ตอนที่ 284 เฒ่าประหลาด!
“ฮ่าฮ่า งั้นเราไปฆ่าพวกคนเถื่อนพวกนี้กันเถอะ!”
จ้าวหยุนหัวเราะออกมาและพบว่ามีม้าศึกอยู่รอบๆ
ทหารม้าคนเถื่อนทุกนายที่เข้ามาจัดการกับกองพันทหารค่ายก่อนหน้านี้ล้วนถูกตัดศีรษะทุกคน
แต่ยังไงก็ยังมีทหารม้าคนเถื่อนเหลืออยู่ในสถานที่แห่งนี้อีกมาก
เกาชุน ได้สั่งการกองพันทหารค่ายให้รีบฟื้นกําลังกลับมา
เมื่อถัวปาหงเห็นจ้าวหยุน ไม่สนใจตัวเองเขาก็โกรธมาก หลังจากการมาถึงของจ้าวหยุน กลับกลายเป็นว่า สถานการณ์เริ่มเปลี่ยนไปเล็กน้อยแต่เขาก็ยังหัวเราะออกมา”เจ้าเด็กบ้านี่ กล้าที่จะลงมาหาที่ตายด้วยตนเองเลยหรือไม่?”
แม่ทัพคนอื่น ๆ ก็แสดงสีหน้าเย้ยหยัน
กองพันทหารค่าย แม้จะแข็งแกร่งเป็นภัยคุกคามแต่พวกเขาก็มีกันน้อยเกินไป
ถึงจ้าวหยุนจะสังหารทหารม้าไปเกือบ 20,000 นายก่อนหน้านี้ แต่คราวนี้พวกเขาจะไม่ละสายจากจ้าวหยุน
เพราะในมุมมองของพวกเขา จ้าวหยุนสามารถบรรลุผลลัพธ์ดังกล่าวได้เป็นเพราะอีกฝ่ายไม่ได้ถูกปราบปรามโดยกองทัพของพวกเขา ตราบใดที่กองทัพของพวกเขาส่งปราณกดดันมา แม้เด็กคนนี้จะแข็งแกร่งแต่ก็คงไม่อาจปลดปล่อยความแข็งแกร่งเฉกเช่นแต่ก่อนได้
ดังนั้นตอนนี้ ถัวปาหง จึงไม่กังวลเกี่ยวกับการจัดการกับจ้าวหยุน
ในทางตรงกันข้าม เขากําลังรอให้จ้าวหยุน ที่มีกองกําลังสนับสนุนไม่ถึงพันคน เตรียมตัวรอรับความตาย!
จํานวนที่เหลือของกองพันทหารค่าย ในสายตาของเขาไม่นับว่าเป็นภัยคุกคามแม้แต่น้อย
เพราะเขาเชื่อมั่นในทหารม้าของตัวเอง
การสร้างทหารม้าทุกครั้งต้องผ่านการฝึกฝนอย่างหนัก
แม้แต่คนเถื่อนที่อ้างว่าเป็นผู้เชี่ยวชาญในการรบศึกบนหลังม้า หากต้องการผลิตทหารม้า ชั้นยอดก็ยังต้องการการฝึกฝนมากมาย
กองพันทหารค่ายที่เหลืออยู่น้อยนิดกับพวกเขา ที่เป็นถึงทหารม้าผู้ทรงเกียรติ
ใครจะไปกลัวอีกฝ่ายกัน?
ในไม่ช้า จ้าวหยุนก็พบว่า ทหารม้าเข้ามาใกล้เขามากพอ
“แม่ทัพเกาพวกเราบุกเข้าไปเลยเถอะ!” จ้าวหยุนมองไปที่เกาชุนด้วยรอยยิ้ม
เกาชุน ได้พยักหน้าและตอบกลับ” วันนี้ข้าจะแสดงให้เห็นว่าทหารราบของกองพันทหารค่ายแข็งแกร่งแค่ไหน จะแสดงให้พวกคนเถื่อนพวกนี้รับรู้ว่าแม้จะเป็นทหารม้าหากคิดสู้กับทหารราบอย่างกองพันทหารค่ายย่อมไม่ใช่เรื่องง่าย!”
ตั้งแต่การสู้รบที่เมืองว่านเหอ เขาก็ทราบประสิทธิภาพการรบที่น่ากลัวของกองทัพทหารม้า ดังนั้นเกาชุนจึงฝึกกองพันทหารค่ายอย่างหนักในการรับมือทหารม้า
ถึงแม้ว่าพวกเขาจะเป็นทหารราบ แต่ก็สามารถแสดงความสามารถที่เหนือกว่าทหารม้าออกมาได้
“ฆ่า!”
เกาชุนได้ตะโกนขึ้น เขาและจ้าวหยุน ได้นํากําลังคนที่มีน้อยกว่าหนึ่งพันพุ่งเข้าใส่ทหารม้า เกือบ 50,000 นายของศัตรู
ดูเหมือนว่าพวกเขากําลังมองหาความตาย!
“ฆ่าพวกมันให้หมด!”
ถัวปาหง ได้ตะโกนขึ้น
“ฆ่า!”
ทหารม้าคนเถื่อน ได้กรีดร้องออกมาเพื่อปะทุไอสังหาร ทุกคนเพิ่มความเร็วจนถึงขีดสุดและพุ่งเข้าหาทหารกองพันทหารค่ายด้านหน้า
เกาชุนและกองพันทหารค่าย โดยปกติแล้ว พวกเขาหาได้มีความกลัวใด ๆ
เมื่อจ้าวหยุนเห็นทหารม้าเหล่านี้พุ่งเข้ามา เขาก็กําชับหอกในมือแน่น จากนั้นเขาก็ตะโกนออกมาด้วยความโกรธ” ปราณปะทุ!”
ทันใดนั้น พลังปราณภายในของจ้าวหยุนก็ระเบิดออก
พลังของเขาได้เพิ่มขึ้นเป็น ระดับ 5 ขั้น ปรมาจารย์ ระดับ 6 ขั้นปรมาจารย์ จนถึง ระดับ 7 ขั้นปรมาจารย์
ความแข็งแกร่งของ จ้าวหยุน ได้ทะลุไปถึงระดับ 7 ขั้นปรมาจารย์
“ไม่ดีแล้ว!”
ถัวปาหงที่สัมผัสได้ถึงการเปลี่ยนแปลงระดับขั้นพลังของจ้าวหยุน สีหน้าของเขาก็เปลี่ยนไปอย่างมาก เพราะเขากลัวว่า กองทัพที่สร้างขึ้นโดยทหารม้าคนเถื่อน จะหายไป
หากมันถูกทําลาย จ้าวหยุนจะสามารถระเบิดพลัง ระดับ 7 ขั้นปรมาจารย์ออกมาได้อย่างเต็มที่
“ที่แท้พี่จ้าวก็มีพลังพิเศษที่รุนแรงเช่นนี้ ไม่แปลกที่เขาไม่รู้สึกกลัวเลย”
เกาชุนได้จ้องมองเล็กน้อย และขยับดาบหยานหลิงในมือ เขาได้ใช้ปราณในร่างกาย เพื่อพักฟื้นตัวอย่างสมบูรณ์ในช่วงที่กองทัพอีกฝายแตก
ตอนนี้ถัวปาหงได้ตะโกนขึ้น” รวมทัพ!”
ถัวปาหงรู้ดีว่าหากไม่มีการจัดตั้งกองทัพคงไม่อาจรับมือศัตรูได้ ตอนนี้เขามีทหารเหลือเพียง 50,000 นาย ถึงแม้ว่าจะมีถึง 500,000 นาย ก็ยังยากที่จะต้านทานความแข็งแกร่งของยอดฝีมือขั้นปรมาจารย์โดยไม่มีรูปแบบกองทัพ
ไม่ต้องพูดถึงที่ว่าพวกคนเถื่อนกําลังขาดแคลนลูกศรหยุดปราณ คราวนี้ พวกเขาส่งกองกําลังมาลอบโจมตี ไม่คิดเลยว่าจะได้พบกับยอดฝีมือขั้นปรมาจารย์ ดังนั้นจึงไม่ได้พกลูกศรหยุดปราณมา
สิ่งเดียวที่เขาสามารถพึ่งพาได้ตอนนี้คือกองทัพคนเถื่อนของเขาเอง
ถ้ากองทัพแตกเขาก็จะจบสิ้น
โชคดีที่ทหารม้าคนเถื่อนที่เขานํามานั้นเป็นทหารม้าที่ได้รับการฝึกฝนมาเป็นอย่างดี มันคงไม่แตกพ่ายง่ายๆ ในระยะเวลาอันสั้น
ในเวลานี้ เขาพบว่า ความแข็งแกร่งของจ้าวหยุนไม่ได้ลดลงเลย ยังคงสามารถแสดงพลัง ระดับ 7 ขั้นปรมาจารย์ออกมาได้
ตู้ม!
จ้าวหยุน ได้โบกสะบัดหอกในมือ เพื่อปลดปล่อยพลังปราณฆ่าทหารม้าคนเถื่อนที่พุ่งเข้ามา
หากคุณโชคดีก็อาจจะหลงเหลือเศษชิ้นส่วนร่างกายเอาไว้ แต่หากโชคไม่ดีแม้แต่เศษซากก็ยังไม่เหลือให้เห็น
เกาชุนมองดูฉากนี้ด้วยสองตาที่ว่างเปล่า” เมื่อนักรบมาถึงความแข็งแกร่งระดับหนึ่ง รูปแบบกองทัพอาจจะไม่มีผลอีกต่อไป!”
“ระดับพลังเช่นนี้ยังหากนักกว่าข้าจะไปถึง…”
จ้าวหยุน ได้ใช้พลังพิเศษเพื่อยกระดับไปถึงระดับ 7 ขั้นปรมาจารย์ ดังนั้นกองทัพของคนเถื่อนตอนนี้ จึงไร้ประโยชน์สําหรับเขา
อย่างไรก็ตาม เกาชุนไม่ได้มีพลังพิเศษ ที่เพิ่มความแข็งแกร่งของเขาได้ในตอนนี้ ดังนั้น หลังจากปรับสภาพร่างกายเสร็จ ปราณแท้จริงในร่างกายของเขาก็ถูกผนึกอีกครั้ง
ถึงจะเป็นเช่นนั้น เขาก็ไม่ได้นิ่งดูดาย เขาใช้ประโยชน์จากพลังที่แท้จริงของจ้าวหยุน และคนไปยังทิศทางนั้นและไล่ล่าสังหารพวกคนเถื่อนทั้งหมด
“ถัวปาหง ส่งชีวิตเจ้ามาให้ข้าซะ!”
จ้าวหยุน ได้โบกหอกในมืออีกครั้งและตัดศีรษะพวกคนเถื่อนจํานวนมากรอบตัวจากนั้นเขาก็ เร่งความเร็วพุ่งเข้าไปหาถัวปาหง
“เร็วเข้า,หยุดมันไว้!”
ถัวปาหงที่เห็นจ้าวหยุนพุ่งเข้ามา สีหน้าของเขาเต็มไปด้วยความหวาดกลัว เขาตะโกนใส่ทหารใต้บังคับบัญชาทันที
น่าเสียดาย ทหารใต้บังคับบัญชาของเขาจะหยุดจ้าวหยุนได้อย่างไร?
พวกเขาเป็นเพียงเหยื่อที่ถูกจ้าวหยุนฆ่าเท่านั้น
เมื่อถัวปาหงมองไปรอบๆ เขาก็เห็นแม่ทัพของเขาถูกตัดศีรษะโดยจ้าวหยุนที่ละคน
“เป็นไปไม่ได้!”
ถัวปาหง ไม่ลังเลที่จะหันหลังกลับและวิ่งหนี ตอนนี้ เขาไม่ใช่คนที่ควบคุมสถานการณ์ในสนามรบอีกต่อไป
จ้าวหยุนผู้นี้ มีพลังฝึกปรือกล้าแกร่ง กองทัพของเขาไม่สามารถหยุดอีกฝ่ายได้
“ถัวปาหง อย่าได้คิดหนี!”
จ้าวหยุน คํารามออกมา”วันนี้ ข้าจะให้เจ้าชดใช้หนี้วิญญาณที่เจ้าฆ่าไปในมณฑลเฮยเสียน!”
ถัวปาหงไม่กล้าหยุด เขาได้ยินเสียงของจ้าวหยุนที่ใกล้เข้ามา
อย่างไรก็ตาม ม้าเร็วของเขาจะเทียบกับม้าดีของจ้าวหยุนได้อย่างไร?
หลังจากนั้น ไม่นาน จ้าวหยุนก็มาถึงตัวอีกฝ่าย
” ตายซะ!”
หอกในมือของเขาได้ถูกแทงออกไปด้านหน้า เขาต้องการที่จะเจาะร่างกายของถัวปาหงโดยตรง
“ผู้อาวุโสช่วยข้าด้วย!”
ในช่วงเวลาสําคัญ ถัวปาหง ได้กรีดร้องออกมาอย่างน่าสังเวช
“แม่ทัพหนุ่มในชุดเกราะเงิน ข้าคงต้องให้เจ้าให้อภัยแล้วปล่อยเขาไป!”
หลังจากที่ ถัวปาหงตะโกนออกมา ชายชราในชุดคลุมหมาป่าสีเท่า ก็ปรากฏตัวต่อหน้าของจ้าวหยุน ซ้ําเขายังถือไม้เท้าประหลาดสะกัดสะกันการโจมตีของจ้าวหยุน