“คุณจบเห่แล้วเหรอ? ฉันว่าคุณคงจบเห่จริง ๆ แล้วล่ะ！”
ฉินฟางอวดเก่งอย่างสุดกำลังอยู่ข้าง ๆ เชิดปลายคางขึ้นสูง พร้อมกับชำเลืองตามองไปยังเฉินฮวนฮวน ก่อนจะพูดด้วยท่าทางเยาะเย้ยว่า : “ล่วงเกินหลินอวี่หยางไปแล้ว ต่อไป คุณไม่มีสิทธิ์เข้ามาในแวดวงนี้อีก”
“ฉินฟาง ฮวนฮวนไม่ได้ล่วงเกินคุณสักหน่อย คุณอย่าเอาเปรียบกันแบบนี้สิ” ติงเซียงโต้แย้งฉินฟาง
“ฉันจะทำยังไงกับเธอ เกี่ยวอะไรกับคุณไม่ทราบ?” ฉินฟางเองก็กลอกตาไปยังติงเซียง
“เอาละ พวกคุณอย่าทะเลาะกันเลย มาดูกันว่าครูหนีจะจัดการยังไง!” อันเยว่ทำตัวเหมือนทูตสันติภาพ เมื่อเธอพูดกับติงเซียงและฉินฟางจบ ก็ดึงมือของเฉินฮวนฮวน ก่อนจะพูดด้วยความจริงใจ : “ฮวนฮวน คุณวางใจเถอะ พวกเราจะช่วยพูดแทนคุณ ให้คุณได้อยู่ที่นี่ต่อ”
“เยว่เอ่อร์ คุณจะไปช่วยเธอทำไม คุณคิดจะล่วงเกินหลินอวี่หยางด้วยใช่ไหม? เธอไม่ใช่คนที่ใครจะเข้าไปยุ่งได้นะ!” ฉินฟางรีบโน้มน้าวอันเยว่
เฉินฮวนฮวนไม่ได้สนใจฉินฟาง เธอพูดกับอันเยว่ด้วยความซาบซึ้งใจ : “ขอบคุณนะ อันเยว่”
ในเวลานี้ คุณหนีซวงก็เดินแทรกตัวเข้ามาในกลุ่ม และเดินมาตรงหน้าของเฉินฮวนฮวน ก่อนจะถามขึ้นว่า : “มันเกิดอะไรขึ้น? ได้ยินมาว่าเธอทำร้ายหลินอวี่หยางเหรอ?”
ทันทีที่คุณหนีซวงได้รับข่าวนี้ ก็รีบวิ่งมาด้วยความเร็วยิ่งกว่าใคร เพราะเรื่องนี้ค่อนข้างซับซ้อน
ถึงแม้เบื้องบนจะกำชับว่าห้ามปฏิบัติกับฮวนฮวนแตกต่างจากคนอื่น ทำแบบไหนก็ทำแบบนั้น เท่าเทียมและยุติธรรม แต่เฉินฮวนฮวนเป็นคนของเฟิงหานชวน ซึ่งคืนนี้เฟิงหานชวนเพิ่งจะมาดูการแสดงของเฉินฮวนฮวนด้วย
ส่วนหลินอวี่หยาง แก้วตาดวงใจของตระกูลหลิน ถึงแม้จะดูท่าทางเหมือนเด็กผู้ชายก็ตาม แต่ก็เป็นลูกคุณหนูผู้มั่งคั่งที่ถูกโอ๋จนเสียเด็ก นิสัยก็แย่และยากจะจัดการ แต่ตระกูลหลินก็ไม่ใช่คนที่ใคร ๆ จะเข้าไปล่วงเกินได้ง่าย ๆ
ตอนนี้ เฉินฮวนฮวนและหลินอวี่หยางบาดหมางต่อกัน ทำให้คุณหนีซวงไม่รู้จะจัดการยังไง
ถ้าเฉินฮวนฮวนไม่มีเบื้องหลังจริง ๆ เธอคงจะเลือกยืนอยู่ข้างหลินอวี่หยางอย่างไม่ลังเลแน่นอน แต่ตอนนี้เฉินฮวนฮวนมีเฟิงหานชวนอยู่เบื้องหลัง ระหว่างนั้นคุณหนีซวงก็ไม่รู้จะทำยังไง
“ฉันไม่ได้ทำร้ายเธอ” เฉินฮวนฮวนหันหน้าที่แดงก่ำไปมองคุณหนีซวง แล้วพูดด้วยน้ำเสียงหนักแน่น
“มีคนรายงานเรื่องเธอกับฉันแล้ว” คุณหนีซวงโกรธฉุนเฉียวจริง ๆ
ในเวลานี้ หลินอวี่หยางถูกผู้ติดตามของเธอประคองตัวออกมา เฉินฮวนฮวนมองไปยังหลินอวี่หยาง ซึ่งก็เห็นว่าเธอกำลังออกแรงถูแก้มและขยี้ผม เหลือไว้แค่หยดน้ำเต็มใบหน้า และเส้นผมที่เปียกชื้น
ถึงอย่างไร ถ้าเปลี่ยนเป็นคนธรรมดา หลังจากถูกไม้ถูพื้นละเลงหน้าแบบนั้น ก็คงจะสะอาดสะอ้านไปแล้ว
ตอนที่หลินอวี่หยางเห็นเฉินฮวนฮวนกำลังมองไปยังเธอนั้น สายตาคู่นั้นแฝงไปด้วยแววตาเจ้าเล่ห์ ดวงตาของหลินอวี่หยางแดงก่ำ ก่อนจะสาวเท้าไปยังตรงหน้าของเฉินฮวนฮวนและคุณหนีซวง
“หลินอวี่หยาง มันเกิดอะไรขึ้น?” คุณหนีซวงเปลี่ยนไปถามหลินอวี่หยางแทน ถึงอย่างไรหลินอวี่หยางก็อยู่ที่นั่นด้วย เธออยากเข้าใจทัศนคติของหลินอวี่หยางก่อน
“ครูหนี เฉินฮวนฮวนเธอ——” หลินอวี่หยางนึกถึงประสบการณ์ที่ลำบากใจเมื่อสักครู่ ซึ่งเป็นฝันร้ายครั้งแรกในชีวิตของเธอ
“เธอพูดดี ๆ นะ ถ้าเฉินฮวนฮวนทำร้ายเธอจริง ๆ ฉันจะช่วยออกหน้าแทนเธอเอง” เมื่อคุณหนีซวงเห็นหลินอวี่หยางหน้าเสียลง เธอจึงเกิดความมั่นใจขึ้นมาในใจ ก่อนจะหันไปจ้องเฉินฮวนฮวนอีกครั้ง
สำหรับเธอ หลินอวี่หยางเป็นอันธพาลตัวน้อยจอมก้าวร้าว แต่ทำไมตอนนี้ถึงได้มีช่วงเวลาที่น่าอึดอัดใจแบบนี้ด้วย?
ดังนั้น คุณหนีซวงจึงมั่นใจ ว่าเฉินฮวนฮวนต้องทำร้ายหลินอวี่หยางแน่นอน มิเช่นนั้นหลินอวี่หยางไม่มีทางถูกเด็กฝึกผู้หญิงในห้องทั้ง 3 คนประคองออกมาหรอก
“ครูหนี ฉันผิดเอง ฉันไม่ควรทำร้ายเฉินฮวนฮวน ฉันต้องเป็นฝ่ายขอโทษเฉินฮวนฮวน!” หลินอวี่หยางพูดประโยคนี้ด้วยน้ำเสียงเคร่งขรึม ทำให้คนที่อยู่ในเหตุการณ์ตกตะลึงอย่างมาก
รวมทั้งคุณหนีซวง แล้วก็รวมทั้งเฉินฮวนฮวนด้วย
เฉินฮวนฮวนคิดว่าวันนี้ดวงอาทิตย์จะต้องขึ้นทางทิศตะวันตกอย่างแน่นอน เดิมทีเธอตั้งใจจะมาคุยกับหลินอวี่หยางให้รู้เรื่อง ใครจะไปรู้ล่ะว่าหลินอวี่หยางจะมาขอโทษเธอเอง?
นี่มันเรื่องบ้าอะไรกันเนี่ย?
“เธอพูดอะไร? เธอทำร้ายเฉินฮวนฮวน แล้วยังจะขอโทษเธออีกเหรอ?” คุณหนีซวงเองก็งุนงงเช่นกัน เรื่องที่เกิดขึ้นมันต่างจากที่เธอได้รับรายงานโดยสิ้นเชิง
ถึงแม้จะบอกว่าเธอเห็นรอยนิ้วมือบนใบหน้าของเฉินฮวนฮวนก็ตาม แต่เพื่อเปรียบเทียบกับหลินอวี่หยางแล้ว เฉินฮวนฮวนถือว่าได้รับบาดเจ็บเบามาก ดูท่าทางหลินอวี่หยางจะน่าเวทนายิ่งกว่า ดูท่าทางจิตใจไม่อยู่กับเนื้อกับตัวมากกว่าด้วย
“ใช่ ฉันไม่ชอบเฉินฮวนฮวน ดังนั้นจึงบีบเธอให้เข้าไปในห้องน้ำ ฉันตบเธอไปฉากหนึ่ง แล้วก็ยังบีบบังคับให้เธอคุกเข่าลง เธอไม่ยอมคุกเข่า และเล่นงานฉัน” หลินอวี่หยางสูดลมหายใจเข้าลึก ๆ แล้วพูดออกไป
“ที่แท้ก็แบบนี้นี่เอง งั้นก็ไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไรนี่ พวกเธอทั้งสองฝ่ายเคลียร์กันให้ชัดเจนก็พอ” เมื่อได้ยินว่าเป็นความรับผิดชอบของหลินอวี่หยาง อีกทั้งหลินอวี่หยางก็ยังยอมรับอย่างสมเหตุสมผลแล้ว คุณหนีซวงจึงไม่อยากถามอะไรอีก
ถึงอย่างไร หลินอวี่หยางก็เป็นเจ้าหญิงตัวน้อยของตระกูลหลิน เธอคงจะไล่ถามความรับผิดชอบของหลินอวี่หยางไม่ได้ ส่วนเฉินฮวนฮวนที่ได้รับความไม่เป็นธรรมกลับไม่เป็นไร ตรงกันข้ามกลับเป็นเฟิงหานชวนที่เรียกร้องความยุติธรรม
พูดตามจริง ก็คือเฟิงหานชวนไม่อยากให้คนอื่นรู้ความสัมพันธ์ระหว่างเขากับเฉินฮวนฮวน ไม่อยากให้ใครรู้ว่าเฉินฮวนฮวนเป็นเพียงแค่เมียเก็บ คุณหนีซวงจึงไม่จำเป็นต้องกังวลเฉินฮวนฮวนด้วย
“ขอบคุณนะคะครูหนี” หลินอวี่หยางเช็ดใบหน้า อย่างไร้มารยาท
ถึงแม้เฉินฮวนฮวนจะรู้สึกอึดอัดก็ตาม แต่ในเมื่อหลินอวี่หยางไม่ซักไซ้ไล่ถามต่อ เธอกลับรู้สึกวางใจ ไม่อย่างนั้นถ้าคนแบบหลินอวี่หยางโวยวายขึ้นมา เธออาจจะถูกรายการประกวดไล่ออกก็ได้
กลุ่มเด็กฝึกผู้หญิงที่เดิมทีแค่อยากเห็นเรื่องสนุก ๆ ก็ต่างทยอยกันแสดงสีหน้าผิดหวัง พวกเธออยากเห็นคนอื่นตบตีกัน แต่กลับคิดไม่ถึงว่า จะได้เห็นหลินอวี่หยางหลายเป็นผู้อ่อนโยนเสียอย่างนั้น
โดยเฉพาะอย่างยิ่งฉินฟาง กระทืบเท้าด้วยความไม่พอใจอยู่เงียบ ๆ เพราะรู้สึกว่าไม่มีความหมายอะไรเลยสักนิด！
เธอยื่นหน้ามาข้างหูของอันเยว่ แล้วพูดด้วยความไม่พอใจว่า : “เอาเปรียบเฉินฮวนฮวนจริง ๆ”
จากนั้นเธอก็พาอันเยว่ไปยังห้องเรียนทันที
คุณหนีซวงตบไปบนไหล่ของหลินอวี่หยางและเฉินฮวนฮวนเบา ๆ เพื่อบอกให้พวกเธอคืนดีกัน จากนั้นก็รีบออกจากที่นี่ไป เรื่องนี้ต่อให้ใหญ่แค่ไหนก็เปลี่ยนเป็นเรื่องเล็กได้ เธอเองก็โล่งใจเช่นกัน
ทันทีที่คุณหนีซวงจากไป พวกเด็กฝึกคนอื่น ๆ ก็รีบกลับไปเข้าเรียนในห้องเรียนของตัวเอง ทุกคนกระจายกระจายไปตามทางของตัวเอง เหลือไว้แค่หลินอวี่หยางและเฉินฮวนฮวน แล้วก็ติงเซียงและผู้ติดตามทั้ง 3 คนของหลินอวี่หยาง
“เฉินฮวนฮวน เธอโล่งใจมากใช่ไหม?” หลินอวี่หยางกัดฟันกรอดพร้อมกับถามเฉินฮวนฮวน
“ก็ไม่นี่” เฉินฮวนฮวนมองไปทางเธอด้วยสายเย็นเยียบ แล้วพูดด้วยน้ำเสียงอย่างไม่แยแสว่า : “คุณทิ้งฉันไว้ที่นี่ เพราะกำลังคิดกลอุบายอื่นมาเล่นงานฉันล่ะสิ”
“ฉลาดนี่!” ทันทีที่หลินอวี่หยางได้ยิน ก็ยิ่งฮึกเหิม จากนั้นก็ยกมือทั้งสองข้างขึ้น แล้วปรบมือ
เฉินฮวนฮวนแสยะยิ้มเล็กน้อย แล้วพูดว่า : “ฉันใช้ไม้ถูพื้นละเลงบนหน้าของคุณขนาดนั้น เกิดคุณใจกว้างไว้ชีวิตฉัน ไม่ก็ขอโทษฉัน วันนี้ดวงอาทิตย์คงจะขึ้นทางทิศตะวันตกจริง ๆ ”
เมื่อได้ยินคำว่าไม้ถูพื้น หลินอวี่หยางแสดงท่าทางอาเจียน ก่อนจะยื่นมือออกมาตบหน้าอกของตัวเอง พยายามให้อารมณ์ของตัวเองกลับมาเป็นปกติอีกครั้ง
เธอสูดลมหายใจเข้าลึก ๆ 2 ครั้ง ดวงตาคู่นั้นได้แฝงไปด้วยแววตาที่ยากหยั่งถึง : “เฉินฮวนฮวน คุณรู้ไหมว่าฉันเป็นเด็กฝึกในหวงเทียนเอ็นเตอร์เทนเม้นท์ ยังกล้ามาทำกับฉันแบบนี้ เกรงว่าคุณคงจะมีเบื้องหลังไม่ธรรมดาละสิ?”