ถังลี่เสวี่ยรู้สึกผิดหวังเล็กน้อย เมื่อเธอพบว่าภารกิจที่ได้รับจากระบบยังไม่เสร็จ สมบูรณ์
“อะไรกัน! ฉันได้เอาชนะ 3 ทีมจากคลาสปฏิบัติการไปแล้ว! เหตุใดภารกิจนี้จึงยัง ไม่เสร็จสิ้นแม้แต่ตอนนี้!” ถังลี่เสวี่ยขมวดคิ้วขณะบ่นในใจ
“อื้ม แต่ฉันต้องยอมรับว่าฉันชนะการต่อสู้ทั้ง 3 ครั้งก่อนหน้านี้มันค่อนข้างง่าย ในขณะที่ภารกิจความยากระดับ [ยาก] ไม่เคยง่ายมาก่อน ดูเหมือนว่าฉันต้องต่อสู้กับทีมคลาสปฏิบัติการอีกสองสามวันก่อนที่จะทําภารกิจนี้ให้สําเร็จ ถังลี่เสวี่ยถอนหายใจด้วยความผิดหวัง
ผู้ตัดสินที่ไร้หน้ามอบเงินทั้งหมด 25,000 เครดิตให้กับถังลี่เสวี่ย และหายตัวไปในรูปแบบภายในห้องซ้อม
15,000 เครดิตเป็นเครดิตของถังลี่เสวี่ย ดังนั้นถังลี่เสี่ยชนะจึงได้ 10,000 เครดิตในการต่อสู้วันนี้!
ถังลี่เสวี่ยพยายามให้เครดิตคนละ 3,500 เครดิตแก่ปิงอี้และเฮยหยิ่งห่าว แต่พวกเขาปฏิเสธข้อเสนอของถังเสวี่ยทันที
ภายใต้การยืนกรานของถังลี่เสวี่ย ทั้งปิงอี้และเฮยหยิงห่าวในที่สุดก็ตกลงที่จะรับ 3,000 เครดิต ขณะที่ ถังเสวี่ยได้รับ 4,000 เครดิต
ทุกคนตัดสินใจกลับไปที่อาคารที่พักอาศัย และรับประทานอาหารกลางวันที่ร้านอาหารสุดหรูบนชั้นหนึ่ง
ญาญ่ายังทําหน้าบึงใส่ถังเสวี่ยในตอนแรก เพราะว่าถังลี่เสวี่ยไม่อนุญาตให้เธอเข้าร่วมในการต่อสู้ใดๆ แต่เธอก็ลืมความคับข้องใจของเธอไปทันทีหลังจากที่ถังลี่เสวี่ยซื้ออาหารอร่อยๆมามากมาย
น่าเสียดายที่ฉันไม่สามารถปล่อยให้ญาญ่าได้รับประสบการณ์การต่อสู้มากกว่านี้ ในสถาบันจิ้งจอกนับหมื่นแห่งนี้ ฉันจะขอให้อาจารย์เหมยหลานหาอาจารย์ฝึกที่ดีที่พร้อมกับความสามารถขั้นเทพของธาตุลม หลังจากเธอกลับมาแล้ว ถังเสวียวางแผนบางอย่างในใจของเธอ ขณะรับประทานอาหารอันโอชะตรงหน้าเธอ
ไม่เพียงแต่ญาญ่าสามารถเรียนรู้วิธีใช้พลังธาตุลมจากอาจารย์คนนั้นได้ แต่ญาญ่ายังสามารถเรียนรู้ความสามารถขั้นเทพของธาตุลมจากอาจารย์คนนั้นด้วย! ฮิฮิฮิฮิ… ฉันฉลาดเหมือนเคยเลยนะเนี่ย! ดวงตาสีฟ้าบุษราคัมของถังลี่เสี่ยเปล่งประกายด้วยความตื่นเต้น
หลังจากกินอิ่มแล้ว ปิงอี้ เฮยหยิ่งห่าว หลี่จึงและคนอื่น ๆ ก็มุ่งหน้าไปที่ห้องโถง ภารกิจเพื่อรับภารกิจประจําวัน ในขณะที่ถังลี่เสี่ยพาญาญ่าเดินไปที่อาคารของสมาคมนักจารึก
ถังลี่เสวี่ยรู้สึกตกใจ จากใบหน้าของพนังงานในอาคารที่อยู่อาศัยของเธอ เมื่อถึงลี่เสวี่ยได้สอบถามเกี่ยวกับที่ตั้งของสมาคมนักจารึก
และเธอก็พบว่านักจารึกเป็นหนึ่งในอาชีพที่น่านับถือที่สุดในสถาบันจิ้งจอกนับหมื่น และถอนหายใจอย่างเงียบ ๆ ในขณะที่พึมพําเบา ๆ
“ดูเหมือนว่าฉันไม่ได้เลือกผิดในการเลือกนักจารึกเป็นอาชีพแรกของฉัน
ดูเหมือนว่าอัตลักษณ์อันสูงส่งที่นักจารึกมีเป็นสิ่งที่ฝังแน่นอยู่ในหัวใจของทุกคนในสถาบันจิ้งจอกนับหมื่น มิฉะนั้นคนเหล่านี้จะไม่แสดงความเคารพเมื่อพูดถึงสมาคมผู้จารึก
ตามทิศทางที่เจ้าหน้าที่อาคารที่พักอาศัยบอกกับเธอ ถังเสวี่ยค่อยๆเดินผ่าน ถนนสองสายที่พลุกพล่านมาก เธอเดินเตร่อยู่พักหนึ่งกับญาญ่าซึ่งนั่งบนไหล่ขวาของเธอ และมองไปที่อาคารรอบๆ และร้านค้ารอบๆ ด้วยดวงตาสีมรกตสีเขียวมรกตของเธอซึ่งเต็มไปด้วยความอยากรู้อยากเห็นอย่างมาก
ถังลี่เสี่ยชะลอฝีเท้าของเธอเพื่อหยุดและเงยหน้าขึ้น เธอและญาญ่าจ้องมองไปที่อาคารสูงตระหง่านที่ปรากฏขึ้นต่อหน้าต่อตาเธอ
อาคารนี้ได้รับการออกแบบอย่างมีเอกลักษณ์เช่นเดียวกับอาคารที่สําคัญอื่นๆ เช่น อาคารการศึกษา อาคารที่อยู่อาศัย ห้องโถงภารกิจ ฯลฯ เมื่อมองจากโครงร่างภายนอกดูเหมือนเสาโอเบลิสก์**สีขาวขนาดมหึมา มีเสาโอเบลิสก์สีดําขนาดยักษ์ที่ลอยอยู่สี่อันซึ่งโคจรรอบเสาโอเบลิสก์สีขาวขนาดมหึมาอย่างต่อเนื่อง
ถังลี่เสวี่ยจ้องมองไปที่กระดานจารึกโลหะสีม่วงซิดนอกอาคาร มีคําสองคําที่ดูโบราณซึ่งดูพร่ามัวเล็กน้อยในแสงสีทองที่ริบหรี่
สมาคมนักจารึก
ถังเสวี่ยหันศีรษะและมองไปรอบ ๆ ประตูยักษ์ของสมาคมนักจารึก เธอตระหนักว่าคนส่วนใหญ่ที่เดินผ่านอาคารอันสง่างามนี้จะจ้องมองถังลี่เสวี่ย ซึ่งยืนอยู่อย่างโง่เขลาด้วยความกลัวนอกสมาคมจารึก
ถังลี่เสี่ยยังตระหนักว่าคนเหล่านั้นทั้งหมดมีหมุดปักที่หน้าอกด้านขวา แต่แต่ละคนมีป้ายหมุดสีต่างกัน
น่าสนใจ! หมุดนั้นควรเป็นสัญลักษณ์ของสถานะ เช่น ตราของเรา ซึ่งระบุระดับของผู้จารึก ถังเสวี่ยสรุปในใจของเธอ
โดยไม่สนใจสายตาที่มองมาจากโดยรอบ ถังลี่เสวี่ยได้นําญาญ่าและก้าวเข้าสู่สมาคมนักจารึก
เมื่อเธอเข้าไปในอาคาร เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยติดอาวุธสองคนที่สังเกตเห็นเธออยู่พักหนึ่งก็ยื่นมือออกไปขวางเธอ ด้วยน้ําเสียงที่แหบแห้งเล็กน้อย หนึ่งในนั้นถาม
“สาวน้อย นี่คือสมาคมนักจารึก คุณต้องนัดหมายกับอาจารย์นักจารึกก่อนจึงจะสามารถเข้าไปสั่งซื้อได้
“เอ๊ะ? ฉันไม่ต้องการพบกับอาจารย์นักจารึกหรือสั่งซื้อใด ๆ ฉันเพียงต้องการเข้าร่วมสมาคมนักจารึกในฐานะสมาชิกใหม่” ถังเสวี่ยพยายามอธิบาย
“โอ้ คุณเป็นนักจารึกด้วยเหรอ! แต่คุณดูเหมือนนักศึกษาปีหนึ่ง!” เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยคนหนึ่งถามด้วยความไม่เชื่อ
“ฉันเป็นนักเรียนปีหนึ่ง แล้วฉันยังเป็นนักจารึกมือใหม่ด้วย ฉันจึงต้องการเข้าร่วมสมาคมนักจารึก เพื่อที่ฉันจะได้มีความรู้เกี่ยวกับอักษรรูน และการจารึกที่ดียิ่งขึ้นจะได้ก้าวหน้าต่อไปได้อีก” ถังลี่เสวี่ยพยักหน้าให้กับเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยที่ติดอาวุธ
เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยติดอาวุธครบสองคนมองไปที่ถังเสวียด้วยความเกรงใจ และเคารพ
ทั้งสองคนเฝ้าทางเข้าสมาคมนักจารึกมาเป็นเวลานานแล้ว ดังนั้นพวกเขาจึงรู้ว่าการเป็นนักจารึกนั้นยากเพียงใด
ถ้ามันง่ายขนาดนั้นที่จะกลายเป็นนักจารึก ทั้งสองคนก็เลือกที่จะกลายเป็นนักจารึกมากกว่าที่จะเป็นแค่เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยทางเข้า
นอกจากนี้ยังลี่เสี่ยยังเป็นนักเรียนใหม่ที่เพิ่งเข้าเรียนในสถาบันจิ้งจอกนับหมื่น เมื่อไม่นานมานี้!
ศักยภาพของเธอนั้นต้องไร้ขีดจํากัดอย่างแน่นอน!
ใครจะไปรู้ว่าน้องใหม่คนนี้จะกลายเป็นคนสําคัญในสมาคมนักจารึกในอนาคตก็ได้!
“คุณมีจดหมายแนะนําจากอาจารย์จารึกไหม” เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยติดอาวุธถามถึงลี่เสวี่ยอีกครั้ง แต่คราวนี้ด้วยน้ําเสียงที่สุภาพและน่านับถือมากขึ้น
“เอ่อ? จดหมายแนะนํา? ฉันต้องมีจดหมายแนะนําจากอาจารย์ของฉันด้วยเหรอ?” เมื่อได้ยินเช่นนี้ หัวใจของถังลี่เสวี่ยก็แทบจะหยุดเต้น เธอบ่นออกไปด้วยความสงสัย
“จดหมายแนะนํานี้มันบ้าอะไรกัน! ฉันไม่มีแม้แต่อาจารย์สอนจารึก! ฉันจะขอจดหมายแนะนํานี้ได้ที่ไหน
ถังลี่เสวี่ยส่ายหัวอย่างช่วยไม่ได้ ขณะที่ถังลี่เสี่ยกังวลว่าจะทําอย่างไร ก็มีลมที่มีกลิ่นหอมพัดมาจากด้านหลังของเธอ
“เอ๊ะ? นั่นคุณเหรอ? มาทําอะไรที่นี่หรอ?”
ถังลี่เสวี่ยขมวดคิ้วเล็กน้อย เมื่อรู้สึกถึงลมหายใจอุ่น ๆ ที่หูซ้ายของเธอ เสียงแผ่วเบาจากด้านหลังเธอดูคุ้นเคยมาก เธอจึงหันกลับไปมอง
ร่างสวมหน้ากากที่คุ้นเคยยืนอยู่ข้างหลังเธอใกล้เธอมาก พวกเขาอยู่ใกล้กันมาก จนหน้ากากจิ้งจอกบนใบหน้าของถังลี่เสวี่ย และใบหน้าของชายคนนั้นเกือบจะสัมผัสกันเมื่อถังเสวี่ยหันไป
ถังลี่เสี่ยกลอกตาสีฟ้าของบุษราคัมอย่างไม่พอใจ และถอยหลังไปสองสามก้าวในขณะที่บ่นอย่างเงียบ ๆ
“จําเป็นต้องยืนชิดหลังฉันขนาดนี้ไหม
แต่ดวงตาสีฟ้าบุษราคัมของเธอก็สว่างขึ้นทันที เมื่อเธอตระหนักถึงตัวตนของร่างที่สวมหน้ากากที่คุ้นเคย
จริงๆ แล้วเขาเป็นครูหลี่เหว่ยที่สอนวิชาวิวัฒนาการในวันนี้!
เขายังสวมเข็มกลัดสีม่วงที่หน้าอกขวาของเขาด้วย ถังเสวี่ยไม่รู้ว่ามันหมายถึงอะไร แต่ดูเหมือนว่าอาจารย์ชายคนนี้จะมีตําแหน่งที่ค่อนข้างสูงในสมาคมนักจารึกแห่งนี้
เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยติดอาวุธครบมือทั้งสองยังก้มศีรษะและแสดงความเคารพต่อเขาด้วยเมื่อเห็นอาจารย์หลีเหว่ยคนนี้
“อาจารย์หลี่! ฉัน…ฉันอยากเข้าร่วมสมาคมนักจารึก แต่ตอนนี้ฉันไม่มีจดหมายแนะนําเลย” ถังลี่เสี่ยเกาศรษะของเธอด้วยความเขินอาย
ถังลี่เสวี่ยต้องการขอความช่วยเหลือจากอาจารย์หลี่ แต่เธอไม่รู้ว่าเขาจะช่วยเธอหรือไม่ เพราะอาจารย์หลี่ไม่ใช่อาจารย์ของถังลี่เสวี่ย ดังนั้นเขาจึงไม่มีภาระผูกพันใด ๆ ในการช่วยเหลือเธอเลย
“โอ้ นั่นไม่ใช่ปัญหา ฉันจะช่วยคุณเอง แต่คุณจะทําอย่างไรเพื่อตอบแทนฉันล่ะ” ครูหลี่ตอบกลับด้วยน้ําเสียงล้อเล่น
“ฉัน…ฉันสามารถจ่ายเครดิตให้กับอาจารย์หลได้…แต่ตอนนี้ฉันไม่ได้มีมากนัก ให้ฉันเป็นหนี้คุณก่อนได้ไหม ฉันสัญญาว่าจะนํามาคืนให้ในไม่ช้อย่างแน่นอน” ถังลี่เสวี่ยรู้สึกประหม่าจริงๆ
นักจารึกทุกคนนั้นค่อนข้างที่จะร่ํารวย ดังนั้นการจ่ายเครดิตเพียงไม่กี่หมื่น ก็คงไม่เพียงพอที่จะทําให้พวกเขาพอใจได้
ครูหลี่หัวเราะเบา ๆ เมื่อเห็นท่าที่กังวลใจของถังเสวี่ยและพูดว่า
“ฉันแค่ล้อเล่น ฉันดูเหมือนเป็นคนแบบนั้นหรอ ไปกันเถอะ ฉันจะพาคุณเข้าไปข้างในเพื่อสมัครเป็นสมาชิกใหม่!”
เมื่อได้ยินเช่นนี้ ถังลี่เสวี่ยก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอก เธอเดินตามอาจารย์หลี่อย่างใกล้ชิดจากด้านหลังและเข้าไปภายในอาคารอย่างรวดเร็ว
เมื่อเข้าไปในอาคาร กลิ่นดอกไม้จางๆ ลอยเข้ามาในจมูกของถังลี่เสวี่ยทําให้เธอรู้สึกสดชื่น
ภายในห้องโถงมีคนไม่มาก มีเพียงไม่กี่คนที่ทํางานจารึกอย่างเงียบ ๆ ต่อหน้า ลูกค้า ดูเหมือนได้ยินเสียงฝีเท้า บางคนเงยหน้าขึ้น และกวาดสายตามองไปยังอาจารย์หลี่และถังหลี่เสวี่ย แต่พวกเขาก็ค่านับอาจารย์หลี่ด้วยความเคารพในทันที
อาจารย์หลี่โบกมือขวาของเขา และพวกเขาทั้งหมดก็เริ่มสนใจในงานของพวกเขาอีกครั้ง ขณะที่อาจารย์หลีพาถังหลีเสวียไปที่แผนกต้อนรับของอาคารสมาคมนักจารึก
เมื่อดูจากสถานการณ์ปัจจุบัน ถังเสวียเดาว่าอาจารย์หลีคนนี้มีตําแหน่งสูงอย่างแน่นอนในสมาคมนักจารึกแห่งนี้
เธอมั่นใจมากว่าทุกอย่างจะดําาเนินไปอย่างราบรื่นด้วยความช่วยเหลือของอาจารย์หลี่ แต่…
“หลี่เหว่ย! ฉันไม่ได้พบคุณมาสองสามเดือนแล้ว คุณหายไปไหนมา” เด็กสาวร่าเริงวิ่งไปหาอาจารย์หลี่ แต่เธอก็หยุดทันทีและจ้องไปที่ถังหลี่เสวี่ยอย่างไม่เป็นมิตร
“ผู้หญิงคนนี้เป็นใคร ทําไมเธอถึงสวมหน้ากากเหมือนคุณด้วย” เด็กสาวร่าเริง อารมณ์เสียและถามอาจารย์หลี่ราวกับว่าเขานอกใจเธอ
เด็กผู้หญิงอายุประมาณยี่สิบปี เธอมีใบหน้าที่บอบบางและสวยงามที่มีเสน่ห์ รูปร่างของเธอเล็กไปหน่อย แต่ร่างกายของเธอก็พัฒนาได้ดีจนน่าตกใจ เธอสวมชุดสีม่วงที่เข้ากับเข็มกลัดสีม่วงที่หน้าอกขวาของเธออย่างลงตัว
นี่เป็นครั้งแรกที่ถังลี่เสวี่ยเห็นผู้หญิงคนนี้ แต่เธอก็ได้กลิ่นฉุนของความหึงหวง และปัญหาที่จะไหลออกมาจากสาวชุดสีม่วงคนนี้
เสาโอเบลิสก์ เป็นเสาสูง สร้างจากหินแกรนิตขนาดใหญ่เพียงก้อนเดียว ฐานของเสาจะกว้างและค่อยๆ เรียวแหลมขึ้นสู่ยอดด้านบนเป็นแท่งสี่เหลี่ยมสี่ด้าน ยอดบนสุดจะเป็นลักษณะเหมือนปิรามิด และมักนิยมหุ้มหรือเคลือบด้วยโลหะ เช่น ทองค่า เหล็ก หรือ ทองแดง เป็นต้น