มู่เซิ่ง เขยอันดับหนึ่ง บทที่ 335 เหมียวหงอวี่ยิงปืน!
“ตูม!”
ตอนที่เหมียวหงอวี่ได้ใจ เรือคายัคก็ระเบิดโดยไม่มีการเตือนล่วงหน้าเลยสักนิด!
ทุกคนก็ตกใจเป็นอย่างมาก
แม้แต่เหมียวหงอวี่ก็นิ่งอึ้ง ก้มหน้ามองลงไป ด้านบนเรือคายัคที่เขาอยู่ มีรูขนาดใหญ่แล้ว และน้ำทะเลก็ไหลซึมผ่านรูอย่างต่อเนื่อง
เกิดอะไรขึ้น? ทำไมจู่ๆเรือคายัคลำนี้ถึงพัง? ฉันซื้อของปลอมมางั้นเหรอ?
ในขณะนี้ มีเรือลำเล็กๆไม่กี่ลำ แล่นออกมาจากมุมชายฝั่ง บนเรือลำเล็กเหล่านี้ มีชาวประมงหลายคนจากหมู่บ้านชาวประมง และสองแม่ลูกล่ายซิ่วฉิน ก็อยู่ในนั้นด้วย
“พี่ล่าย พวกเราทำแบบนี้ ไม่ค่อยดีมั้ง?”เมื่อมองไปที่เรือคายัคที่พัง ชาวประมงผิวสีแทนก็อดไม่ได้ที่จะพูดขึ้นมา
“ไม่ดีเหรอ? แกอยากได้เงินอยู่หรือเปล่า?” ล่ายซิ่วฉินพูดอย่างเย็นชา หลังจากที่เงินหายไปตอนเช้า เธอกังวลแทบบ้า แต่ตามหาไปสามชั่วโมงเต็มๆ ก็ตามหาคนลาภยศจนหน้ามืดตามัว เกี่ยวกับเงินห้าแสนนี้ไม่ได้ ไม่นึกเลยว่าล่ายซิ่วฉินจะมุ่งเป้าไปที่เงินในกระเป๋าเป้สะพายหลังของหลิวต้าเลี่ยง!
“พี่ล่าย พี่บอกว่าบนตัวของพวกเขามีเงินมากมาย ต่อให้พวกเรามากมายขนาดนั้น ก็แบ่งได้อย่างน้อยคนละสองหมื่นหยวน พี่ว่าจริงหรือเปล่า? ถ้าเกิดมีคนตายขึ้นมาจะทำยังไง”ชาวประมงถามอย่างเป็นห่วง
ล่ายซิ่วฉินตะโกนด้วยความโกรธในทันที “ตอนเช้ากูเห็นชัดเจน กระเป๋าเป้ใบนี้เต็มไปด้วยทองคำ ถ้าแกไม่เชื่อก็อย่ามาจู้จี้จุกจิกอยู่ที่นี่ ไสหัวลงจากเรือเดี๋ยวนี้ ถึงเวลาแบ่งเงินกัน จะได้ขาดแกไปอีกคนหนึ่ง!”
“กล้าที่ไหนกัน ผมจะกล้าสงสัยพี่ล่ายที่ไหนกัน ผมแค่ไม่สบายใจ ไม่เคยเห็นเงินมากมายขนาดนั้นก่อน”ชาวประมงพูดด้วยรอยยิ้มแหยๆ
“เอาล่ะ พี่ล่ายว่าอะไรนายก็ทำอย่างนั้น อย่ามาจู้จี้จุกจิกที่นี่”
“นั่นนะสิ คนล่ะสองแสนเลยนะ ถ้านายไม่กล้าทำ กลับไปก็พอ ฉันจะได้อีกไม่กี่พันฟรีๆ”
“ตอนที่พี่ล่ายหาเงินได้ นายยังลงน้ำไม่เป็นเลย ไม่นึกเลยว่าตอนนี้จะเริ่มสงสัยพี่ล่าย”
ลูกน้องชาวประมงคนอื่นๆของล่ายซิ่วฉินแต่พูดอย่างต่อเนื่อง พูดจนชาวประมงที่สงสัยคนนั้น ไม่กล้าพูดอะไรสักคำ กลัวว่าพี่ล่ายจะไล่เขาลงจากเรือ ไม่ได้เงิน เขาไม่มีหน้าจะร้องไห้แล้ว
“หึ พี่ล่ายสุดยอดที่สุด เจาะเรือของพวกเขาเป็นรู ถึงเวลานั้นก็จมน้ำตายไปอย่างน้อยครึ่งหนึ่ง อีกครึ่งหนึ่งที่เหลือจะถูกจับมาสอบปากคำโดยการทรมานก็พอ คนในเมืองแบบนี้ถูกโอ๋มาตั้งแต่เด็กมากที่สุด ฟันเขาสองครั้ง รับรองว่าพูดออกมาหมด!”ชาวประมงอีกคนพูดอย่างอาฆาตแค้น
“แกแม่งระวังหน่อยได้หรือเปล่า ไม่เห็นเรือของไอ้แก่นั่นอยู่ข้างหน้าของพวกเราหรือไง? อย่าเพิ่งออกจากท่าเรือ ต้องให้พวกเขาจมน้ำ พวกเราค่อยไปงมเอาคนขึ้นมา!” ล่ายซิ่วฉินด่าทอ
ทุกคนมองไปยังทิศทางที่พี่ล่ายด่าทอใส่ ชายชรายังคงขับเรือทรุดโทรมของเขาไปช้าๆจริงด้วย และยังคงมีควันดำออกมาจากด้านหลังเรือ ขับมาได้สักพัก ก็ขับออกไปได้ไม่ไกลเท่าไหร่ กลับโดนเรือของพวกเขาไล่ตามขึ้นมา
ชาวประมงที่เป็นผู้นำขับเรือกลับในทันที อย่างไรก็ตามพวกเขาก็เห็นเรือคายัคของเหมียวหงอวี่พังแล้ว การจมน้ำจะเกิดขึ้นไม่ช้าก็เร็ว ถึงเวลานั้นค่อยออกจากท่าเรืองมคนก็พอ
มู่เซิ่งถอนสายตาเย็นชา คำพูดนี้ เขาได้ยินอยู่แล้ว ตอนแรกก็ยังสงสัยว่าทำไมเรือคายัคของเหมียวหงอวี่และพรรคพวกถึงได้แตกออกมาอย่างกะทันหัน ตอนนี้ดูเหมือนว่า ชาวประมงเหล่านี้เล่นไม่ซื่อ
ล่ายซิ่วฉินทำทุกอย่างได้ เพื่อวางแผนให้ได้ทรัพย์สิน
เมื่อมองไปที่เหมียวหงอวี่และพรรคพวกที่ตื่นตระหนกอยู่ด้านหน้า มู่เซิ่งส่ายหัวด้วยรอยยิ้มจางๆ คนที่โอ้อวดเงินคนหนึ่งโดนคนเพ่งเล็ง อีกคนหนึ่งอยากจะวางแผนให้ได้ทรัพย์สิน สองคนนี้นับได้ว่าเป็นหมากัดหมาจริงๆ
เขาดูเรื่องสนุกอยู่ข้างๆพอดี
“เชี่ย เกิดอะไรขึ้น ทำไมเรือคายัคของเราถึงรั่ว!” เหมียวหงอวี่โกรธจัด เตะไปที่บนตัวของหลิวต้าเลี่ยง“แม่มึงสิ กูให้พวกมึงตรวจสอบเรือก่อนออกเดินทางแล้วไม่ใช่เหรอ ตอนนี้เรือคายัครั่ว พวกเราควรทำยังไงดี?”
หลิวต้าเลี่ยงโดนเตะล้มลงกับพื้น ก้มหน้าลงไป มีรูสี่เหลี่ยมอยู่ที่ขอบเรือคายัค
“คุณชายเหมียว ไม่เกี่ยวอะไรกับฉัน คุณมองดูตรงที่รั่ว เห็นได้ชัดว่าใช้มีดกรีดออกมา ต่อจากนั้นค่อยติดกลับไป เพื่อให้เรือคายัคแตกกลางทางได้ง่ายขึ้น นี่คือมีคนวางแผนร้ายใส่พวกเราชัดๆ!” หลิวต้าเลี่ยงตะโกนเสียงดัง บนใบหน้าก็เผยให้เห็นสีหน้าโกรธ
“ให้ตายเถอะ เทน้ำออกไปก่อน รีบลงมือซะ!” เหมียวหงอวี่สั่งการเสียงดัง
ทหารรับจ้างกลุ่มหนึ่งรีบใช้กะละมังตักน้ำ แต่ความเร็วของน้ำที่รั่วซึม ไม่เร็วเท่ากับความเร็วของน้ำที่ไหลเข้า ไม่นาน ก็มีน้ำรั่วไหลเข้ามามากกว่าครึ่งหนึ่ง
“ตูม!”
ตามด้วยเสียงแตกอีก
ที่ส่วนอื่นของเรือคายัคลำนี้ ไม่นึกเลยว่าจะแตกออก เรือคายัค จะมีรอยรั่วสองรูใหญ่
คราวนี้ ทุกคนก็ตื่นตระหนก
ตอนที่พวกเขาเพิ่งจะล่องเรือ ขับออกไปได้ไกลมาครู่เดี๋ยว ตอนนี้เพิ่งจะอยู่ตรงกลางของเกาะและหมู่บ้านชาวประมง ไม่ว่าจะขับไปทางไหน ระยะทางก็ไม่พอ เป็นเช่นนี้ต่อไป จะมีคนจมน้ำตาย
บนเรือถึงขนาดมีลูกน้องที่ว่ายน้ำไม่เป็น เริ่มแย่งชิงเสื้อชูชีพ
ในเวลานี้ มู่เซิ่งนั่งอยู่บนเรือทรุดโทรมของปู่หลี่ ‘ถูถูถู’แล่นมา
“เฮ้ย นี่มันพี่เหมียวไม่ใช่เหรอ? ทำไมตอนนี้พวกเราตามทันแล้วล่ะ?”เหยาเผิงเห็นท่าทางน่าสมเพชของอีกฝ่าย ระเบิดเสียงหัวเราะขึ้นมาในทันที
เหมียวหงอวี่และคนอื่นๆจมอยู่ในน้ำทะเลตั้งนานแล้ว เหมือนไก่ที่จมน้ำ รู้สึกหดหู่ใจมาก หลังจากที่เห็นเหยาเผิง โกรธจนดวงตาแดง
หลิวต้าเลี่ยงชี้ไปที่เหยาเผิงด่าทอ“ไอ้อ้วน เรือของพวกเรา แกเป็นคนทำหรือเปล่า?”
“เหลวไหล กูภาคภูมิใจในตัวเองกล้าเปิดเผยตัวเองอย่างองอาจ อย่าจะจัดการแก ลงมือเมื่อวานนี้แล้ว ต้องเสียเวลามากมายในการแอบทำลายเรือคายัคของพวกแกด้วยเหรอ?”เหยาเผิงโกรธจนด่าอย่างระอุ
“และล่ายซิ่วฉินก็มาสอบสวนพวกเราตั้งแต่เช้าตรู่ แกคิดว่าพวกเรามีเวลาที่ไหนไปทำเรื่องแบบนั้นกัน? แกโง่หรือเปล่า?”
เมื่อเหมียวหงอวี่ได้ยินเช่นนี้ก็ถูก ยิ่งไปกว่านั้นพวกเขาก็เก็บเรือคายัค ไว้ในห้องของตัวเอง มู่เซิ่งพวกเขาไม่มีโอกาสแตะต้องด้วยซ้ำ จะมีเวลาลงมือได้อย่างไร
แต่ในสถานการณ์เช่นนี้ คงไม่มีเวลาให้เขามากนัก
เหมียวหงอวี่ยกปืนไรเฟิลในมือขึ้น เล็งไปที่มู่เซิ่งและคนอื่นๆ และตะคอกอย่างเย็นชา: “ฉันไม่สนว่าแกจะเป็นคนทำหรือเปล่า พวกแกกระโดดลงจากเรือเดี๋ยวนี้ เรือของแก เป็นของฉัน!”
“อีเหี้ย ทวดมึงสิ ยังจะแย่งเรือของกูเหรอ?”เหยาเผิงโกรธในทันที
แกคิดว่าแกเป็นใคร? ราชาแห่งสวรรค์เหรอ เอาเรือมาให้พวกแก พวกเราจะทำยังไง?
หยางฟางฟางพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชาว่า: “ฉันไม่เคยเห็นคนเห็นแก่ตัวอย่างพวกแกมาก่อน พวกเรามาช่วยเหลือแกด้วยความหวังดี ไม่นึกเลยว่าแกจะเนรคุณ แย่งเรือของพวกเรา!”
“ปัง!”
มีเสียงโครมครามดังขึ้นอีก
คราวนี้ไม่ใช่เสียงจากเรือคายัค แต่ปืนไรเฟิลในมือของเหมียวหงอวี่ ระเบิด และมีควันจางๆออกมาจากปากกระบอกปืน เหมียวหงอวี่คนนี้ ไม่นึกเลยว่าจะยิงแล้ว!