ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 98
เจย์พลันย่อตัวลง จับใบหน้าของร็อบบี้น้อยด้วยมือทั้งสองข้าง ดวงตาของเขาดูระมัดระวัง เขาดูต้องการการยอมรับจากร็อบบี้ ซึ่งนั่นทำให้เขาดูกลายเป็นเด็กน้อยใสซื่อไปเลย
โรสสังเกตดูพ่อและลูกที่หวงแหนกันและกันด้วยความยินดีและกลัวในเวลาเดียว ความรักของเจย์ต่อลูกของเขานั้นมากมายและลึกซึ้งกว่าที่เธอจินตนาการไว้
“คุณพ่อ” ร็อบบี้น้อยพลันอ้าแขนแล้วเข้าหาอ้อมแขนของเจย์
เจย์กอดร็อบบี้น้อยแน่น ใบหน้ามีเสน่ห์ของเขาเบิกบานด้วยความรักและรอยยิ้มงดงาม
โจเซฟินเดินไปหาโรส หวังจะมอบกำลังใจ เธอพลันเอื้อมมือไปคว้ามือของโรสไว้
“คุณพ่อ ผมรักพ่อครับ” ร็อบบี้น้อยจูบที่หน้าผากของเจย์
การกระทำนี้ทำให้หัวใจของเจย์สั่นไหว มันทำให้เขาลดการป้องกันลงเพราะเขาคิดว่าด้วยความเกลียดชังที่ไร้การสั่นคลอนของเขาต่อโรส จะทำให้เด็กที่เธอเลี้ยงมาเกลียดเขาอย่างมากไปด้วย
แต่ตรงกันข้าม ร็อบบี้น้อยจูบและแสดงความรักต่อเขา ทำให้เขามองโรสด้วยความชื่นชม
เธอไม่ได้ปลูกฝังความเกลียดชังเขาต่อตัวเด็ก และด้วยเหตุนั้น ทำจึงดีใจมาก
“คุณพ่อก็รักลูกเหมือกกัน” เจย์ยิ้มอย่างอ่อนโยนให้ร็อบบี้น้อย
โรสมองดูเจย์ที่อ่อนโยน เจย์ที่เธอฝันถึงมาตลอดแต่ไม่เคยได้สัมผัส
ทันใดนั้น เจย์ก็กล่าว “กลับบ้านไปกับคุณพ่อ โอเคไหม?”
ความเย็นเสียดแทงกระดูกของโรสทันที
โจเซฟินมองดูความหมดหนทาง หมดหวัง อ่อนแอ และน่าสงสารบนใบหน้าของโรส ด้วยเหตุผลบางอย่าง เธอพลันรู้สึกถึงความยุติธรรมในตัวเธอที่ต้องการช่วยเหลือคนอ่อนแอ เธอเดินไปหาพวกเขาในสองสามก้าว แล้วยืนบังร็อบบี้น้อยไว้ เธอกล่าวกับเจย์ “เจย์ ถึงร็อบบี้น้อยจะเป็นทายาทที่ถูกต้องของตระกูลอาเรส แต่โรสเป็นคนอุ้มท้องเขามาสิบเดือน เธอเป็นคนเลี้ยงเขามา และเธอก็เป็นคนให้กำเนิดลูกทั้งสองของนายด้วย ถ้านายมีเจนสันแล้ว ก็ปล่อยร็อบบี้น้อยไว้กับโรส นั่นจะยุติธรรมที่สุด”
ความอดทนที่เจย์มีต่อน้องสาวของเขาหมดลง “โจเซฟิน เธอไม่ได้รับอนุญาตให้ยุ่งเรื่องของพวกเรา”
เสียงเย็นชาของเขา พร้อมกับรังสีดุดันไหลออกมาจากร่างกายเขา ทำเอาโจเซฟินกลัวสุด ๆ จนเธอต้องระวังในสิ่งที่พูด
เมื่อเธอพยายามจะพูดกับเขาอีกครั้ง เสียงของโจเซฟินจึงอ่อนลงเล็กน้อย “เจย์ ฉันแค่พูดเพื่อประโยชน์ของเด็ก ดูความน่ารักและความมีชีวิตชีวาของร็อบบี้น้อยสิ เขาเป็นแบบนี้ก็เพราะโรส แล้วดูเจนส์ อารมณ์ความรู้สึกเขาเหมือนก้อนหิน! เขาทั้งเย็นชาทั้งหยิ่งผยองเพราะนายเลี้ยงเขามาภายใต้อิทธิพลอันเย็นชาของนาย!”
ใบหน้าของเจย์พลันมืดลง โจเซฟินเงียบทันที
ร็อบบี้น้อยพลันกล่าวขึ้น “คุณพ่อ น้าพูดถูกนะครับ ถึงผมจะรักคุณพ่อมาก ๆ แต่ผมก็รักคุณแม่ด้วย เจนส์กับผมไม่สามารถถูกพ่อเอาไปคนเดียว คุณพ่อสามารถเลือกทั้งเจนส์และผมได้เพื่อไปช่วยคุณพ่อ… ตราบใดที่ยังมีใครคนหนึ่งอยู่กับคุณแม่”
เจย์ตกใจเพราะเขาไม่คิดว่าร็อบบี้น้อยจะมีความคิดเป็นผู้ใหญ่ขนาดนี้ เขาประทับใจกับหัวใจที่เห็นอกเห็นใจของร็อบบี้น้อย
เจนสันเดินมาแล้วกล่าว “คุณพ่อ แต่งงานกับคุณแม่ใหม่ได้ไหม? แบบนั้น คุณพ่อจะไม่เสียเราไปสักคน”
เจย์ยืนขึ้นอย่างไม่มั่นคงนัก ลูกชายสองคนของเขากำลังทำให้เขาจนมุม การป้องกันเขาตกไปหมด
ในตอนนั้น เขาแทบเสียสติ หลังจากครุ่นคิดอยู่นาน เขาก็ถามโรสอย่างน่ากลัว “แล้ว เธอว่ายังไง?”