“ฉันเข้าใจความเจ็บปวดของนายนะ…”
แคทเธอรีนพูดด้วยรอยยิ้มอันขมขื่นขณะที่เธอพิงไหล่ของออสติน
‘เธอเข้าใจอะไรกันเนี่ย?’
ออสตินอยากรู้แต่เขาก็เงียบไว้ เขาแสดงท่าทางเป็นชายขี้เหงาที่สูญเสียพ่อและต้องอาศัยอยู่ในบ้านมืดมิดที่มีเมฆปกคลุม และพอได้ออกเดินทางออกไปดูโลกกลับต้องเผชิญกับโลกอันมืดมนที่ถาโถมเข้ามาย่ำยีเขา และสุดท้ายก็ต่อสู้ผ่านความมืดมิดของโลกเพื่อค้นหาเพื่อนแท้ที่จะอยู่ด้วยกัน
‘เรื่องราวที่ซ้ำซากจำเจนี่มีประโยชน์จริงๆ’
“ถึงมันจะยากแต่ฉันก็ผ่านมันมาได้ ประสบการณ์เหล่านี้สอนให้ฉันมองเห็นผู้คนที่ฉันใช้เวลาอยู่ด้วยมากขึ้น”
ออสตินพูดพรางโน้มตัวพิงผนังกำแพง ใบหน้าของเขาเปลี่ยนไป 45 องศากลายเป็นใบหน้าที่ดูเศร้าโศกแต่มีความสุข
“ฉันได้สัญญากับตัวเองเอาไว้ว่าจะต้องมีเพื่อนแท้ให้ได้ เพื่อนแท้ที่จะอยู่กับฉันไม่ว่าจะเจอกับเรื่องเลวร้ายขนาดไหนก็ตาม”
“ไม่ใช่ว่านายทำสำเร็จแล้วเหรอ?”
แคทเธอรีนถามขึ้นมา คำพูดของเธอชี้ไปที่พวกพ้องปัจจุบันที่อยู่กับออสติน
“ใช่ฉันทำสำเร็จแล้ว แต่ฉันยังต้องการมากกว่านี้ และเมื่อฉันเห็นพวกเธอ 2 คนแล้วก็รู้ได้ทันทีว่าพวกเธอ 2 คนนั้นคล้ายกับฉัน นั่นคือเหตุผลที่ฉันช่วยพวกเธอ ฉันแค่ต้องการสร้างมิตรภาพที่แท้จริงกับพวกเธอ”
ในที่สุดคำพูดของออสตินออกมาอย่างช้าๆ และสงบ
เมื่อเห็นแบบนั้นแคทเธอรีนก็มีสีหน้ารู้สึกผิดในขณะที่เธอพูดขึ้นมา
“ฉันขอโทษ ฉันแค่อยากจะทำให้แน่ใจหน่ะ ฉันไม่เคยคิดเลยว่านายจะลำบากขนาดนี้”
“ไม่เป็นไร ฉันคงจะสงสัยมากกว่านี้ถ้าเธอไม่ถามอะไรฉันเลย”
การยอมรับเพียงเล็กน้อยของเขาทำให้แคทเธอรีนรู้สึกผิดมากยิ่งขึ้น
‘ดี ดี จงรู้สึกผิดมากขึ้นอีก จากนี้ไปขอแค่เธอมีฉันอยู่ในใจก็พอแล้ว’
ขณะที่กำลังตั้งคำถามกับความคิด ออสตินก็หันไปหามาร์ลีน
เธอหยุดร้องไห้มานานแล้วแต่เธอก็ยังไม่เงยหน้าขึ้นมา
ออสตินรู้เหตุผลที่แท้จริงจึงมองไปทางแคทเธอรีนด้วยรอยยิ้ม ขณะที่ดวงตาของเขาสลับไปมาระหว่างเธอกับมาร์ลีน แคทเธอรีนสับสนแต่ทุกอย่างก็กระจ่างขึ้นเมื่อออสตินพูดขึ้นมา
“ทำไมถึงนานจังกว่ามาร์ลีนจะตื่น?”
คำพูดของออสตินทำให้แคทเธอรีนสับสนเล็กน้อยก่อนจะตอบด้วยรอยยิ้ม
“นั่นนะสิ เธอไม่ควรใช้เวลามากขนาดนี้ ปกติเธอเป็นคนตื่นง่ายนะ”
“บางทีเธออาจจะเหนื่อยเกินไปหล่ะมั้ง”
ออสตินสนับสนุนด้วยการพยักหน้า
การแสดงอันเชี่ยวชาญของทั้ง 2 คน ทำให้มาร์ลีนชะงักก่อนจะเริ่มเงยหน้าขึ้นอย่างช้าๆ
เมื่อเห็นแบบนั้นออสตินก็มองเธอก่อนจะพูดขึ้นมา
“หลับสบายไหม?”
คำพูดของออสตินทำให้มาร์ลีนมองเขา ดวงตาของเธอแดงเล็กน้อยแต่ก็ไม่ได้ช่วยปกปิดความงามของเธอได้มากนัก อันที่จริงแววตาที่อ่อนแอของมาร์ลีนนั้นมีแต่จะเพิ่มพูนอัตตาของออสตินให้มากขึ้นเท่านั้น
“ก็ไม่แย่ ฉันรู้สึกสดชื่นจริงๆ”
+100 ความชอบ!
มาร์ลีนตอบกลับด้วยรอยยิ้ม
ในตอนนี้เธอดูมีพลังมากขึ้นแล้ว ไหล่ของเธอดูเหมือนจะเปิดขึ้น ในขณะที่ดวงตาที่เคยขุ่นมัวของเธอตอนนี้กลับมาสดใสและแวววาวอีกครั้งแล้ว
เมื่อเห็นแบบนั้นออสตินและแคทเธอรีนก็สบตากัน
‘ขอบคุณนะ’
+100 ความชอบ!
‘ด้วยความยินดี’
แค่สายตาก็สามารถบอกได้แล้วว่าพวกเขาต้องการจะสื่ออะไรกัน
“ตอนนี้เธอ 2 คนก็ดีขึ้นกันแล้ว ในที่สุดเรามาคุยเรื่องปัญหาที่เกิดขึ้นกันเลยดีไหม?”
ออสตินพูดทำให้ 2 สาวจริงจังขึ้นมา
“ก่อนที่เราจะพูดถึงประเด็นเรื่องที่ว่าเราอยู่ที่ไหนกัน ฉันอยากรู้เกี่ยวกับสภาพปัจจุบันของพวกเธอ 2 คนก่อน”
น้ำเสียงของออสตินจริงจังในขณะที่เขาพูดขณะมองสาวๆ ทั้ง 2 คน
เมื่อเห็นแบบนั้นทั้ง 2 สาวจึงเริ่มจริงจังขึ้นมา
มาร์ลีนเป็นคนที่เริ่มพูดเป็นคนแรก
“ผนึกนี่อันตรายกว่าที่ฉันคิดเอาไว้ ตอนนี้พลังของฉันอย่างน้อย 70% ถูกผนึกอยู่ และฉันก็รู้สึกว่าตัวเองอ่อนแอลงเรื่อยๆ”
ถึงคราวที่แคทเธอรีนต้องพูด ดูเหมือนเธอจะลังเลในตอนแรก แต่สุดท้ายเธอก็รู้ว่าการนอนอยู่ที่นี่จะเป็นอันตรายต่อชีวิตของพวกเธออย่างแน่นอนจึงทำให้เธอพูดออกมาในที่สุด
“ตอนนี้ฉันไม่รู้สึกถึงพลังของตัวเองเลย ร่างกายของฉันชาและรู้สึกว่าตัวเองอ่อนแอลง”
“เป็นไปได้ยังไง? นิคทำอะไรเธอหรือเปล่า?”
มาร์ลีนถามขณะกัดฟันพร้อมกับเจตนาฆ่าของเธอที่หลุดออกจากร่าง
แคทเธอรีนส่ายหัวก่อนจะตอบกลับเธอไป
“ฉันก็ไม่รู้เหมือนกัน”
‘เธอโกหก….งั้นเหรอ’
ออสตินคาดเอาไว้แล้ว
แคทเธอรีนก็ยังคงเป็นแคทเธอรีนอยู่วันยังค่ำ เธอน่าจะรู้สึกถึงผลของยาพิษได้อย่างแน่นอน และเธอต้องรู้ว่าเวลาของตัวเองใกล้เข้ามาแล้ว แต่เธอก็ซ่อนมันไว้เพื่อไม่ให้เป็นภาระแก่มาร์ลีน
โชคดีที่นั่นคือสิ่งที่ออสตินคาดการณ์เอาไว้แล้ว มันทำให้งานของเขาง่ายขึ้นมาก
“อืมมม..…ฟังดูไม่ดีเลย ดูเหมือนว่าฉันจะต้องตั้งใจมากกว่านี้”
ออสตินตอบพร้อมกับขมวดคิ้ว
“ขอโทษด้วยนะ ดูเหมือนว่าพวกเราต้องให้นายดูแลแล้ว”
แคทเธอรีนพูดในขณะที่มาร์ลีนดูไม่ค่อยพอใจกับสถานการณ์ปัจจุบันของตัวเองเท่าไหร่นัก
เมื่อเห็นแบบนั้นออสตินก็ยิ้มอย่างชั่วร้ายในขณะที่เขาแบมือเหมือนกรงเล็บและพูดด้วยน้ำเสียงที่โอเวอร์แอคติ้ง
“โอ้ดูนี่สิ…เจ้าหญิงแห่งท้องทะเล 2 คนที่อยู่ตามลำพังและอยู่ภายใต้การควบคุมของฉันแล้ว ตอนนี้ฉันจะทำอะไรต่อดีนะ?~”
พวกมาร์ลีนรู้สึกอย่างแน่นอนว่าออสตินกำลังแสดงอยู่ และแคทเธอรีนก็เป็นคนที่ตอบเขากลับไปด้วยท่าทางหวาดกลัวขณะที่เธอใช้มือปิดหน้าอกของตัวเอง
“อ๊ะไม่นะ! ฉันจะสูญเสียความบริสุทธิ์ที่นี่งั้นเหรอ?”
“หึหึหึ…นางเงือกน้อย เธอเสร็จฉันแน่”
ออสตินตอบขณะที่เขาก้าวมาข้างหน้า
“ใครก็ได้ช่วยฉันด้วย!”
แคทเธอรีนกรีดร้องด้วยน้ำเสียงตื่นตระหนก แต่ทันใดนั้นก็มีเสียงหัวเราะเบาๆ ดังขึ้นมา
“ฮิฮิ”
เมื่อได้ยินดังนั้นทั้ง 2 คนจึงหันไปหามาร์ลีนซึ่งขณะนี้มีรอยยิ้มบนใบหน้าของเธอ
เมื่อเห็นแบบนั้นดวงตาของแคทเธอรีนและดวงตาของออสตินสบกันก่อนที่พวกเขาจะพยักหน้าให้กัน
‘ภารกิจเสร็จสมบูรณ์’
+100 ความชอบ!
“ว่าแต่…นี่เราอยู่ที่ไหนกันนะ?”
ออสตินพูดออกมาดังๆ พร้อมกับเริ่มมองไปรอบๆ
ตอนนี้พวกเขากำลังนอนพิงกำแพงอยู่ โดยที่ตรงข้ามกับพวกเขานั้นมีกำแพงที่คล้ายกัน กำแพงทั้ง 2 ด้านนั้นมีขนาดใหญ่โตจนทะยานขึ้นไปในท้องฟ้า
“ขอฉันดูแป๊บนะ”
ออสตินพูดขณะที่เขาร่ายเวทย์บินใส่ตัวเองและสาวๆ แต่ไม่กี่วินาทีต่อมา พวกเธอก็ไม่รู้สึกถึงการเปลี่ยนแปลงใดๆ
“เวทย์ของฉัน…..สถานที่แห่งนี้จำกัดคาถาการบินทุกรูปแบบสินะ”
ออสตินพูดพร้อมกับขมวดคิ้ว ทำให้สาวๆ สะเทือนใจ
“ดูเหมือนว่าสถานที่แห่งนี้จะต้องให้เราเดินอย่างเดียวนะ”
แคทเธอรีนพูดพร้อมกับถอนหายใจหนักๆ ด้วยสถานการณ์ปัจจุบัน การเดินเป็นสิ่งที่แย่ที่สุดสำหรับทั้งมาร์ลีนและแคทเธอรีน
“ที่นี่ดูเหมือนเขาวงกตเลย”
ออสตินพูดในขณะที่เขาขยายประสาทสัมผัสไปข้างหน้า จนถึงตอนนี้พวกเขายังคงอยู่บนพื้นโดยที่หญิงสาวทั้ง 2 คนเอนกายพิงบนออสตินอยู่
พวกมาร์ลีนเองก็ไม่รู้ว่าพวกตัวเองกำลังประพฤติตัวกับเขาอย่างเปิดเผยขนาดไหน
“พวกเธอ 2 คนพอจะขยับตัวไหวรึีเปล่า?”
เขาถามขึ้นมา ซึ่งทั้ง 2 คนก็ส่ายหัวตอบกลับมา
เมื่อเห็นแบบนั้นออสตินจึงตอบกลับไป
“งั้นก็มาพักผ่อนกันเถอะ มีบางอย่างบอกฉันว่าในตอนที่เราเริ่มการเดินทางครั้งนี้ มันจะทำให้เราไม่ได้พักผ่อนแน่ๆ พวกเธอ 2 คนจำเป็นต้องพักผ่อนกันก่อน”
คำพูดของเขาเป็นความจริง ซึ่งสาวๆ ทั้ง 2 คนก็พยักหน้าเห็นด้วยกันเขาอย่างเป็นไปตามธรรมชาติ ทั้งมาร์ลีนและแคทเธอรีนเอียงศีรษะลงบนไหล่ทั้ง 2 ข้างของเขา
“พวกเรามานอนกันแบบนี้จะไม่อันตรายเหรอ?”
แคทเธอรีนถามขึ้นมา ซึ่งออสตินก็ตอบกลับด้วยน้ำเสียงปลอบใจ
“ไม่ต้องห่วง ฉันไม่ได้เหนื่อยขนาดนั้น จะไม่มีอะไรเกิดขึ้นหรอกในระหว่างที่พวกเธออยู่กับฉันที่นี่”
เมื่อได้ยินดังนั้นสาวๆ ทั้ง 2 คนก็ผ่อนคลายลง พวกเธอมั่นใจว่าออสตินจะไม่ทำอะไรพวกเธอ เพราะถ้าเขาต้องการทำอะไรจริงๆ เขาก็คงจะทำอะไรไปแล้วในตอนที่พวกเธอไม่สามารถโต้ตอบอะไรเขาได้ แถมที่นี่ยังเป็นสถานที่ๆ ไม่มีใครรู้จักอีกด้วย
ดวงตาทั้ง 2 ของมาร์ลีนและแคทเธอรีนสบกันก่อนที่พวกเธอจะพยักหน้าให้กัน
‘ส่วนที่หนึ่ง สร้างความไว้วางใจ ความสำเร็จแล้ว!’
ในขณะที่ออสตินคิดเช่นนั้น หญิงสาวทั้ง 2 คนก็รีบมุ่งหน้าสู่โลกแห่งความฝัน ถึงจะมีเพียงคนเดียวเท่านั้นที่หลับก็เถอะ ในขณะที่อีกคนหนึ่งแกล้งทำเป็นหลับ
ครึ่งชั่วโมงต่อมาออสตินก็พูดขึ้นมา
“มาร์ลีนหลับแล้ว”
เมื่อได้ยินเช่นนั้น แคทเธอรีนก็เงยหน้าขึ้นจากไหล่ของออสตินมามองหน้าเขา
-Donate-
True Money Wallet ID : mraxzy
ไทยพาณิชย์ : 4051572923 //ชาคริต