บทที่ 288 องค์หญิงน้อยสมปรารถนา
บทที่ 288 องค์หญิงน้อยสมปรารถนา
ถึงหน้าประตูไม่ทันไร เสี่ยวเป่าก็ราวกับว่านึกอะไรออกจึงวิ่งกลับเข้าไปในห้อง
นางหยิบถุงนำโชคที่อยู่ใต้หมอนออกมา สิ่งนี้จะทำหายไม่ได้เด็ดขาด ไม่แน่ว่าอาจจะมีเมล็ดพันธุ์ปรากฏขึ้นมาตอนไหนอีกก็ได้
ชาติก่อนนางเก็บเมล็ดพันธุ์ไว้มากโขเชียวละ
เสี่ยวเป่าบ่นพึมพำถึงถุงนำโชคที่ให้เมล็ดพันธ์ุมาน้อยเกินไป ทว่าทักษะในการค้นหาของในถุงนำโชคของเสี่ยวเป่าไม่เป็นรองผู้ใด
“เจอแล้ว!”
สัมผัสผิดแปลกไปจากทุกครั้ง ถุงนำโชคอันว่างเปล่าในทีแรก บัดนี้ถูกบรรจุไว้จนเต็ม
ทันทีที่จับโดนบางอย่าง แววตาของเสี่ยวเป่าก็พลันทอประกาย
“ว้าว ถุงนำโชคให้ของขวัญปีใหม่ด้วย!”
นางยิ้มแก้มแทบปริ รอให้พวกชุนสี่ออกไป จากนั้นจึงนอนลงบนเตียงพลางเปิดถุงนำโชคออกดู
ไม่รู้ว่าข้างในจะให้เมล็ดพันธ์ุชนิดไหนมา เสี่ยวเป่าตั้งหน้าตั้งตารอราวกับกำลังเปิดกล่องสุ่ม
นางล้วงมือเข้าไปควานหา จากนั้นกระบอกไม้ไผ่ก็โผล่ออกมาจากถุงนำโชคใบน้อย
มันยาวเกือบจะเท่าท่อนแขนของนาง!
เสี่ยวเป่า “!!!”
นี่มันอะไรกัน ไม่เคยเกิดเรื่องเช่นนี้มาก่อนเลย!
นางมองถุงนำโชคกับกระบอกไม้ไผ่สลับกันไปมา นัยน์ตาส่องประกายวิบวับ
ช่างเถอะ ถึงอย่างไรก็เป็นเรื่องดีสำหรับเสี่ยวเป่าอยู่ดี!
“เอ๋…ยังมีอีกหรือเนี่ย!”
เสี่ยวเป่าขยำถุงนำโชคเบา ๆ ก็พบว่าข้างในยังมีของอย่างอื่นอยู่อีก
นางดีใจจนกลิ้งตัวลงบนเตียง จากนั้นก็ล้วงมือเข้าไปหยิบของที่อยู่ข้างใน
เสี่ยวเป่าดึงหีบใบใหญ่ออกมาได้ทั้งหมดสามใบ ทุกใบมีขนาดใหญ่กว่าถุงนำโชค
หากคนอื่นมาเห็นเข้า คงคิดว่าเจอภูตผีปีศาจหลอกเป็นแน่
แต่เสี่ยวเป่ารู้ว่าถุงนำโชคใบนี้เชื่อมต่อกับมิติอื่น และยังเป็นมิติที่ตนเองเก็บสมบัติเอาไว้อีกด้วย
ตัวเองเป็นคนใช้ข้าวของของตัวเอง เสี่ยวเป่ารู้สึกสบายใจเป็นไหน ๆ
ไม่รู้ว่าหีบสามใบนี้บรรจุสิ่งใดเอาไว้บ้าง
นางถูฝ่ามือน้อย ๆ จากนั้นก็เปิดกระบอกไม้ไผ่ที่ล้วงออกมาเป็นชิ้นแรกอย่างมีความหวัง
ทันทีที่ได้เห็นสิ่งที่อยู่ภายใน เสี่ยวเป่าก็ตื่นเต้นจนเกือบจะหลุดเสียงร้องออกมา
ข้าวโพด มันคือข้าวโพด!
นี่เป็นเมล็ดพันธุ์ข้าวโพดที่ให้ผลผลิตสูง นอกจากนี้ยังได้รับการปรับปรุงสายพันธ์ุให้สามารถปลูกได้ในหลากหลายพื้นที่
เสี่ยวเป่าเทเมล็ดพันธ์ุลงบนมือแล้วคลอเคลียมัน
“อีกเดี๋ยวพวกเจ้าก็จะได้ไปในนอนดินแล้วนะ”
บัดนี้เสี่ยวเป่ารู้สึกตื่นเต้นกับเมล็ดพันธุ์ในหีบสองใบที่เหลือยิ่งกว่าเดิม
พอเปิดออกดูก็พบหีบใบเล็กขนาดเท่าฝ่ามือซ้อนอยู่ข้างใน
สิ่งที่บรรจุไว้ภายในคือเมล็ดองุ่นที่นางกำลังอยากได้อยู่พอดี!
คราวนี้เป็นเมล็ดพันธุ์องุ่นแดงเม็ดใหญ่
องุ่นป่าที่ขึ้นบนภูเขาในตอนนี้ก็เป็นองุ่นแดงเช่นเดียวกัน ทว่ามีขนาดเล็กมาก ทั้งยังคั้นน้ำออกมาได้ไม่เพียงพอ ทำให้สุราที่หมักออกมาคุณภาพไม่ค่อยดีนัก
แต่ว่าตอนนี้หมดปัญหาแล้ว นางจะนำเมล็ดองุ่นไปปลูกในวันพรุ่งนี้ จากนั้นก็ค่อยย้ายลงดินเมื่องอกเป็นต้นกล้า
องุ่นชนิดนี้เป็นเครือเถาวัลย์ที่มีลำต้นสั้น ทว่าให้ผลผลิตเป็นจำนวนมาก
นางตั้งใจจะถ่ายทอดพลังวิญญาณให้มากขึ้น ด้วยหวังว่าองุ่นจะออกผลภายในปีนี้
“ต้องเก็บให้ดี ๆ”
ล้วนแต่เป็นลูกรักของนางทั้งสิ้น
ตอนนี้เหลือเพียงหีบใบสุดท้าย
สิ่งที่อยู่ข้างในก็คือ ‘เมล็ดปุยฝ้าย!’
“ฮ่า ๆ ๆ วันนี้เสี่ยวเป่ามีความสุขที่สุดเลย!”
เพียงแค่ปลูกเมล็ดฝ้ายพวกนี้ ปัญหาที่พี่รองเป็นกังวลก็จะหมดไป เช่นนี้คนมากมายก็จะไม่ต้องแข็งตายในฤดูหนาวอีกแล้ว
หีบสามใบ สองใบในจำนวนนี้สามารถช่วยชีวิตของผู้คน ส่วนอีกใบก็เป็นสิ่งที่นางกำลังต้องการบราวนี่ออนไลน์
ปีใหม่นี้ยอดเยี่ยมจริง ๆ วันนี้เสี่ยวเป่าโชคดีเป็นที่สุด!
เด็กน้อยเก็บหีบทั้งสามใบไว้เป็นอย่างดี จากนั้นก็พรมจูบไปที่ถุงนำโชคหลายต่อหลายครั้ง ก่อนจะแขวนไว้ข้างเอวของตนอย่างระมัดระวัง เสร็จแล้วก็ออกไปหาท่านพ่อด้วยพลังเต็มเปี่ยม
“ท่านพ่อ ท่านพ่อเพคะ!”
เสี่ยวเป่าใช้ขาอันสั้นป้อมวิ่งเร็วจี๋เข้าไปหา นัยน์ตาเป็นประกายเงางาม
ทว่าเมื่อมาถึงนางกลับถูกรายล้อมไปด้วยผู้คนมากมาย
เสี่ยวเป่า “…”
ฮือ ๆ ๆ…เหตุใดฝูไห่กงกงถึงไม่บอกเสี่ยวเป่าว่าข้างในมีคนอยู่เยอะเช่นนี้เล่า
ฝูไห่ยิ้มกริ่ม องค์หญิงน้อยมาหาบิดา จะให้เขาขวางได้เช่นไร วันนี้เป็นวันมงคลเชียวนะ
หนานกงสือเยวียนที่นั่งอยู่เบื้องหน้าพลันกวักมือเรียกนาง “มานี่”
ทันใดนั้นเสี่ยวเป่าก็ยืนตัวตรง จากนั้นก็เดินเข้าไปหาท่านพ่อด้วยท่าทางสง่าผ่าเผยท่ามกลางสายตาของบรรดาขุนนาง
ห้ามทำให้ท่านพ่อขายหน้า!
เมื่อเดินไปถึงข้างกายแล้ว เจ้าตัวน้อยก็แอบใช้ใบหน้าคลอเคลียกับฝ่ามือของเขาในทันใด
ฮิฮิ ต้องแบ่งโชคดีให้ท่านพ่อด้วย
วันนี้เสี่ยวเป่ามีโชคดีอยู่เต็มเปี่ยมเลย!
หนานกงสือเยวียนมองดูการกระทำออดอ้อนของนาง มุมปากก็พลันกระตุกขึ้นเล็กน้อย
“องค์หญิงเจาเสวี่ย ขอพระองค์ทรงมีพระพลานามัยแข็งแรงเนื่องในโอกาสวันขึ้นปีใหม่พ่ะย่ะค่ะ”
เสี่ยวเป่าพยักหน้าเบา ๆ ด้วยใบหน้ายิ้มหวานชวนมองยิ่งนัก
“สุขภาพแข็งแรง ๆ ใต้เท้าทุกท่านก็สวัสดีปีใหม่นะ”
ท่าทางเป็นการเป็นงานพร้อมกับกล่าวอวยพรด้วยน้ำเสียงนุ่มนิ่มทำเอาทุกคนล้วนปีติยินดีไปตาม ๆ กัน
วันนี้องค์หญิงเจาเสวี่ยดูคล้ายตุ๊กตานำโชคยิ่งนัก พวกเขายังจำเรื่องที่นางตกน้ำแล้วได้รับความช่วยเหลือจากเหล่าปลาจิ๋นหลี่ได้เป็นอย่างดี ด้วยเหตุนี้ทุกคนจึงอยากได้ยินคำอวยพรจากปากองค์หญิงน้อย
หนานกงสือเยวียน “ทุกท่านกลับไปก่อน เรื่องพิธีบูชาฟ้าดินก็ให้เป็นหน้าที่ของสำนักหอดูดาวหลวงและกรมพิธีการ เหล่าเจ้ากรมรั้งอยู่ที่นี่ก่อน ข้ามีเรื่องอยากหารือ”
มีหลายสิ่งที่ราชสำนักจำต้องดำเนินการในช่วงขึ้นปีใหม่ ในจำนวนนั้นพิธีบูชาฟ้าดินถือเป็นเรื่องสำคัญยิ่ง
ก่อนหน้านี้ที่กรมพิธีการกังวลเรื่องเงินในท้องพระคลัง เป็นเพราะว่าพิธีบูชาฟ้าดินจำเป็นต้องใช้เงินจำนวนไม่น้อย
ฮ่องเต้ของพวกเขาชื่นชอบความเรียบง่าย ทว่าพิธีบูชาฟ้าดินและกราบไหว้บรรพบุรุษมิอาจจัดขึ้นอย่างเรียบง่ายเช่นนั้นได้
แม้ว่าหนานกงสือเยวียนจะไม่เชื่อเรื่องพวกนี้ แต่มีกฎมาอย่างช้านานที่จะต้องประกอบพิธีกรรมเพื่อขอพรต่อเหล่าเทพเจ้าให้ต้าเซี่ยฝนตกตามฤดูกาล ถึงจะเป็นการทำเพื่อให้เกิดความสบายใจ ทว่าเขาก็ไม่อยากจะเป็นปฏิปักษ์กับบรรดาขุนนางด้วยเรื่องเล็กน้อยเช่นนี้
“องค์หญิงน้อย โปรดมาทางนี้ก่อนพ่ะย่ะค่ะ”
ขณะที่ท่านพ่อกำลังหารือกับเหล่าขุนนาง เสี่ยวเป่าก็คิดจะไปหาจิ้งจอกน้อยและเสือทั้งสองตัวของตน
นางพกซองแดงติดตัวมาเพื่อเป็นของขวัญให้กับบรรดาสัตว์เลี้ยงแต่ละตัว
ทันทีที่ก้าวเท้าออกไปก็ได้ยินเสียงคนร้องเรียกตน
เด็กเล็กเอียงคอเล็กน้อยพลางหันกลับไปมอง ก็พบว่าเป็นขุนนางที่อยู่ในตำหนักฉินเจิ้งเมื่อครู่นี้
“ใต้เท้าหลิวเรียกเสี่ยวเป่ามีอะไรหรือ”
ใต้เท้าหลิวเป็นชายผิวขาววัยกลางคนรูปร่างค่อนไปทางอ้วน มีใบหน้ายิ้มแย้มดูใจดี
“ขอให้องค์หญิงน้อยมีความสุขสมปรารถนาพ่ะย่ะค่ะ”
เขาโค้งคำนับให้เสี่ยวเป่าพร้อมกับกล่าวอวยพร
เสี่ยวเป่า “???”
“ขอให้ใต้เท้าหลิวสมปรารถนาเช่นกันนะเจ้าคะ”
เสี่ยวเป่าพูดตอบไปโดยไม่รู้ตัว จากนั้นก็ได้ซองแดงเพิ่มมาในมืออีกหนึ่ง
“ขอบพระทัยองค์หญิงน้อยที่ตรัสวาจาอันศักดิ์สิทธิ์ กระหม่อมขอมอบซองแดงให้ท่าน โปรดรับไว้ด้วยเถิดพ่ะย่ะค่ะ”
จากนั้นเขาก็เดินจากไปอย่างมีความสุข
เสี่ยวเป่า “…”
นี่มันเรื่องอะไรกันเนี่ย?
ขณะที่นางกำลังนิ่งอึ้งด้วยความงุนงง จู่ ๆ ก็พบว่าตนเองถูกรายล้อมไปด้วยบรรดาขุนนางผู้มีใบหน้ายิ้มกริ่ม
พวกเขาถือซองแดงไว้ในมือด้วยเช่นกัน
“ขอให้องค์หญิงน้อยคิดสิ่งใดก็สมปรารถนา ท่านห้ามลำเอียงเชียวนะพ่ะย่ะค่ะ”
เสี่ยวเป่า “…ขอให้ใต้เท้าอวี๋คิดสิ่งใดสมปรารถนาเจ้าค่ะ”
จากนั้นซองแดงอีกซองก็ถูกยัดเข้ามาในมือ
“ขอให้องค์หญิงน้อยมีความสุข สุขภาพแข็งแรงพ่ะย่ะค่ะ”
“ขอให้องค์หญิงน้อย…”
บัดนี้เสี่ยวเป่าถูกรุมล้อมไปด้วยผู้คนที่แข่งกันกล่าวอวยพรจนหนาหู นางเพียงกล่าวซ้ำคำพูดของพวกเขา ทุกครั้งก็จะได้ซองแดงเพิ่มมาหนึ่งซอง
พวกเขาหาเงินได้ง่ายเกินไปหรืออย่างไรนะ?
มิหนำซ้ำตอนนี้นางยังมิรู้ตัวเลยว่านี่มันเรื่องอะไรกัน!