ตอนที่ 325 โทษสามสถาน

ซื่อจิ่น หวนรักประดับใจ

เมื่อ​เห็น​รอยขีด​เขียน​สีดำ​บน​แผ่น​กระดาษ​นั้นแล​้ว​ ​ดวงตา​ของ​ฉิง​เอ๋อร​์​ก็​พลัน​เบิก​กว้าง​ ​ขน​ตาของ​นาง​สั่น​ระริก

เจียง​ซื่อ​ส่ง​ยิ้ม​พลาง​เอ่ย​ปลอบใจ​ ​“​ไม่ต้อง​กลัว​ไป​ ​เพียงแค่​เหยียด​นิ้ว​ไป​จุ่ม​ลง​บน​สีชาด​และ​ประทับ​ลง​ไป​เท่านั้นเอง​ ​ง่าย​กว่า​การเขียน​เสียอีก​”

อาหมา​นที​่​หน้า​ประตู​แหงน​เงย​มอง​ฟ้า​อย่างไร​้​สุ้มเสียง

คุณหนู​ ​คุณหนู​ช่าง​ปลอบใจ​คน​ได้​เก่ง​เหลือเกิน

ฉิง​เอ๋อร​์​กลัว​ยิ่งกว่า​เก่า​ ​ไม่กล้า​แม้แต่​จะ​ยื่น​นิ้ว​ออกมา

ใบหน้า​ของ​เจียง​ซื่อ​เปลี่ยนเป็น​เย็นชา​ ​“​ทำไม​เล่า​ ​เรื่อง​โหดร้าย​ยัง​กล้า​ทำ​ ​แต่​พอให้​ยอมรับ​กลับ​ไม่กล้า​เสีย​อย่างนั้น​”

ฉิง​เอ๋อร​์​ทรุดตัว​คุกเข่า​ลง​พลาง​ร้องไห้​อ้อนวอน​ ​“​คุณหนู​ ​คุณหนู​โปรด​ยกโทษให้​บ่าว​เถิด​นะ​เจ้า​คะ​ ​บ่าว​จะ​ไม่​ทำ​อีกแล้ว​เจ้าค่ะ​…​”

เจียง​ซื่อ​เย้ยหยัน​ ​“​หาก​ยกโทษ​แล้ว​จบเรื่อง​จะ​มีแผน​กต​รวจ​การ​ไว้​ทำไม​กัน​”

ฉิง​เอ๋อร​์​มอง​ไป​ที่​เจียง​ซื่อ​ด้วย​ความลังเล

หญิงสาว​ยังคง​มอง​นาง​ด้วย​สายตา​เย็นชา​กอปร​กับ​ท่าที​แข็งกร้าว

“​คุณหนู​ ​ข้ามิ​ได้​มี​เจตนา​ทำร้าย​ใคร​ ​ข้า​เพียงแต่​ไม่มีทาง​เลือก​ ​หาก​ตอนนั้น​ข้า​ไม่​ตอบ​ตกลง​คุณชาย​จู​ ​ข้า​และ​พี่สาว​ก็​ต้องตา​ยด​้ว​ยน​้ำ​มือ​พี่ชาย​อย่าง​ไม่มีทาง​เลือก​เจ้าค่ะ​…​”​ ​ฉิง​เอ๋อร​์​โอบกอด​ความหวัง​สุดท้าย​เว้าวอน​อย่างสุดความสามารถ

แววตา​ของ​เจียง​ซื่อ​ลุ่มลึก​ ​มุม​ปาก​ยังคง​แสดงออก​ถึง​ความ​เย้ยหยัน​ ​“​ทำร้าย​ผู้บริสุทธิ์​เพื่อ​ตัวเอง​และ​คนที​่​รัก​ ​แล้วยัง​มีหน้า​มาร​้​อง​ขอ​ความเมตตา​อีก​งั้น​หรือ​ ​เอาเถอะ​ ​มา​ลงนาม​และ​ประทับตรา​ให้​มา​จบ​ๆ​ ​หาก​ข้า​พอใจ​ ​บางที​ข้า​อาจจะ​ไม่​ส่งตัว​เจ้า​ให้​ทางการ​ ​แต่​หาก​ยังคง​ยืดยาด​อีก​ล่ะ​ก็​ ​ข้า​จะ​ไปหา​อวี​่​เอ๋อร​์​ทันที​…​”

“​ข้า​จะ​ประทับตรา​เดี๋ยวนี้​เจ้าค่ะ​!​”​ ​ครั้น​ได้ยิน​เจียง​ซื่อ​เอ่ยถึง​อวี​่​เอ๋อร​์​ ​ฉิง​เอ๋อร​์​ก็​หมด​แล้ว​ซึ่ง​ความกล้า​ ​นาง​ประทับ​นิ้ว​ลง​บน​กระดาษ​ทั้ง​น้ำตา

เจียง​ซื่อ​เป่า​หมึก​จน​แห้ง​ก่อน​จะ​พับ​กระดาษ​เก็บ

ใน​ค่ำคืน​นี้​ ​มี​หลาย​คนที​่​ยังคง​นอนไม่หลับ

เจียง​อี​พัก​อยู่​ใน​เรือน​ไห่​ถัง

เวลา​ล่วงเลย​ไป​จน​ดึกดื่น​ ​ลม​ด้านนอก​พัด​แรง​เสีย​จน​หน้าต่าง​สั่น​ไหว​ ​ทว่า​ภายใน​ห้อง​ยังคง​อบอุ่น​ราวกับ​ฤดูใบไม้ผลิ

เจียง​ซื่อ​นอน​อยู่​ข้างๆ​ ​เจียง​อี​ ​นาง​นอนตะแคง​มอง​พี่สาว​ที่​ไม่มี​วี่แวว​ว่า​จะ​ง่วง

“​พี่ใหญ่​ ​นอนไม่หลับ​หรือ​เจ้า​คะ​”

เปลือกตา​ของ​เจียง​อีสั​่น​เล็กน้อย​ ​ทว่า​นาง​มิได้​โต้ตอบ​เจียง​ซื่อ

เจียง​ซื่อ​ยื่นมือ​ออกมา​จาก​ผ้าห่ม​และ​โอบกอด​ร่าง​บอบบาง​ของ​พี่สาว​เอาไว้

ภายใต้​แสงไฟ​สลัว​ภายใน​ห้อง​เงียบสงัด​ ​สายลม​หนาว​ด้านนอก​คราง​หวีดหวิว​ตลอดคืน

หัวใจ​ของ​เจียง​อีกำ​ลัง​ทุรนทุราย​อยู่​ใน​ทะเล​ที่​เย็นยะเยือก​ ​เสียง​อัน​อบอุ่น​ของ​น้องสาว​เป็น​ประหนึ่ง​ขอนไม้​ที่​ลอยมา​ตามน้ำ​ ​เสมือน​เป็น​เศษ​เสี้ยว​ความหวัง​ให้​แก่นาง

“​พี่ใหญ่​ ​เยียน​เยียน​มิ​ไม่อยู่​กับ​พี่​ ​นาง​ก็​คงจะ​นอนไม่หลับ​เช่นกัน​”

ใน​ตอนนี้​ ​เจียง​ซื่อ​รู้​ว่า​ไม่​ควร​ถาม​คำถาม​โง่​ๆ​ ​ว่า​พี่ใหญ่​รัก​จู​จื่อ​อวี​้​หรือไม่​

นาง​เข้าใจ​ความรู้สึก​ของ​พี่ใหญ่​เป็น​อย่างดี

การ​รัก​และ​ไว้ใจ​คน​ๆ​ ​หนึ่ง​มาต​ลอด​หลาย​ปี​ ​ต่อให้​เห็น​ด้าน​ที่​เลวร้าย​ที่สุด​แล้วก็​คง​มิ​อาจ​ตัดความสัมพันธ์​ได้​ในทันที

สิ่ง​ที่​พี่ใหญ่​ของ​นาง​ต้องการ​มาก​ที่สุด​ใน​ตอนนี้​คือ​เวลา​ ​เวลา​เปรียบเสมือน​หิน​ลับ​ที่จะ​ช่วย​ขัดเกลา​หัวใจ​ที่​อ่อนแอ​ดวง​นี้​ ​แล้ว​วันหนึ่ง​เมื่อ​นึกถึง​ชาย​ผู้​นั้น​อีกครั้ง​ ​ความอาลัย​อาวรณ์​จะ​แปรเปลี่ยน​เป็น​คำสบถ​ว่า​ ​‘​สัตว์เดรัจฉาน​’​ ​ออกมา​แทนที่​ ​และ​นี่​คง​เป็นความ​สามารถ​ของ​เวลา

นาง​เชื่อ​ว่า​สักวัน​วันนั้น​จะ​มาถึง​ ​เพียงแค่​ยัง​มิใช่​ตอนนี้​ ​ฉะนั้น​สิ่ง​ที่นาง​จะ​ทำ​ก็​คือ​ใช้​เยียน​เยียน​มาป​ลุก​ความกล้าหาญ​ใน​ตัว​พี่ใหญ่

ครั้น​เจียง​อี​ได้ยิน​เจียง​ซื่อ​เอ่ยถึง​ลูกสาว​ ​นาง​ก็​ตอบสนอง​โดยพลัน

นาง​กำ​อาภรณ์​สีขาว​ราว​หิมะ​ของ​เจียง​ซื่อ​เอาไว้​ ​แล้ว​ร้องไห้​เงียบงัน

หาง​ตาของ​เจียง​ซื่อ​ลื่น​ด้วย​น้ำตา​ไม่​แพ้​กัน​ ​นาง​เอ่ย​อย่าง​นุ่มนวล​ ​“​พี่ใหญ่​ ​อีกไม่นาน​เยียน​เยียน​ก็​จะ​ได้มา​อยู่​กับ​พี่​ ​และ​อีกหน่อย​พี่​และ​เยียน​เยียน​ก็​จะ​อยู่​ที่นี่​โดย​มีท​่า​นพ​่อ​ ​มีพี​่​รอง​ ​มี​ข้า​ ​พวกเรา​จะ​อยู่​ด้วยกัน​อย่าง​มีความสุข​…​”

มือ​ของ​เจียง​อี​ยังคง​ดึง​แขน​เสื้อ​ของ​เจียง​ซื่อ​ไว้​แน่น​ ​ทว่า​เสียงร้อง​ไห้​กลับ​ดัง​และ​หนักหน่วง​ขึ้น

อา​เฉี่ยว​ที่นอน​เฝ้า​อยู่​นอก​ห้อง​พลิกตัว​ก่อน​จะ​ถอนหายใจ​ใน​ใจ

ต้า​กู​ไหน​่​ไน​ช่าง​น่าสงสาร​เสีย​จริง​ ​เห็น​อย่างนี้​แล้ว​สู้​ให้​คุณหนู​อยู่สบาย​ๆ​ ​แบบนี้​ยังดี​เสีย​กว่า

อื​้ม​ ​ความจริง​แล้ว​การแอบ​หนี​ออก​ไปเที่ยว​เล่นกลา​งค​่ำ​กลางคืน​ ​หรือ​มี​ชายหนุ่ม​รูปงาม​แอบ​ปีน​กำแพง​เข้ามา​หาก​็​มิได้​เป็นเรื่อง​แย่​นัก​หรอก

ต้า​กู​ไหน​่​ไน​เป็น​สตรี​อ่อน​สุภาพ​ ​ปฏิบัติตน​ตาม​หลัก​ทำนองคลองธรรม​ ​แต่​ผลสุดท้าย​กลับเป็น​เสีย​อย่างนี้

เจียง​ซื่อ​ที่​กำลัง​ปลอบประโลม​พี่สาว​มิ​รู้​เลย​ว่า​ ​ใน​ค่ำคืน​อัน​หนาวเหน็บ​นี้​ ​ความคิด​ของ​สาว​รับใช้​ที่​ชื่อ​อา​เฉี่ยว​ได้​เปลี่ยนไป​โดยสิ้นเชิง

ก่อนที่​ฟ้า​จะ​สว่าง​ ​เหล่า​ขุนนาง​ที่​ต้อง​ไป​เข้าเฝ้า​ฮ่องเต้​ต่าง​ก็​ถือ​โคมไฟ​เดิน​ออกจาก​เรือน​ท่ามกลาง​สายลม​หนาว​ ​เขา​เหล่านั้น​พากั​นมุ​่ง​หน้า​ไป​ยัง​ประตู​เฉียน​ชิง

จิ​่ง​หมิง​ฮ่องเต้​ก็​ตื่น​บรรทม​ตั้งแต่​เช้า​ ​มี​ข้าหลวง​ค่อย​ปรนนิบัติ​ผลัดเปลี่ยน​อาภรณ์​จน​เสร็จ​เรียบร้อย​ ​และ​หน้าที่​ของ​ประมุข​ก็​เริ่มต้น​ขึ้น

เมื่อคืน​เขา​มัว​แต่ง​่​วน​อยู่​กับ​การ​อ่าน​นิทานพื้นบ้าน​จน​ลืม​เวลา​ ​เป็นเหตุให้​เช้านี้​จึง​ดู​ยัง​งัวเงีย​อยู่เล็ก​น้อย

เมื่อ​เห็น​ว่า​ฮ่องเต้​ดู​ไม่สดใส​นัก​ ​พาน​ไห่​ขันที​อาวุโส​จึง​กล่าว​อย่างระมัดระวัง​ ​“​ฝ่า​บาท​ ​กระหม่อม​สั่ง​ให้​คน​ต้ม​น้ำแกง​มา​ให้​เสวย​จะ​ได้​กระปรี้กระเปร่า​ดี​ไหม​พ่ะ​ย่ะ​ค่ะ​”

“​ไม่ต้อง​”​ ​จิ​่ง​หมิง​ฮ่องเต้​ยกมือ​ขึ้น​ปฏิเสธ

ออก​ว่าราชการ​ทุกๆ​ ​เช้า​ก็​คงมี​แต่​เรื่อง​พวก​นั้น​ ​ช่าง​น่าเบื่อ​จริงๆ​

แน่นอน​ว่า​แม้​จิ​่ง​หมิง​ฮ่องเต้​จะ​บ่น​กระปอดกระแปด​ ​ทว่า​เขา​กลับ​ชอบ​ความ​น่าเบื่อ​เช่นนั้น​อยู่​ไม่น้อย

คำ​ว่า​ ​‘​น่าเบื่อ​’​ ​จึง​หมายความว่า​ไม่มี​เรื่องใหญ่​ ​เรื่อง​ร้าย​ ​หรือ​เรื่อง​ที่​ทำให้เกิด​ความรำคาญ​ใจ​ ​เมื่อ​เป็น​เช่นนี้​เขา​ถึง​ได้​มี​เวลา​ไป​สำราญ​อยู่​กับ​ตำนาน​นิทานพื้นบ้าน​ ​มิฉะนั้น​แล้ว​ผู้​ที่อยู่​ใน​ฐานะ​ผู้ปกครอง​คง​หลับตา​ไม่​ลง​ ​เพราะ​ต้อง​เป็นกังวล​เรื่อง​บ้านเมือง

ง่วง​เหลือเกิน​ ​กลับ​ไป​จะ​ไป​นอน​ต่อ​อีกหน่อย​ ​จัดการ​ธุระ​ปะ​ปัง​นี้​ให้​เสร็จ​ ​แล้วก็​กลับมา​อ่าน​ที่​เหลือ​ต่อให้​จบ​ ​เมื่อคืน​กำลัง​อ่าน​ถึง​ตอน​สนุก​ๆ​ ​กลับ​ถูก​พาน​ไห่​มา​ขัดจังหวะ​เสีย​ได้​!

จิ​่ง​หมิง​ฮ่องเต้​เหลือบมอง​ใบหน้า​แสน​คุ้นเคย​เหล่านั้น​ ​สายตา​อัน​เฉียบแหลม​ของ​เขา​สัมผัส​ได้​ถึง​ความไม่ชอบมาพากล​บางอย่าง

เหตุใด​บางคน​ถึง​ดู​ลุกลี้ลุกลน​แปลก​ๆ

จิ​่ง​หมิง​ฮ่องเต้​สรุป​ใน​ใจ​ ​คงมี​ใคร​สัก​คน​โชคร้าย​กระมัง

เป็นจริง​ดังนั้น​ ​หลังจาก​รายงาน​เรื่องราว​ประจำวัน​แล้ว​ ​มี​ขุนนาง​จำนวนมาก​ออกมา​ร้องเรียน​กล่าวหา​คน​ๆ​ ​หนึ่ง​ ​ซึ่ง​ก็​คือ​ ​จู​จื่อ​อวี​้​ ​ซู่​จี๋​ซื่อ​ใน​สำนัก​ฮั่น​หลิน

ปีใหม่​ใกล้​เข้ามา​ทุกที​ ​เหล่า​ผู้ตรวจการ​ต่าง​ก็​เกรง​ว่า​จะ​สร้าง​ผลงาน​ได้​ไม่ดี​ ​เจ้า​นี่​ควรจะเป็น​ตัวอย่าง​ชั้นเลิศ​ให้​แก่​เหล่า​บัณฑิต​แท้ๆ​ ​กลายเป็น​ซู่​จี๋​ซื่อ​ที่​น่าจะ​มี​งานรัดตัว​กลับ​มี​เวลา​ไป​ก่อเรื่อง​ฉาว​เช่นนี้​ได้​ ​แล้ว​จะ​เก็บ​คน​เช่น​เจ้า​ไว้​ให้​ได้​อะไร​ขึ้น​มา

ครั้น​ได้​ฟัง​คำตำหนิ​อัน​ดุเดือด​ของ​เหล่า​ผู้ตรวจการ​แล้ว​ ​จิ​่ง​หมิง​ฮ่องเต้​ก็​รู้สึก​ตกใจ​ไม่​แพ้​กัน

ซู่​จี๋​ซื่อ​อนาคต​ไกล​ออก​ไป​มีบ​้าน​เล็ก​บ้าน​น้อย​แล้วยัง​กล้า​เรียกว่า​เป็น​คู่สามีภรรยา​งั้น​หรือ

คนโง่​เช่นนี้​สอบ​มา​เป็น​จิ้น​ซื่อ​ได้​อย่างไร

ฮ่องเต้​ลูบ​คาง​อย่าง​ไม่สบอารมณ์​นัก

ตลอดปี​ที่ผ่านมา​นี้​ ​มีบุ​รุษ​ที่​เมินเฉย​ต่อ​ขนบธรรมเนียม​เพื่อ​สตรีที​่​รัก​มาก​เหลือเกิน​ ​คราวก่อน​ก็​บุตรชาย​ของ​จวน​อันกั​๋​วกง​ ​มาค​ราว​นี้​ก็​บุตรชาย​ของ​จู​เส้า​ชิง

หาก​เรื่อง​เช่นนี้​เกิดขึ้น​ใน​บท​นิทาน​ก็​นับเป็น​เรื่องราว​น่าประทับใจ​ ​แต่​ครั้น​เกิดขึ้น​ใน​ชีวิตจริง​แล้ว​ ​ก็​จะ​ถูกตราหน้า​ว่าไม่ได้​รับ​การอบรม​สั่งสอน​ ​ยุค​นี้​ราษฎร​ทั้งหลาย​เมินเฉย​ต่อ​ธรรมเนียม​ปฏิบัติ​ถึง​เพียงนี้​แล้ว​หรือ

ต้อง​เป็น​เพราะ​วิธีการ​จัดการ​กับ​อันกั​๋​วกง​ที่​หละหลวม​เกินไป​ ​ผู้คน​ถึง​ได้​พากัน​หลงผิด

จะ​ปล่อย​ให้​เป็น​เช่นนี้​ไม่ได้​อีกแล้ว​!

จิ​่ง​หมิง​ฮ่องเต้​ก้มหน้า​ลง​ ​“​สิ่ง​ที่​พวก​เจ้า​ว่า​มาถู​กต​้​อง​อย่างยิ่ง​ ​บัดนี้​ตำแหน่ง​ของ​จู​จื่อ​อวี​้​ถือเป็น​อัน​สิ้นสุด​ ​แล้ว​เขา​จะ​ไม่ได้​รับ​การ​แต่งตั้ง​ตำแหน่ง​ไป​ชั่วชีวิต​”

“​ฝ่า​บาท​ทรง​ปรีชา​ยิ่งนัก​”​ ​ถึง​จะ​กล่าว​สรรเสริญ​ไป​เช่นนั้น​ ​ทว่า​ภายในใจ​ของ​บางคน​กลับ​รู้สึก​ขุ่นเคือง​อยู่​ไม่น้อย

ไม่​คิด​ว่า​ฮ่องเต้​จะ​จัดการ​ขั้น​เด็ดขาด​เช่นนี้​ ​นี่​กะ​จะ​ให้​พวกเขา​ขยับตัว​ไม่ได้​เลย​งั้น​สิ

“​จู​เส้า​ชิง​แห่ง​ศาล​ต้า​หลี​่​บกพร่อง​ใน​หน้าที่​ ​ลดตำแหน่ง​ลงมา​อยู่​ขั้น​ห้า​และ​ดำรงตำแหน่ง​ผู้ช่วย​ก็แล้วกัน​”

เหล่า​ขุนนาง​ทั้งหลาย​ต่าง​ก็​ตกตะลึง​ไป​ตาม​ๆ​ ​กัน​ ​พลาง​ตำหนิ​ว่า​ฮ่องเต้​ช่าง​ไร้ค​วาม​ปรานี

การ​ที่​บุตร​ทำผิด​แล้ว​ลงโทษ​ผู้​เป็น​บิดา​ถือเป็น​เรื่อง​ปกติ​ ​แต่​การ​ลดตำแหน่ง​ไป​ถึง​สอง​ระดับ​ทำให้​จู​เส้า​ชิง​แทบจะ​เป็นลม​ล้มพับ

จิ​่ง​หมิง​ฮ่องเต้​ชำเลือง​มอง​ที่ประชุม​ก่อน​จะ​สั่ง​ ​“​ส่วน​อันกั​๋​วกง​ถูกปรับ​เงินเดือน​เป็นระยะ​เวลา​หนึ่ง​ปี​”

ทั้งหมด​ตะลึงพรึงเพริด​หนัก​กว่า​เก่า​

อันกั​๋​วก​งมา​เกี่ยว​อะไร​ด้วย

นึกออก​แล้ว​ ​เพราะ​บุตรชาย​คนเล​็ก​ของ​อันกั​๋​วก​งก​็​ทำ​เรื่อง​ขายหน้า​ในทำนองเดียวกัน​ ​แต่ทว่า​พวกเขา​แต่งงาน​กัน​ไป​ตั้ง​หลาย​เดือน​แล้ว​หนา

ดูเหมือนว่า​จิ​่ง​หมิง​ฮ่องเต้​จะ​รู้​ว่า​เหล่า​ขุนนาง​กำลัง​คิด​อะไร​ ​จึง​ตรัส​เพียง​ว่า​ ​“​เพิ่ม​โทษ​”

ใบหน้า​ของ​เหล่า​ขุนนาง​บิดเบี้ยว​ไม่​เป็น​รูป

แบบนี้​ก็​มีด​้วย​รึ

การ​ลงโทษ​ติดต่อกัน​ถึง​สาม​ครั้ง​จะ​ทำให้​เหล่า​ขุนนาง​รู้สึก​หวาดกลัว

“​ว่าแต่​สตรีที​่​มา​ข้องแวะ​กับ​จู​จื่อ​อวี​้​คือ​ใคร​มาจาก​ไหน​”