บทที่248 เคราะห์ซ้ำกรรมซัด
ลี่จุนถิงเพิ่งออกไปจากบริษัท ก็ไปที่โรงจอดรถเอารถมาคันหนึ่ง เตรียมไปที่ทาวน์เฮาส์
ครั้งนี้ พวกเขาทำเกินไปจริงๆ ถึงแม้ลี่จุนถิงยังไม่ค่อยเข้าใจเรื่องราวภายในนัก แต่ก็พอรู้คือคนตระกูลลี่กักบริเวณเจียงหยุนเอ๋อ
ไม่อย่างนั้น ตัวเองก็ไม่มีความเป็นไปได้ที่จะติดต่อเจียงหยุนเอ๋อไม่ได้
กำลังขับรถอยู่นั้น จู่ๆลี่จุนถิงก็รู้สึกว่าในใจเจ็บปวด ทันใดนั้นก็รู้สึกถึงลางสังหรณ์
หรือว่าเจียงหยุนเอ๋อเกิดเรื่องอะไรขึ้น……ไม่ ไม่มั่ง จะต้องไม่เป็นอย่างนั้น
หรือว่าไม่เจอเจียงหยุนเอ๋อนานไป ในใจจึงยากที่จะเลี้ยงความกังวลพวกนี้ได้？
แต่ ยังไงซะเดี๋ยวก็จะได้เจอเจียงหยุนเอ๋อกับถวนจื่อแล้ว อารมณ์ก็ผ่อนคลายลงบ้าง
คิดๆดู ลี่จุนถิงก็ยิ่งเร่งความเร็วรถ ขับไปที่ทาวน์เฮาส์
พอถึงทาวน์เฮาส์ ลี่จุนถิงก็รีบเคาะประตูทาวน์เฮาส์
คนใช้พอได้ยินเสียงเคาะประตู ในใจก็รู้สึกแปลกใจ ยังไงก็ดึกขนาดนั้นแล้ว จากเหตุผลแล้ว ไม่น่าจะมีใครมาหาถึงที่ได้
เปิดประตูออก คนใช้ก็เห็นลี่จุนถิงยืนอยู่นอกประตู ทันใดนั้นก็ตะลึงอยู่ที่เดิม
“คุณ คุณชายลี่ คุณมาได้ไงคะ？”คนใช้ตกใจลี่จุนถิงที่จู่ๆก็ปรากฏตัว ถามอย่างแปลกใจหน่อยๆ
สายตาของลี่จุนถิงหม่นลงเล็กน้อย มองคนใช้คนนั้นอยู่สักพัก จากนั้นจึงถาม：“คุณน่าจะรู้ ครั้งนี้ผมมาเพราะอะไรนะ？”
สาวใช้รู้สึกเกร็ง เธอรู้ความสัมพันธ์ของผู้หญิงคนนั้นในทาวน์เฮาส์กับลี่จุนถิงดูเหมือนจะตื้นๆ แต่……ลี่จุนซินไม่ได้บอกแล้วเหรอว่า ลี่จุนถิงไม่รู้เรื่องนี้？
สาวใช้กลืนน้ำลายอย่างประหม่า รอยยิ้มของเธอเริ่มฝืนขึ้นเล็กน้อย：“คุณชายลี่ ฉันไม่รู้จริงๆ……จู่ๆคุณจะมาทำอะไร ……”
“เหอะ”ลี่จุนถิงหัวเราะเย็นชา“หยุนเอ๋อล่ะ？”
สาวใช้ตะลึง ทันใดนั้นก็เข้าใจ ลี่จุนถิงจะต้องรู้เรื่องที่เจียงหยุนเอ๋ออยู่ที่นี่แล้วแน่ๆ
มองท่าทางของลี่จุนถิง สาวใช้ก็ไม่กล้าห้ามเขา ได้แต่ให้เขาเข้าไปในทาวน์เฮาส์ มองลี่จุนถิงเดินเข้าไป ในใจของคนใช้ก็ตื่นตระหนก ได้แต่หลบข้างๆโทรหาลี่จุนซิน
“ฮัลโหล คุณหนูลี่ คุณชายลี่ไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น จู่ๆก็มา……ตอนนี้จะไปเจอคุณหนูเจียง”
“อะไรนะ？”รู้ข่าวนี้ ลี่จุนซินตกใจมาก“คุณขัดขวางเขาให้ฉันก่อน！”
สาวใช้พูดอย่างลำบากใจ：“แต่……แต่คุณชายลี่ไม่สนที่พวกเราห้ามก็พุ่งเข้าไปเลยค่ะ”
“พวกคุณทำบ้าอะไรกันแน่เนี่ย！”ได้ยินคำพูดสาวใช้ ลี่จุนซินก็ถามอย่างโมโห
เดิมทีเรื่องนี้พวกเขาก็กังวลมาตลอดว่าจะถูกลี่จุนถิงพบ แต่ไม่คิดว่าตอนนี้ลี่จุนถิงจะหาทาวน์เฮาส์เจอ
ถ้าให้ลี่จุนถิงเจอเจียงหยุนเอ๋อจริงๆ ลี่จุนซินคิดได้เลยว่า ต่อไปลี่จุนถิงจะมีท่าทีต่อพวกเขาอย่างไร
ที่สำคัญก็คือ ตอนนี้ถวนจื่อก็ยังหายไป เคราะห์ซ้ำกรรมซัดอย่างไม่ต้องสงสัย！
“โอเค ฉันรู้แล้ว ฉันจะไปเดี๋ยวนี้”ลี่จุนซินพูดอย่างหงุดหงิด จากนั้นก็ตัดสาย รีบไปที่ ทาวน์เฮาส์อย่างร้อนใจ
เวลานี้ลี่จุนถิงเดินเข้าไปในทาวน์เฮาส์อย่างสง่างาม คนใช้ในทาวน์เฮาส์ก็ตกใจกับการเคลื่อนไหวนี้ ต่างยืนกันขึ้นมา เห็นว่าลี่จุนถิงมา ต่างมีอาการตกใจโดยไม่ได้นัดหมายกัน
“หยุนเอ๋อล่ะ？”ลี่จุนถิงมองพวกเขาอย่างสายตาเย็นชา จากนั้นถามเสียงขรึม
พวกคนใช้ต่างสะดุ้ง แต่คิดถึงคำสั่งของลี่จุนซิน ก็ไม่กล้าพูดทันที ดังนั้นจึงอึดอัดกันเล็กน้อย แล้วก็เงียบลงทันที
เดิมทีลี่จุนถิงยังอดทนรอเล็กน้อย พอเห็นว่าไม่มีใครตอบเขา ทันใดนั้นก็โมโห：“ผมถามพวกคุณอยู่นะ！หยุนเอ๋อล่ะ！”
ในที่สุด ก็มีคนทนคำถามลี่จุนถิงไม่อยู่ ยกมือขึ้นชี้ไปที่ห้องหนึ่งข้างบน พูดเบาๆ：“คุณหนูเจียงอยู่ห้องนั้นค่ะ”
ได้ยินดังนั้น ลี่จุนถิงก็รีบก้าวเท้าใหญ่ขึ้นไป เคาะประตูห้องด้วยความกังวล
หลายวันแล้วไม่เห็นเจียงหยุนเอ๋อ พอคิดว่าเธอทรมานอยู่ข้างใน ในใจลี่จุนถิงก็รู้สึกแย่มาก
ทั้งที่เขารับปากเจียงหยุนเอ๋อมาตั้งหลายครั้งแล้ว สุดท้ายกลับไม่สามารถทำตามทำคำสัญญาพวกนั้นได้ และยังปล่อยให้เธอตกอยู่ในสถานการณ์นี้ซ้ำแล้วซ้ำเล่า
แต่พอลี่จุนถิงเคาะประตู กลับพบว่าไม่มีใครมาเปิด จึงขมวดคิ้วอย่างแปลกใจ ลางสังหรณ์ในใจที่ไม่ดีพวกนั้นก็รุนแรงขึ้นเรื่อยๆอย่างไม่รู้ตัว
ลี่จุนถิงยืนรออยู่ข้างนอกสักพัก ในที่สุดก็ยกมือขึ้นเปิดประตูห้อง แต่พอเข้าไปเขากลับเห็นว่า ในห้องไม่มีใครสักคน
เขาตะลึงไปก่อน จากนั้นหันไปถามคนใช้คนนั้น：“หยุนเอ๋อล่ะ？”
สาวใช้แปลกใจมากๆที่เห็นเจียงหยุนเอ๋อไม่อยู่ข้างในห้อง ใบหน้ามีความตะลึง：“ไม่น่านะคะ คุณหนูเจียงก็อยู่ในห้องตลอด ทำไมจู่ๆก็หายไปได้？”
“พวกคุณเอาหยุนเอ๋อไปซ่อนที่ไหนกันแน่？”เวลานี้ ลี่จุนถิงแทบจะระเบิดออกมา
ถึงรู้ว่าตอนนี้ลี่จุนถิงโกรธจัด แต่คนใช้พวกนั้นที่ไม่รู้เรื่องก็ได้แต่แสดงออกมาอย่างบริสุทธิ์ พูดอย่างทำอะไรไม่ได้：“คุณชายลี่ พวกเราไม่รู้จริงๆ……”
ทันใดนั้นบรรยากาศก็อึดอัดขึ้นทันที เวลานี้ ในที่สุดลี่จุนซินเข้ามาอย่างร้อนรน
เข้าไปทาวน์เฮาส์ เธอก็พบว่าบรรยากาศในทาวน์เฮาส์ผิดปกติมาก และก็ไม่เห็นร่างของเจียงหยุนเอ๋อ
ลี่จุนซินแปลกใจหน่อยๆ จากเหตุผลแล้ว ลี่จุนถิงน่าจะเจอเจียงหยุนเอ๋อแล้วสิถึงถูก ดังนั้นเธอก็กังวลมากๆ ทำไมถึง ……
“พี่ พวกพี่เอาหยุนเอ๋อไปไว้ไหนกันแน่？”เห็นลี่จุนซินปรากฏตัว ลี่จุนถิงก็ถามทันที
ลี่จุนซินมองห้องของเจียงหยุนเอ๋อแวบหนึ่งอย่างแปลกใจ เวลานี้ มีคนใช้คนหนึ่งพูดเสียงเบาบอกเธอว่า：“คุณหนูลี่ ฉันเพิ่งพบว่า……คุณหนูเจียงไม่อยู่ในห้อง และก็ไม่รู้ว่า……ไปไหนแล้ว”
“อะไร？หายไป？เกิดอะไรขึ้นกันแน่？”ลี่จุนซินคิดไม่ถึงว่าจู่ๆจะเกิดเรื่องแบบนี้ อดไม่ได้ที่จะถามอย่างร้อนใจ
คนใช้คนหนึ่งยืนขึ้นมา：“คุณหนูลี่ ก่อนที่ฉันจะเตรียมพักผ่อน เห็นมีคนออกไปอย่างลับๆล่อๆ ตอนนั้นฉันคิดว่าตาฝาด ตอนนี้มาคิดๆดูแล้ว……คุณหนูเจียงน่าจะแอบหนีไปหาลูกค่ะ”
ลี่จุนถิงตระหนักได้ดีถึงข้อมูลที่ซ่อนอยู่ในคำพูดของคนใช้ รีบถาม：“ลูก？ใช่ถวนจื่อไหม？ถวนจื่อเป็นอะไร？