ถึงเฉินฮวนฮวนรู้สึกอึ้ง แต่ก็รู้สึกว่าพวกเขาทำผิดศีลธรรม
แต่ว่า เรื่องแบบนี้เธอก็ไม่อยากยุ่งด้วย
“เฉินเฟยหยาง เรารีบไปกันเถอะ” เฉินฮวนฮวนหันไปพูดเสียงเบากับเฉินเฟยหยาง
เฉินเฟยหยางยังดึงสติกลับมาไม่ได้ ตาทั้งสองข้างก็เอาแต่จ้องไปทางหลังต้นไม้
“เฉินเฟยหยาง!” เฉินฮวนฮวนเพิ่มเสียงให้ดังขึ้น แล้วไปสะกิดแขนเขา
เฉินเฟยหยางจึงดึงสติกลับมา นี่เป็นครั้งแรกที่เขาเห็นคนออกกำลังกายกลางแจ้งแบบนี้ จึงรู้สึกตื่นเต้น เลยดูจนเหม่อ
ตอนที่เขากำลังจะพยักหน้าให้ อยู่ๆผู้ชายหลังต้นไม้ก็ตะโกนว่า “ใครอยู่ที่นั่น!”
เฉินฮวนฮวนสะดุ้ง เธอมองไปทางนั้น เห็นแค่ทั้งสองกำลังรีบใส่กางเกง แล้ววิ่งมาทางพวกเขา
เฉินฮวนฮวนไม่อยากเข้าไปยุ่งกับเรื่องบ้าๆพวกนี้ ทีแรกเธอจะแกล้งทำเป็นไม่รู้ แต่เฉินเฟยหยางไม่ยอมไปสักที จนพวกเขาสองคนรู้ตัวก่อน
ตอนนี้ ซวนเลี่ยงกับหลิวเฟยเฟยวิ่งมาทางนี้แล้ว เฉินฮวนฮวนปิ๊งไอเดีย แล้วรีบดึงเฉินเฟยหยางวิ่งไปทางหอพักหญิง
พอวิ่งไปถึงหน้าหอพักแล้ว เธอจึงรีบผลักเขาออกแล้วพูดว่า “นายรีบกลับไปสิ อย่าให้พวกเขาเห็น!”
พูดไปด้วย เฉินฮวนฮวนก็รีบพุ่งขึ้นไปบนบันได
ตอนที่หลิวเฟยเฟยวิ่งมาถึง เพราะเฉินฮวนฮวนวิ่งเร็วเกินไป เธอเลยไม่เห็นสองคนที่แอบดูเธอกับซวนเลี่ยงว่าเป็นใคร
เธอที่กำลังกระทืบเท้าอย่างโมโห อยู่ๆก็เห็นคุณน้าหวังดูแลหอพักชะโงกหน้าออก เธอหันมองไปมา แล้วรีบเดินไปหา
“น้าหวังคะ น้ากำลังดูอะไร?” หลิวเฟยเฟยสนิทกับน้าหวัง เพราะหลินอวี่หยางชอบมาตอแยขอโทรศัพท์จากน้าหวัง แล้วหลิวเฟยเฟยก็มาด้วยทุกครั้ง
“เปล่า วันนี้หนูกลับมาเร็วจัง ไม่วิ่งแล้วเหรอ?” น้าหวังเอ่ยถาม
“ค่ะ วันนี้เหนื่อยเกินไป เลยวิ่งน้อยๆหน่อย” หน้าหลิวเฟยเฟยแดง แล้วหน้าผากมีแต่เหงื่อ เสื้อผ้าก็ไม่ค่อยเรียบร้อย
ก่อนหน้านั้นที่เธอออกจากหอพักดึกๆ น้าหวังเคยถาม เธอเลยบอกว่าชอบวิ่งตอนกลางคืน เพราะฉะนั้นน้าหวังเลยคิดว่าเธอไปวิ่ง
แต่ความจริง เธอแอบไปหาซวนเลี่ยงทุกครั้ง
เมนเทอร์คนอื่นๆไม่พักในหอพักทีมงาน ตำแหน่งพวกเขาต่างกัน จึงพักอยู่โรงแรมสี่ดาวใกล้ๆ
ระหว่างการเป็นเด็กฝึกที่นี่ออกไปจากสถานที่ฝึกไม่ได้ เพราะฉะนั้นซวนเลี่ยงจึงต้องรอหลิวเฟยเฟยเลิกคลาสตอนดึก ทั้งสองคนค่อยทำอะไรแบบนั้น
ก่อนหน้านั้นอยู่ในห้องเรียนบ้าง ห้องทำงานเมนเทอร์บ้าง พอวันนี้อยู่นอกห้อง กลับโดนคนอื่นเห็น
“เฟยเฟยหนูขยันมาก น้าเห็นหนูผอมขนาดนี้แล้ว ตอนเช้าก็ถือว่าออกกำลังกายหนักพอแล้ว ตอนดึกรีบไปพักผ่อนดีกว่า” น้าหวังพูดอย่างเป็นห่วง
“ค่ะ ขอบคุณน้าหวังนะคะ” หลิวเฟยเฟยจัดผม พอมองไปที่บันไดชั้นแรก เห็นว่ายังเปิดอยู่ จึงถามอย่างไม่ตั้งใจว่า “น้าหวังคะ ผู้หญิงที่เพิ่งขึ้นไปเมื่อกี้คือใครเหรอคะ?”
“หนูก็เห็นเหรอ?” สีหน้าน้าหวังระแวง
“คะ?” หลิวเฟยเฟยอึ้งก่อน แล้วรีบพูดอ้อมว่า “น้าหวังคะ น้าพูดว่าเขา……”
“จะบอกว่าพวกเขาสองคนไม่ดีก็ไม่ได้ ยังเด็กกันอยู่ ชอบคอกันก็เป็นเรื่องปกติ แต่กลับมาดึกขนาดนี้ ไม่รู้ว่าไปทำเรื่องอะไรมาหรือเปล่า!” น้าหวังถอนหายใจไปด้วยพูดไปด้วย “ฝึกหนักขนาดนี้ ยังมีเวลาไปรักๆใคร่ๆกันอีก”
หลิวเฟยเฟยได้ยินแล้วงงมาก ถ้าไม่ใช่คำแรกที่น้าหวังพูด ฟังแค่ส่วนหลัง เธอคิดว่าน้าหวังแอบดูเธอกับซวนเลี่ยงซะอีก
แต่ว่า น้าหวังพูดว่า”พวกเขาสองคน” งั้นก็ต้องเป็นคนที่แอบดูเธอกับซวนเลี่ยงเมื่อกี้สิ
ใครกันแน่!
“น้าหวังคะ น้าพูดว่าพวกเขาสองคน คงไม่ใช่……” หลิวเฟยเฟยสายตาว่อกแว่ก แล้วหยุดพูด กำลังล่อเหยื่อ
ตามคาด น้าหวังเป็นคนใสซื่อ เลยรีบพยักหน้า “ใช่ ใช่ ใช่ เฉินฮวนฮวนกับเฉินเฟยหยางนั่นแหละ!”
“เฉินฮวนฮวน!” หลิวเฟยเฟยอุทานอย่างตกใจ
เธอคิดไม่ถึงจริงๆ คนที่แอบดูเธอ คือเฉินฮวนฮวน!
ถ้าเฉินฮวนฮวนบอกเรื่องนี้กับหลินอวี่หยาง ด้วยนิสัยของหลินอวี่หยาง ต้องบอกเรื่องนี้กับเฉียนเจ๋อเฟยแน่ๆ
เฉียนเจ๋อเฟย แฟนคนรวยที่ช่วยเธอให้ได้เข้าหวงเทียนเอ็นเตอร์เทนเม้นท์
หลิวเฟยเฟยใจร้อนมาก แล้วไม่ทันบอกลาน้าหวัง รีบพุ่งขึ้นไปบนบันได เดินตรงไปที่ชั้นสองหอพักของเฉินฮวนฮวน
เห็นประตูห้องไม่ปิด หลิวเฟยเฟยจึงผลักประตูเข้าไป “เฉินฮวนฮวน แก……”
เธอเพิ่งเปิดประตู เห็นหลินอวี่หยางก็อยู่ที่นี่ด้วย สีหน้าจึงซีดขาวทันที
“เฟยเฟย เธอมาที่นี่ได้ยังไง? เธอหาฮวนฮวนมีอะไรหรือเปล่า? เขากำลังอาบน้ำอยู่!” หลินอวี่หยางเอ่ยตอบ
หลิวเฟยเฟยสนิทกับเธอมาหลายเดือน แล้วเธอก็ซัปพอร์ตตลอด หลินอวี่หยางเลยดีกับเธอ
“หยางหยาง ฉัน……” หลิวเฟยเฟยเดินไปหาหลินอวี่หยาง ไม่รู้ว่าควรพูดยังไง
เธอมองท่าทางหลินอวี่หยาง เหมือนยังไม่รู้เรื่องตัวเองกับซวนเลี่ยง ตอนนี้เฉินฮวนฮวนอาบน้ำอยู่ อาจจะเพราะกลับมาแล้วรีบอาบน้ำ เลยยังไม่ได้บอกหลินอวี่หยาง
หลิวเฟยเฟยในตอนนี้ ร้อนรนใจมาก แต่ยังแสร้งทำเป็นใจเย็น
“เธอยังไม่ได้บอกเลย ทำไมอยู่ๆถึงมาหาฮวนฮวน?” หลินอวี่หยางแปลกใจ จึงเอยถามอีกครั้ง
“ฉัน……” หลิวเฟยเฟยไม่อยากโป๊ะแตก คิดไปมา เลยพูดว่า “ฉันแค่อยากมาเตือนเฉินฮวนฮวนให้ระวังหน่อย น้าหวังเห็นเธอกับเฉินเฟยหยางแล้ว น้าหวังคิดว่าพวกเขาแอบคบกัน”
“อะไรนะ! เฉินเฟยหยาง? เฉินฮวนฮวนมีอะไรกับเฉินเฟยหยาง?” พอจ้าวซีได้ยิน จึงรู้สึกสนใจ แล้วทำหน้าตื่นเต้น
เธอเกลียดเฉินฮวนฮวนอยู่แล้ว ตอนนี้เฉินฮวนฮวนไปยุ่งเกี่ยวกับเด็กฝึกงาน นี่เป็นข่าวใหญ่มาก
หลินอวี่หยางฟังความสะใจจากน้ำเสียงเธอออก เธอหันมองตาขวางใส่จ้าวซี แล้วพูดเสียงดังว่า “เธอหุบปากไปเลย ถ้ากล้าพูดออกไป ตอนที่อัดรายการเธออย่าหวังว่าจะอยู่เป็นสุข!”
จ้าวซีโดนหลินอวี่หยางขู่ เลยไม่กล้าพูดอะไร เพราะเธอจะหาเรื่องหลินอวี่หยางไม่ได้
“ฉันรู้ว่าเฉินเฟยหยางส่งฮวนฮวนกลับมา ฉันให้เขามาส่งเอง” หลินอวี่หยางพูดกับหลิวเฟยเฟย “เพราะฉะนั้น ไม่ต้องตกใจขนาดนี้”
“หยางหยาง เธอให้เฉินเฟยหยางส่งเฉินฮวนฮวนกลับมา?” หลิวเฟยเฟยงงมาก
ทันใดนั้น ติงเซียงจึงอธิบายว่า “ทีแรกเราอยากรอฮวนฮวนแล้วกลับมาด้วยกัน ตอนที่ไปหาฮวนฮวน เฉินเฟยหยางรออยู่ที่นั่น บอกว่าคุณหนีซวงให้เขารอฮวนฮวนกรอกข้อมูล เขาให้เรากลับมาอาบน้ำพักผ่อนกันก่อน เพราะเขาไม่ต้องฝึกอะไร เดี๋ยวเขาจะส่งฮวนฮวนกลับมาเอง”
พอติงเซียงอธิบายแบบนี้ ก็เหมือนเฉินเฟยหยางอยากส่งเฉินฮวนฮวนกลับมาเอง หลิวเฟยเฟยจึงเข้าใจ
ที่แท้เฉินเฟยหยางนั่น อยากตามจีบเฉินฮวนฮวน