แต่ตอนนี้แม่ทัพที่อยู่ตรงหน้าของเขาไม่ได้จับเชือกบังเหียนในมือทั้งยังคงชาร์จด้วยโล่และยังคงนิ่งมาก?
นี่…เป็นไปได้อย่างไร?
ไม่ว่าจะเชื่อหรือไม่แต่สิ่งที่ ฮั่วชูปิง ทําก็ปรากฏตรงหน้าของเขาแล้ว
เพริ้ง เพริ้ง เพริ้ง •
ลูกธนูได้พุ่งเข้าใส่โล่และตกลงไปที่พื้นโดยไม่แม้แต่จะสร้างความเสียหายให้กับฮั่วชูปิง
“เชี่ย!”
แม่ทัพคนเถื่อนได้สาปแช่งอย่างลับ ๆ “ถ้าข้ามเกาทันฑ์และลูกศรเกาทันฑ์หยุดปราณข้าคงฆ่ามันได้ไปนานแล้ว!”
ลูกสามารถปิดกั้นลูกศรหยุดปราณธรรมดาได้ แต่ไม่สามารถหยุดลูกศรเกาทันฑ์หยุดปราณได้
น่าเสียดายที่เขาไม่ได้พกมา
ตอนนี้ ฮั่วชูปิง ก็อยู่ไม่ไกลจากเขา
แม่ทัพคนเถื่อนได้ตะคอกอย่างเย็นชาและพูดขึ้น”ข้าจะฆ่าเจ้า!”
เขาได้โบกมือทหารหลายคนตรงหน้าของเขาได้ง่างหอกชี้ไปด้านหน้ากองทัพของเขาก็อยู่ที่นั่นเพื่อต้องการยับยั้งพลังปราณแท้จริงภายในร่างกายของฮั่วชูปิง
ส่วนแม่ทัพคนนี้ก็ถอยกลับไปอย่างรวดเร็ว
เขารู้ว่าด้วยความสามารถของตัวเองย่อมไม่ใช่คู่ต่อสู้ของ ฮั่วชูปิง ไหนเลยเขาจะอยู่ที่นี่ได้ดังนั้นสิ่งสําคัญที่สุดคือต้องหนีให้เร็ว
“คิดจะหนีหรือไม่?”
ฮั่วชูปิง ได้ส่งเสียงกร้าวอย่างเย็นชาความเร็วของม้าได้เร่งขึ้นทันทีตอนนี้เขาได้อยู่นอกขบวนทหารของแม่ทัพคนเถื่อน
ฮั่วชูปิง ได้กระแทกมือซ้ายและโยนโล่ในมือของเขาไปใส่พวกคนเถื่อนด้านหน้า
ด้วยพละกําลังมหาศาลทําให้นักรบคนเถื่อนเหล่านี้ถูกกระแทกลอยกระเด็นไปทันที
ฮั่วชูปิง ไม่ปล่อยโอกาสดี ๆ เช่นนี้ให้หลุดไป หอกของเขาได้จุดประกายขึ้น ทําลายรูปแบบทั้งหมดด้านหน้า
ตุ้ม!
นักรบคนเถื่อนจํานวนมากถูกซัดออกไปโดยไม่มีทางต่อต้านได้
“อะไรกัน?”
เดิมเขาคิดว่า ฮั่วชูปิง จะถูกทหารของตนเองขัดขวางด้วยรูปแบบกองทัพที่เขาจัดเตรียมเอาไว้ แต่แล้วมันกลับถูกทําลายทันที สีหน้าของเขาได้เปลี่ยนไปอย่างมาก
อีกฝ่ายได้ใกล้เข้ามาเพราะเป็นม้าที่ดี
เมื่อเทียบกับม้าศึกของ ฮั่วชูปิงแล้ว เขายังห่างชั้นนัก
“ตายซะ!”
ฮั่วชูปิง ได้เข้ามาถึงด้านหลังของแม่ทัพคนเถื่อนและแทงหอกออกไป
“ไม่ อย่า!”
แม่ทัพคนเถื่อนได้กรีดร้องออกมาอย่างอนาถ แต่มันก็ไร้ประโยชน์
ฮั่วชูปิง ได้สับร่างกายของอีกฝ่ายเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อย
“แม่ทัพศัตรูตายแล้ว,คนที่เหลือจับได้ฆ่าให้หมด!”
หลังจากฆ่าแม่ทัพคนเถื่อนแล้ว ฮั่วชูปิง ก็ตะโกนขึ้น
เสียงอขเงขาดังมากจนทหารหลายคนได้ยิน ก็รู้สึกชื่นชมฮั่วชูปังทันที แม่ทัพของพวกเขาสามารถตัดศีรษะแม่ทัพของฝ่ายศัตรูได้ทําให้ขวัญกําลังใจเพิ่มขึ้นมาก
สาหรับพวกคนเถื่อนพวกเขาราวกับถูกฝันร้ายครอบง่า!
ฮั่วชูปิงเห็นขวัญกาลังใจของนักรบคนเถื่อนถดถอยลงเขาไม่ยอมพลาดโอกาสดี ๆ เช่นนี้และตะโกนขึ้น”ฆ่าพวกมันให้หมด!”
ทหารม้าได้ติดตามเขาไปตัดศีรษะนักรบคนเถื่อนจํานวนมาก
เพียงพริบตาเดียว ทหารม้าคนเถื่อนตลอดทางภายใต้การนําของ ฮั่วชูปิงก็ถูกตัดศีรษะจนเกือบหมด
แม้ว่าจะมีทหารม้าคนเถื่อนบางคนที่ต้องการจะต่อต้าน แต่ภายใต้คําสั่งของฮั่วชูปิง พวกเขาล้วนไร้ประโยชน์
พลังพิเศษของฮั่วชูปิง สามารถรวมทหารม้าทั้งห้าหมื่นนายนี้เป็นอันหนึ่งเดียวกัน และที่สําคัญขวัญกาลังใจของทหารยังเพิ่มขึ้นมาก
ไม่นานกองทัพของศัตรูก็แตกพ่าย!
พลังพิเศษของฮั่วชูปิงไม่ได้จํากัดเวลา และไม่มีใครสามารถหยุดเขาได้ ทหารม้าภายใต้คําสั่งของเขาได้สังหารพวกคนเถื่อนจนไม่มีใครหนีรอดไปได้
การต่อสู้ได้ดําเนินการไปถึงสามชั่วโมงเต็ม!
สาเหตุหลักมาจากพวกทหารม้าคนเถื่อนสามารถควบม้าหลบหนีได้ดีมันจึงเสียเวลามากเกินไปในการตามล่า
มิฉะนั้นด้วยพลังในการบัญชาทหารม้าของฮั่วชูปิง เพียงใช้เวลาไม่นานก็สามารถยุติการต่อสู้ได้
ในเวลานี้ใกล้จะมืดแล้ว
ฮั่วชูปิง ได้รับรายงานความเสียหายจากสนามรบ
ในสนามรบครั้งนี้ทหารม้าของศัตรู 100,000 นาย ถูกสังหาร มีผู้หลบหนีไปได้น้อยกว่าพันคน
ทหารม้าของเขาเสียชีวิตไป 3,000 นาย บาดเจ็บมากกว่า 1,000 นาย และ บาดเจ็บเล็กน้อยเกือบ 10,000 นาย
ในบรรดาผู้เสียชีวิตและบาดเจ็บสาหัสรวมประมาณ 5,000 นาย ทั้งหมดมาจากการต่อสู้ปะทะกันระหว่างการขี่ม้ายิงธน
ดังนั้นทหารที่ได้รับบาดเจ็บสาหัสและบาดเจ็บเล็กน้อยก็มาจากสาเหตุนี้
การต่อสู้ไม่ได้สาหัสมากเกินไป เพราะฮั่วชูปังสามารถตัดศีรษะแม่ทัพของศัตรูได้ทําให้ขวัญกําลังใจของทหารเพิ่มมากขึ้น
การต่อสู้ครั้งนี้ล้วนเป็นการเข่นฆ่าอยู่ฝ่ายเดียว!
มีทหารจานวนไม่น้อยที่เสียชีวิตในสนามรบ
นับเป็นผลงานที่ฮั่วชูปิง ทําได้ดีอย่างมาก!
“ส่งทหารที่ได้รับบาดเจ็บสาหัส ไปที่ภูเขาเหยียนซาน และมอบมันให้กับแม่ทัพที่ดูแลที่นั่น ส่วนทหารที่บาดเจ็บเล็กน้อย และสามารถสู้ต่อได้ให้อยู่ที่นี่ สู้ไม่ได้ให้ส่งไปที่มณฑลเฉินหลงไปเป็นกําลังเสริมที่นั่น ที่เหลือแยกย้ายไปรักษาตัว”ฮั่วชูปิง ได้ออกคําสั่ง
“ขอรับ!”
หลังจากจัดการหน้าที่เสร็จ ทหารที่เหลืออยู่ที่นี่ของฮั่วชูปิง จึงเหลือ 35,000
นายบางคนก็ได้รับบาดเจ็บเล็กน้อย แต่ยังสามารถสู้ต่อได้
“ส่งรายงานการต่อสู้ทั้งหมดไปรายงานฝ่าบาท!”
“ขอรับ!”
หลังจากที่ฮั่วชูปิงจัดการเรียบร้อย เขาก็น่าทหารออกจากที่นี่ทันที และหาสถานที่พักผ่อนที่ปลอดภัยในขณะที่รอคําสั่งต่อไปของจักรพรรดิ
เช้าวันรุ่งขึ้น ลู่เฟิง ได้รับรายงานของฮั่วชูปิง เขาตื่นเต้นและดีใจมากจึงเรียกลิโป้เข้ามาหา
ลิโป้เองก็ดีใจมากเช่นเดียวกันที่ได้เห็นมัน”แม้ว่า ฮั่วชูปิงจะอายุยังน้อย แต่ประสบการณ์และความสําเร็จของเขาก็ไม่ได้ด้อยไปกว่าข้าเลย คนผู้นี้มีความสามารถมากจริง ๆ !”
ลู่เฟิง แอบยิ้มในใจ มันจะไม่เป็นเช่นนั้นได้ยังไง ไม่งั้น ฮั่วชูปิงจะมีชื่อเสียงติดในประวัติศาสตร์จีนงั้นเหรอ?
ในแง่ของความสามารถฮั่วชูปิงในประวัติศาสตร์ อาจจะด้อยกว่าลิโป้ก็จริง แต่ในแง่ของการนําทัพทหารม้า เขานั้นแข็งแกร่งกว่าลิโป้อย่างแน่นอน
ตอนนี้ เขาได้มาอยู่ภายใต้ตัวเอง ความแข็งแกร่งของฮั่วชูปิงย่อมเพิ่มขึ้นอย่างมาก!
“ฝ่าบาท ตอนนี้ฮั่วชูปิงได้สังหารทัพทหารม้าของศัตรูไป 100,000 นาย ปัจจุบัน ทัพทหารม้าของข้าศึกน่าจะเหลือเพียง 500,000 นาย ข้าน้อยคิดว่าพวกเราสามารถตอบโต้พวกมันได้แล้ว!”ลิโป้ได้กล่าวเสียงดัง
ลู่เฟิง ได้ไตร่ตรองเล็กน้อยและพูดขึ้น”ข้าเองก็คิดเช่นนั้น แต่มันจะต้องมีการวางแผนอย่างรอบควบ อย่าลืมว่า พวกคนเถื่อน อยู่ตรงข้ามแม่น้ําเพิ่งเฮยปา พวกมันตั้งค่ายอยู่ไม่ไกลจากพวกเรานัก”
“ฝ่าบาททรงกังวลว่าพวกเราจะถูกซุ่มโจมตีขณะที่กาลังข้ามแม่น้ําใช่หรือไม่?”
“มันก็จริงที่ว่าหากข้ามไปได้ไม่ดีกองกําลังของพวกเราคงโดนข้าศึกโจมตีตั้งแต่ ครึ่งทางแต่…”เขามองไปที่ลู่เฟิง และลิโป้ยิ้มออกมา”ฝ่าบาท ข้าน้อยคิดแผนการที่จะจัดการเรื่องนี้ได้แล้ว”