หยวนเหว่ยรู้สึกว่าเขานอนหลับสนิท เขายังระลึกถึงช่วงเวลาที่สวยงามในฝันของเขาเมื่อเขาตื่นขึ้นมา มันเป็นช่วงเวลานอนที่ค่อนข้างเงียบ
“หยวนเหว่ย, หยวนเหว่ย … ” จินโชว์เธอเเรียกสามีของเธอขณะที่เธอบีบมืออีกข้างของเขาที่ยังสภาพปกติอยู่
หยวนเหว่ยเปิดตาขึ้นอย่างช้า ๆ และเห็นเพดานสีขาวทันที ทันใดนั้นเขาจำทุกอย่างได้เหมือนโทรศัพท์ได้รับข้อความใหม่ ๆ เมื่อเชื่อมต่ออินเทอร์เน็ตใหม่
“ฉัน … ” หยวนเหว่ยรู้สึกอึดอัด แต่ยกมือขึ้น แต่มือของเขาได้รับการรักษาอยู่ จากนั้นเขาต้องการที่จะนั่งบนเตียง แต่เขาถูกตรึงไว้โดยจินโชว์
“เอาง่าย ๆ ตอนนี้คุณรู้สึกแย่ไหม?” จินโชว์เองเธอเป็นคนที่ไม่ค่อยพูดจาหวานสักเท่าไร
เมื่อเธอขายผลผลิตทางการเกษตรในหมู่บ้านเธอสามารถวางมือลงบนเอวของเธอและโต้เถียงกับผู้คนเป็นเวลาสามชั่วโมง เสียงที่ดังของเธออาจปลุกผู้สูงอายุจากอีกด้านหนึ่งของหมู่บ้าน อย่างไรก็ตามในยามที่สามีป่วยมันเกือบจะทำให้เธอเป็นใบ้เลย
“ฉัน … ” หยวนเหว่ยพูดแทบไม่ได้เพราะลำคอและริมฝีปากของเขาแห้ง เขาค่อยๆจดจำทุกสิ่งที่เกิดขึ้นระหว่างและก่อนการผ่าตัด จากนั้นเขามองที่มือของเขาซึ่งพันผ้าพันแผลไว้หนา เขาฝืนยิ้มแล้วพูดว่า “ฉันโอเค”
สายน้ำแห่งน้ำตาไหลพรวดออกมาจากดวงตาของจินโชว์ทันที
ในช่วงไม่กี่ชั่วโมงที่ผ่านมาจิตใจและของเธอเต็มไปด้วยความโกรธ เธอเกลียดทุกสิ่งรอบตัว เธอเกลียดชะตากรรมเกลียดโลกเกลียดงานของเธอและเกลียดสังคมที่เธออาศัยอยู่ แต่ตอนนี้เธอรู้สึกกลัว
‘จะเกิดอะไรขึ้นถ้าหยวนเหว่ยเป็นอะไรไป…?
‘เธอจะทำยังไงกับหนี้ที่มีอยู่…?
‘เธอจะทำยังไงกับอนาคต…?’
สิ่งเหล่านี้เป็นสิ่งที่เธอไม่เคยคิดถึงมาก่อนและเป็นสิ่งที่เธอไม่ต้องการคิดด้วย
หากนิ้วของหยวนเหว่ยใช้การไม่ได้เขาจะไม่สามารถทำงานได้อีกต่อไป แต่จินโชว์ก็ยังคงต้องดูแลครอบครัวต่อไปและก็คงหลีกเลี่ยงไม่ได้เกี่ยวกับข่าวลือในหมูบ้านของเธอสำหรับเรื่องของสมีเธอ แม้ว่าเธอจะทนกับข่าวลือได้แต่ลูกและสามีของเธอจะทนรับมันได้หรอ…?
จินโชว์มองที่ลูกสาวของเธอด้วยดวงตาที่เอ้อล้นไปด้วยน้ำตาและเธอก็รู้สึกอ่อนแอ
‘ล้มป่วย!
‘เงิน!
‘ความรับผิดชอบในการดูแลลูกสาวของพวกเขา!
‘สามีของเธอไม่สามารถทำงานได้!’
ปัญหาดังกล่าวเกิดขึ้นจนกระทั่งจินโชว์รู้สึกราวกับว่าเธอถูกยัดเข้าไปในบ่อน้ำและปัญหาเหล่านั้นก็ผลักเธอลงไปที่ก้นบ่อ
“ โอ้ผู้ป่วยเพิ่งตื่น!” ผู้อำนวยการฮวงยิ้มเมื่อเขาเข้าไปในห้อง
เขาตั้งใจมาพบผู้ป่วยหลังจากเขาได้ยินเรื่องราวของหลิงรันที่หาใช้ประโยชน์จากตัวแทนขายยา
หมอลู่เข้ามาหลังจากเขาและหมอลู่ก็แนะนำผู้อำนวยการฮวงให้กับครอบครัวของผู้ป่วย “ผู้อำนวยการฝ่ายฮวงเป็นผู้อำนวยการด้านการแพทย์ของแผนกฉุกเฉินของเราวันนี้เขาวางเขาจึงเดินทางมาเพื่อเยี่ยมอาการของคนไข้”
จินโชว์พยักหน้ามองเล็กน้อยหายไป เห็นได้ชัดว่าเธอคงไม่คิด ว่าผู้อำนวยการฝ่ายผู้อำนวยการด้านการแพทย์คนที่ดุคนอื่นโดยไม่มีเหตุผลกำลังยืนอยู่ตรงหน้าเธอ
ผู้อำนวยการฮวงเปลี่ยนแผนเริ่มต้นเล็กน้อยเมื่อเขาเห็นปฏิกิริยาของเธอ เขาเปลี่ยนน้ำเสียงของเขาและพูดในลักษณะที่เป็นมิตร “คุณรู้สึกอย่างไร?”
“ก็….” หยวนเว่ยตอบอย่างลังเล
“ เอาล่ะถ้าคุณรู้สึกอึดอัดเพียงเรียกหาพยาบาลหรือคุณสามารถบอกหมอเมื่อพวกเขาเดินตรวจรอบวอร์ด” ผู้อำนวยการฮวง กล่าวอย่างจริงใจด้วยรอยยิ้มบนใบหน้าของเขา
หยวนเหว่ยเพิ่งได้รับการฉีดยาชาดังนั้นเขาจึงไม่ค่อยโต้ตอบอะไร อย่างไรก็ตามอารมณ์ของก็เหมือนกับจินโชว์ภรรยาของเขา “ผู้อำนวยการฝ่ายฮวง มือของสามีฉันจะอาการดีขึ้นใหม่เขาจะกลับมาใช้มือในอนาคตได้ไหม”
“ การผ่าตัดประสบความสำเร็จอย่างมากดังนั้นเราเพียง แต่ต้องให้ความสำคัญกับการฟื้นฟูหากเขาทำได้ดีในระหว่างการฟื้นฟูเขาจะสามารถใช้นิ้วมือได้คุณนายคุณไม่ต้องกังวลมากไป” ผู้อำนวยการฮวงยังคงสุภาพอย่างมืออาชีพ
“นิ้วควรที่หายดีหลังจากไม่ใช่หรอ” จินโชว์ เต็มไปด้วยความหวังป่นกับความไร้เดียงสา
“ คุณต้องผ่านช่วงพักฟื้นหลังการผ่าตัดการฟื้นฟูมีความสำคัญมากเช่นกันมันอาจกล่าวได้ว่าสำคัญกว่าการผ่าตัดเราเรียกมันว่า รีโค …ฉันหมายถึงเราเรียกการรักษาทั้งหมดว่า ช่วงเวลาผ่าตัด… “ผู้อำนวยการฮวง ปลอบโยนพวกเขาด้วยคำพูดที่อ่อนโยน จากนั้นเขาก็พูดว่า “นี้เป็นวันสำคัญมากคุณต้องกำจัดอุปสรรคสำคัญสองข้อ”
“อุปสรรค?”
“ใช่.” ผู้อำนวยการฮวงพูดคุยกับผู้ป่วยได้ดีมาก เขาเป็นเหมือนชายชราช่างพูดช่างเป็นมิตร เขากล่าวว่า “โดยอุปสรรคแรกว่ามีความเป็นไปได้ของการติดเชื้อที่บริเวณผ่าตัดในช่วงสามสิบวันแรกหลังการผ่าตัดคุณรู้หรือไม่ว่าการติดเชื้อคืออะไรมันหมายความว่ามันง่ายมากที่แผลจะอักเสบและเปื่อยเน่า กล้ามเนื้อกระตุกหลังการผ่าตัด “
จินโชว์รู้สึกประหม่าและตื่นตระหนกขณะที่เธอมองผู้อำนวยการฮวง
“อาการชักเกร็งของกล้ามเนื้อสามารถเข้าใจได้ว่าเป็นตะคริวหากคุณเป็นตะคริวในเส้นเลือดหลอดเลือดของคุณมันก็จะตายง่ายหากเส้นเลือดตายก็จะทำให้นิ้วมือตายเช่นกัน” ผู้อำนวยการฮวงพาพวกเขาผ่านความเป็นไปได้ที่น่ากลัวก่อนที่เขาจะยิ้มและพูดว่า “คุณไม่ต้องกลัวเพราะคุณอยู่ในโรงพยาบาลตอนนี้เราต้องเจอกับโรคแทรกซ้อนเหล่านี้ทุกวันและในเวลาเดียวกันเราต้องการความร่วมมือของญาติ … “
ผู้อำนวยการฮวงใช้ความพยายามก่อนที่เขาจะจบรอบวอร์ดและออกจากห้องไป
จินโชว์ขอบคุณผู้อำนวยการฮวงเมื่อเธอส่งเขาออกจากห้อง เธอยังให้ลูกสาวของเธอคำนับขอบคุณเขาด้วย
ผู้อำนวยการฮวงรีบหยุดพวกเขาอย่างรวดเร็วและเขาก็รีบออกจากวอร์ด
ผู้อำนวยการฮวงสูดหายใจลึก ๆ และถอนหายใจอย่างโล่งอกหลังจากเขาเข้าไปในลิฟต์
“พวกเขาเป็นญาติของหลิงรันหรอ” ผู้อำนวยการฮวงถามหมอลู่อีกครั้ง
“ ไม่ครับ” หมอลู่กระซิบ“ ผมคิดว่าที่หลิงรันทำไปเพราะส่งสารเรื่องเงินของพวกเขาต่างหาก”
“อืม … วัสดุที่เขาใช้ไม่ได้อยู่ในสารระบบบริการด้านสุขภาพมันทำให้ผู้ป่วยต้องจ่ายเงินเอง ซึ่งถ้าโดนยังงั้นคงจะไม่ดีแน่สำหรับผู้ป่วย … ” ผู้อำนวยการฮวง กล่าวด้วยเสียงฮึดฮัด
“ไม่ใช่ผลิตภัณฑ์ทดลองที่ให้โดยตัวแทนขายยาใช่ไหมถ้าใช่ผลิตภัณฑ์จะไม่รวมอยู่ในใบเรียกเก็บเงิน … “
ผู้อำนวยการฮวงจ้องมองอย่างดุดันที่หมอลู่และกล่าวว่า “เมื่อใบเรียกเก็บเงินหมดแล้วให้ลืมความเชื่อมั่นของผู้ป่วยและครอบครัวของเขาเกี่ยวกับค่าใช้จ่ายเราสามารถทำประกันสุขภาพต่อปีได้หรือไม่นายคิดว่าทุกอย่างเรียบร้อยดี บริษัท ไม่คิดค่าใช้จ่ายสิ่งที่ผู้ตรวจสอบตรวจสอบคือทุกอย่างเป็นไปตามบริการสุขภาพโดยตรง…เฮ้อ! ถ้าหลิงรันต้องการใช้ผลิตภัณฑ์ทดลองเขาสามารถใช้บางส่วนได้เป็นครั้งคราว ตัวอย่างในครั้งเดียวและอุปกรณ์ทางการแพทย์จะเป็นอย่างไรถ้าหลิงรันคุ้นเคยกับการใช้งานแล้วล่ะ “
หมอลู่เป็นหมอมาหลายปีแล้วดังนั้นเขาสามารถเข้าใจสิ่งที่ผู้อำนวยการฮวงพูดซึ่งน่าเป็นห่วงมาก ถ้าหลิงรัน ติดใจกับอุปกรณ์ทางการแพทย์ที่จะต้องถูกนำมาใช้ในอนาคตล่ะ
ทั้งคู่อาจเป็นคีมขนาดเล็ก แต่คีมที่นำเข้าอาจมีราคาสิบเท่าของคีมที่ผลิตในประเทศ และถ้าศัลยแพทย์นั้นประมาทและทุบมันกับอะไรบางอย่างที่แข็งแล้วคีมก็จะพัง ซึ่งมันเป็นเรื่องทั่วไปที่เกิดขึ้นได้
ในอัตราการผ่าตัดของหลิงรันเขาจะเผางบประมาณของแผนกฉุกเฉิน ที่สำคัญกว่านั้นแพทย์คนอื่น ๆ อาจตามรอยเขาด้วยในอนาคต
หมอลู่คิดอยู่พักหนึ่งแล้วพูดว่า “ผมคิดว่าหมอหลิงยังไม่คุ้นเคยกับการใช้อุปกรณ์ ผมไม่สามารถบอกได้ว่าเขาชอบอุปกรณ์การแพทย์ที่นำเข้าหรือผลิตในประเทศ “
“การที่เขาไม่ชอบน่าจะเป็นเรื่องดีที่สุดเพราะฉันจะไม่สามารถแบกรับค่าใช้จ่ายได้ถ้าใครก็ตามที่กล่าวถึงเคสนี้แค่บอกว่าหมอหลิงกำลังทำการวิจัยเพื่อจุดประสงค์ทางวิทยาศาสตร์ ” ผู้อำนวยการฮวงได้สรุปเพื่อยุติประเด็นนี้
หมอลู่ตกตะลึงและพูดว่า “โอเค”
“ ผู้ป่วยรายนี้ต้องการความสนใจมากขึ้นมาดูกันว่ามีผลกระทบอะไรบ้างหลังจากผ่านผลิตภัณฑ์ที่ดีมากมาย” ผู้อำนวยการฮวง พูดเล่นๆก่อนที่เขาจะกลับไปที่สำนักงานของเขา
หมอลู่เฝ้าดูด้านหลังของผู้อำนวยการฮวงเขาเม้มริมฝีปากขณะคิดว่า ‘ทำไมคุณไม่บอกหลิงรันถึงผลที่ตามมาด้วย? คุณต้องกังวลว่าคุณจะถูกเกลียด ‘
แต่เมื่อเขาคิดเกี่ยวกับมันเขารู้ว่าสิ่งนี้จะเกิดขึ้น หาก หมอลู่เป็นผู้ใช้ผลิตภัณฑ์ทดลองทางการแพทย์บางอย่างที่ส่งโดยตัวแทนขายยาเขาอาจถูกไล่ออกและสอบสวน มันจะน่ารำคาญอย่างแน่นอน แต่ปัญหาคือเขาไม่ได้ใช้มันเลย!
เมื่อหมอลู่คิดถึงสิ่งนี้เขาก็รู้สึกว่าโลกไม่ยุติธรรม หลิงรันเป็นคนที่ใช้ผลิตภัณฑ์และเขาก็เป็นคนที่ตัดสินใจด้วยเช่นกัน อย่างไรก็ตาม หมอลู่ตอนนี้ในใจเขาเต็มไปด้วยคำถาม
อย่างไรก็ตามการสอบสวนได้สิ้นสุดลงแล้ว ผู้อำนวยการแผนกฮวงกำลังทำสิ่งที่เขาต้องการจะทำ
หมอลู่ไม่สามารถบ่นใครได้ เขาเดินกลับไปที่วอร์ดอย่างเงียบ ๆ เท่านั้น
หมอลู่เห็นหยูหยวนนั่งอยู่ข้างเตียงในห้องของผู้ป่วยที่รายล้อมไปด้วยกำแพงสีขาวและกระดานสีฟ้า
หยูหยวน สวมแว่นตากรอบดำขนาดใหญ่ของเธอและถือสมุดบันทึกไว้ในมือของเธอ เธอถามคำถามหยวนเว่ยในขณะที่เธอจดบันทึกลงไป
หมอลู่ รู้สึกงุนงงเมื่อเขาเห็นว่าเธอแสดงรอบวอร์ดของเธออย่างไร ลืมเกี่ยวกับประสิทธิภาพมันไม่มีความหมายเลยที่จะบันทึกเงื่อนไขของผู้ป่วยทั้งหมดแม้ว่าเธอจะสามารถทำวอร์ดได้สองสามรอบต่อวัน มีการประเมินผลการผ่าตัดนิ้วเพียงไม่กี่ครั้งและพวกเขาทั้งหมดเกี่ยวกับการเปลี่ยนแปลงนิ้วของผู้ป่วย แต่ถึงแม้จะไม่ได้รับความช่วยเหลือจากเจ้าหน้าที่ทางการแพทย์สมาชิกในครอบครัวก็สามารถสังเกตการเปลี่ยนแปลงของนิ้วได้เช่นอาการบวมน้ำสีของนิ้วและปริมาณของเลือดที่ไหลกลับมาที่นิ้ว
หยูหยวนเอาสมุดบันทึกของเธอเก็บหลังจากที่เธอเห็นลูเหวินบิน เธอยิ้มและพูดว่า “ถึงตานายแล้วหมอลู่”
“ ฉันแค่แวะไปดูเธอมาทำอะไรที่นี่?” หมอลู่ถาม
“ฉันต้องการเขียนรายงานการวิจัยโดยเปรียบเทียบการใช้สินค้านำเข้ากับผลิตภัณฑ์ที่ผลิตในประเทศ” หยูหยวนปกปิดความต้องการของเธอ
หมอลู่ ตกตะลึงผู้อำนวยการฮวงเพิ่งแก้ตัวให้หลิงรันเกี่ยวกับเขาที่ต้องการเปรียบเทียบและเขาไม่ได้คาดหวังว่าหยูหยวนจะเตรียมเขียนงานวิจัย
“สามารถตีพิมพ์ผลงานวิจัยในวารสาร เอสซีไอ ได้หรือไม่” หมอลู่ได้เห็นความสามารถของหยูหยวนในการเขียนงานวิจัย เขารู้ว่าเธอตีพิมพ์รายงานฉบับสุดท้ายของเธอในวารสารภาษาอังกฤษและรายงานเคสของเธอ นั่นเป็นเหตุผลที่เขาต้องการถามเธอเกี่ยวกับกรณีนี้
หยูหยวนยิ้มอย่างแผ่วเบาและพูดว่า “ฉันไม่จำเป็นต้องตีพิมพ์นี่เป็นวารสารเอสซีไอฉันจะตีพิมพ์ในวารสารหลักของจีน”
“หนังสือรายวันภาษาจีนหลัก … จะทำได้อย่างไร” หมอลู่ หัวเราะเบา ๆ เขายังเป็นหนึ่งในคนที่ต้องการเขียนบทความวิจัยเพื่อเป็นแพทย์อย่างเต็มตัว สิ่งที่เขาต้องทำคือตีพิมพ์บทความในวารสารหลักของจีน แต่มันไม่ง่ายเลยสำหรับเขา
หยูหยวนพยักหน้าเล็กน้อย แต่เธอไม่ได้ให้คำอธิบายใด ๆ ในขณะนี้เธอไม่จำเป็นต้องยืนบนม้านั่งขั้นบันไดเพื่อใช้สายตาของเธอดูถูกเขา
ปากของหมอลู่กระตุก เขาคุ้นเคยกับการจ้องมองของเธอมาก ทุกครั้งที่เขาพาเธอไปที่ร้านหมูตุ๋นที่ถนนด้านหลังของโรงพยาบาลเขาจะเจอคนที่มีสายตาที่คล้ายกับในสายตาของเธอ
“ครอฟฟี่ … ” หยวนเหว่ยกรนดังมาจากเตียง
จินโชว์ และลูกสาวของเธอดูหมอด้วยความอยากรู้ จิตใจของพวกเขาสบายใจหลังจากฟังบทสนทนาระหว่างแพทย์
พวกเขาไม่แน่ใจว่าการปลูกถ่ายนิ้วมือนั้นประสบความสำเร็จได้อย่างไรเมื่อนิ้วของหยวนเหว่ยยังคงถูกห่อด้วยผ้าโปร่งหนา อย่างไรก็ตามพวกเขารู้สึกสงบเมื่อเห็นหมอและพยาบาลออกมาจากห้อง
ในช่วงเวลาต่อมายูหยวนกลายเป็นกำลังหลักในการตรวจรอบวอร์ด
หมอลู่ และ มาหยางลิน มีความสุขมากที่ได้เห็นสิ่งนี้
ภาระงานรอบวอร์ดนั้นหนักมากโดยเฉพาะแพทย์ที่ดูแลเตียง พวกเขาต้องใช้เวลาสองถึงสามชั่วโมงต่อวันในการเดินรอบวอร์ด หากใครบางคนแสดงความสนใจต่อผู้ป่วยบางรายอย่างเต็มใจจะไม่มีใครพยายามที่จะแย่งบทบาทของการตรวจสอบผู้ป่วยจากพวกเขา
ปริมาณการผ่าตัดของหลิงรันยังไม่สูง ผู้ป่วยที่ออกจากโรงพยาบาลหลังจากนั้นอีกหนึ่งคนที่ถูกนำส่งโรงพยาบาลในช่วงระยะแรกการปลูกถ่ายนิ้วได้ดำเนินการในแผนกฉุกเฉิน เมื่อก่อนปริมาณการผ่าตัดของหลิงรันนั้นไม่สูง ดังนั้นจำนวนเตียงที่ว่างและสามารถรองรับผู้ป่วยได้นั้นมีจำกัด
นอกจากนี้เตียงเสริมก็เหมือนหนี้ที่ต้องคืน ยิ่งใช้เตียงมากเท่าไรเจ้าหน้าที่ทางการแพทย์ก็เครียดมากขึ้น พวกเขาต้องคืนพวกมันในที่สุด
ดังนั้นชีวิตของหมอลู่และ มาหยางลิน จึงมีเวลาว่างไม่กี่วันหลังจากการผ่าตัดของหยวนเหว่ย สิ้นสุดลง ทั้งคู่ทำการผ่าตัดน้อยกว่า 2 ครั้งทุกวันและเดินตรวจรอบวอร์ดแผนกผู้ป่วยในช่วงพักฟื้นของพวกเขาค่อนข้างง่าย อีกทั้งเวลาในการเขียนเวชระเบียนของพวกเขายังดีขึ้น พวกเขาได้คะแนนสี่คะแนนในการเขียนเวชระเบียนเสมอ [รอบผู้ป่วยในวันนี้ผู้ป่วยจะแสดงอาการเหมือนเดิม ผลลัพธ์เดียวกันจากการตรวจร่างกาย การวินิจฉัยเดียวกัน การรักษาเดียวกัน สังเกตต่อไป]
ความสุขของพวกเขากินเวลาจนกระทั่งโรงพยาบาลโพสต์ประกาศใหม่ [นักวิชาการ จู้ตงยี่ และเพื่อนร่วมงานจาก สถาบันวิศวกรรมศาสตร์ประเทศจีน จะมาเยี่ยมโรงพยาบาลของเรา]
ทุกแผนกประกอบด้วย แผนกศัลยกรรมกระดูก, แผนกศัลยกรรมมือ, แผนกศัลยกรรมกระดูกสันหลัง, แผนกมะเร็งกระดูก, แผนกโรคไขข้อ, แผนกการจัดการความเจ็บปวด, แผนกฉุกเฉิน, และแผนกอื่น ๆ ที่เกี่ยวข้องกับแผนกศัลยกรรมกระดูกและอุปกาณ์ในการกระตุ้นการกู้คืนชีพ