ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 109
เจย์มองหญิงสาวที่จองหองตรงหน้า เขาบีบปากของเธอแน่นจนปากเธอบู้บี้ “ฉันจะกลัวปลาเค็มแบบเธอไปทำไม?”
โรสหัวเราะ “แม้แต่ปลาเค็มก็ยังมีวันที่มันจะพลิกกลับมา ฉันรู้อยู่แล้ว มันเป็นเพราะเจาะระบบเว็บของกิเลนได้ นายถึงได้กลัวฉันขึ้นมา ใช่ไหมล่ะ? นายกลัวว่าฉันจะแข็งแกร่งขึ้นจนมากพอที่จะสู้เพื่อสิทธิ์การเลี้ยงดูร็อบบี้น้อยได้!”
แม้ปากของเธอจะถูกเจย์บีบไว้ ดังนั้นคำพูดของเธอเลยฟังไม่ค่อยชัดเจน แต่ดวงตาที่หยิ่งผยองและความแข็งกร้าวของเธอนั้นชัดเจนมาก
เจย์มองผู้หญิงที่ไม่รู้จักขอบเขตอย่างหงุดหงิด เขาเย้ย “นี่เธอคิดว่าจะชนะฉันเพราะทักษะแฮ็คเกอร์เล็ก ๆ น้อย ๆ นั่นน่ะเหรอ? ความฝันโง่เง่า”
โรสไม่ได้มีความฝันโง่เง่าใด ๆ เลย
เธอไม่ใช่แค่แฮ็คเกอร์ เธอยังเป็นนายหญิงน้อยของตระกูลเซเวียร์ด้วย! เธอเรียนรู้การทำธุรกิจของตระกูลจากปู่ของเธอตั้งแต่เธอยังเด็ก อีกอย่าง เธอเป็นนักธุรกิจที่มีพรสวรรค์ท่ามกลางเหล่าพี่น้องของเธอ นั่นจึงทำให้ปู่ของเธอชื่ชมเธออย่างไม่รู้จบ
ในเมื่อเธอมีความรู้ในการทำธุรกิจและทักษะของแฮ็คเกอร์ระดับท๊อป สิ่งที่เธอยังขาดก็มีเพียงเวลาและโอกาส ถ้าทุกอย่างเป็นไปตามที่เธอต้องการ เธอจะสามารถสร้างจักรวรรดิธุรกิจของเธอเองได้อย่างแน่นอน
“ฉันไม่ได้เพ้อฝัน”
“เธอคิดว่าเธอจะผ่าโลกเป็นสองท่อนเพียงเพราะฉันให้ไม้ท่อนเดียวรึไง?” เจย์เย้ยหยันทัศนคติอันโอ้อวดของโรส
“ท่านอาเรส อย่าได้ตัดสินคนจากภายนอก!”
เจย์รู้สึกว่าการพูดคุยกับคนไร้ยางอายแบบโรสนั้นเสียเวลาเปล่า เขากล่าวอย่างโมโห “โรส ลอยล์ ที่ฉันยังกู้คืนศักดิ์ศรีและความภูมิใจก็เพราะเธอเป็นแม่ของเจนสันกับร็อบบี้น้อย แต่ถ้าเธอยังยั่วยุฉันไม่รู้จักจบสิ้นแบบนี้ อย่ามาโทษที่ฉันโหดร้ายกับเธอก็แล้วกัน”
โรสตะลึง
เธอสงสัยมาตลอด เธอมักจะโมโหจนขาดสติหลายครั้งกับเขา เธอคิดว่าเขาจะลงโทษเธอด้วยวิธีอันโหดร้าย แต่กลายเป็นว่าเขากลืนความโกรธลงไปแล้วไม่ตอบโต้
วันนี้ เธอรู้แล้วว่ามันเป็นเพราะเจนสันปละร็อบบี้น้อยที่ทำให้เขาเมตตาเธอมากกว่าปกติ
โรสพลันยิ้มออกมาเล็กน้อย ‘อย่างนั้นหมอนี่ก็มีจุดอ่อนไหวเหมือนกันสินะ ความรักของเขาต่อลูก ๆ นั้นลึกล้ำมาก’
เจย์เห็นท่าทางของโรสที่ดูอ่อนลง มันทำให้เขารู้สึกแย่
“ท่านอาเรส… จุดอ่อนของฉันไม่เคยเป็นตระกูลลอยล์ แต่ว่า ฉันคิดว่าฉันเจอจุดอ่อนของนายแล้วล่ะ” โรสอวด
เจย์มองเธอแล้วเตือนอย่างเย็นชา “ฉันจะรอดูว่าเธอจะกล้าทำอะไรเกี่ยวกับเรื่องนี้”
โรสจะไม่มีวันใช้ลูกของเธอในการสู้กับปีศาจ ยังไงซะ เธอก็รักเจนสันกับร็อบบี้น้อยเช่นกัน แต่ยังไงก็ตาม มันน่าสนุกที่จะทำให้ชายคนนี้กลัว
“ท่านอาเรส นายคงรู้ว่าหมาจะแว้งกัดหากมันจนมุม ถ้านายไม่ล้ำเส้นเกินไป ฉันจะไม่ยุ่งกับจุดอ่อนนาย”
“เธอต้องการอะไร?” เจย์กล่าวถามอย่างเฉือดเฉือน
โรสมองดูเล็บของตัวเองอย่างสบายใจแล้วกล่าว “นายยุ่งกับงานตลอดเวลา อย่าเสียเวลามาตีกับฉันเลย ไม่อย่างนั้น…”
ท่าทางของเธอกลายเป็นน่ากลัว “ฉันจะพาร็อบบี้น้อยออกไปจากประเทศนี้ ฉันจะให้เขาเรียนรู้วัฒนธรรมตะวันตก คบกับสาวตะวันตก และเปลี่ยนให้เขากลายเป็นชาวตะวันตกโดยสมบูรณ์”
ท่าทางเย็นชาของเจย์ยังคงไม่โกรธ ตรงกันข้าม เขาแสยะยิ้ม “นี่เธอขู่ฉัน?”
“ใช่สิ” โรสยืนขึ้นแล้วเชิดหน้า
ซิดนีย์ปิดตาขอเธอ…’โรสขุดหลุมฝังตัวเองแท้ ๆ ฉันควรหนีไปตอนที่ยังมีโอกาส’
“นายท่านอาเรส ฉันมีธุระต้องจัดการ คงต้องขอตัวก่อนนะคะ”