บทที่ 263 : ความเชี่ยวชาญการเล่นแร่แปรธาตุที่ไม่อาจบรรลุได้
ความจำของแอนดรูว์ดีมาก ๆ
กล่าวอีกนัยก็คือ ความจำของนักวิชาการดีมาก ๆ
ในฐานะที่เป็นสองแขนงของผู้มีพลังเหนือธรรมชาติ ดังนั้นนักวิชาการและนักเวทย์ย์จึงมีความคล้ายคลึงกันอยู่
นักเวทย์ย์รวบรวมอีเธอร์โดยการ ‘แสดงออก’
ไม่ว่าจะเป็น ‘ภาษา’ ของนักเวทย์มนตร์ดำหรือ ‘การเขียน’ ของนักเวทย์มนตร์ขาวล้วนแต่เป็นการแสดงเจตจำนงและความปรารถนา และพวกมันก็ได้รับพลังจากอีเธอร์ ก่อให้เกิดเป็นเวทย์มนตร์ของนักเวทย์
ในทำนองเดียวกัน วิธีรวบรวมอีเธอร์ของเหล่านักวิชาการจึงเป็น ‘การศึกษา’
ความรู้มีอีเธอร์อยู่ ซึ่งความรู้นั้นก็เป็นตัวแทนกฏเกณฑ์ของโลกที่ ‘ถูกแสดงออกมา’ ให้ศึกษา จดจำ และนำไปใช้ จากนั้นก็สร้างเป็นผลิตภัณฑ์ขึ้นมาจากความรู้เหล่านั้น
ผลิตภัณฑ์เหล่านี้รวมอยู่ในทุกด้าน ทั้งอาวุธ สิ่งปลูกสร้าง โอสถอาถรรพ์ และอื่น ๆ อีกมากมาย…
นับตั้งแต่อาชีพนักวิชาการถือกำเนิดมาจนปัจจุบัน สถานะในวงการผู้มีพลังเหนือธรรมชาติของพวกเขาไม่เคยสั่นคลอนเลย เพราะไม่ว่าจะเป็นผู้มีพลังเหนือธรรมชาติหรือคนธรรมดาต่างก็ขาดผลิตภัณฑ์เหล่านี้ไปไม่ได้
นี่คือเหตุผลที่นักวิชาการมีค่าสูงส่งและไม่สามารถแทนที่ได้ และยังเป็นเหตุผลส่วนหนึ่งที่ทำไมสมาคมแห่งสัจธรรมสามารถควบคุมผู้มีพลังเหนือธรรมชาติได้
เส้นทางทั้งสองสายนี้เป็นเส้นทางที่มีการไหลเวียนอีเธอร์ ส่วนผู้มีพลังเหนือธรรมชาติแขนงอื่น ๆ ก็อาจจะเหมือนหรือต่างกันออกไปตามสายของตน
แน่นอนว่านี่คือความคล้ายและความต่างภายในหมู่ผู้มีพลังเหนือธรรมชาติ
นักเวทย์และนักวิชาการ ทั้งสองสายนี้ที่จริงแล้วมีพื้นฐานเดียวกัน นั่นคือ…สมองดี
ไม่ว่าจะเป็น ‘การแสดงออก’ หรือ ‘การศึกษา’ ก็ดี อวัยวะส่วนที่นักเวทย์และนักวิชาการใช้ติดต่อกับอีเธอร์มากที่สุดก็ล้วนแต่เป็นสมอง
อีเธอร์จำนวนมหาศาลไหลเข้าออกมันตลอดเวลา ทำให้ดูราวกับน้ำท่วม
ดังนั้นสมองของนักวิชาการจึงได้รับผลจากอีเธอร์และมีการกลายพันธุ์เกิดขึ้น การพัฒนาที่ไม่อาจย้อนกลับได้ของสมองก็ค่อย ๆ พัฒนาไปอย่างช้า ๆ
ร่างกายของนักวิชาการส่วนใหญ่และคนทั่วไปแทบจะไม่มีความแตกต่างกันเลย พวกเขาต้องใช้ชุดเกราะกระดองหรือแขนขาเทียมที่ทำขึ้นมาเป็นพิเศษเท่านั้นจึงจะสามารถมีเรี่ยวแรงต่อสู้เกินมนุษย์
แต่ในด้านสมองแล้ว นักวิชาการล้ำหน้ากว่าผู้มีพลังเหนือธรรมชาติอื่น ๆ เป็นที่หนึ่ง และตามมาด้วยนักเวทย์
แต่ความจำก็ยังเป็นด้านที่สำคัญมากอีกด้านหนึ่งด้วย
แอนดรูว์เชื่ออย่างหนักแน่นว่าตัวเองไม่ได้จำผิด
ก่อนหน้าที่ชายรูปงามจะมาติดต่อกับร้านหนังสือ เขาเคยเห็นผู้ช่วยของร้านหนังสือคนนี้มาก่อน เธอเป็นเด็กสาวที่ดูราวกับดอกแดฟโฟดิล
ความทรงจำมากมายปนเปกันอยู่ในใจเขาแล้วสั่นไหว เคลื่อนไปข้างหน้า แล้วกรอกลับทีละเฟรมราวกับเป็นภาพยนตร์
สุดท้ายแล้วก็มาหยุดที่ภาพห้องแล็ปที่เย็นเฉียบ
มนุษย์ประดิษฐ์อ่อนเยาว์ตนแล้วตนเล่าถูกเก็บไว้ในภาชนะ พยุงชีวิตอันเปราะบางของพวกเขาด้วยสารอาหารต่าง ๆ แล้วจ้องมองออกไปนอกภาชนะด้วยสายตาว่างเปล่า ความคิดและวิญญาณของพวกเขาไม่สมบูรณ์ สิ่งเหล่านี้เป็นผลผลิตครึ่ง ๆ กลาง ๆ ไปจนถึงผลงานที่ล้มเหลว กระทั่งความคิดของตนเองยังไม่มี
ประตูหน้าของห้องแล็ปเปิดออกทีละชั้น ผู้คนที่เข้ามาอย่างเปี่ยมชีวิตชีวามิได้ทำให้เกิดผลกระทบอะไรขึ้น
แอนดรูว์ถูกคนมากมายห้อมล้อม เขาเดินไปข้างหน้าในหมู่คนท่ามกลางเสียงยกย่องชมเชย
ในฐานะรองประธาน มีคนบางคนต้องการประจบเขา แต่ถ้าจะให้แอนดรูว์มาสนใจความต้องการของคนเหล่านี้ สู้ให้เขาคิดว่าวันนี้ตอนเย็นจะกินอะไรดีกว่า
ชายหนุ่มตอบอย่างสั้นกระชับ และในขณะเดียวกันก็ไม่ได้เสียรอยยิ้มสุภาพบนใบหน้าเขาไป สายตาของเขามองไปที่ใบหน้าของเหล่ามนุษย์ประดิษฐ์ที่ถูกสายท่อระโยงระยางเชื่อมต่อในโถใส เขาในตอนนี้กำลังมาตรวจดูการดำเนินงานของแผนการ ‘เทวรูปดิน’ อยู่…
เมื่อหลายปีก่อน โครงการที่ต้องใช้ทรัพยากรจำนวนมากนี้ได้รับการอนุมัติสร้าง และเขาก็ต้องมาตรวจสอบห้องแล็ปที่เกิดจากความร่วมมือระหว่างแผนกช่างกลและแผนกเล่นแร่แปรธาตุนี้ทุกเดือน
ทว่าน่าเสียดายและน่าผิดหวัง เพราะในช่วงหลายปีมานี้ความคืบหน้าของการทดลองเป็นไปได้อย่างเอื่อยเฉื่อยมาก และจนบัดนี้ก็ไม่ได้มีมนุษย์ประดิษฐ์ที่พัฒนาสำเร็จเลย
แม้มันจะพูดได้ว่าโครงการมนุษย์ประดิษฐ์เป็นโครงการที่ยากกระทั่งในสมาคมแห่งสัจธรรมก็ตามที
แต่สมาคมแห่งสัจธรรมไม่สามารถทุ่มทรัพยากรมหาศาลแบบนี้ต่อไปได้…
อันที่จริง เมื่อแอนดรูว์นึกเรื่องนี้ขึ้นมาได้ในภายหลัง ชายหนุ่มก็รู้สึกแปลก ๆ เล็กน้อยว่าทำไมในตอนที่แผนการที่เกือบจะไร้สาระนี้ถูกเสนอขึ้นถึงไม่มีใครคัดค้านเลย กลับกัน…สมาคมแห่งสัจธรรมทั้งระดับสูงระดับต่ำกลับให้ความสนใจแล้วลงมติผ่านเป็นเอกฉันท์เสียอย่างนั้น
แม้ว่าสมาคมแห่งสัจธรรมจะมีนักวิชาการที่มีพรสวรรค์ในด้านต่าง ๆ มากมาย แต่พวกเขาก็ต้องมีการกระจายทรัพยากรมนุษย์ด้วย
อย่างไรก็ตาม ไม่มีข้าวส่วนเกินสำหรับครอบครัวของเจ้าบ้าน…เลิกพูดไปได้เลยว่าสมาคมแห่งสัจธรรมจะเลิกวิจัยสาขาอื่นเพียงเพราะความหวังริบหรี่ในโครงการ ‘เทวรูปดิน’
ยิ่งไปกว่านั้น แผนการบริโภคศิลานักปราชญ์ในระดับคุณภาพต่าง ๆ ของโครงการนี้ถึงระดับที่น่าจับตามองแล้ว
ความสำเร็จที่สำคัญของโครงการ ‘เทวรูปดิน’ คือสมาคมแห่งสัจธรรมประสบความสำเร็จในการผลิตศิลานักปราชญ์คุณภาพต่ำได้เป็นจำนวนมากแล้ว
ก่อนหน้านั้น การผลิตศิลานักปราชญ์ระดับคุณภาพต่ำขนาดประมาณเมล็ดข้าวก็เป็นเรื่องที่ยากมากสำหรับนักวิชาการระดับสัตว์ประหลาดอยู่แล้ว และนักวิชาการสายงานเล่นแร่แปรธาตุก็มักใช้การผลิตศิลานักปราชญ์คุณภาพต่ำเป็นสัญลักษณ์ของการจบการศึกษา
หากการสอบเล่นแร่แปรธาตุเป็นกระดาษข้อสอบคณิตศาสตร์ และการสร้างศิลานักปราชญ์คุณภาพต่ำเป็นคำถามใหญ่ในตอนท้ายล่ะก็ คนทั่วไปอาจไม่เข้าใจคำถามนั้นและมืดแปดด้านไปเลยก็ได้
ดังนั้น นักวิชาการส่วนใหญ่ในด้านการเล่นแร่แปรธาตุจึงไม่มีวันได้เรียนจบไปตลอดชีวิต…
ทว่าสมาคมสัจธรรมได้รวบรวมกลุ่มนักวิชาการชั้นนำมารวมกันไว้ และด้วยการระดมสมองและแรงงาน พวกเขาก็ได้บรรลุผลการผลิตศิลานักปราชญ์ระดับล่างครั้งละมาก ๆ ได้อย่างน่าทึ่ง
แล้วจากนั้นพวกเขาก็เปิดตัวโครงการ ‘เทวรูปดิน’ ขึ้นมา
แอนดรูว์เหลือบมองอย่างรวดเร็วไปที่ภาชนะใสที่มีหมายเลข S-227 ตรงหน้าเขา ในสารละลายธาตุอาหารที่เป็นฟองฟู่ มนุษย์ประดิษฐ์ที่ลอยอยู่ในนั้นมีลักษณะอ่อนเยาว์และขาวซีด แต่ใบหน้านั้นก็ช่างให้ความรู้สึกคุ้นเคย
ในตอนนั้นเขากลับออกไปอย่างรวดเร็ว เขาไม่มัวมาจดจ่อกับมนุษย์ประดิษฐ์ธรรมดา ๆ หรอก
แต่เมื่อแอนดรูว์ในตอนนี้หวนคิดถึงอดีตอีกครั้ง ก็พบว่าทันทีที่เขาหันศีรษะ มนุษย์ประดิษฐ์ก็ดูเหมือนเอียงศีรษะตาม ดวงตาที่ไร้วิญญาณของเธอทอดลงมองนักวิชาการที่ใกล้เธอที่สุด ทว่าไม่นานก็หายไปเหมือนภาพลวงตา
“สวัสดีค่ะ รับเครื่องดื่มอะไรดีคะ? นี่เมนูค่ะ”
มือเพรียวบางข้างหนึ่งเลื่อนกระดาษแผ่นหนึ่งมาตรงหน้าเขา แล้วเสียงอันแผ่วเบาก็ดังขึ้นต่อ “วันนี้มีสินค้าใหม่เป็นชานมไข่มุก แต่มีการแจกคูปองลดราคาสำหรับหนึ่งร้อยแก้วแรกไปแล้วนะคะ…”
แอนดรูว์ดึงสติกลับมาอย่างรุนแรงแล้วเงยหน้าขึ้นมองผู้ช่วยร้านหนังสือ ดวงตาของเด็กสาวนั้นดำจนแทบจะบริสุทธิ์
ความเฉยเมยนี้ รูปลักษณ์นี้…!
S-227!
ไม่ผิดแน่ ผู้ช่วยร้านหนังสือคนนี้แต่เดิมแล้วอยู่ในห้องแล็ป เธอคือมนุษย์ประดิษฐ์ล็อตที่สองที่เขาเคยมองเห็นผ่าน ๆ!
พายุโหมกระหน่ำในหัวใจของแอนดรูว์
ในตอนแรกที่ห้องปฏิบัติการถูกโจมตี มนุษย์ประดิษฐ์หายไปทั้งหมดสามตัว และหนึ่งในนั้นคือ S-227 ฉันคิดว่าพวกเขาอาจถูกปล้นไปด้วยกัน แต่ฉันคิดไม่ถึงเลยว่าเธอจะกลายมาเป็นผู้ช่วยร้านหนังสือ
เป็นไปได้ไหมว่าตั้งแต่ตอนนั้น คุณหลินก็รู้แผนการโดยรวมของวิถีแห่งดาบอัคคีที่พวกเขาแอบวางไว้แล้ว?!
ไม่อย่างนั้น อีกฝ่ายจะลอบโจมตีพวกเขาไม่ให้ทันตั้งตัวแล้วชิงมนุษย์ประดิษฐ์มาเป็นผู้ช่วยได้ยังไง?
แอนดรูว์ระงับความตกใจของตัวเองไว้ หยิบคูปองส่วนลดที่พับเก็บเรียบร้อยออกจากกระเป๋าแล้วพูดรัว ๆ เร็ว ๆ ว่า “ผมมี! ผมมีคูปองส่วนลด! คุณหลินให้ผมมา…”
เขาเอื้อมมือออกไปแล้วยื่นให้ มูเอนรับมันมาอ่านดูและยืนยันได้ว่าเป็นสิ่งที่หลินเจี๋ยแจกไปล่วงหน้าจริง ๆ แล้วเธอก็พยักหน้าและพูดว่า “ถ้าอย่างนั้น รับเป็นชานมไข่มุกหนึ่งแก้วใช่ไหมคะ?”
แอนดรูว์ผ่อนลมหายใจยาวแล้วพยักหน้ารัว ๆ “ครับ”
อย่างนี้นี่เอง!
ทุกอย่างอยู่ในแผนการของเจ้าของร้านหลินแล้ว…เดิมทีเขายังสงสัยอยู่ว่าทำไมเขาถึงต้องนำศิลานักปราชญ์มาให้คุณหลินด้วย ที่แท้มันก็คือการทำให้ S-227 สำเร็จ!