ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 86
เจนสันพูดไม่ออก เขามองไปที่โจเซฟินเหมือนต้องการถาม แต่ทันใดนั้นเขาก็ถามเจย์ “คุณพ่อ ทำไมคุณพ่อไม่อยากให้ผมเจอคุณแม่?”
มีร่องรอยของความโกรธที่อยู่ในน้ำเสียงของเขาซึ่งมันทำให้ทั้งโจเซฟินและเจนสันต้องตกใจ
โจเซฟินถอนหายใจ ‘มันเป็นหนังคนละม้วนเลยถ้าเจย์ลงมือ’
เจย์บีบคิ้วของเขาที่กำลังกระตุกแล้วกล่าว “เจนส์ ลูกไม่เข้าใจว่าเกิดอะไรขึ้นกับพวกผู้ใหญ่”
มีความดื้อรั้นอยู่บนใบหน้าอันหล่อเหลาและเย็นชาของเจนสัน “แล้วพ่อจะเอาเด็กมาเกี่ยวข้องกับปัญหาของผู้ใหญ่ทำไม?”
ความไม่พอใจของเจนสันต่อตัวพ่อของเขาเพิ่มมากขึ้น นี่เป็นครั้งแรกของประวัติศาสตร์เลยทีเดียว
เจย์นั้นนั่งอยู่ที่นั่งข้างคนขับ แม้ว่าจะไม่มีใครเห็นการแสดงออกของเขา แต่จากความนานของการเงียบ มันชัดเจนว่าเขากำลังทุกข์ใจกับการต่อต้านอันรุนแรงของเจนสัน
โจเซฟินยกนิ้วโป้งให้เจนสันแล้วกล่าวคำหยอกล้อเพิ่ม “รอพ่อนายนับแต้มให้นายก่อน!”
เจนสันกรอกตาของเขาไปที่เธอ ก่อนที่เขาจะเมินโจเซฟิน
เกรย์สันขับพาเจย์และที่เหลือกลับไปที่โฮไรซอน คอลเลอร์ ความโกรธของเจย์นั้นเย็นยะเยือก เขาเดินตรงเข้าคฤหาสน์ไป
เจนสันและโจเซฟินเดินตามหลัง โจเซฟินเดินหลบหน้าหลบตา ในทางตรงกันข้าม เจนสันเดินเชิดหน้าอกผายไหล่ผึ่ง
หลังจากที่เจย์นั่งลงบนโซฟา ทั้งคู่จึงยืนอยู่ด้านหน้าเจย์ด้วยท่าทางที่ต่างกันอย่างสิ้นเชิง
เจย์มองไปที่โจเซฟินก่อนที่เธอจะร้องออกมา “พี่ชาย ฉันรู้แล้วว่าฉันทำผิด ฉันจะไม่ใจดีเกินไปจนช่วยแกะน้อยผู้น่าสงสารที่กำลังตกอยู่ในมือของพวกนักชำแหละสัตย์อีก”
ความเย็นชาในสายตาของเจย์ละลายลงไปเล็กน้อย เหตุผลที่ว่าทำไมโจเซฟินถึงเห็นอกเห็นใจโรสนั่นก็เพราะ ประสบการณ์อันเจ็บปวดที่โจเซฟินเคยพบเมื่อสมัยวัยรุ่น
มันเป็นแผลเป็นของโจเซฟิน และเจย์เองก็ไม่ควรไปเปิดมันออก เขากัดฟันแล้วหันเหสายตาไปมองเจนสันที่ดูกำลังดื้อ
“เจนส์ มานี่สิ” เจย์ยืดมือออกไปแล้วกล่าวหลอกล่อเสียงอ่อน
แค่เฉพาะต่อหน้าลูกชายเท่านั้นที่ ราชาผู้โหดร้ายดำมืดเลือดเย็นแห่งโลกธุรกิจอย่างเขาจะแสดงด้านอ่อนโยนและมอบความรักออกมา
เจนสันนั้นไม่เหมือนปกติ เขาไม่ได้วางมือที่พ่อของเขาอย่างยินยอมเหมือนเคย กลับกัน เขาล้วงมือเข้าแขนเสื้อแทน
เจนสันปฏิเสธจะยุ่งกับคุณพ่อ และการกระทำนั้นทำให้เจย์เจ็บปวดมาก เหมือนสิงโตหนุ่มที่บาดเจ็บ เขาจะระเบิดเพื่อป้องกันตัวเอง โดยไม่สนใจความต้องการของเจนสัน เจย์บังคับดึงเจนสันเข้ามาในอ้อมแขน
นี่เป็นครั้งแรก ที่เจย์ใส่อารมณ์กับเจนสัน “คุณพ่อรักลูกมาตลอดห้าปี แต่มันไม่สามารถชนะห้าวันสั้น ๆ กับเธอได้เหรอ?”
เจนสันรู้สึกผิด ‘ผมรู้ว่าคุณพ่อรักผมมาก และผมก็รักคุณพ่อมากเหมือนกัน แต่นี่มันไม่เกี่ยวกับที่ผมรักคุณแม่ โอเค?’
“ผมรักคุณพ่อ แต่ในเวลาเดียวกัน ผมก็รักคุณแม่ด้วย”
“ลูกไม่ได้รับอนุญาตให้ไปพบเธอ!” เจย์คำรามใส่เจนสัน
เจนสันรู้สึกผิดมาก น้ำตาก่อตัวขึ้นเต็มดวงตาเขา แต่เขาสู้กับมันแล้วเก็บมันไว้ข้างใน
โจเซฟินรู้สึกใจสลายกับเจนสัน เธอดึงเขาไปอยู่ในอ้อมแขนของเธอ แล้วเธอก็แนะนำพี่ชายของเธอ “พี่ชาย อย่าตะวาดใส่เด็ก! มันเป็นธรรมชาติของเด็กที่ต้องรักแม่ของเขา มันโหดร้ายมากนะที่นายไม่ให้เจนสันเจอโรส!”
โจเซฟินควรจะเงียบไว้ เธอได้ปลดปล่อยความโกรธทั้งหมดของเจย์ด้วยการพูดแบบนั้นไป