ตอนที่ 308 ศัตรูหัวใจ
ตอนที่ 308 ศัตรูหัวใจ
เพราะว่าทั้งสองคนมีแรงจูงใจที่จะทำร้ายเธอ
เจียวชิ่งตื่นตระหนกอยู่สักพัก ก่อนจะได้สติกลับคืนมาก็พบว่าเรื่องนี้มันทั้งน่าตลกและไม่น่าเชื่อ
“ฉันไม่บอก! เธอจะฆ่าฉันเหรอ เธอรู้ไหมว่าฉันเป็นใคร ถ้าเธอฆ่าฉัน รับรองว่าเธอจะเจอปัญหาไม่รู้จบแน่”
ทันทีที่พูดจบ แส้สีดำก็พันรอบตัวเธอแน่นขึ้นจนเริ่มหายใจไม่ออก
ซูเถากล่าวว่า “คุณพาฉันมายังสถานที่ลับตาคนแบบนี้ อีกทั้งยังเป็นมุมอับที่ไร้ซึ่งกล้องวงจรปิด ถ้าคุณตายไปแบบไร้ศพ ใครจะรู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้น”
ใบหน้าของเจียวชิ่งซีดลงในทันใด “เธอใจกล้ามากจริง ๆ”
ซูเถายิ้มให้อีกฝ่าย “ฉันกล้ามากกว่านี้ซะอีก ถ้าคุณไม่อธิบายให้ชัดเจน ฉันก็จะบีบคอคุณตอนนี้ก่อนจะแงะสมองของคุณเพื่อเอาผลึกนิวเคลียสออกมา”
ใบหน้าของเจียวชิ่งเปลี่ยนจากสีซีดเป็นสีม่วงคล้ำ และในที่สุดก็กัดฟันพูดด้วยใบหน้าที่เริ่มเปลี่ยนเป็นสีเทา
“ฉู่หมิงไม่ชอบเธอ ดังนั้นจึงขอให้ฉันช่วยเหลือเพื่อส่งตัวเธอไปให้ผู้อาวุโสข่ง”
“ผู้อาวุโสข่งเป็นใคร”
“…เขาเคยเป็นหัวหน้าฐานอวี๋จิน ปัจจุบันเกษียณแล้ว อายุเกือบเจ็ดสิบปี เขาเป็นชายที่ไม่รู้จักพอ มักมากในกาม และชอบเล่นชู้ ขอบอกไว้ก่อน! ฉันทำไปเพื่อผลประโยชน์ตอบแทน เธอไปชำระบิลที่ฉู่หมิงได้เลย!”
ซูเถาโกรธจัด
ฉู่หมิงเกลียดชังเธอได้ขนาดนี้เชียวเหรอ?!
ฉู่หมิงถึงเลือกที่จะทำร้ายเธอด้วยวิธีที่เลวร้ายแบบนี้?
ในฐานะผู้หญิงด้วยกัน ฉู่หมิงควรรู้ว่าผู้หญิงในยุควันสิ้นโลกนั้นยากลำบากเพียงใด โดยเฉพาะอย่างยิ่งสำหรับผู้หญิงที่เป็นเพียงของเล่นของผู้ชายที่ไม่รู้จักพอ มันเลวร้ายยิ่งกว่าการฆ่าคนเป็นร้อยเท่าพันเท่า!
เจียวชิ่งรู้สึกเพียงว่าสิ่งที่พันรอบตัวเธอแน่นขึ้นเรื่อย ๆ ราวกับว่าซี่โครงของเธอจะหักเป็นเสี่ยง ๆ
เธอเบิกตาโพลงและอ้าปากพยายามร้องเรียกให้หยุดแต่ไม่สามารถส่งเสียงได้
“คุณก็มีส่วนผิดเหมือนกัน!”
ซูเถาสบถออกมาห้าคำและเฝ้าดูเธอหมดลมหายใจไปช้า ๆ
นับตั้งแต่เจียวชิ่งจงใจทำเครื่องดื่มหกใส่เสื้อผ้าของเธอเพื่อดำเนินการแผนร้ายต่าง ๆ ซูเถาจึงตัดสินใจปลิดชีพของเธอ
คนที่ทำร้ายตนจะต้องไม่ตื่นขึ้นมา เพราะถ้าอีกฝ่ายรอดมาได้ เธอต้องหวนกลับมาทำร้ายตนเองครั้งที่สองและครั้งที่สามอย่างแน่นอน
เจียวชิ่งสามารถส่งตนไปประเคนให้คนลามกอนาจารเพื่อผลประโยชน์ในระยะสั้นได้ ดังนั้นจึงเห็นได้ว่าเธอเป็นคนที่ไม่มีความเห็นอกเห็นใจและความรู้สึกผิดชอบทางศีลธรรม เธอสามารถฆ่าคนอื่นทั้งเป็นโดยไม่มีความรู้สึกผิด
ซูเถาถอนแส้ออก และสร้อยข้อมือสีดำก็กลับมาที่ข้อมือของเธออีกครั้ง
ทันทีที่เธอวางร่างของเจียวชิ่งในพื้นที่ของฟางจือเธอก็ได้ยินเสียงฝีเท้าตามหลังเธอมา
เมื่อเธอหันศีรษะไป ก็เห็นฉู่หมิงปรากฏตัวที่มุมทางเดินพร้อมกับเหลยสิงที่กำลังร้อนใจ
“เธอ!” ฉู่หมิงพูดไม่ออกและอยากจะถามว่าทำไมเธอถึงมาอยู่ที่นี่…
เธอหยุดพูด โดยตระหนักว่าแผนอาจล้มเหลวและสีหน้าของเธอก็แย่ลงเรื่อย ๆ
เหลยสิงเห็นซูเถายืนอยู่ข้างหน้าอย่างปลอดภัย เขาก็รู้สึกหมือนคนจมน้ำที่จู่ ๆ ก็โผล่ขึ้นมา และมีโอกาสได้หายใจอีกครั้ง เขาเดินไปหาซูเถาในสองก้าวใหญ่ก่อนจะดึงเธอเข้ามาในอ้อมกอด ฝ่ามือของเขาสั่นสะท้านเล็กน้อย
ก่อนมาที่นี่ ฉู่หมิงบอกเขาว่ามีบางอย่างเกิดขึ้นกับซูเถา
เมื่อได้ยินดังนั้นก็เดินตามมาทันทีโดยไม่ถามว่าเกิดอะไรขึ้น
พอคิดถึงตอนนี้ ฉู่หมิงกำลังเล่นตลกกับเขา หรือไม่ก็มีอย่างอื่นซ่อนอยู่บราวนี่ออนไลน์
แต่ตอนนี้เขาคิดอะไรมากไม่ได้แล้ว ตอนนี้มีเพียงเสียงเดียวในหัวของเขา ขอบคุณที่เธอไม่เป็นอะไร ขอบคุณที่เธอไม่เป็นอะไร
ฉู่หมิงโกรธเคืองเป็นอย่างมาก
ก่อนที่ซูเถาจะทันได้ตอบโต้ เธอก็ถูกมืออีกคู่ดึงออกจากอ้อมแขนของเหลยสิง
สือจื่อจิ้นดึงเธอไปด้านหลังเขา และเตรียมพุ่งเข้าไปจับฉู่หมิงในวินาทีต่อมา
เมื่อสัมผัสได้ถึงรัศมีอันตรายที่พุ่งมาทางใบหน้าของเธอ ฉู่หมิงพลันหน้าซีดด้วยความตกใจ เธอถอยหลังไปครึ่งก้าว และโยนบางอย่างที่เหมือนระเบิดไปทันทีที่นึกขึ้นได้
ทันใดนั้น หมอกสีขาวขนาดใหญ่ก็ลอยขึ้นจากที่เกิดเหตุ และฉู่หมิงก็หายไปในหมอก!
เธอหนีไปแล้ว!
เหลยสิงขมวดคิ้ว “คุณต้องการที่จะฆ่าเธอเหรอ?”
สือจื่อจิ้นได้ฟังสิ่งที่เจียวชิ่งพูดแล้ว และเดาว่าสาเหตุที่ฉู่หมิงทำร้ายซูเถานั้นมีต้นตอมาจากเหลยสิง
เขาไม่สามารถรักษามารยาทขั้นพื้นฐานและความสุภาพที่มีต่อเหลยสิงได้อีกต่อไป จึงปัดมือของเหลยสิงออกอย่างแรง
“นายไม่ต้องมายุ่ง”
เหลยสิงเองก็รู้สึกเกิดโทสะขึ้นเช่นกัน เขาก้าวไปข้างหน้าเพื่อผลักสือจื่อจิ้นคืน
“ถ้านายฆ่าเธอ ตระกูลฉู่จะไม่มีวันจบเรื่องนี้กับนายง่าย ๆ แน่ ลำพังตัวนายคนเดียวมันไม่เท่าไหร่หรอก แล้วซูเถาล่ะ?!”
“ก็ถ้านายไม่มาเข้าใกล้เถาเถา เรื่องในวันนี้มันจะไม่มีทางเกิดขึ้น! มันเป็นเพราะนาย ฉู่หมิงเลยคิดจะกำจัดเธอ!” สือจื่อจิ้นคว้าคอเสื้ออีกฝ่าย แล้วตวาดด้วยแรงอารมณ์
คำพูดเหล่านี้ดูเหมือนจะทำให้เหลยสิงได้สติขึ้นมาทันใด และเขาก็เข้าใจว่าทุกอย่างในวันนี้เป็นแผนที่ฉู่หมิงวางเอาไว้เพื่อกำจัดซูเถา
เขาเองไม่แน่ใจในเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเท่าไหร่นัก แต่ตัดสินจากการแสดงของสือจื่อจิ้นแล้ว มันน่าจะเป็นเรื่องใหญ่มาก
เหลยสิงกำมือแน่นจนได้ยินเสียงของกระดูกดังกร๊อบแกร๊บ แต่เขาก็ไม่สามารถหาข้อโต้แย้งได้ ดังนั้นจึงเริ่มการต่อสู้แบบตัวต่อตัวกับสือจื่อจิ้น
ทั้งสองคนต่อสู้กันโดยไม่ได้ใช้ความสามารถตามกฎ พวกเขาทั้งสองเตะต่อยกันไปมาจนพื้นสั่นสะเทือน
ซูเถาไม่มีเรี่ยวแรงมากพอที่จะหยุดพวกเขา และเธอก็ไม่ต้องการหยุดพวกเขาอีก ดังนั้นเธอจึงหันกลับและจากไปหลังจากดูอยู่นานกว่าครึ่งนาที
ในขณะที่ภายในห้องรับรองกำลังมีเสียงพูดคุยกันอย่างอบอุ่น
ทันทีที่ซูเถาเข้ามา เฉียนหลินก็ทักทายเธอและพูดว่า
“กลับมาแล้วเหรอ อ้าว ทำไมคุณไม่เปลี่ยนเสื้อผ้าล่ะ พลตรีสือออกไปหาคุณเมื่อกี้ คุณได้เจอเขาหรือเปล่า?”
ซูเถาส่ายหัว สายตาของเธอจับจ้องไปที่เติ้งจื่อฉิงที่กำลังก้มหน้าก้มตางุด
ทันทีที่เติ้งจื่อฉิงเห็นเธอเข้ามา เหงื่อเย็นก็ไหลท่วมออกมาจากตัวเธอ
แผนการล้มเหลว!
แต่เธอต้องไม่ตื่นตระหนก เพราะเธอไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกับเรื่องนี้!
เติ้งจื่อฉิงคลี่ยิ้มให้ซูเถาอย่างเป็นธรรมชาติ และถามอย่างสงสัย
“หืม แล้วคุณเจียวล่ะคะ?”
ซูเถาจ้องมองเธอ “เธอพาฉันไปส่งที่ห้องรับรองห้องหนึ่ง แต่ฉันไม่พบเสื้อผ้าที่จะให้เปลี่ยน ฉันเลยออกมาถามเธอ แต่หาจนทั่วก็ไม่เจอเธอสักที ฉันก็เลยเดินกลับมาก่อนน่ะค่ะ”
หัวใจของเติ้งจื่อฉิงปั่นป่วน
อะไรกัน!
ตามแผนการ เจียวชิ่งต้องทำให้ซูเถารู้สึกหลงใหล จากนั้นจึงส่งเธอไปที่ห้องรับรองส่วนตัว และเฝ้าดูเธอขึ้นเตียงของผู้อาวุโสข่ง
แต่ตามที่ซูเถาเพิ่งพูดไป เจียวชิ่งไม่ได้ทำตามแผนเลย และไม่มีผู้อาวุโสข่งในห้องพักนั่นอีกด้วย!
มันเกิดอะไรขึ้น?
แผ่นหลังของเติ้งจื่อฉิงมีเหงื่อผุดซึมจนเปียกซก หัวสมองเธอเต็มไปด้วยความประหลาดใจ ก่อให้เกิดความไม่พอใจเล็กน้อยบนใบหน้า
“คุณนายเจียวบอกให้ฉันไปนัดหมายคุณมาเพื่อจะกล่าวขอโทษ แต่ฉันกลับไม่ได้ดูแลคุณแม้กระทั่งเรื่องเล็กน้อยเช่นการเปลี่ยนเสื้อผ้า ยังไงฉันต้องขอโทษด้วยนะคะคุณซู”
เธอแสดงได้ยอดเยี่ยมจริง ๆ ดูเหมือนว่าเธอจะไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกับเรื่องนี้เลย
ซูเถาไม่เห็นข้อบกพร่องในตัวเธอ จึงได้แต่เก็บง่ำความสงสัยไว้
เติ้งจื่อฉิงเห็นว่าอีกฝ่ายไม่ได้ถามอะไร เหงื่อที่ผุดซึมจึงค่อย ๆ ลดลง แต่หัวใจของเธอก็ไม่ได้ผ่อนคลายลง
ซูเถาสงสัยในตัวเธอ เธอกังวลมากว่าเจียวชิ่งจะถูกเปิดโปง จากนั้นเธอก็จะพูดอะไรบางอย่างกับซูเถา
เมื่อครู่เธอกำลังคุยกับคนเหล่านี้และได้ข่าวมาว่าพวกเขามาจากเถาหยาง
ตามที่เอ่อร์เฉิงบอกว่าเขาต้องการให้เธอเป็นเพื่อนกับคนจากเถาหยาง
แม้ว่าเธอจะไม่รู้สถานะของซูเถาในเถาหยาง แต่เธอก็รู้จากท่าทางและน้ำเสียงของคนเหล่านี้ที่มีต่อซูเถาว่าสถานะไม่ต่ำอย่างแน่นอน
อาจจะเป็นลูกสาวของเถ้าแก่ที่อยู่เบื้องหลังเถาหยาง และเธอก็รู้ว่าเหตุผลที่ซินตูให้ความสำคัญกับเถาหยางมากคือศักยภาพของการพัฒนาอย่างรวดเร็วของเถาหยาง และประการที่สองคือเสบียง
อาหารเกือบทั้งหมดบนชั้นหนึ่งและเครื่องดื่มบนชั้นสามเกือบทั้งหมดมาจากเถาหยาง!
มันไร้สาระจริง ๆ ที่ฉู่หมิงหัวเราะเยาะและกล่าวหาว่าอีกฝ่ายเป็นเพียงเด็กกะโปโลคนหนึ่ง