บทที่ 326 เริ่มวางหมาก
เนื่องจากเรื่องหลูโจวเป็นเรื่องสำคัญ เผยยวนจึงแทบไม่ได้หยุดพักระหว่างทาง จี้จือฮวนที่นั่งอยู่ในอ้อมแขนของเขายังสามารถหลับได้ครู่หนึ่ง ความเร็วของจ้านอิ่งถึงขีดสุดแล้ว เสียงลมดังขึ้นข้างหู บอกตามตรงความรู้สึกกระแทกกระทั้นเช่นนี้ไม่สบายตัวเท่าใดนัก จี้จือฮวนอดทนมาได้ครึ่งทาง จนกระทั่งรุ่งสางเผยยวนเป็นห่วงนางจึงได้หยุดพักครู่หนึ่ง
เมื่อกลับไปถึงหมู่บ้านตระกูลเฉิน ในหมู่บ้านกำลังจุดเตาไฟ เหล่าทหารกำลังฝึกซ้อม ไท่ซ่างหวงพาเป็ดไปลาดตระเวนเต็มคันนา
เนื่องจากฤดูหนาวกำลังจะมาเยือน พวกท่านป้าต่างก็เริ่มเตรียมเนื้อรมควันสำหรับฤดูหนาวแล้ว เทียบกับข้างนอกที่ลมพายุกำลังจะมา ที่นี่กลับเงียบสงบราวกับสวรรค์บนดิน
“อ้าว ฮวนฮวน! เผยจื่อ!”
เมื่อทุกคนเห็นพวกเขาต่างก็พุ่งตัวเข้ามา “ในที่สุดก็กลับมาเสียที พวกเจ้าไปแค่สองสามวัน แต่รู้สึกเหมือนหมู่บ้านขาดอะไรไปอย่างไรอย่างนั้น”
“นั่นน่ะสิ จัดการธุระเสร็จแล้วหรือ? ร้านที่เมืองหลวงเลือกได้ดีหรือไม่? ต้องเลือกที่ดีที่สุดใหญ่ที่สุดนะ ถึงเวลาพวกเราจะไปอวยพรให้เจ้าเอง”
จี้จือฮวนรีบตามหาไท่ซ่างหวง เมื่อเห็นเขายืนยิ้มอยู่ตรงนั้น ก็รีบกะพริบตาให้เขาครั้งหนึ่ง
ไท่ซ่างหวงหุบยิ้มลง และสัมผัสได้ว่าเมืองหลวงคงมีเรื่องอะไรเกิดขึ้นเป็นแน่
จี้จือฮวนพูดคุยกับพวกท่านป้าสองสามประโยค ทั้งครอบครัวจึงได้กลับบ้าน และเล่าเรื่องที่ตนเองรู้ออกมา
“ข้ารู้ว่าตอนนี้ยังไม่มีหลักฐานอะไรที่จะยืนยันได้ว่าการคาดเดาของข้าเป็นเรื่องจริง แต่หากว่าเกิดขึ้นแล้ว ก็จะสายเกินไปและป้องกันไม่ได้อีกแล้ว”
ไท่ซ่างหวงปัดมือไปมา “ข้าไม่ใช่ไม่เชื่อเจ้า เพียงแต่กำลังคิดว่าจะส่งใครไปหลูโจวดี”
บัดนี้หานเหล่ยออกจากตำแหน่ง ภายนอกเขาไม่ควรสอดมือเข้ายุ่งเรื่องของราชสำนักอีก ฮ่องเต้เซี่ยเจินตอนนี้ก็คงไม่มีทางปล่อยให้เขาออกมา ดังนั้นมอบให้ถังกั๋วกงกับขุนนางเก่าแก่สองสามคนไปจัดการจะเหมาะสมที่สุด
ทว่าเมื่อเรื่องนี้ไปถึงหูถังกั๋วกง ฮ่องเต้เซี่ยเจินต้องรู้เรื่องอย่างแน่นอน ด้วยนิสัยหวาดระแวงของเขา ไม่แน่เรื่องหลูโจวอาจจะล่าช้าออกไปอีก
ขณะที่ไท่ซ่างหวงกำลังลังเลว่าควรไปด้วยตัวเองดีหรือไม่ ประตูของห้องโถงก็มีคนเปิดออก “เรื่องแค่นี้มีอะไรให้คิดมากกัน ให้ข้าไปเถอะ”
ท่านป้าองค์หญิงใหญ่สาวเท้าก้าวเข้ามา ทั้งที่ยังสวมผ้ากันเปื้อนอยู่และถือไม้ปัดฝุ่นในมือ เห็นได้ชัดว่าเมื่อครู่กำลังทำความสะอาดอยู่เป็นแน่
ไท่ซ่างหวงชะงักไป “เหตุใดเจ้าถึงมาแอบฟังเช่นนี้”
“แบบนี้จะเรียกว่าแอบฟังได้ยังไง? เรื่องในบ้าน เรื่องของบ้านเมือง เรื่องของใต้หล้า ข้าในฐานะองค์หญิงใหญ่แห่งต้าจิ้นไปหลูโจว ใครจะเหมาะสมกว่าข้าอีก เจ้าหน้าที่เหล่านั้นจะทำอะไรข้าได้? คนที่ท่านส่งไปสามารถควบคุมได้ แต่พวกเขาไม่สามารถสั่งการได้ เผยจื่อ เจ้าเชื่อใจป้าหรือไม่?”
เผยยวนเลิกคิ้วขึ้น “เชื่ออยู่แล้วขอรับ”
“ดี เช่นนั้นเจ้าแบ่งกองทัพทหารเกราะเหล็กส่วนหนึ่งมาให้ข้ายืม ข้าจะไปหลูโจวด้วยตัวเอง”
ไท่ซ่างหวงลังเลอยู่ครู่หนึ่ง สายตาของท่านป้าจึงชำเลืองมา “ทำไม ท่านยังมีคนที่ดีกว่านี้อีกอย่างนั้นหรือ?
ในเมื่อไม่มี เช่นนั้นก็ต้องเป็นข้าแล้ว นอกจากนี้ ในเมื่อข้าจะไปในนามของราชสำนัก แต่ข้าก็ไม่อยากให้เซี่ยเจินเจ้าเด็กบ้านั่นเอาเปรียบข้า ข้าจะพาอาฉือไปด้วย ข่าวการแย่งชิงตำแหน่งองค์รัชทายาทแพร่ออกไปอย่างครึกโครม ก็ควรให้คนทั้งใต้หล้าได้รู้ว่าเซี่ยอวี้ต่างหากที่เป็นสายเลือดโดยตรง การปลดองค์รัชทายาทเป็นการตัดสินใจของเซี่ยเจิน ไท่ซ่างหวงกับถู่เจียหาได้เห็นด้วยไม่ พระราชนัดดาก็คือพระราชนัดดา ฐานะสูงส่งไม่ว่าผู้ใดก็ไม่สามารถแทนที่ได้”
จี้จือฮวนรู้สึกลังเล ท่านป้ามองแวบเดียวก็รู้ว่านางกังวลเรื่องอะไร
“ฮวนฮวน อย่างไรเสียอาฉือก็ต้องโตเป็นผู้ใหญ่ เขาควรจะเข้าใจการตัดสินใจของราชาดีกว่าเด็กทั่วไป ดังนั้นอย่าปฏิบัติต่อเขาเหมือนเด็ก”
“ข้าจะไปเตรียมใบสั่งยาที่จะเอาไปหลูโจว เป็นใบสั่งยาเพื่อรักษาโรคระบาดทั้งหมดที่ข้ารู้ ถึงเวลาข้าจะให้จางหยวนเฉียวไปกับพวกท่านด้วย มีเขาอยู่ต้องสามารถหยุดโรคระบาดได้อย่างแน่นอน”
“ข้าจะไปเลือกคนให้ขอรับ”
สองสามีภรรยาออกไปพร้อมกัน ต่างคนต่างยุ่งกับงานของตัวเอง
เซี่ยวั่งซูเอนหลังพิงพนักเก้าอี้ แต่ไท่ซ่างหวงกลับถลึงตาใส่นาง “เจ้าอายุปูนนี้แล้วยังจะไปทรมานอีกทำไม ทั้งยังพาอาฉือไปเสี่ยงอันตรายอีก เซี่ยเจินไม่รับน้ำใจเจ้าหรอก”
“ใครบอกว่าข้าทำเพื่อเขา ข้าทำเพื่อส่วนรวมต่างหาก ข้าได้รับการสนับสนุนจากราษฎร หากเรื่องนี้ข้าหนีเอาตัวรอดก่อนใครเพื่อน ข้ายังสมควรเป็นองค์หญิงใหญ่อีกอย่างนั้นหรือ? แต่ข้าเองก็มีความเห็นแก่ตัวเช่นกัน ถูลี่มาต้าจิ้นต้องผ่านหลูโจว ข้าจะได้พาถูลี่กลับมาพร้อมกันเลย เพื่อไม่ให้คนของเซี่ยเจินเข้าถึงตัวเขาก่อน
ประการที่สอง เซี่ยอวี้ พ่อของอาฉืออย่างไรเสียก็ถูกปลดเป็นสามัญชน พวกชาวบ้านก็แทบจะลืมไปแล้วว่ามีบุคคลผู้นี้อยู่ มีเพียงเมื่อกล่าวถึงองค์รัชทายาทจึงจะนึกขึ้นมาได้ หากต้องการหัวใจของราษฎรคืนมา ก็ต้องอาศัยสายเลือดที่อยู่ในตัวเขาเท่านั้น อีกทั้งยังไม่ใช่สายเลือดที่เซี่ยเจินชมชอบ แล้วจะเอาอะไรไปจะแข่งกับสิงสาราสัตว์พวกนั้นกัน?
หากต้องการโต้กลับก็ต้องชนะอย่างสวยงาม นับตั้งแต่โบราณมาผู้ที่ชนะใจราษฎรย่อมได้ครอบครองใต้หล้า ในเมื่อจะเล่นหมากกระดานนี้ ก็ต้องชนะอย่างสวยงามตั้งแต่เริ่ม ต้องให้พวกเขารู้ว่าคนที่ทำเพื่อราษฎรอย่างแท้จริง นำความผาสุกมาให้ราษฎรด้วยตัวเอง และคนตระกูลเซี่ยที่พวกเขาควรโอบอุ้มคือใคร ส่วนคนอื่นมีแต่จะถลกหนังของพวกเขา ท่านลองดูสิว่าคนใกล้จะไม่รอดแล้ว จะยังมีเวลามาคิดว่าเป็นการล่วงเกินราชวงศ์อยู่อีกหรือไม่?
ไม่มีทาง พวกกบฏจะลุกฮือขึ้นมา เพราะรากฐานของตระกูลเซี่ยก็ใกล้จะถูกทำลายด้วยน้ำมือของเซี่ยเจินหมดแล้ว แม้ว่าการไปครั้งนี้ของข้าจะเสี่ยง แต่หากชนะก็ถึงเวลาที่จะเปิดหน้าสู้กับราชสำนักแล้ว”
วันเวลาอันแสนสงบสุขก็ควรจะจบลงเช่นกัน หลังจากจัดการเรื่องหลูโจวแล้ว ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น เกรงว่าคงมีคนเขียนฎีกาไม่น้อย ถึงเวลากลุ่มอำนาจที่ซ่อนอยู่ในที่มืดจะต้องอาศัยการไร้ประโยชน์ของราชสำนักลุกฮือขึ้นมาอย่างแน่นอน เมื่อเกิดความวุ่นวายภายในขึ้น โอกาสที่จะกำจัดความวุ่นวายให้กลับสู่ความสงบก็จะมาถึงบราวนี่ออนไลน์
ไท่ซ่างหวงครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง จึงเอ่ยขึ้นมา “ข้าจะให้จางตงไหลเอาข่าวของหลูโจวมาให้เจ้าดูก่อน ในเมื่อเจ้าจะพาอาฉือไปก็เอาองครักษ์ลับข้างกายของข้าไปด้วย อย่างไรเสียถูลี่ก็ยังมาไม่ถึง”
“ข้าไม่เกรงใจท่านอยู่แล้ว ใครใช้ให้พวกเราเป็นพ่อลูกกันเล่า”
เป็นเช่นนี้มาตั้งแต่ไหนแต่ไร หากนางไม่ใช่ลูกสาว บัลลังก์ต้องเป็นของนางอย่างแน่นอน แต่นางก็ทำหลายสิ่งหลายอย่างที่ไม่มีชายคนไหนทำได้
ทันใดนั้นไท่ซ่างหวงก็รู้สึกเสียใจขึ้นมา ตอนนั้นเขาไม่ควรปล่อยให้นางแต่งงานเชื่อมสัมพันธ์เลย หากว่านางขึ้นเป็นฮ่องเต้หญิง ตอนนี้เขาก็คงไม่ต้องมาคอยจัดการปัญหาเละเทะที่ลูกชายทิ้งเอาไว้
ส่วนจางหยวนเฉียวเมื่อได้รับข่าวก็รีบมาที่หมู่บ้านตระกูลเฉินทันที “อาจารย์ ในที่สุดท่านก็กลับมาแล้ว”
จี้จือฮวนกำลังรีบเขียนใบสั่งยา แต่มีอักษรหลายตัวที่ยังไม่ได้เรียนจึงต้องให้เผยยวนช่วย ดังนั้นตัวหนังสือบนใบสั่งยาแถวหนึ่งไม่มีพลังแต่อย่างใด แต่อีกแถวหนึ่งกลับสามารถเป็นต้นแบบให้คนเอาไปใช้คัดลายมือได้
“สัญญาณของโรคติดต่อ ใบสั่งยาสำหรับการป้องกัน วิธีจัดการกับอาการต่าง ๆ ข้าเขียนเอาไว้หมดแล้ว จำเอาไว้ หากสงสัยให้แยกตัวก่อน แล้วคอยสังเกตอาการ อย่าปล่อยให้วิ่งเพ่นพ่าน ของที่ใช้แล้วก็ห้ามให้คนอื่นใช้ต่อส่งเดช”
เรื่องพวกนี้จางหยวนเฉียวระมัดระวังเป็นอย่างมาก จี้จือฮวนไม่จำเป็นต้องบอก ทว่าเขาก็ยังพยักหน้ารับคำอย่างเชื่อฟัง “ข้าเข้าใจแล้ว”
“ติดต่อมาเรื่อย ๆ เสบียงกับสมุนไพรใช้ได้เต็มที่ พวกเราจะส่งไปให้ มีอะไรก็ไปหาองค์หญิงใหญ่ และที่สำคัญ อย่าตื่นตระหนก”
.
.
.