุ่ย​ ​ฝูงชน​ที่มา​เฝ้าดู​เหตุการณ์​ต่าง​ทยอย​แยกย้าย​กัน​ไป​หมด​แล้ว​ ​เหลือ​เพียง​เจ้าหน้าที่​จาก​ศาลา​ว่าการ​พระนคร​ ​และ​กลุ่มคน​จาก​จวน​ที่​ออกมา​ตามหา​หยาง​เซิ​่ง​ไฉ​และ​เจียง​จั้น​เท่านั้น

แน่นอน​ว่า​คนที​่​มาตา​มหา​เจียง​จั้น​มี​เพียง​คน​จาก​จวน​ตง​ผิงปั​๋ว​เท่านั้น​ ​ส่วน​คน​จาก​จวน​อื่นๆ​ ​ล้วน​มาตา​มหา​หยาง​เซิ​่ง​ไฉ

เหล่า​คุณชาย​ออกมา​สังสรรค์​กัน​ ​สาม​คนใน​นั้น​ถูก​ช่วยชีวิต​ได้​สำเร็จ​ ​ส่วน​อีก​คนยัง​ไม่ทราบ​ว่า​เป็น​ตาย​ร้าย​ดี​อย่างไร​ ​ตระกูล​ของ​คุณชาย​ทั้ง​สาม​ที่​รอดชีวิต​จึง​ไม่​อาจ​นิ่งเฉย​อยู่​ได้

แม่น้ำ​จิน​สุ่ย​กว้างใหญ่​ไพศาล​ ​แสงตะวัน​ยามเช้า​ไกลลิบ​ลิ่ว​โผล่​พ้น​แนวราบ​ทีละเล็กทีละน้อย​ ​สะท้อน​สีส้ม​อ่อน​บน​ผิวน้ำ​ ​ท้องฟ้า​ค่อยๆ​ ​สว่าง​ขึ้น​ ​แม่น้ำ​จิน​สุ่ย​ที่​เงียบสงบ​ใน​ช่วงเวลา​กลางวัน​ ​ในเวลานี้​กลับ​มีเสียง​โหวกเหวก​วุ่นวาย

เมื่อ​ข่าว​นี้​แพร่กระจาย​ออก​ไป​ ​กลุ่มคน​ที่มา​ช่วยกัน​ตามหา​ก็​เพิ่มจำนวน​ขึ้น​เรื่อยๆ​ ​ประกาย​สีทอง​บน​ผิวน้ำ​แตก​คลื่น​เป็น​ระลอก​ๆ​ ​เนื่องจาก​มีนั​กดำ​น้ำลง​ไป​ช่วยกัน​ค้นหา

หยาง​เซิ​่ง​ไฉ​ไม่เพียงแต่​เป็น​หลาน​เสนาบดี​กรม​พิธีการ​ ​เขา​ยัง​มีศักดิ์​เป็น​พระอนุชา​ของ​พระ​ชายา​เอก​ใน​ไท่​จื่อ​อีกด้วย​ ​ฉะนั้น​การ​จมน้ำ​หายตัว​ไป​ของ​เขา​จึง​กระทบ​กับ​ผู้คน​จำนวนมาก

เจิน​ซื่อ​เฉิง​มา​พร้อมกับ​กลุ่ม​ผู้ตรวจการ​ชั้นผู้น้อย​อีก​กลุ่ม​หนึ่ง​ ​เขา​เฝ้ามอง​ไป​ยัง​กลุ่มคน​ที่​กำลัง​วิตกกังวล​และ​หมด​เรี่ยวแรง​อยู่​บริเวณ​ริมฝั่ง​แม่น้ำ​ ​และ​ทำได้​เพียง​ถอนหายใจ​ใน​ใจ​เท่านั้น

จนบัดนี้​แล้วยัง​หา​ตัว​ไม่​พบ​ ​สถานการณ์​คง​ไม่​สู้​ดีนัก

ดวงอาทิตย์​ลอย​ขึ้น​สูง​เด่น​ ​ฝูงชน​กลุ่ม​ใหม่​ล้อมวง​กัน​เข้ามา​จน​เป็น​วง​ซ้อน​วง​อยู่​ที่​ริมฝั่ง​แม่น้ำ​จิน​สุ่ย

ทันทีที่​จวน​ของ​เสนาบดี​ประกาศ​ว่า​จะ​ตกรางวัล​เป็น​เงิน​พัน​ตำลึง​ให้​แก่​ผู้​ที่​เจอ​ตัว​คุณชาย​หยาง​ ​บรรดา​ชาวบ้าน​ที่มา​มุง​พอได้​ยิน​ก็​ถึงกับ​สติ​แตกกัน​เป็นแถว​ ​ใน​ชั่วขณะ​นั้น​ต่าง​คน​ต่าง​ก็​เชื่อมั่น​ใน​ทักษะ​การ​ว่ายน้ำ​ของ​ตนเอง​และ​รีบ​กระโดด​ลง​น้ำ​ทันที​ ​ส่งผล​ให้​กระแสน้ำ​ใน​แม่น้ำ​ไหล​ช้า​ลง

ใบหน้า​ของ​เจิน​ซื่อ​เฉิง​ย่ำแย่​ยิ่งกว่า​เก่า​ ​พลาง​ลอบ​ด่านาย​ท่าน​จาก​จวน​เสนาบดี​อยู่​ใน​ใจ

ช่วงเวลา​หน้าสิ่วหน้าขวาน​ยัง​ลั่นวาจา​เช่นนี้​ออกมา​ได้​ ​หาก​ชาวบ้าน​พากั​นก​ระ​โดด​ลง​น้ำ​ไป​ ​ดีไม่ดี​อาจ​เกิด​อันตราย​ถึง​ชีวิต​ก็​เป็นได้

แม่น้ำ​จิน​สุ่ย​มิใช่​คู​คลอง​ขนาดเล็ก​ ​ต่อให้​มีทั​กษะ​ว่ายน้ำ​ดี​เพียงใด​ก็​อาจ​เกิด​อันตราย​ได้​เช่นกัน

เจิน​ซื่อ​เฉิง​รีบ​เดิน​ไปหา​กลุ่มคน​จาก​จวน​ท่าน​เสนาบดี​ ​และ​เอ่ย​กับ​บิดา​ของ​หยาง​เซิ​่ง​ไฉ​ว่า​ ​“​พี่​หยาง​ ​พี่​ช่วย​ยกเลิก​รางวัล​นั้น​เถิด​ ​มิฉะนั้น​แล้ว​เกรง​ว่า​เรื่องราว​จะ​บานปลาย​เกิน​จะ​ควบคุม​”

นายท่าน​หยาง​เย้ยหยัน​ ​“​ฝ่าย​ตรวจการ​ไร้ความสามารถ​ ​แล้วยัง​ไม่​อนุญาต​ให้​ข้า​คิด​หาวิ​ธี​อีก​งั้น​หรือ​”

เจิน​ซื่อ​เฉิง​ไม่ถือสา​สิ่ง​ที่นาย​ท่าน​หยาง​กล่าว​ ​ทว่า​เอ่ย​ตอบ​เสียงอ่อน​โยน​ ​“​หาก​ไม่มี​หน่วยกู้ภัย​ก็​ไร้ประโยชน์​อยู่ดี​”

“​จะ​ไร้ประโยชน์​ได้​อย่างไร​ ​หาก​มี​คน​ลง​ไปหา​เพิ่มขึ้น​อีก​คน​ ​โอกาส​ที่จะ​เจอ​ตัว​ลูก​ของ​ข้า​ก็​จะ​เพิ่มมากขึ้น​ ​ใต้เท้า​เจิน​ ​ท่าน​ไม่ต้อง​ว่า​อะไร​แล้ว​ ​ข้า​ไม่​อยาก​ฟัง​อะไร​ทั้งสิ้น​ ​อยากได้​ยิน​ข่าวคราว​ไอ้​ลูก​หมา​เท่านั้น​!​”

เจิน​ซื่อ​เฉิง​ส่าย​หัว

ทันใดนั้น​ก็​มีเสียง​ร้องไห้​ดังสนั่น​ไป​ทั่ว​ ​คนที​่​ได้ยิน​ก็​พากัน​แตกตื่น​ ​นายท่าน​หยาง​รีบ​เดิน​ไป​ยัง​ทิศทาง​ของเสียง​นั้น

มีส​ตรี​นาง​หนึ่ง​กำลัง​คุกเข่า​อยู่​ที่​ริมฝั่ง​แม่น้ำ​ ​ใน​อ้อมกอด​ของ​นาง​โอบอุ้ม​ร่าง​บุรุษ​ผู้​หนึ่ง​และ​ร่ำไห้​ออกมา​อย่าง​ทุกข์ทรมาน​ ​“​ท่าน​พี่​ ​จะ​จากไป​เช่นนี้​ไม่ได้​นะ​เจ้า​คะ​!​ ​ข้า​บอก​แล้ว​อย่า​ว่า​ลง​ไป​ ​เพียง​เพราะ​เห็นแก่​เงินราง​วัล​ต่ำช้า​ ​เหตุใด​จึง​ไม่ยอม​ฟัง​ข้า​ ​ยาม​นี้​ดวงตา​ทั้งสอง​ของ​ท่าน​พี่​หลับ​ลง​แล้ว​ ​ข้า​จะ​ทำ​อย่างไร​ในเมื่อ​ท่าน​ทิ้ง​ให้​ข้า​กับ​ลูก​อยู่​กัน​เพียงลำพัง​”

ร่าง​ของ​บุรุษ​ผู้​นั้น​ชุ่ม​โชก​ ​ดวงตา​ทั้งสอง​ข้าง​ปิด​สนิท​ ​เป็น​สัญญาณ​ว่า​เขา​ผู้​นั้น​สิ้นใจ​แล้ว

ด้าน​ข้าง​มี​ชาย​อีก​คน​เข้ามา​ดัน​ร่าง​หญิง​นั้น​ออก​ ​และ​ออกแรง​กด​ลง​บริเวณ​หน้าอก​ของ​บุรุษ​ผู้​นั้น​ ​แต่​ไร้​ซึ่ง​ปฏิกิริยา​ตอบสนอง

เสียง​ร่ำไห้​ของ​สตรี​นาง​นั้น​ช่าง​ทุกข์ระทม

เจิน​ซื่อ​เฉิง​เดิน​ไป​หยุด​ด้าน​ข้าง​นายท่าน​หยาง​ ​และ​เอ่ย​อย่าง​ถอดใจ​ ​“​พี่​หยาง​คง​เห็น​แล้ว​ใช่​หรือไม่​”

นายท่าน​หยาง​เยาะเย้ย​ ​“​แล้ว​มัน​ทำไม​หรือ​ ​คน​พวก​นั้น​มีค่า​ยิ่งกว่า​ลูกชาย​ข้างั​้น​หรือ​”

ความโกรธ​วาบ​ผ่าน​นัยน์ตา​ของ​เจิน​ซื่อ​เฉิง​ ​เขา​เอ่ย​ด้วย​เสียง​ราบเรียบ​ ​“​ชาวบ้าน​ธรรมดา​ทั่วไป​ย่อม​มิ​อาจ​สู้​คุณชาย​จาก​ตระกูล​สูงศักดิ์​ได้​ ​ทว่า​ยาม​นี้​คุณชาย​จมน้ำ​หาย​ไป​ ​เป็น​ตาย​ร้าย​ดี​อย่างไร​ก็​มิ​อาจ​ทราบ​ได้​ ​คนที​่​อยู่​ก็​ควรจะ​สั่งสม​บุญและ​ความ​เป็น​สิริมงคล​ให้​เขา​ไม่ดี​กว่า​หรือ​”

ถ้อยคำ​เหล่านั้น​ทำให้​นายท่าน​หยาง​ฉุกคิด​ ​หลัง​ทบทวน​อยู่​ครู่หนึ่ง​ก็​สั่ง​ให้​คน​ประกาศ​ยกเลิก​รางวัล​นั้น

เจิน​ซื่อ​เฉิง​เรียก​หน่วยกู้ภัย​ทั้งหมด​มายัง​ที่เกิดเหตุ​ ​และ​แบ่ง​คน​ออก​เป็น​สิบ​กลุ่ม​เพื่อ​กระจาย​หา​ให้​ทั่ว​บริเวณ​ผิวน้ำ​ ​จนกระทั่ง​ดวงอาทิตย์​ลอย​สูง​ขึ้น​บน​นภา​ ​มี​กลุ่ม​หนึ่ง​ใน​นั้น​โผล่​ศีรษะ​ขึ้น​มา​เหนือ​ผิวน้ำ​พลาง​ตะโกน​สุดเสียง​ ​“​ข้างใต้​นี้​มี​คน​!​”

ทันทีที่​ประโยค​นั้น​ลั่น​ออก​ไป​ ​ความโกลาหล​ก็​เกิดขึ้น​อย่าง​ฉับพลัน

ทั้ง​นายท่าน​หยาง​และ​เจียง​อัน​เฉิง​รุด​ไป​ยัง​จุด​นั้น​แทบจะ​ทันที

ลูกน้อง​ของ​เจิน​ซื่อ​เฉิง​สั่ง​ให้​ทั้ง​กลุ่ม​ดำ​ลง​ไป​ค้นหา​ ​ผ่าน​ไป​ครึ่ง​ชั่ว​ยาม​ ​ชาย​ที่​เชี่ยวชาญ​ใน​การ​ดำน้ำ​ก็​ค่อยๆ​ ​ลอย​ขึ้น​มา​พร้อมกับ​กอด​ร่าง​ของ​อีก​คน​ขึ้น​มาด​้วย

เมื่อ​ชาย​ผู้​นั้น​ขึ้น​มา​เหนือ​ผิวน้ำ​แล้วก็​รีบ​ตะโกน​ว่า​ ​“​พบ​แล้ว​!​”

จากนั้น​มี​คน​อีก​สอง​คน​มารับ​ร่าง​นั้น​ขึ้นไป​บน​ฝั่ง

ริมฝั่ง​แม่น้ำ​แออัด​คับ​แน่น​ไป​ด้วย​ฝูงชน​จำนวนมาก​ ​คนที​่​อยู่​ด้านหน้า​สุด​คือ​นายท่าน​หยาง​และ​เจียง​อัน​เฉิง

หลังจาก​อยู่​ใน​น้ำ​มาทั​้​งคืน​ ​ร่าง​ที่​ถูก​พา​ขึ้น​มา​จึง​บวม​จน​เต็มที่​ ​ผมเผ้า​ที่​หลุด​ร่วง​ปกปิด​ใบหน้า​ไป​กว่า​ครึ่ง​ ​ทำให้​ยาก​แก่​การ​มองออก​ว่า​เป็น​ผู้ใด

เจิน​ซื่อ​เฉิง​จึง​หันไป​มอง​ทาง​นายท่าน​หยาง​และ​เจียง​อัน​เฉิง

ครั้น​นายท่าน​หยาง​เห็น​ว่า​ร่าง​ที่​ถูก​พา​ขึ้น​มาสว​มอา​ภรณ์​สีม่วง​ ​ขา​ของ​เขา​ก็​พลัน​อ่อน​ลง​ทันที

หยาง​เซิ​่ง​ไฉ​ชื่นชอบ​สีม่วง​เป็นพิเศษ​ ​อาภรณ์​ส่วนใหญ่​จึง​เป็น​สี​เดียว​ๆ​ ​กัน

คนที​่​ยืน​อยู่​ข้างๆ​ ​รีบ​เข้ามา​ช่วย​พยุง​ร่าง​ของ​นายท่าน​หยาง​เอาไว้

นายท่าน​หยาง​โอบกอด​ความหวัง​ริบหรี่​และ​เดิน​เข้าไป​ใกล้​ร่าง​ศพ​นั้น

ลูกน้อง​ของ​เจิน​ซื่อ​เฉิง​เขี่ย​ปอยผม​ที่​ปิด​ใบหน้า​นั้น​ออก​เพื่อให้​มองเห็น​ได้​ชัดเจน

ทันทีที่​เห็น​ร่าง​ศพ​นั้น​ ​นายท่าน​หยาง​ผู้​อับโชค​ก็​ถลา​ตัว​ล้มพับ​เข้าไป​ทันที

ในขณะเดียวกัน​ ​เจียง​อัน​เฉิง​ถอน​ให้​ใจ​เฮือก​ใหญ่​ ​และ​นั่ง​พับ​ลง​ไป​ที่​พื้น​เช่นกัน

ยังดี​ที่​ไม่ใช่​ไอ้​ลูก​เวร​นั่น​!

ทว่า​เจียง​อัน​เฉิง​กลับ​รู้สึก​อยาก​จะ​ร้องไห้​ออกมา

นายท่าน​เจียง​สาม​เข้ามา​คุกเข่า​อยู่​ด้าน​ข้าง​ ​และ​เอื้อมมือ​ไป​ตบ​บ่า​ผู้​เป็น​พี่ชาย​ ​พลาง​เอ่ย​ปลอบ​เสียงต่ำ​ ​“​พี่ใหญ่​ ​ยาม​นี้​การ​ไม่ได้​ข่าวคราว​อะไร​นับว่า​เป็นข่าว​ดีที​่​สุด​แล้ว​”

นายท่าน​เจียง​รอง​ผิดหวัง​อย่าง​สุดซึ้ง

หาก​เจียง​จั้น​ตาย​ไป​ ​หนทาง​ของ​หน้า​ของ​เรือน​รอง​ก็​คง​ถึงคราว​สมปรารถนา

ทว่า​ก็​ไม่จำเป็น​ต้อง​รีบร้อน​ ​เพราะ​เมื่อ​สถานการณ์​เป็น​เช่นนี้​ ​ความหวัง​ว่า​เจียง​จั้น​จะ​มีชีวิตรอด​ก็​ริบหรี่​ลง​ไป​ทุกที

ไม่นาน​คน​จาก​จวน​เสนาบดี​กรม​พิธี​ก็​ช่วยกัน​นำ​ร่าง​ของ​หยาง​เซิ​่ง​ไฉ​กลับ​ไป​ ​ผู้คน​ที่​เหลือ​ยังคง​ค้นหา​ต่อ​ ​แต่​ถึงกระนั้น​ ​ยิ่ง​เวลา​ล่วงเลย​ไป​เท่าไหร่​ก็​ยิ่ง​ดูเหมือนว่า​จะ​เปล่าประโยชน์​เข้าไป​เท่านั้น

เรี่ยวแรง​ของ​ผู้คน​เริ่ม​หดหาย​ ​หลาย​คน​เริ่ม​นั่ง​พัก​บริเวณ​ริมฝั่ง​แม่น้ำ​ ​ฝูงชน​ที่​รายล้อม​ต่าง​ก็​ทยอย​กัน​กลับ​ไป

“​เป็นไปได้​ไหม​ว่า​จะ​ถูก​กระแสน้ำ​พัด​ไป​แล้ว​ ​ข้า​จำได้​ว่า​มีอยู่​ปี​หนึ่ง​เด็ก​ของ​หมู่บ้าน​ข้างๆ​ ​ตกลง​ไป​ใน​น้ำ​ ​หา​อย่างไร​ก็​หาไม่​พบ​ ​แต่​หลังจากนั้น​กลับ​พบ​ว่า​ร่าง​เด็ก​นั้น​ลอย​ไป​ไกล​กว่า​ร้อย​ลี้​”

“​ก็​เป็นไปได้​ ​มิฉะนั้น​ความเคลื่อนไหว​ใหญ่โต​จวนจะ​พลิก​แม่น้ำ​หา​เช่นนี้​ ​จะ​ไม่​เจอ​ตัว​ได้​อย่างไร​”

ยามเช้า​ ​เจียง​ซื่อ​เตรียมพร้อม​สำหรับ​เข้าไป​น้อม​ทัก​ใน​เรือน​ฉือ​ซิน

เอ้อร​์​ไท่​ไท่​เซียว​ซื่อ​และ​ซาน​ไท่​ไท่​กัว​ซื่อ​มาถึง​ก่อน​แล้ว​ ​ในขณะนี้​กำลัง​นั่ง​สนทนา​อยู่​กับเฝิง​เหล่าฮู​หยิน​ ​ครั้น​เห็น​ว่า​เจียง​ซื่อ​กำลัง​เดิน​เข้ามา​ ​ทั้งหมด​ก็​ตก​อยู่​ใน​ความ​เงียบ

วันนี้​เจียง​ซื่อ​อยู่​ใน​เสื้อคลุม​ผ้าไหม​ลายเมฆา​ ​เข้าคู่​กับ​กระโปรง​สีทับทิม​ ​ดวงตา​สุก​สกาว​สอด​รับ​กับ​ฟัน​ขาว​เรียง​สวย​ ​ความงดงาม​ยิ่งกว่า​ดอก​ไห่​ถัง​นี้​มิ​อาจ​ผู้ใด​เปรียบ​ได้

เซียว​ซื่อ​ชำเลือง​มอง​พลาง​กล่าว​ด้วย​น้ำเสียง​เย็นชา​ ​“​คุณหนู​สี่​ ​วันนี้​เลือก​อาภรณ์​สี​มงคล​เสียด​้วย​”

เด็ก​นี่​คง​ยัง​ไม่รู้​สิว​่า​พี่ชาย​แท้ๆ​ ​จมน้ำ​ตาย​ไป​แล้ว​ ​ถึง​ได้​ใส่​ชุด​ที่​ขัด​กับ​ความเป็นจริง​โดยสิ้นเชิง

เป็น​เช่นนี้​ก็ดี​ ​เหล่าฮู​หยิน​เห็น​ก็​คง​โมโห​เป็นแน่

เจียง​ซื่อ​ค้อม​ศีรษะ​พลาง​ยก​ชายกระโปรง​สีชาด​ ​แย้มยิ้ม​พราว​พลาง​บอก​ ​“​อารมณ์ดี​ก็​ต้อง​ใส่​อาภรณ์​สี​มงคล​สิ​เจ้า​คะ​ ​ท่าน​ย่า​เห็น​แล้ว​จะ​ได้​พลอย​ยินดี​ไป​ด้วย​”

นาง​เพิ่ง​ได้​ทราบ​ข่าว​จาก​อา​เฟย​ว่า​เหล่า​คณิกา​ชาย​และ​บ่าว​รับใช้​บน​นาวา​ใหญ่​ได้รับ​ความช่วยเหลือ​กัน​ถ้วนหน้า

แม้ว่า​ก่อนหน้านี้​นาง​จะ​วางแผน​มา​อย่าง​ถี่ถ้วน​ ​และ​มั่นใจ​ว่าการ​วางเพลิง​ครั้งนี้​จะ​ไม่​สร้าง​ความเดือดร้อน​ให้​ผู้บริสุทธิ์​ ​ทว่า​ความเป็นไปได้​ที่จะ​เกิดเหตุ​ไม่คาดฝัน​นั้น​ก็​ย่อม​มี​ ​ครั้น​ได้​ทราบ​ข่าว​จาก​อา​เฟย​ ​นาง​จึง​รู้สึก​ยินดี​อย่างยิ่งยวด

สำหรับ​ชุย​อี้​และ​อีก​สอง​คน​…​ ​เจียง​ซื่อ​กระตุก​มุม​ปากเบา​ๆ​ ​มี​ความ​เย็นชา​ปรากฏชัด​ขึ้น​ใน​แววตา​ของ​นาง

แค้น​นี้​จะ​ต้อง​ชำระ​ให้​สาสม​!