“เฟิงหานชวน ถ้าคุณยังมีความดีหลงเหลืออยู่ คุณก็ปล่อยฉันกับเยว่เอ่อร์ซะ!” ตอนที่เฉินฮวนฮวนพูด แม้แต่ฟันก็ยังสั่น
เธอไม่รู้ว่าหลังจากนี้ตัวเองจะเจอกับอะไรบ้าง
เห็นท่าทางที่หวาดกลัวของเฉินฮวนฮวน เฟิงหานชวนไม่โอเคเลย จนเขาอยากจะพูดความจริงออกมา
ทันใดนั้น โทรศัพท์ที่เขาโยนไว้ที่โซฟาก็สั่น
เฟิงหานชวนยื่นมือไปเอาโทรศัพท์มา แต่ก็ยังนั่งอยู่หน้าเฉินฮวนฮวนเหมือนเดิม จากนั้นจึงกดเปิดกล้องวงจรตอนบ่าย
เฉินฮวนฮวนเห็นตัวเองจากหน้าจอ แต่มองเห็นไม่ค่อยชัด แต่ว่า สิ่งที่เธอคุยกับหลิ่วเยว่เอ่อร์ กลับได้ยินชัดเจน
ชัดมากไม่ตกหล่นสักคำเลย
เฟิงหานชวนตั้งใจฟัง จึงรู้ว่าเกิดอะไรขึ้น
ที่เฉินฮวนฮวนเข้าใจผิด เป็นเพราะวันนั้นซูอวี่ส่งหลิ่วเยว่เอ่อร์ไปมหาวิทยาลัยนี่เอง
ระหว่างนั้นทั้งสองไม่ได้พูดถึงชื่อเขาเลย แต่ลูกค้าที่พูดถึงคนนั้น ก็คือเขา–เฟิงหานชวน
ตอนนี้เฟิงหานชวนโมโหมาก ดูเหมือนว่าเขาใจดีกับหลิ่วเยว่เอ่อร์เกินไป ตกอับขนาดนี้แล้ว แต่ยังกล้ามาพูดยั่วยุความจริงแบบนี้อีก!
ตอนที่เขาโมโหจนอยากขว้างโทรศัพท์ทิ้ง ทันใดนั้น ในโทรศัพท์กลับมีเสียงดัง”เพล้ง”
เฟิงหานชวนสงสัยว่าตัวเองโยนโทรศัพท์ทิ้งไปหรือเปล่า แต่พอก้มหน้าดู โทรศัพท์ยังอยู่ในมือ แล้วเสียงก็ดังออกมาจากโทรศัพท์
กล้องวงจร จับภาพห้องของหลิ่วเยว่เอ่อร์ได้
ทันใดนั้น โทรศัพท์ในมือโดนมือเล็กๆแย่งไป เขาเงยหน้าขึ้น จึงเห็นเฉินฮวนฮวนเลื่อนหน้าจอ เหมือนกำลังย้อนดูกล้องวงจร
หลังจากนั้น ก็มีเสียงดัง”เพล้ง”เหมือนเดิม เฟิงหานชวนเห็นสีหน้าเฉินฮวนฮวนเปลี่ยนไปทันที
“ทำไมถึงเป็นแบบนี้ ทำไม……” เธอเบิกตากว้างอย่างไม่อยากเชื่อ เหมือนกำลังสงสัยสิ่งที่ตัวเองเห็น
เฟิงหานชวนเห็นเธอขมวดคิ้ว สีหน้าไม่โอเคเลย เขาจึงดึงโทรศัพท์กลับมา แล้วย้อนดูอีกครั้ง
ภาพในกล้องวงจร หลังจากที่เฉินฮวนฮวนไปแล้ว หลิ่วเยว่เออร์หยิบกล่องข้าวสปาเกตตีขึ้นมา แต่ไม่ได้จะกิน กลับขว้างปาไปที่ผนัง
สปาเกตตีหกเต็มพื้น เละเทะไปทั่ว
หลิ่วเยว่เอ่อร์ดูความสกปรกที่พื้น แล้วแสดงสีหน้าอาฆาต จากนั้นก็เหมือนได้รับข่าวดีบางอย่าง แล้วหัวเราะเสียงดัง
แล้วในปากเธอก็เอาแต่พึมพำว่า”ไอ้โง่””โง่เหมือนควาย”อะไรสักอย่าง
เฉินฮวนฮวนขมวดคิ้วแน่น เธอไม่คิดเลยว่าพอตัวเองไปแล้ว หลิ่วเยว่เอ่อร์จะแสดงปฏิกิริยาแบบนี้
“นี่เหรอหลิ่วเยว่เอ่อร์ เพื่อนที่คุณเอาแต่ปกป้อง” เฟิงหานชวนรู้ว่าตัวเองยังไม่โป๊ะแตก ในใจจึงโล่งอกไปหน่อย แต่ก็รู้สึกไม่คุ้มแทนเฉินฮวนฮวน
เขารู้ว่าเฉินฮวนฮวนจริงใจกับเพื่อน แต่หลิ่วเยว่เอ่อร์กลับไม่จริงใจกับเธอ
“ทำไมเธอถึงเป็นแบบนี้……งั้น งั้นสิ่งที่เธอพูด เป็นความจริงเหรอ?” ในหัวเฉินฮวนฮวนตีกันวุ่นไปหมด
ทำไมหลิ่วเยว่เอ่อร์ถึงเกลียดเธอขนาดนี้?
เธอจริงใจกับหลิ่วเยว่เอ่อร์ แต่หลิ่วเยว่เอ่อร์กลับทิ้งสปาเกตตีที่เธอเอาไปให้
“คนแบบนี้ จะพูดความจริงกับคุณเหรอ?” แววตาเฟิงหานชวนเย็นชา “ความเกี่ยวข้องของผมกับเขา ไม่ใช่อย่างที่คุณคิด เขาไม่ใช่ผู้หญิงของผม”
“แล้วอีกอย่าง เขาโหดเหี้ยมมากกว่าที่คุณคิดอีก”
เฟิงหานชวนพูดอย่างมั่นใจ จนเฉินฮวนฮวนงงไปชั่วขณะ
เธอไม่รู้ว่าเบื้องหลังยังมีเรื่องอะไรที่เธอยังไม่รู้อีก
“หลิ่วเยว่เอ่อร์เอาสร้อยคุณไปเรียกเงินจากหลิวตงรุ่ย ตอนนั้นหลิวตงรุ่ยเลยบอกว่าไม่รู้จักคุณ”
“สร้อยของแม่คุณ ผมไม่ได้เอามาจากหลิวตงรุ่ย แต่เอามาจากหลิ่วเยว่เอ่อร์ เขาหลอกคุณ เอาภาพวาดสร้อยคุณไปขอบ้านจากหลิวตงรุ่ย”
“เธอโดนส่งเข้าคุก ผมเป็นคนสั่งเอง ทำไปก็เพราะช่วยคุณลงโทษเขา ผมไม่อยากให้คุณเสียใจ ก็เลยปิดบังเรื่องนี้ไว้
นี่เป็นเหตุผลที่ดีที่สุดที่เฟิงหานชวนเพิ่งคิดได้
ให้เฉินฮวนฮวนเห็นธาตุแท้ของหลิ่วเยว่เอ่อร์ แล้วไม่ให้ตัวเองโป๊ะแตกด้วย เขาจะได้อยู่กับเธอไปอย่างสงบสุข
ไม่ใช่ว่าเขาไม่อยากพูด แต่นิสัยของเฉินฮวนฮวน ถ้าเขาพูดความจริงไป เธออาจจะไม่ให้อภัยเขาก็ได้
“คุณ……คุณพูดว่าอะไรนะ?” เฉินฮวนฮวนคิดไม่ถึงเลยว่าความจริงจะเป็นแบบนี้
จนเธอสงสัยว่าตัวเองกำลังฝันอยู่ จึงลองหยิกแขนตัวเอง
เจ็บ……นี่ไม่ใช่ความฝัน!
เพื่อนรักจอมปลอมแบบนี้ เธอเจอกับตัวแล้ว?
หลิ่วเยว่เอ่อร์เอาภาพวาดสร้อยเธอ ไปขอบ้านจากหลิวตงรุ่ย?
แล้วเธอ ยังเป็นห่วงว่าหลิ่วเยว่เอ่อร์อยู่ในคุกเป็นยังไงบ้าง?
เฟิงหานชวนที่คอยเป็นห่วงเธอ แต่เพราะคำพูดของหลิ่วเยว่เอ่อร์ ทำให้เธอเข้าใจผิดว่าเขาคือไอ้ปีศาจไอ้ลามก?
เฉินฮวนฮวนยืนบื้ออยู่กับที่ เธอไม่รู้ว่าควรอธิบายอารมณ์ตอนนี้ยังไง
สร้อยของแม่เธอ ของที่สำคัญที่สุดสำหรับเธอ แล้วค่ำคืนที่เธอทุลักทุเล กลับอยู่ที่หลิ่วเยว่เอ่อร์ กลายเป็นของที่เอาไปแลกเงิน?
“เฟิงหานชวน ทำไมคุณไม่รีบบอกฉันล่ะ?” เฉินฮวนฮวนจะร้องไห้แล้ว
เธอไม่ได้ร้องไห้เพราะเพื่อนตัวเองหักหลัง แต่เพราะเฟิงหานชวน เธอเลยอยากร้องไห้
เฟิงหานชวนคอยช่วยเหลือเธอขนาดนั้น แต่แค่เพราะคำพูดไม่กี่คำของหลิ่วเยว่เอ่อร์ แล้วเข้าใจเขาผิด แถมยังด่าเขาว่าเป็นปีศาจอีก
เฟิงหานชวนต้องรู้สึกว่า ทำดีไม่ได้ดี เขาช่วยเธอ แต่กลับโดนเธอด่า โดนเธอรังเกียจ
เฉินฮวนฮวนลนลานจนร้องไห้ เธออดยื่นมือไปกอดผู้ชายที่นั่งอยู่ตรงหน้าเธอไม่ได้
“ขอโทษ ฉันเข้าใจคุณผิด ขอโทษ……” เฉินฮวนฮวนรู้สึกผิดมาก
เฟิงหานชวนช่วยเธอครั้งแล้วครั้งเล่า แต่เธอเอาแต่เข้าใจเขาผิด เข้าใจน้ำใจเขาผิด เข้าใจผิดทุกอย่าง
“เฟิงหานชวน คุณให้อภัยฉันได้ไหม? ต่อไปฉันจะไม่เข้าใจคุณผิดอีก ขอโทษ ขอโทษจริงๆ……” น้ำตาของเฉินฮวนฮวนไหลออกมาไม่หยุด
เธอไม่ต้องคิดอะไรมากก็น่าจะรู้ หลิ่วเยว่เอ่อร์ใส่ร้ายเฟิงหานชวน ให้เธอกับเฟิงหานชวนเข้าใจผิดกัน แต่เมื่อก่อนเธอไม่รู้อะไรเลย เธอโดนหลิ่วเยว่เอ่อร์หลอก
ตอนนี้เฉินฮวนฮวนโมโหมาก แต่ก็รู้ผิดกับเขามากกว่า เธอจึงกอดเขาไว้แน่น แล้วเอาแต่ขอโทษ
เฟิงหานชวนไม่ได้พูดอะไร เขาจะให้เฉินฮวนฮวนระบายอารมณ์
เพราะเขานั่งอยู่ ตอนที่เฉินฮวนฮวนกอดเขา จึงอยู่สูงกว่าเขา เพราะฉะนั้นหน้าของเขาเลยอยู่ที่ไหลปลาร้าเธอ
เธอเพิ่งอาบน้ำ ปลายจมูกเขามีแต่กลิ่นหอมๆจากตัวเธอ