ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 65
หัวใจของเจย์ที่แทบจะหลุดออกมาจากปากกลับเข้าไปที่เดิม “เธอรู้ว่าเจนสันอยู่ไหน?”
โจเซฟินรู้สึกเหนือ เธออวด “ฉันรู้มาตลอดมาเด็กน้อยของนายมีความต้องการแอบแฝง นั่นเป็นเหตุผลที่ฉันแอบจับตาดูเขาตอนเช้า เจ้าเด็กนี่แอบออกจากบ้านตอน 6 โมงเช้าตามที่ฉันคาดไว้ เขาเอากระเป๋าไปด้วย และขึ้นรถบัสสาย 989 มุ่งหน้าไป นอร์ทซิตี้
เจย์รู้สึกกลัว ในสายตาเขา เจนสันเป็นเด็กน้อยที่จะไม่ออกไปไหนไกลหากไม่มีผู้ใหญ่ แล้วเขาไปไกลขนาดนั้นด้วยตัวเองได้อย่างไร?
“เจย์ นั่นคือทั้งหมดที่ฉันจะบอก ฉันกำลังขับรถ ตามรถบัสไป ฉันจะโทรหาอีกครั้งหลัวจากเจออะไรเกี่ยวกับเขาอีก” โจเซฟินพูดจบก็วางสายลง
ก่อนที่เจย์จะได้ถามเธอว่าเจนสันอยู่ที่ไหน เขาปามือถือด้วยความหงุดหงิด สิ่งที่เขาทำได้ตอนนี้มีแค่รอให้โจเซฟินโทรมา
เมื่อรถบัสสาย 989 ที่เจนสันนั่งมาใกล้ชุมชนเจิดจรัส เจนสันก็ลงจากรถ
โจเซฟินฉลาดขึ้นในครั้งนี้ เธอขับ BMW แบบออฟโรดมาแทน เธอจดอมันไว้ใกล้ที่จอดรถ และรีบตามเจนสันไป
เจนสันก้มหัวและเดินไปข้างหน้า ไม่ได้สังเกตเลยว่ามีหมาป่าตัวใหญ่ตามเขาอยู่
โจเซฟินคิดกับตัวเอง “เด็กนี่กำลังไปไหน?’
เจย์กังวลเกี่ยวเจนสัน เขาจึงโทรหาโจเซฟินเพื่อที่เธอจะได้รายงานเขาได้ตลอดเวลา
“เจ้าซาลาเปาน้อยอยู่ในอาคารพาณิชย์แล้ว… บ้านนี้เรียกว่าชุมชนเจิดจรัส ต้นไม้รอบ ๆ ตึกดูดีใช้ได้ แต่ตัวตึกค่อนข้างสูงอยู่นะ หนึ่ง สอง สาม…สิบแปดชั้น แต่สถาปัตยกรรมของอาคารนี้ก็ดูไม่เลว…”
ภายในสาย ใบหน้าอันงดงามและหล่อเหลาของเจย์พลันดำมืดเหมือนถ่าน “โจเซฟิน ฉันอยากรู้เกี่ยวกับเจนสัน ฉันไม่สนใจต้นไม้กับสถาปัตยกรรมของตัวอาคาร”
โจเซฟินหน้าบูด ก่อนจะกล่าว “เจย์ นายไม่อยากรู้ ตัวตน, สถานะ, แล้วก็สถานภาพทางการเงินของคนที่เจนสันมาเยี่ยมเหรอ?”
“ไม่ ฉันไม่อยากรู้” เจย์กัดฟันอย่างโมโห “เขาอยากเจอแม่ของเขา โรส”
โจเซฟินตะลึง เธอกล่าวอย่างพ่ายแพ้ “อย่างนั้นเขาก็รู้เรื่องอยู่แล้ว?”
“ไปแล้วดูว่าโรสมีแผนอะไรกันแน่ ฉันไม่อยากเชื่อว่าเธอจะปั่นหัวเจนสัน” เจย์กล่าวอย่างโกรธเกรี้ยว
โจเซฟินพยักหน้า “ได้”
เจนสันเดินตรงไปที่บล็อก 9 เขาเอื้อมมือ แล้วกดรหัสประตูอย่างธรรมชาติ
โจเซฟินตะลึง “เด็กนี่ไม่เหมือนคนที่เคยมาที่นี่ครั้งแรกเลยนะ”
ประตูดังขึ้นแล้วเปิดออก หลังจากเจนสันเข้าไป ประตูของอาคารก็ปิดลงอัตโนมัติ
เมื่อโจเซฟินวิ่งมาที่ประตู เธอก็สายไปเสียแล้ว
“โอ้ ไม่นะ! ฉันจะทำยังไงดี ฉันจะทำยังไงดีเนี่ย? ฉันคลาดกับเขา!” โจเซฟินกระวนกระวาย
ครู่ต่อมาที่ชั้นเก้า
ปิ๊ง ป่อง…
เมื่อออดประตูดัง โรสนั้นอยู่ในบ้าน กำลังทำมื้อเช้าให้ลูก ๆ ของเธอ มื้อเช้าวันนี้น่ากินมาก เพื่อเป็นตัวเลือกให้ร็อบบี้น้อยและเซ็ตตี้ เธอเพิ่มของทานเล่นให้เด็ก ๆ เธอได้แต่เพ้อฝันว่าวันหนึ่ง เจนสันจะมาทานอาหารเช้ากับพวกเธอ
เมื่อเธอได้ยินเสียงออด โรสก็ไปที่ประตูพร้อมผ้ากันเปื้อน เธอมองผ่านตาแมวของประตูไปข้างนอก โรสพลันเปิดประตูนิรภัยออกทันที
เจนสันยืนอยู่หน้าปนะตูด้วยน้ำตาบนใบหน้าเย็นชาที่หล่อเหลาของเขา โรสแปลกใจ เธอแทบไม่เชื่อสายตา นี่มันเจนสันของเธอใช่รึเปล่า?