“หมอ…หมอหลิงฉันไม่รู้ว่าโรงพยาบาลหยุนหัวทำงานยังแต่ในศูนย์วิจัยของเราเป้าหมายในที่ต่ำที่สุดของเราสำหรับการผ่าตัดรักษาเอ็นร้อยหวายคือ ‘ความเป็นเลิศ‘ มันจะเทียบเท่ากับความล้มเหลวถ้าเราทำแค่ระดับขั้น ‘ดี‘ ” หมอคูเริ่มพูดต่อพร้อมกับมองไปที่หลิงรัน“ ในศูนย์กระดูกและเวชศาสตร์การกีฬาของเราเรามีแพทย์จำนวนมากมายที่เข้ารับการฝึกอบรมเป็นประจำทุกปีทุกคนมาจากสถานที่ต่าง ๆ และโรงพยาบาลต่าง ๆ สำหรับเราไม่ว่าคุณจะเก่งขนาดไหนแต่การดำเนินงานเหล่านี้จากศูนย์ศัลยกรรมกระดูกและเวชศาสตร์การกีฬาของเราก็ต้องการให้แพทย์ของเราปฏิบัติตามขั้นตอนมาตรฐานและขอให้การผ่าตัดนั้นไม่โดนผู้ป่วยฟ้องกลับก็เพียงพอ ที่จริงแล้วไม่ต้องการให้คุณมาเป็นหัวหน้าศัลยแพย์เลยด้วยซ้ำไป ‘
“ซึ่งหลักการที่ฉันติดตามมาตลอดคือความสามารถที่จะพาขึ้นสู่อำนาจและคนไร้ความสามารถก็ควรหายไป มันก็เหมือนกันเมื่อพูดถึงการทำศัลยกรรมเมื่อคุณไปถึงระดับความสามรถหนึ่ง คุณจะกลายเป็นหัวหน้าศัลยแพทย์ถ้าแต่ถ้าคุณไร้ความสามารถและทำให้งานเสียหายง ฉันในฐานะหัวหน้าศัลยแพทย์ฉันสามารถเอาอื่นเข้ามาแทนคุณได้ตลอดเวลาที่ฉันต้องการหลังจากจบเรื่องนี้ไปเราจะมาพิจารณาว่าคุณสมควรอยู่ไหม เราดำเนินงานตามข้อเท็จจริงอย่างหมดจด … “
การประชุมเกี่ยวกับการประเมินก่อนการผ่าตัดของผู้ป่วยเข้าร่วมโดยหมอคู, เฉินเห่าชู่, หลิงรัน, หมอลู่และแพทย์ประจำแผนกอีกคน จำนวนคนที่เข้าร่วมการวางแผนผ่าตัดถือว่าเหมาะสมแล้ว
อย่างไรก็ตามในระหว่างการสนทนาทั้งหมด หมอคูยังคงเป็นคนเดียวที่พูดไม่หยุดและทุกสิ่งที่เขาพูดนั้นไม่เกี่ยวข้องกับรายละเอียดของการผ่าตัด
เฉินเห่าชู่มองไปที่หลิงรันด้วยสายตาที่แปลกประหลาดหลายครั้ง แม้ว่าเขาจะเป็นเพื่อนร่วมงานของหมอคูในศูนย์วิจัยเดียวกัน แต่ เฉินเห่าชู่ก็พบว่าตัวเองไม่สามารถต้านทานการพูดไร้สาระของหมอคนนี้ได้เลย
แต่ตอนนี้หลิงรันูผลของการแสกนผู้ป่วยเท่านั้น เขาไม่ได้สนใจสิ่งที่หมอคูพูดแม้แต่นิดเดียว
หลังจากต้องทนฟังบทสนทนาที่ไร้สาระมานานบทสนทนาก็ได้จบลงมีข้อสงสัยเพียงเล็กน้อยและมันสร้างความพึงพอใจเป็นอย่างมากให้กับหมอคูก่อนที่เขาจะเดินออกจากห้องไป เฉินเห่าชู่จงใจเดินอยู่ข้างหลังและเมื่อหมอคูอยู่ห่างจากพวกเขาเล็กน้อยเขาก็ถามว่า “หมอหลิงทำไมคุณไม่พูดอะไรเลยล่ะ?”
“ฉันไม่มีอะไรจะพูด” หลิงรันตอบ
เฉินเห่าชู่สังเกตหลิงรันเขามองทั้งขึ้นและลงก่อนที่เขาจะพูดกับหมอลู่ ซึ่งอยู่ถัดจากเขา “ฉันไม่ได้จะดูถูกหลิงรันนะ”
หมอลู่ หัวเราะเบา ๆ และพูดว่า “อาจเป็นเพราะหมอหลิงเห็นด้วยกับสิ่งที่หมอที่ชื่อคูนั้นพูด”
“คุณหมายถึงอะไร”
“มุมมองของหมอคูอยู่บนพื้นฐานของการใช้วิธีการผ่าตัดมาตรฐานและมุ่งมั่นสู่ความเป็นเลิศการเปลี่ยนแปลงผู้คนในทีมการรักษาของเขาเมื่อใดก็ตามที่เขาสังเกตเห็น … ก็เป็นสิ่งที่ฉันเห็นด้วย” หลิงรันเงยหน้าขึ้นมองเฉินเห่าชู่เขากล่าวว่า “คำพูดของเขาก็มีส่วนเกี่ยวข้องอยู่มาก”
“เกี่ยวข้องมาก … ?” เฉินเห่าชู่พบว่าตัวเองไม่สามารถเข้าใจ หลิงรันได้อย่างแน่นอน เขามองไปที่หมอลู่จากนั้นหลิงรันเองเขาก็ไม่สามารถเชื่อได้ว่าทั้งคู่ล้มเหลวที่จะเห็นความพยายามของหมอคู ในความตั้งใจทีจะสื่อสารเรื่องที่ยากๆให้กับพวกเขา
อย่างไรก็ตามในฐานะสมาชิกของศูนย์วิจัย เฉินเห่าชู่ไม่มีเหตุผลที่จะพูดอะไรเกียวกับหมอคูมากนัก
“ในเวลาเท่านี้หมอหลิงคุณไม่จำเป็นต้องกังวลมากไป ไม่ว่าอะไรก็ตามที่หมอคูพูดว่าสามารถนำไปใช้เป็นข้อมูลอ้างอิงได้เท่านั้นเมื่อที่ปรึกษาของฉันกลับมาเราจะยังคงทำสิ่งต่าง ๆ ตามปกติ”
หลิงรันพยักหน้าและปล่อยเสียงคร่ำครวญออกไปก่อนที่เขาจะพูดว่า “ฉันไม่สนใจสภาพแวดล้อมภายในองค์กรของคุณฉันมาที่นี่เพื่อทำการผ่าตัดถ้า ฉันไม่สามารถทำการผ่าตัดในศูนย์วิจัยของคุณได้ ฉันก็จะกลับไปที่หยุนหัว “
เฉินเห่าชู่ตกตะลึงก่อนที่เขาจะมืดมนทันที ‘ทำไมนายถึงจัดการยากขนาดนี้?’
เฉินเห่าชู่เหลือบไปที่การแสดงออกของหลิงรันและพบว่าสิ่งที่หลิงรันทำมีความหมายทุกคำ เขาเริ่มใจเย็นลงและในตอนท้ายของวันเขาก็เป็นเพียงนักเรียนของนักวิชาการจู้ตงยี่ หลิงรันจะไม่ฟังเขาและหมอคูจะฟังเขาได้ อย่างไรก็ตามพวกเขายังคงต้องผ่าตัดอยู่ดี
“ ทุกคนโปรดพักผ่อนสักพักแล้วสงบสติก่อนจากนั้นเราจะทำการผ่าตัดครั้งแรกในวันพรุ่งนี้” เฉินเห่าชู่สามารถโน้มน้าวให้ หลิงรัน และ หมอลู่ให้สงบลงก่อนที่เขาจะพูดซ้ำด้วยความปรารถนาที่น่ายินดี
หลิงรันและหมอลู่ไม่ได้พูดอะไรต่อไป พวกเขาเดินออกไปเพื่อเตรียมการสำหรับวันพรุ่งนี้
… ..
หมอคูเดินทางมาถึงยี่สิบนาทีก่อนเวลาผ่าตัดที่กำหนดไว้ เขาตรวจสอบอย่างจริงจังผ่านอุปกรณ์ทั้งหมดครั้งเดียว
เขาอาจหันจมูกของเขาขึ้นมาเทียบกับการผ่าตัดครั้งนี้และบอกว่ามันเป็นวิธีการผ่าตัดที่ง่ายและได้มาตรฐาน แต่เพื่อให้เป็นไปตามคำพูดของเขาหมอคูก็ยิ่งต้องระมัดระวังในการผ่าตัดมากขึ้น
โดยปกติแล้วมันเป็นสิ่งที่ดีอย่างไม่เคยมีมาก่อนสำหรับหัวหน้าศัลยแพทย์ เพื่อมุ่งหน้าไปยังห้องปฏิบัติการผ่าตัดสิบนาทีก่อนเวลาผ่าตัดที่กำหนดไว้ ซึ่งหัวหน้าศัลยแพทย์ปกติเพียงต้องการดูวิสัญญีแพทย์ให้ยานอนหลับกับผู้ป่วย และดูทพยาบาลคัดเอาสต็อกของเครื่องมือผ่าตัดและผ้าโปร่งและสังเกตแพทย์ประจำแผนกหนุ่มๆ ตรวจสอบว่าเครื่องทั้งหมดที่จำเป็นสำหรับการผ่าตัดอยู่ในสถานที่และการทำงาน
หมอคูมาก่อนหน้านี้ยี่สิบนาทีและทำทุกอย่างด้วยตัวเองเพราะเขาต้องการลดพลังและศักดิ์ศรีของหลิงรัน
คุณหมอคูใส่ใจต่อผู้ป่วยที่เป็นนักกีฬาดังมากๆจนในที่สุดเขาก็มีโอกาสในการจับมือกับผู้ป่วยเหล่านั้นหลังจากการผ่าตัดในหลายๆครั้งของเขา ซึ่งเขาต้องการที่จะทำการผ่าตัดด้วยตัวเอง อย่างไรก็ตามแผนการผ่าตัดที่เขาออกแบบไม่สามารถได้รับการอนุมัติจากจู้ตงยี้ สิ่งนี้ส่งผลให้การรักษาเอ็นร้อยหวายของหลิวเหว่ย ถูกเลื่อนออกไปทุกวันจนไม่สามารถเลื่อนออกไปได้อีก
หมอคูรู้เหตุผลทุกอย่างว่าเขาต้องปล่อยหลิวเหว่ยไปแต่ใจเขาลังเลที่จะปล่อยผู้ป่วยไปอยู่ดี
มีนักวิชาการที่รับผิดชอบศูนย์ออร์กระดูกและเวชศาสตร์การกีฬาที่น่าทึ่งมาก เมื่อมีนักกีฬาชื่อดังที่ได้รับการยอมรับเจ้าหน้าที่ทุกคนในศูนย์วิจัย พวกเขาจะวิตกกังวลราวกับว่าพวกเขากำลังจะได้พบกับซวย การผ่าตัดนักกีฬาชื่อดังอาจเป็นการผ่าตัดที่ผลักดันให้หมอมีชื่อเสียงและเป็นตัวเลือกที่ดีที่สุดสำหรับแพทย์ที่จะเผยแพร่ชื่อของเขา
ท้ายที่สุดวิทยาศาสตร์การแพทย์ของยุคปัจจุบันถูกสร้างขึ้นบนพื้นฐานของการให้วิธีการรักษาทางการแพทย์ที่เป็นที่นิยมแก่ผู้อื่น วิธีการรักษาที่มีคุณภาพสูงยังสร้างขึ้นด้วยความหวังว่าจะให้การรักษาที่มีคุณภาพสูงแก่คนจำนวนมากแทนที่จะต้องทำออกมารักษาคนเพียงกลุ่มเดียว
ในสภาพแวดล้อมเช่นนี้ สถาบันทางการแพทย์ทั้งหมด ต้องทำการการรักษาและดึงความนิยมของผู้ป่วย โดยมันเป็นงานที่สำคัญอย่างไม่น่าเชื่อ
แม้แต่ผู้อำนวยการของโรงพยาบาลเกรดเอในเมืองชั้นหนึ่งที่เต็มไปด้วยผู้ป่วยอย่างตลอดเวลา ก็ยังต้องการที่จะให้แน่ใจว่าโรงพยาบาลของพวกเขายังคงเต็มไปด้วยผู้ป่วย แน่นอนว่าหากพวกเขาได้รับผู้ป่วยที่สามารถจ่ายเงินค่ารักษาสูงได้หรือ เป็นบุคคลพิเศษก็ยิ่งจะสร้างชื่อเสียงให้กับโรงพยาบาลได้
ถ้าหมอคูสามารถทำการผ่าตัดหลิวเหว่ยได้ด้วยตัวเองและได้ผลค่อนข้างดี เขาก็จะได้รับชื่อเสียงจากการผ่าตัดครั้งนี้และในอนาคตเขามันจะมีผู้ยืนรอให้รักษาอยากมากมาย มันอาจมากจนถึงว่าผู้ป่วยต้องยืนรอเขาอยู่ที่หน้าประตูบ้านเลย
ในฐานะศัลยแพทย์ที่มีอายุมากกว่าสี่สิบปี หัวล้านลีความรู้ทางการแพทย์จำนวนมหาศาล หมอคูก็เต็มใจที่จะทำการผ่าตัดเพื่อรักเอ็นร้อยหวายแบบแอลลี่ แต่เขาต้องเป็นคนนำในการผ่าตัดเท่านั้น
หลิงรันเปลี่ยนเสื้อผ้าและขัดผิวก่อนมาถึงห้องผ่าตัดล่วงหน้า 7 นาที
หมอคูพูดเบา ๆ แล้วพูดว่า “คุณไม่ตรงเวลาเหรอ?”
หลิงรันเงยหน้าขึ้นมองนาฬิกา เขาไม่ได้พูดอะไรสักคำ
“ เราจะทำการผ่าตัดรักษาเอ็นร้อยหวายในวันนี้ผู้ป่วยเป็นเพศหญิงอายุสามสิบแปดปีและมีแผลฉีกที่เอ็นร้อยหวายการตรวจเพิ่มเติมแสดงให้เห็นว่าเอ็นร้อยหวายได้รับบาดเจ็บหลายครั้งติดต่อกัน สำหรับการตรวจสอบครั้งแรกผ่านการผ่าตัดจากนั้นตัดสินใจว่าแผนผ่าตัดใดที่เราจะต้องดำเนินการ … “หมอคูอธิบายในรายละเอียดพูดอย่างสมบูรณ์ตามมาตรฐานของเขา
มีหมอไม่กี่คนที่จะพูดในห้องผ่าตัดแบบนี้
แต่หลิงรันสามารถปรับตัวเข้ากับสิ่งนี้ได้เป็นอย่างดี เขาชอบคนที่ทำให้สิ่งต่าง ๆ ชัดเจน
“มีดผ่าตัด.” หมอคูมีแพทย์ประจำบ้านซึ่งทำหน้าที่เป็นผู้ช่วยคนที่สองของเขาฆ่าเชื้อก่อนที่เขาจะยื่นมือมาช่วยผ่าตัด จนถึงตอนนี้เขายังค่อนข้างพึงพอใจกับทัศนคติของหลิงรัน
เขาอาจจะยังเด็กและมีผมอยู่บนหัวของเขาเยอะ แต่เขามีทัศนคติที่ถูกต้อง ในสายตาของหมอคูเขาเป็นคนดีทีเดียว
เจตนาในการช่วยชีวิตผู้ป่วยหมอคูหยุดดูหลิงรันมากเกินไป เขาตัดผิวหนังของผู้ป่วยออกอย่างชำนาญแล้วเริ่มการผ่าตัด
“เอาออก …”
“คีมเนื้อเยื่อ”
หมอคูและหลิงรันพูดจริงในเวลาเดียวกัน
พยาบาลขัดเนื้อเยื่อโดยใช้มือของหลิงรันทันที
“ตาข่าย.” หลิงรันร้องออกมาอีกครั้ง เขาใช้ผ้ากอซเพื่อปกป้องผิวและใช้คีมเนื้อเยื่อเพื่อยึดผิวและขยายพื้นที่
มันเป็นการกระทำที่เขาทำไม่ได้ แม้ว่าหมอคูไม่ได้ขอเฉพาะเจาะจงสิ่งที่เขาต้องการก็คือสิ่งที่หลิงรันทำได้อย่างแม่นยำ
และในทั้งชีวิตของหมอคูที่เป็นศัลยแพทย์มีหมอไม่กี่คนที่สามารถทำงานได้ดีและมีความชำนาญเทียบเท่ากับหมอคู
หมอคูลดหัวโดยไม่พูดอะไรอีก เขารู้สึกแปลก ๆ เล็กน้อย อารมณ์ของเขาติดอยู่ระหว่างความพึงพอใจและไม่พอใจ
การแสดงออกของหลิงรัน ไม่เปลี่ยนแปลง เขายังคงทำสิ่งที่เขาทำอยู่
หากแพทย์จากแผนกศัลยกรรมกระดูกของโรงพยาบาลเมืองหยานหยวนอยู่ที่นั่นบางทีพวกเขาอาจจะอธิบายถึงทักษะของหลิงรันในฐานะทักษะแพทย์ศัลยกรรมมือทองก็ได้!