ในหุบเขาร้อยเกสร ใต้น้ําตก
จีเก่ผู้ที่สวมชุดต่อสู้สีน้ําเงินนั้นยืนอยู่ในสายลม ตรงข้ามกับเขา แพนด้าเป้ากาลัง วอร์มร่างกาย ยืดเส้นยืดสายและขยับข้อมือไปมา
ห่างจากพวกเขาหลายเมตรมี หินเสียง” พรุ่นสีด่า
“คุณแน่ใจนะว่าคุณต้องการให้มันต่อสู้กับฉันด้วยการใช้หินเสียงระดับวิสามัญอันดับ 5 ที่หายากนี้?”
จีเย่เอ่ยถามฮานเหมยเหมยผู้ที่ยืนอยู่ตรขอบสนามรบพร้อมกับโจวจเยี่ยก
“ใช่แล้ว…”
ฮานเหมยเหมยพยักหน้ากลมของเธอ
ก่อนหน้านี้ ในตอนที่จีเพูดถึงเงื่อนไขที่สองของเขาว่าเธอจะได้รับอนุญาตให้เข้าไปในหุบเขาร้อยเกสรได้หากเธอทนการโจมตีจากเขาได้สามครั้ง เธอไม่ได้ตอบตกลงทันที
เธอเป็นผู้ทดสอบเบต้าที่ผ่านบททดสอบ ดังนั้นเธอจึงฉลาดพอ เธอรู้ดีว่าตั้งแต่ที่มีจีเย่กล่าวแบบนั้น เห็นได้ชัดว่าความยากลําบากในการต้านทานการโจมตีสามครั้งของเขานั้นอยู่เหนือกว่าวัตถุระดับวิสามัญอันดับ 5
อย่างไรก็ตาม เธอยังคงเป็นเมล็ดพันธุ์แห่งโชคชะตาที่เคยถูกสตรีมสด
ยิ่งไปกว่านั้น นี่เป็นถิ่นฐานแรกของเมืองกวน และเนื่องจากภูเขามังกรคู่ได้ฉายแสงออกมา สาวแพนด้าจึงต้องทําอะไรสักอย่าง
ดังนั้นสถานการณ์จึงเป็นแบบนี้
“ระวัง!”
หินเสียงนั้นมีประโยชน์มาก ดังนั้นจเยจึงสนใจอย่างมาก
ท้ายที่สุด เขาอาจไม่สามารถหาวัตถุหายากมาทดแทนได้หากเขาพลาดมันไป
ดังนั้นเขาจึงยอมรับการแข่งขัน
“โจมตีครั้งที่หนึ่ง!” จีเย่กล่าวเมื่อการต่อสู้เริ่มต้น
เขายังคงยืนอยู่ที่นั่นในตอนที่เขาเปิดปาก แต่แสงสีเหลืองก็ประกายในตอนที่เขากล่าวคำแรก และเมื่อกล่าวคาที่สอง เขาก็อยู่ด้านหลังแพนด้าเป๋าไป!
ก่อนที่แพนด้าผู้รักอาหารจะมีเวลาได้ตอบสนอง ฝ่ามือก็ตกลงบนหลังของมัน
หวูดดด!
วินาทีถัดมา นักชิมตัวใหญ่ที่มีน้ําหนักมากกว่าหนึ่งตันก็กระเด็นอกไป
จีเย่ไม่ได้ใช้สกิลจากพระสูตรเก้าหยินหรือกระบวนท่าที่เขาได้เรียนรู้ในช่วงไม่กี่วันที่ผ่านมา
เขาไม่ได้เปลี่ยนปราณแท้เป็นหยางหรือหยินพิเศษ แต่เขาพึ่งพาพลังกายภาพของเขาเท่านั้น กระตุ้นพลังภายในของเขา และโจมตีแพนด้าโดยตรง
แต่จีเย่ก็มีพลังกายภาพที่ยอดเยี่ยม
แม้แต่ราชาผู้พิทักษ์วงล้อทองค่าที่เชี่ยวชาญ ปราญช์ช้างและมังกร ก็อาจจะไม่ใช่คู่ต่อสู้ของจีเย่
แม้จะไม่ได้รับความช่วยเหลือจากสายเลือดมังกรน้ํา เป๋าก็ยังกระเด็นลอยไปไกลกว่า 15 เมตรและกระแอทกกับกาแพงหน้าผา
บูม!
ร่างสีขาวดํากลิ้งไปตามกาแพงก่อนที่จะล้มลงกับพื้น น้ําหนักอันมหาศาลของมันทําให้เกิดเสียงกรอบแกร็บดังในต้นไม้ที่กําลังบานซึ่งได้รับความเดือดร้อนจากการแลกเปลี่ยนที่เป็นมิตรระหว่างจีเย่และหยางกัว
ไม่มีความหวังเหลือสําหรับต้นไม้แล้ว
“วาา วาาา…”
อย่างไรก็ตาม ทันทีหลังจากที่แพนด้าชนกําแพงหินและกระแทกต้นไม้ มันคลายออกมาจากใต้กิ่งไม้และกลีบดอกจากนั้นก็ตะโกนใส่จีเยบ่ด้วยความโกรธ
“ห้ะ?”
“ไม่ได้รับบาดเจ็บเลยเหรอ?”
ผู้เล่นภูเขามังกรคู่ที่กาลังมองดูต่างประหลาดใจ
พวกเขาทุกคนรู้ว่าจีเย่แข็งแกร่งแค่ไหน แม้แต่หลู่จือเซินผู้ที่สามารถดึงตวิลโลว์ขึ้นมาจากพื้นดินก็อาจไม่ใช่คู่ต่อสู้ของเขา
พูดได้ว่าหากพลังกายภาพเพียงอย่างเดียวของเขา เขาอาจอยู่ระดับวิสามัญอันดับ 7 แล้ว
“ดังนั้นมันจึงยืดหยุ่นเป็นพิเศษ”
จีเย่ไม่ได้ดูแปลกใจมากนัก
เนื่องจากทันที่ที่ฝ่ามือแตะแพนด้า เขาก็รู้สึกถึงความสามารถการปรับตัวที่แปลกประหลาดในขนและไขมันของมัน
โดยไม่ปลดปล่อยปราณแท้ของเขา การโจมตีของจีเยถูกชดเชยด้วยไขมันในร่างกายของแพนด้ามากกว่า 70% พลังที่เหลืออยู่ไม่เพียงพอที่จะทําให้มันได้รับบาดเจ็บ
นั่นเข้ากับลักษณะของแพนด้าจริงๆ
ท้ายที่สุด กลับปที่โลก สิ่งมีชีวตดังกล่าวเป็นที่รู้จักเพราะชอบที่จะก้าวขีดจํากัดของพวกมัน ในขณะที่เกือบจะสูญพันธุ์ พวกมันก็มีความยืดหยุ่นสูงต่อการล้มและการต่อย
“วาววาาา…”
เมื่อวิ่งกลับไปที่สนามประลอง เป๋าก็ตะโกนใส่จีเยอีกครั้งและเสียงของมันฟังดูไม่พอใจ
ดูเหมือนว่ามันจะต้องการแสดงอารมณ์
“มันบอกว่าคุณไม่ควรซุ่มโจมตีมัน มันต้องการต่อสู้อย่างยุติธรรมและตรงไปตรงมา!”
ฮานเหมยเหมยรู้สึกเขินอายเล็กน้อยในตอนที่เธอกล่าวกับจีเยีและดวงตาของเธอก็ดูเหมือนจะครุ่นคิดอะไรบางอย่าง
แพนด้าตัวนี้เป็นสัตว์ที่มีความยืดหยุ่นมากที่สุดก ดังนั้นจึคงสามารถทนต่อการโจมตีของจีเยู่ได้ หากเป็นผู้เล่นคนอื่น พวกเขาจะพ่ายแพ้ในครั้งแรกแล้ว
เธอไม่ได้เห็นว่าจิเย่ปรากฏตัวด้านหลังของสิ่งมีชีวิตอัญเชิญของเธอได้ยังไง
“เอาล่ะ ไม่มีการซุ่มโจมตีแล้ว”
จีเย่ไม่ได้ตะโกนเถียงกับแพนด้ที่ดื้อรั้นเกี่ยกับนิยามของการซุ่มโจมตี
“การโจมตีครั้งที่สอง!”
เขาเพียงแค่ยิ้มและตระหนักว่าการโจมตีทางกายภาพอาจไม่ได้ผลกับสัตว์ตัวนี้
คราวนี้ เมื่อเขาเคลื่อนไหว เขาไม่ได้ ซุ่มโจมตี” มัน แต่เขากลับใช้สกิลคล่องแคล่วของการเดินน้ําที่เขาเรียนรู้มาจากคิวเชียนหรันและกระโดดไปที่ดด้านข้างของเป้าอย่างรวดเร็ว
หวูดดด!
จากนั้นเขาก็ชกหมัดเข้าไปที่หน้าอกของแพนด้า
ในขณะที่หมัดของเขาเคลื่อนไหว อุณหภูมิก็พุ่งสูงขึ้น และความร้อยที่สามารถทําให้อากาศลุกเป็นไฟได้ก็พุ่งใส่แพนด้าไป!
อุ้งเท้าสีดาที่นุ่มหยุดหมัดของจีเย่ ดวงตาของแพนด้าเบิกกว้างและดูตื่นเต้น
ขนสีด่าและขาวของมันพลิ้วไหวราวกับถูกลมพัด
“ห้ะ?”
จีเย่สัมผัสได้ถึงพลังประหลาดของขนสีดําและขาวของเป๋า
เขาได้ปรับปราณแท้ของเขาเป็นหยางพิเศาของศิลปะเก้าหยางศักดิ์สิทธ์ในตอนที่เขาโจมตีครั้งที่สอง แต่อุ้งเท้าและขนของมันก็ดูดซับมันไว้อย่างสมบูรณ์
ในส่วนที่เป็นสีดําและขาว ปราณแท่โคจรคล้ายกับไออะแกรมของไทเก๊ก
หวูดดด!
พลังงานลอบยไปรนอบๆ ก่อนที่มันจะเข้าไปในอุ้งเท้าอีกข้างหนึ่งของมันผ่านขน
ทันทีหลังจากนั้น แพนด้าที่ดูเชื่องช้ก็ตบหน้าอกของจีเยด้วยอุ้งเท้าของมัน อย่างไรก็ตาม คุณสมบัติของพลังงานได้เปลี่ยนเป็นหยินซึ่งทําให้อุณหภูมิลดลง
“นั่นใช่ไทเก๊กหรือเปล่า?”
“แพนด้าตัวนั้นรู้ไทเก๊ก!”
“กังฟูแพนด้างั้นเหรอ?”
ผู้เล่นภูเขามังกรคู่ที่กําลังเฝ้าดูต่างกระซิบกันเอง
การเคลื่อนไหวที่เป่าใช้นั้นเห็นได้ชัดว่าเป็นไทเก็กประเภทหนึ่ง
และพลังแปลกประหลาดของขนก็ทํางานแบบเดียวกับไทเก๊ก และมันสามารถเปลี่ยนคุณสมบัติของพลังงานแอละทําให้มันย้อนกลับมาได้
“น่าสนใจ!”
แววตาของจีเยี่เป็นประกาย
เขายกแขนอีกข้างหนึ่งซึ่งปกคลุมไปด้วยพลังหยิน มือของเขาปะทะกับอุ้งเท้าของแพนด้าเพื่อต้านทานปราณแท้ที่ย้อนกลับมาหาเขา
แม้ว่าพวกเขาจะแลกหมัดกันเท่านั้น แต่จีเย่ก็สามารถสรุปได้ว่าแพนด้าตัวนี้ที่ดูไม่ค่อยฉลาดนักน่าะเป็นสิ่งมีชีวิตระดับวิสามัญอันดับ 6 ทําให้มันไม่อ่อนแอไปกว่าวีรบุรุษขั้นเหนือชั้นและขั้นสมบูรณ์!
เนื่องจากผู้เล่นไม่สามารถเข้าใจการบ่มเพาะของพวกเขาได้ดีเท่ากับวีรบุรุษ ผู้ที่มีพรสวรรค์บางคนจึงแทบจะไม่สามาถไปถึงระดับวิสามัญอันดับ 5 ได้
หลังจากนั้น การทะลวงก็จะกลายเป็นยากมากขึ้น และมีเพียงผู้ทดสอบเบต้าเพียงไม่กี่คนเท่านั้นในถิ่นฐานส่วนใหญ่ที่จะกลายเป็นระดับวิสามัญอันดับ 6
ด้วยความสามารถของพรสวรรค์ตามธรรมชาติของมัน แพนด้าตัวนี้จึงเป็นสิ่งมีชีวิตที่ทรงพลังแม้กระทั่งในบรรดาพวกเขาที่อยู่ระดับวิสามัญอันดับ 6
ไม่น่าแปลกใจเลยที่สาวแพน้าจะเสนอการแข่งขันโดยใช้หินเสียงเป็นเดิมพัน
หากเธอสามารถเอาชนะได้ ถิ่นฐานแรกของเมืองกวนก็จะมีความได้เปรียบเหนือภูเขามังกรคู่
หากเธอพ่ายแพ้ เธอก็จะไม่ทําให้สมาชิกคนอื่นในถิ่นฐานอับอายด้วยการท้าทายจี
เนื่องจากไม่มีผู้เล่นคนอื่นสามารถเอาชนะได้”
“มันทนได้!”
ผู้เล่นภูเขามังกรคู่คนอื่นร้องออกมาด้วยความประหลาดใจในตอนที่จีเผ่ขยับออกห่างจากแพนด้าเป๋าที่รู้จักไทเก๊ก
มันมีความสามารถในการต่อสู้ของวีรบุรุษ และขนสีดําและขาวของมันก็สามารถป้องกันการโจมตีจากปราณแท้ได้
การโจมตีที่สองของจีเย่นั้นไร้ประโยชน์
อย่างไรก็ตาม สิ่งมีชีวิตนี้ถูกอัญเชิญมาโดยพรสวรรค์ของสาวแพนด้า ดังนั้นจึงเป็นเรื่องธรรมดาที่จะมีควมสามารถดังกล่าว
ท้ายที่สุด สาวแพนด้าก็เป็นเมล็ดพันธุ์แห่งโชคชะตาในทางทฤษฎี และพรสวรรค์ของเธอควรอยู่ขั้นสมบูรณ์ ยิ่งไปกว่านั้น ถิ่นฐานของเธอยังได้เสร็จสิ้นภารกิจการแข่งขันสิบสายพันธุ์แล้ว
“ฉันจะลดความเร็วในการโจมตีทั้งต่อไป”
“ถ้าแกรู้สึกว่าแกทนไม่ได้ก็พูดออกมาก่อนที่มันจะสายเกินไป”
ก่อนที่จีเย่จะโจมตีครั้งที่สาม ใบหน้าของเขาดูจริงจังเป็นครั้งแรก
จากนั้นเขาก็ค่อยๆ ยืดมือไปทางแพนด้าด้วยมือขวาของเขา
“กรรรร!”
มีเสียงแผ่วเบาของมังกร
มังกรขาวโผล่ออกมาจากตัวจีเย่ จากนั้นมันก็ม้วนตัวและกลายเป็นหัวมังกรที่มีอำนาจ และดูคลุมเครือเหนือแขนของเขา
หัวมังกรขาวพุ่งออกมาจากฝ่ามือและพุ่งเข้าใส่แพนด้า!
แม้ว่าเขาจะเคลื่อนไหวช้มาก ทันทีที่เขาแทงมือออกไป พลังงานอันกดขี่ก็เต็มไปทั่วพื้นที่
“อืมม..”
โจวจเยี่ยกนั้นได้เฝ้ามองอยู่ด้านนอก เพราะการความจําเสื่อมของเธอ เธอจึงดูไม่เป็นมิตร แต่ตอนนี้เธอดูแปลกใจ
“การโจมตีปราบมังกรงั้นเหรอ?”
ฮานเหมยเหมยโพล่งออกมา
แน่นอนว่ามันไม่ใช่ เพราะจีเยู่ไม่ได้ไปที่เมืองซงหยง
มันเป็นเทคนิคที่เขาสร้างขึ้นมาเองโดยการผสานกลิ่นอายมังกรขั้นสมบูรณ์ของเขากับศิลปะหมัดเหล็กขั้นเหนือชั้น