ตอนที่ 275 เปรียบเทียบ

ซื่อจิ่น หวนรักประดับใจ

การ​ถาม​ย้ำ​ของ​อวี​้​จิ​่น​ทำให้​จูฮู​หยิน​ยิ่ง​โมโห

นาง​จะ​รู้​ได้​อย่างไร​ว่า​ทำไม​บุตรชาย​ถึง​ยัง​ไม่​กลับมา​ ​ลูกสะใภ้​คนโต​แค่​ไป​ไหว้พระ​แต่​สร้างเรื่อง​ใหญ่โต​กลับมา​ ​จนถึง​ตอนนี้​นาง​ยัง​มึนงง​ไม่​หาย

เมื่อ​เห็น​ว่า​จูฮู​หยิน​ไม่​ตอบ​ ​อวี​้​จิ​่น​ไม่​คิด​จะ​ทำให้​ลำบากใจ​อีก​ ​จึง​หันไป​ลูบ​หัว​เอ้อร​์​หนิว​เป็นพักๆ

สายตา​ของ​จูฮู​หยิน​ไม่​ขยับ​ไป​ไหน​ ​ยัง​จับจ้อง​อยู่​แต่​กับ​สุนัข​ตัว​ใหญ่​ที่นั่ง​อยู่​ใกล้​ๆ​ ​อวี​้​จิ​่น

สุนัข​ตัว​ใหญ่​เท่าครึ่ง​ตัว​คน​ ​พอ​มัน​นั่งลง​ ​ก็​ชวน​ให้​รู้สึก​อึดอัด​อย่าง​น่ากลัว

เมื่อ​สัมผัส​ได้​ถึง​สายตา​ของ​จูฮู​หยิน​ ​เอ้อร​์​หนิว​บิด​หัว​เงียบๆ

น่าเบื่อ​จริงๆ​ ​เจ้านาย​พามั​นมา​ที่นี่​ทำไม​กัน​ ​ที่นี่​ไม่มี​ทั้ง​นาย​หญิง​และ​กระดูก

สีหน้า​และ​ท่าทาง​ของ​จูฮู​หยิน​บิดเบือน​ไป​เล็กน้อย

นาง​ตาฝาด​ไป​แล้ว​หรือ​ ​นาง​เห็น​สายตา​ที่​เต็มไปด้วย​ความรังเกียจ​ใน​ดวงตา​ของ​สุนัข​ตัว​นี้

ความไม่พอใจ​ของ​จูฮู​หยิน​ที่​มีต​่​ออ​วี​้​จิ​่น​เพิ่มมากขึ้น​อีก​ขั้น​ ​ไม่เคย​พบเห็น​ใคร​พาสุนั​ขมา​ไข​คดี​!

ห้องโถง​บุปผา​นี้​นาง​เอาไว้​รับรอง​แขก​ที่​คัดเลือก​อย่างพิถีพิถัน​เสมอ​ ​กับ​กลุ่มคน​หยาบคาย​นาง​ไม่เคย​คิด​จะ​มี​ปฏิสัมพันธ์​ด้วย​เลย​ ​แต่​ตอนนี้​ ​มีสุนัข​หนึ่ง​ตัว​เข้ามา​อยู่​ใน​ห้อง​นี้​อย่าง​ผ่าเผย​ ​จูฮู​หยิน​รู้สึก​กลุ้มใจ​เป็น​เนืองๆ

สาว​รับใช้​สวมใส่​ชุด​สีฟ้า​คราม​คน​หนึ่ง​เดิน​เข้ามา​ด้วย​ฝีเท้า​ที่​เร่งรีบ​ ​“ฮู​หยิน​ ​นายท่า​นก​ลับ​มา​แล้ว​เจ้าค่ะ​”

ไม่นาน​ ​เสียง​ฝีเท้า​ที่​ก้าว​ ​ฉับๆ​ ​อย่าง​ไว​ก็​ดัง​ขึ้น​ ​ชาย​วัยกลางคน​เดิน​ตรง​เข้ามา​กุมมือ​ประสาน​ให้​กับ​อวี​้​จิ​่น​และ​กล่าว​ ​“​ข้า​ขออภัย​ที่​ทำให้​ท่าน​อ๋อง​คอย​นาน​”

อวี​้​จิ​่น​ยิ้ม​ ​“​มิ​เป็นไร​”

จู​เส้า​ชิง​มองหน้า​จูฮู​หยิน​ ​“​เกิด​อะไร​ขึ้น​”

จูฮู​หยิน​กล่าว​ ​“​วันนี้​จื่อ​อวี​้​ไป​ไหว้พระ​เป็นเพื่อน​ลูกสะใภ้​แซ่เจียง​ ​แต่​เมื่อ​สักครู่​ท่าน​อ๋อง​ก็​นำ​เจ้าหน้าที่​ศาลา​ว่าการ​พระนคร​มาถึง​ที่นี่​ ​รายงาน​ว่า​คุณหนู​เจียง​สี่​ฟ้อง​ตระกูล​เรา​ต่อ​ทางการ​ ​จนถึง​ตอนนี้​ข้า​ก็​ยัง​ไม่ทราบ​ว่า​เกิด​อะไร​ขึ้น​เจ้าค่ะ​”

จู​เส้า​ชิง​มองหน้า​อวี​้​จิ​่น​ ​“​ท่าน​อ๋อง​…​”

อวี​้​จิ​่​นลูบ​ศีรษะ​เอ้อร​์​หนิว​ไปมา​ ​ยิ้ม​และ​กล่าว​ ​“​เรื่อง​นี้​ ​รอ​ให้​ผู้ร้องทุกข์​มา​พูด​รายละเอียด​เอง​ดีกว่า​”

มุม​ปากของ​จู​เส้า​ชิง​กระดก​ขึ้น​ ​เขา​ยิ้มแห้ง​และ​กล่าว​ ​“​ท่าน​อ๋อง​บอกกล่าว​สถานการณ์​กับ​ข้า​สักหน่อย​ดีกว่า​ขอรับ​ ​ข้า​จะ​ได้​ไม่​มึนงง​”

อวี​้​จิ​่น​ยิ้ม​และ​ส่าย​หัว​ ​และ​เผย​ใบหน้า​ที่​เดา​ไม่​ออก

ก่อน​จะ​ได้​พบ​หน้า​อา​ซื่อ​ ​เขา​ไม่มีทาง​พูด​มั่ว​ๆ​ ​แน่​ ​ไม่เช่นนั้น​ ​เขา​ให้ความร่วมมือ​ได้​ไม่ดี​ใน​ตอนนั้น​จะ​ทำ​อย่างไร

ส่วน​ความเป็นกลาง​และ​ความยุติธรรม​ ​เหอะ​ๆ​ ​ไม่เคย​มี​หรอก​ ​เห็น​เขา​เป็น​คน​ประเภท​ช่วย​คนนอก​ไม่​ช่วย​คนใน​?​ ​หึ​ ​ไม่ใช่​เขา

จู​เส้า​ชิง​จนปัญญา

เป็น​ถึง​ท่าน​อ๋อง​แต่​ไม่ยอม​พูด​ ​เขา​คง​บีบบังคับ​ไม่ได้​ด้วย​เช่นกัน

บรรยากาศ​ภายใน​ห้องโถง​พลัน​สงบ​ลง​ ​แต่​อวี​้​จิ​่น​ไม่สน​ใจ​ ​เขา​ยังคง​ลูบ​ขน​สุนัข​ตัว​ใหญ่​ต่อไป

เมื่อ​เห็น​ขน​สุนัข​ร่วงหล่น​เต็ม​พื้น​ ​จูฮู​หยิน​อยาก​เรียก​สาว​รับใช้​เข้ามา​เก็บ​ออก​ไป​ถึง​หลายครั้ง​ ​แต่​ก็​เก็บความ​อยาก​นี้​เข้าไป​อย่าง​กล้ำกลืน​ฝืนทน​ ​และ​แล้วก็​มีสา​วรับ​ใช้​เดิน​เข้ามา​รายงาน​ว่า​จู​จื่อ​อวี​้​และ​คนอื่นๆ​ ​กลับมา​ถึง​จวน​แล้ว​ ​จู​เส้า​ชิง​สอง​สามีภรรยา​เดิน​ออก​ไป​ต้อนรับ​ทันที​แทบ​รอ​ไม่ไหว

เวลานี้​ ​อวี​้​จิ​่​นก​ลับ​ทำ​อะไร​ช้า​ลง​ ​เขา​ปัด​ผง​ฝุ่น​บน​เสื้อผ้า​ที่​ไม่มี​อยู่​จริง​ ​แล้วจึง​ยืด​หลัง​ตรง​และ​เดิน​ออก​ไป

คน​จำนวน​หนึ่ง​ทยอย​เดิน​เข้ามา​ ​อวี​้​จิ​่​นม​อง​แวบเดียว​ก็​เห็น​สาวน้อย​ที่​มี​ใบหน้า​เย็นชา​คน​นั้น

อืม​ ​ทุกครั้งที่​พบ​หน้า​ ​อา​ซื่อ​มีท​่า​ที​แค้น​ฝังใจ​ตลอดเวลา​ ​สาวน้อย​คน​หนึ่ง​จะ​มี​ความกังวล​มากมาย​เช่นนี้​ทำไม​กัน​นะ

อวี​้​จิ​่น​เอ็นดู​ได้​ครู่หนึ่ง​ ​ก็​เห็น​เจียง​อัน​เฉิง​ที่อยู่​ข้างๆ​ ​เจียง​ซื่อ​ ​สีหน้า​พลัน​แข็งทื่อ​ใน​ทันใด

เกิด​อะไร​ขึ้น​ ​เหตุใด​บิดา​ของ​อา​ซื่อ​ตามมา​ด้วย

เขา​ ​เขา​ยัง​เตรียมตัว​ไม่​พร้อม​เลย​!

ตอนแรก​ ​อวี​้​จิ​่น​ได้​ปลอมตัว​เป็น​คนใน​ครอบครัว​ธรรมดา​ ​พึ่งพา​ตัวเอง​ได้​และ​เป็น​คนดี​ที่​ชอบ​ช่วยเหลือ​ผู้อื่น​เวลา​อยู่​ต่อหน้า​เจียง​อัน​เฉิง​ได้​อย่าง​สำเร็จ​ ​เขา​สามารถ​ไป​เป็น​แขก​ที่​จวน​ตง​ผิงปั​๋ว​ได้​ทุกเวลา​ ​ตอนนี้​หาก​สถานะ​จริง​ถูก​เปิดเผย​ ​แล้ว​ในอนาคต​พ่อตา​รับ​ไม่ได้​จะ​ทำ​อย่างไร

เมื่อ​คิดได้​เช่นนี้​ ​อวี​้​จิ​่น​เริ่ม​กังวล​ ​หยด​เหงื่อ​เริ่ม​ไหล​ลง​จาก​หน้าผาก

จู​เส้า​ชิง​เดิน​เข้าไป​ต้อนรับ​ ​ถึงแม้​การปรากฏ​ตัว​ของ​เจียง​อัน​เฉิง​นั้น​ทำให้​เขา​ประหลาดใจ​ ​แต่​ก็​ยัง​เก็บความ​รู้สึก​นั้น​ไว้​ ​เขา​ยิ้ม​และ​กล่าว​ ​“​พ่อตา​ของ​ลูกชาย​มาด​้วย​หรือ​”

เจียง​อัน​เฉิง​ส่งเสียง​ ​ฮึ่ม​ ​หนึ่ง​ที​ ​“​ถ้า​ยัง​ไม่​มา​ ​ลูกสาว​ข้า​คง​ถูก​ทำร้าย​จน​เสียชีวิต​ไป​แล้ว​ ​อย่างไร​ก็​ต้อง​มา​”

“​หมายความ​เช่นไร​ขอรับ​”​ ​จู​เส้า​ชิง​ชำ​เหลือง​มอง​จู​จื่อ​อวี​้​หนึ่ง​ที​อย่างเร็ว​ ​หน้าที่​เห็น​คือ​หน้า​ความลำบาก​ใจ

“​ให้​บุตรชาย​ท่าน​พูด​เอง​ดีกว่า​”​ ​เจียง​อัน​เฉิง​เอ่ย​อย่าง​ไม่สบอารมณ์​ ​ความไม่พอใจ​ที่​มีต​่​อลูก​เขย​ได้​เพิ่มขึ้น​จนถึง​ขีด​สูงสุด

บุตรสาว​คนโต​บอก​กับ​ตน​เสมอ​ว่า​พวกเขา​สอง​สามีภรรยา​รักใคร่​กลมเกลียว​กัน​มาก​ ​คิดไม่ถึง​ว่า​ตระกูล​แม่​สามี​จะ​ก่อเรื่อง​ทำร้าย​ชีวิต​เช่นนี้​ขึ้น​มา​ได้​ ​สามี​เช่นนี้​เอาไว้​แล้ว​จะ​มีประโยชน์​อย่างไร

เจียง​อัน​เฉิง​กำลัง​บ่น​อยู่​ใน​ใจ​ ​พลาง​เหลือบ​ไป​เห็น​อวี​้​จิ​่น​ ​ก็​อด​ชะงัก​ไม่ได้

เหตุใด​เสี่ยว​อวี​๋​ถึง​อยู่​ที่นี่

ครุ่นคิด​ครู่หนึ่ง​ ​เจียง​อัน​เฉิง​ก็​เข้าใจ​ ​ใช่​ ​เสี่ยว​อวี​๋​ทำงาน​กับ​พี่​เจิน​ ​ซื่อ​เอ๋อร​์​ส่ง​อาหมาน​ไปร​้​อง​ทุกข์​ที่​ศาลา​ว่าการ​พระนคร​ ​เสี่ยว​อวี​๋​พา​เจ้าหน้าที่​มา​จวน​จู​ก็​เป็นไปตาม​ที่​ควรจะเป็น

เขามอ​งบุ​ตร​สาว​คนเล​็ก​ ​แล้ว​มอง​เสี่ยว​อวี​๋​ที่​เขา​ชื่นชอบ​จาก​ใจจริง​ ​เจียง​อัน​เฉิง​พลัน​รู้สึก​ว่าการ​มา​ใน​ครั้งนี้​เขา​มา​ได้​ถูก​เวลา​มาก​ ​ไม่แน่​ ​พอ​หนุ่มสาว​ได้​สบตา​กันและกัน​และ​เกิด​ชอบใจ​ขึ้น​มา​ ​ถ้าเช่นนั้น​เขา​ก็​เบาใจ​ลง​ได้

เจียง​อัน​เฉิง​ไม่ได้​กังวล​เสี่ยว​อวี​๋​ ​ด้วย​รูปร่างหน้าตา​ของ​ซื่อ​เอ๋อร​์​ ​ถ้า​บุรุษ​คนใด​ไม่​ชอบ​ ​คน​นั้น​ก็​คือ​คนตาบอด​ ​แล้ว​คนตาบอด​เช่นนี้​ไม่เอา​ก็​ไม่เป็นไร

เขา​เป็นห่วง​บุตรสาว​ ​แม้แต่​ผู้​ที่​สอบ​ได้ที่​หนึ่ง​ของ​ท้องถิ่น​บุตรสาว​ยัง​ไม่​ชอบ​ ​ถ้า​เป็น​เช่นนี้​ต่อไป​ ​คง​มิใช่​ว่า​ต้อง​อยู่​ที่​เรือน​ตัวเอง​ไป​ตลอดชีวิต​หรอก​กระมัง​ ​ถึงแม้ว่า​การ​มีบุ​ตร​สาวอ​ยู่​ข้าง​กาย​นั้น​คือ​ความโชคดี​ ​แต่​เขา​ก็​กลัว​ว่า​ใน​วันหนึ่ง​บุตรสาว​อายุ​มากขึ้น​แล้ว​รู้สึก​ว่า​คิดผิด

อวี​้​จิ​่​นข​นลุก​ไป​ทั้งตัว​ต่อ​สายตา​ที่​ถูก​เจียง​อัน​เฉิง​มอง​มา​ ​โชคดี​ที่​เวลานี้​จู​จื่อ​อวี​้​ส่งเสียง​ขึ้น​มา​ ​แล้ว​บอกเล่า​เหตุการณ์​ทั้งหมด​หนึ่ง​รอบ​ ​ตบท้าย​ด้วย​ ​“​เข็ม​แท่ง​นั้น​ทิ่ม​ลง​ที่​ก้น​ม้า​อย่างไร​คง​อธิบาย​ยาก​ ​จริงๆ​ ​ก็​มิค​วรทำ​ให้​ศาลา​ว่าการ​พระนคร​ต้อง​ลำบาก​เลย​ขอรับ​…​”

“​ไม่​ควร​อย่างไร​”​ ​เจียง​อัน​เฉิง​ยิ้ม​เย็นชา​ ​“​ลูกเขย​ ​ข้า​ฟัง​ที่​เจ้า​พูด​แล้ว​รู้สึก​ว่า​เจ้า​ปกป้อง​คนขับรถ​ม้ามาก​ไป​กระมัง​ ​หรือว่า​ความปลอดภัย​ของ​อี​เอ๋อร​์​ใน​สายตา​เจ้า​ ​ไม่สำคัญ​เท่า​คนขับรถ​ม้า​”

จู​จื่อ​อวี​้​พลัน​รู้สึก​หัว​โต​เท่า​กระบวย​ ​จึง​รีบ​กล่าว​ ​“​ท่าน​พ่อ​เข้าใจผิด​แล้ว​ขอรับ​ ​ข้า​หมายความว่า​ไฟ​ใน​อย่า​นำ​ออกไฟ​นอก​อย่า​นำเข้า​ขอรับ​ ​ส่วน​ใคร​ที่​คิด​จะ​ทำร้าย​อี​เหนียง​ ​ข้า​จะ​หา​ตัว​ออกมา​ลงโทษ​ให้​หนัก​”

อวี​้​จิ​่น​ไอค​่​อก​แค่​กห​นัก​ๆ​ ​หนึ่ง​ที​ ​“​ควรจะ​ให้​เจ้าหน้าที่​ทางการ​แทรกแซง​หรือไม่​ ​ตอนนี้​ไม่จำเป็น​ต้อง​พูด​แล้ว​ ​ไหน​ๆ​ ​ก็​ร้องทุกข์​ไป​แล้ว​ ​ถ้าเช่นนั้น​ก็​ให้​คนขับรถ​ม้ามา​ตอบคำถาม​ดีกว่า​”

เจียง​อัน​เฉิง​พลัน​รู้สึก​ชอบใจ​เสี่ยว​อวี​๋​ที่​ไม่ได้​พบ​หน้า​มา​หลาย​วัน​มากขึ้น​กว่า​เดิม​ ​ดีกว่า​ลูกเขย​คนโต​ที่​ไร้ยางอาย​มาก​ ​กำลังจะ​เอ่ย​ทักทาย​อวี​้​จิ​่น​ ​ก็​เห็น​ฝ่ายตรงข้าม​ส่งสายตา​ ​ปริบๆ​ ​มา​ให้

เจียง​อัน​เฉิง​ชะงัก​ก่อน​แล้ว​ตามด​้ว​ยการ​เข้าใจ​ ​ห้าม​ทำให้​จวน​จู​จับ​สังเกต​ได้​ว่า​เขา​กับ​เสี่ยว​อวี​๋​รู้จัก​กัน​ ​ไม่เช่นนั้น​ ​อาจ​กลายเป็น​ขี้ปาก​ได้

นายท่าน​ใหญ่​เจียง​ผู้​มี​ปฏิกิริยา​การ​ตอบสนอง​อย่างว่องไว​ ​พยักหน้า​กลับ​ให้​กับ​อวี​้​จิ​่​นอย​่าง​ลับ​ๆ​ ​อันเป็น​การแสดง​ว่า​ให้​วางใจ​ได้

อวี​้​จิ​่​นวาง​ใจ​ลง​ได้​ครึ่งหนึ่ง

อืม​ ​หลอก​พ่อ​ของ​อา​ซื่อ​ไป​ได้​ชั่วคราว​ ​ยัง​มี​จู​เส้า​ชิง​ที่​ต้องการ​จัดการ

“​ท่าน​…​”​ ​จู​เส้า​ชิง​เพิ่ง​เอ่ย​เสียง​ ​ก็​เห็น​อวี​้​จิ​่น​ส่งสายตา​มา​ให้

ชายหนุ่ม​รูปร่างหน้าตา​งดงาม​สง่า​ ​โดยเฉพาะอย่างยิ่ง​ดวงตา​แหลมคม​คู่​นั้น​ที่​ส่ง​มาช​่าง​ไม่​ต่าง​ไป​จาก​สายตา​แห่ง​การแสดง​ความรัก

คำ​ว่า​ ​“​อ๋อง​”​ ​ที่​ต่อท้าย​ ​จู​เส้า​ชิง​ลืม​พูด​ออกมา​ ​จากนั้น​พลัน​ไอ​ขึ้น​อย่างรุนแรง

เมื่อ​กลับคืน​สู่​ปกติ​ ​จู​เส้า​ชิง​พลัน​คิดได้​เรื่อง​หนึ่ง​ ​ดู​จาก​ท่าทาง​แล้ว​ ​ตง​ผิงปั​๋ว​ไม่รู้​สถานะ​ของ​เยี​่​ยน​อ๋อง​ ​ถ้าเช่นนั้น​เขา​ไม่จำเป็น​ต้อง​พูด​ออกมา​ ​ด้วย​นิสัย​ของ​ตง​ผิงปั​๋ว​ ​พูด​เพียง​ไม่​กี่​ประโยค​ก็​คงจะ​ทำให้​เยี​่​ยน​อ๋อง​ขุ่นเคือง​ได้​แน่​ ​ถึง​ตอนนั้น​ ​จวน​จู​ก็​ย่อม​ได้รับ​ผลดี​ไป​โดยปริยาย

จู​เส้า​ชิง​เปลี่ยน​คำสรรพนาม​ตาม​สถานการณ์​ ​“​ข้า​ลืม​แนะนำ​บุคคล​หนึ่ง​ให้ท่าน​ ​ท่าน​ผู้​นี้​คือ​ลูกน้อง​ของ​ใต้เท้า​เจิน​แห่ง​ศาลา​ว่าการ​พระนคร​ ​ครั้งนี้​ ​เขา​มาที​่​นี่​เพื่อ​จัดการ​เรื่อง​นี้​”

เจียง​อัน​เฉิง​ตอบกลับ​อืม​อย่าง​ไม่สบอารมณ์

อวี​้​จิ​่น​ใช้การ​ส่งสายตา​อยู่​สองครั​้ง​ใน​การ​จัดการ​ปกปิด​สถานะ​ของ​ตัวเอง​ ​จากนั้น​แอบมอง​เจียง​ซื่อ​หนึ่ง​ที