บทที่ 308 หมอพิษ
ทุกอย่างหยุดชะงัก ก่อนที่เสียงฝีเท้าจะดังขึ้นพร้อมกับบรรยากาศแปลกๆ เว่ยฉิงยืนอยู่หน้าถังหลี่ มองไปรอบๆอย่างระแวดระวัง ผู้คนมากมายเริ่มหลั่งไหลกันเข้ามาในห้อง ก่อนจะค่อยๆ เดินเข้ามาหาพวกเขา คนเหล่านี้แปลกมาก ร่างกายของพวกเขาแข็งทื่อ แขนบิดเบี้ยว ดวงตามีแต่ตาขาวไร้ซึ่งตาดำ ภายนอกดูเหมือนมนุษย์ทุกอย่างแต่กลับไม่ใช่มนุษย์…
“เกิดอะไรขึ้น?”
“ปกป้องนายท่าน”
เหล่าองครักษ์เงาที่ซ่อนอยู่รีบกระจายตัวไปปกป้องเว่ยฉิงและถังหลี่ทันที สายตาของหญิงสาวจ้องมองไปยัง ‘คน’ เหล่านั้น ดูเหมือนว่าพวกเขาคือมนุษย์ทดลองของหมอพิษฟาง คนเหล่านี้เหมือนซากศพที่เดินได้ หากถูกพวกมันกัด พวกเขาคงจะกลายเป็นซากศพเดินได้เช่นเดียวกัน สามีของนางไม่รู้ว่าพวกมันน่ากลัวแค่ไหน ดังนั้นเขาจะประมาท นั่นคงเป็นสาเหตุของบาดแผลที่เกิดขึ้นในความฝันของนาง
“พวกมันกัดคนได้ ระวังอย่าโดนมันกัด” ถังหลี่เตือน
เหล่าองครักษ์เงาพยักหน้ารับ
‘คน’ เหล่านั้นเริ่มเข้ามาใกล้พวกเขาอย่างช้าๆ ทันใดนั้นเองกลิ่นบางอย่างที่ลอยอยู่ในอากาศก็ทำให้พวกเขาคลั่งแล้วรีบวิ่งกรูกันเข้ามา เหล่าองครักษ์ที่ซ่อนตัวอยู่ต่างเข้าไปประชันหน้ากับ ‘คน’ เหล่านั้น
ในไม่ช้าถังหลี่ก็รู้ว่าเป้าหมายของพวกมันคือสามีของนาง! ผงสีขาวที่มีกลิ่นประหลาดพวกนั้น คือสาเหตุที่ทำให้คนเหล่านี้คลั่งขึ้นมา! องค์รักษ์เงาทั้งหมดต่างต่อสู้กับพวกเขาอย่างยากลำบาก เพราะคนเหล่านี้ดูไม่เจ็บไม่ปวดกับอะไรทั้งสิ้น เมื่อล้มลงก็ลุกขึ้นมาเดินต่ออีกครั้ง พวกเขาแข็งแกร่งกว่าคนธรรมดามาก
“นี่มันอะไรกัน?”
“จุดอ่อนของพวกมันอยู่ที่คอ!”
ดาบในมือขององครักษ์เงากำลังจะแทงเข้าไปที่คอของคนที่อยู่ใกล้ๆ แต่หลิวหลานรีบวิ่งเข้ามาขวางไว้
“ได้โปรด อย่าฆ่าเขาเลยเจ้าค่ะ”
หลิวหลานขอร้อง นางคุกเข่าพร้อมกับร้องขอทันที แต่คนๆ นั้นไม่พูดอะไร เขากัดหลิวหลานทันที
ถังหลี่เอื้อมมือไปคว้าตัวนางไว้ให้ถอยมาหนึ่งก้าวทำให้หลบได้ทัน หมอพิษฟางกลอกตาด้วยสีหน้าเจ้าเล่ห์
“พวกเขาเป็นคนเหมือนพวกเจ้า เจ้าหน้าที่ทางการจะฆ่าชาวบ้านหรือ?”
ถังหลี่มองหมอพิษผู้นั้น
“พวกเขากลายเป็นเช่นนี้ไปแล้ว ยังเป็นมนุษย์อยู่อีกหรือ?”
“แน่นอน ข้ามียาที่จะทำให้พวกเขากลายเป็นคนปกติได้” หมอฟางพูด
“แต่ถ้าพวกเจ้าฆ่าเขา หากคนในครอบครัวของคนเหล่านี้รู้ว่าทางการฆ่าเขาล่ะก็ เดาสิว่าจะเกิดอะไรขึ้น”
ถ้าคนเหล่านี้เป็นสัตว์ประหลาดคงสามารถฆ่าได้ทันที แต่ถ้าหากว่าเป็นคน…ที่มีครอบครัว สหายและญาติที่กำลังรอให้เขากลับบ้านล่ะ
แม้ว่าองครักษ์เงาเหล่านี้จะถูกฝึกให้เหี้ยมโหดแต่พวกเขาไม่ได้สูญเสียความเป็นมนุษย์ไป ความวิตกกังวลทำให้หมอพิษฟางเริ่มได้เปรียบ เขามีรอยยิ้มอย่างพึงพอใจบนใบหน้าขึ้นมาทันที
“ฆ่าพวกมัน! ฆ่ามันให้หมด!”
“กัดมันให้ตายซะ!”
ถังหลี่และเว่ยฉิงชำเลืองมองกัน ในเมื่อพวกเขาไม่มีทางที่จะฆ่าคนเหล่านี้ ดังนั้นจึงมีวิธีเดียว…
“จะจับโจรต้องจับหัวหน้าก่อน” ถังหลี่กล่าว เว่ยฉิงพยักหน้ารับ
หมอฟางเจ้าเล่ห์มาก เขาอยู่ท่ามกลางคนที่เขาใช้ทดลองยาโดยหวังให้คนเหล่านั้นปกป้องเขา โอกาสที่จะเข้าไปใกล้จึงยากมากขึ้น แต่ในเมื่อไม่มีทางเลือกจึงจำต้องเสี่ยง เว่ยฉิงและถังหลี่มองหน้ากัน ทั้งคู่กระโจนเข้าหาหมอฟางทันที เว่ยฉิงเตะเพียงครั้งเดียวเหล่ามนุษย์ทดลองก็กระเด็นออกไป
ถังหลี่รีบเข้าไปโจมตีซ้ำทันที
แม้ว่าจะอันตรายมากแต่ทั้งสองคนโจมตีร่วมมือสอดประสานกันได้เป็นอย่างดี ไม่นานนักหลังจากการโรมรันอย่างหนัก พวกเขาก็เข้าไปถึงตัวของหมอพิษฟาง ชายคนนั้นมองพวกเขาด้วยรอยยิ้มที่บ้าคลั่ง พริบตาต่อมาดาบของเว่ยฉิงก็พาดไปที่ลำคอของหมอฟาง
“สั่งให้พวกเขาหยุด ข้าไม่สนว่าคนทดลองจะตายหรือไม่ แต่เจ้าจะต้องตายเป็นคนแรกแน่นอน” เว่ยฉิงพูดอย่างเย็นชา
ในขณะที่พูดชายหนุ่มก็กดดาบไปที่ลำคอของเขา จนเลือดไหลซึมออกมา แววตาที่โหดเหี้ยมของเว่ยฉิงทำให้หมอฟางรู้ว่าชายคนนี้พูดจริง!
“อย่าฆ่าข้า ข้าจะบอกให้เขาหยุด!” หมอฟางพูดอย่างเร่งรีบ
หมอพิษฟางสอดมือเข้าไปในแขนเสื้อของตัวเอง ก่อนจะขอร้องอ้อนวอนเว่ยฉิง
“ข้าจะไม่สู้แล้ว”
เขารีบเอื้อมมือมาจับมือของเว่ยฉิง ส่งถุงยาในมือให้
“ป้ายยานี้ลงบนใบหน้าของเขา พวกเขาจะสงบลง” หมอฟางพูดจบ ถังหลี่ก็คว้าถุงไปทันที
“ระวัง!” เว่ยฉิงรู้สึกกังวล
ถังหลี่มองดูเขาอย่างโล่งใจ
“ไม่เป็นไร”
นางมองไปยังหมอฟาง ตอนนี้นางสามารถสะกดจิตคนธรรมดาได้เท่านั้น แต่หมอฟางเป็นพวกชั่วร้ายเลวทรามอย่างที่สุด ถังหลี่ไม่มีทางควบคุมเขาได้ นางไม่อาจจะบอกได้ว่าสิ่งที่เขาพูดเป็นความจริงหรือไม่
ถังหลี่ถือถุงยาลังเลอยู่ชั่วครู่
“แม่นางให้ข้าดูเถอะ ข้ารู้” หลิวหลานตะโกนขึ้น
ถังหลี่มององครักษ์เงาที่กำลังต่อสู้กับมนุษย์ทดลอง หากเป็นเช่นนี้ต่อไปเรื่อยๆ คงต้านไว้ไม่ได้นาน แม้ว่าหลิวหลานจะเป็นคนรับใช้ของหมอฟาง แต่นางยังมีความรู้สึกผิดชอบชั่วดีอยู่บ้าง ถังหลี่จึงไม่ลังเลที่จะโยนถุงยาไปให้ องครักษ์เงาผู้หนึ่งรับมันไว้ ก่อนจะยื่นให้กับหลิวหลาน เมื่อเด็กสาวเห็นดวงตาของนางเป็นประกายทันที มันคือยาถอนพิษ!
หลิวหลานโรยผงยา
กลิ่นหอมสดชื่นโชยออกมา มนุษย์ทดลองเหล่านั้นค่อยๆ สงบลงก่อนจะล้มลงไปนอนกับพื้นโดยไม่ขยับเขยื้อน ทุกคนถอนหายใจอย่างโล่งอก
“มัดพวกเขาไว้” เว่ยฉิงกล่าว
“ใต้เท้าเจ้าคะ พวกเขาแข็งแกร่งมาก เชือกธรรมดาใช้การไม่ได้ต้องใช้โซ่” หลิวหลานพูดแนะนำขึ้นมา
องครักษ์เงารีบไปหาโซ่มา หมอฟางมองไปที่หลิวหลานอย่างอาฆาต นังสารเลวนี่กล้าดีอย่างไรถึงหักหลังเขา! ถ้าหลุดออกไปได้เขาจะจัดการกับนาง! ไม่ใช่แค่ถูกทรมานด้วยยาครั้งเดียวเท่านั้น นางจะต้องทนทรมานหลายพันครั้งจนกว่าจะตาย!
“ตูม”
ชั่วอึดใจต่อมากำปั้นก็พุ่งเข้าที่หน้าของหมอพิษฟาง ความแข็งแรงของเว่ยฉิงนั้นทำให้หมอฟางล้มลงไปกองที่พื้นทันที
“ท่านฆ่าข้าไม่ได้! ถ้าฆ่าข้า พวกคนทดลองเหล่านี้จะไม่สามารถฟื้นคืนสติได้! มีเพียงข้าเท่านั้นที่มียาแก้พิษนะ!” หมอฟางตะโกน
“ข้าไม่ฆ่าเจ้าหรอก ข้าแค่ต้องการสั่งสอนเจ้าเท่านั้น”
เว่ยฉิงทำตามที่เขาพูด เขาทุบตีหมอฟางอย่างรุนแรงจนอีกฝ่ายหมดสติและและโดนลากออกไปจากห้องใต้ดิน
ตอนนี้เด็กๆ ที่ได้รับการช่วยเหลือกำลังมองดวงอาทิตย์บนท้องฟ้าหลังจากที่ไม่ได้เห็นมานาน ราวกับว่าพวกเขาได้เสียชีวิตไปแล้ว เด็กหลายคนต่างร้องไห้กันระงม
“เรารอดแล้วใช่ไหม?”
“ท่านพ่อ ท่านแม่ ข้าอยากเจอท่าน”
“ฮือๆ”
เหล่าเจ้าหน้าที่หลายคนทนมองเด็กๆ เหล่านั้นไม่ได้เลย ดวงตาของเจ้าหน้าที่อาวุโสหลายคนที่มีครอบครัวล้วนแดงก่ำ พวกเขาต่างจ้องไปที่หมอฟางแทบอยากจะสับเขาเป็นชิ้นๆ
ถังหลี่มองหมอฟางที่หมดสติอยู่ จากนั้นก็มองไปที่เด็กๆ และมนุษย์ทดลองที่ถูกล่ามไว้ด้วยโซ่ก่อนจะขมวดคิ้วเล็กน้อย มันยังไม่จบ…
ถังหลี่ไม่รู้ว่าในร่างกายของเด็กพวกนี้มียาสะสมอยู่มากเพียงใด และมันจะมีผลอย่างไร…