มู่เซิ่ง เขยอันดับหนึ่ง บทที่ 344 ฆ่ามังกรคะนองน้ำยักษ์!
เมื่อเผชิญหน้ากับอสูรเสวียนที่มีอานุภาพเกรียงไกรตัวนั้น สีหน้าของทุกคน ก็ซีดเซียวเป็นอย่างมาก
ใช่แล้ว ตายแน่ๆ
ในสายตาของพวกเขา การเลี้ยงครั้งนี้ ก็ราวกับที่ปรมาจารย์ก่วนพูด ตายอย่างแน่นอน!
มู่เซิ่งตกอยู่บนพื้น แรงกระแทกมหาศาล ทำให้พื้นเป็นรอยบุบลึกที่เขายืนอยู่ ดวงตาของเขาเย็นชา ไม่มีความตื่นตระหนกเลยสักนิด ในน้ำเสียงที่สงบ: “ต่อให้งูเหลือมกลายร่างเป็นมังกรคะนองน้ำยักษ์ แล้วยังไง? ต่อหน้าของฉัน แม้ว่าจะเป็นมังกรของแกก็ต้องหดตัว!”
“เพล้ง!”
มู่เซิ่งเก็บกระบี่กระหายเลือดในมือ ป้องกันศัตรูโดยตรงด้วยหมัด ก้าวขาทั้งสอง ร่างก็กระโดดสูงขึ้นอีกครั้ง
“ฟ่อๆ!”
เมื่อมังกรคะนองน้ำยักษ์เห็นสิ่งนี้ เกล็ดทั่วร่างกายเป็นเหมือนเกราะ ติดอยู่กับบนร่างกาย ตามด้วยส่ายหัวอย่างแรง เช่นเดียวกับมู่เซิ่ง กระโดดขึ้นก่อน ต่อจากนั้นก็กระแทกไปทางมู่เซิ่งอย่างหนัก อยากจะกระแทกเขาให้ตาย
เสียงดังๆ ราวกับแม่น้ำบนอากาศที่ไหลลงมาจากท้องฟ้า ปกคลุมทั่วท้องฟ้า บดบังทั่วทั้งเกาะเล็ก ไม่เห็นแสงแดดเลยสักนิด
มีลมกระโชกแรงดังขึ้น แม้กระทั่งน้ำทะเลสาบและกระดูกในทะเลสาบก็ปลิวไปมั่วซั่ว ในขณะนี้ หัวใจของทุกคน ใจตกไปอยู่ตาตุ่มแล้ว
“จบแล้ว”
มังกรคะนองน้ำยักษ์ตกลงมา ถึงแม้ว่าทั่วทั้งเกาะจะถูกบดขยี้เป็นผง ยิ่งไม่ต้องพูดถึงพวกเขา
แต่ว่า ในเวลานี้
มู่เซิ่งเอาฝ่ามือปะทะลม ในฝ่ามือ มีแสงฟ้าแลบกะพริบจางๆ ตามด้วยวินาทีที่เขายื่นมือไป ลมปราณของคนทั้งคน ก็ราวกับลูกโป่ง ลอยขึ้นอย่างต่อเนื่อง
“สายฟ้าสวรรค์ ตามหมัดของฉัน”
“หมัดห้าสายฟ้า ลุย!”
“เปรี้ยง”
ในกลางอากาศ ก็มีเสียงฟ้าแลบอย่างฉับพลัน
ทุกคนตกใจกับเสียงฟ้าแลบ และเหมียวหงอวี่ ก็ตกใจจนฉี่ราดกางเกงในทันที และกลิ่นเหม็นก็โชยไปทั่วเกาะทันที แต่ไม่มีใครสนใจเลยด้วยซ้ำ เพราะในสถานการณ์ตอนนี้ แม้ว่าคุณจะฉี่ราดกางเกงก็ถือได้ว่าเป็นเรื่องเล็กน้อยแล้ว
ต่อจากนั้น ในวินาทีต่อมา
ทุกคนต่างตกตะลึง เมื่อพบว่าเหนือกำปั้นของมู่เซิ่ง มีเสียงคำรามแสงฟ้าแลบ และฟ้าแลบขนาดใหญ่ผ่าลงมาจากท้องฟ้า ราวกับโดนมู่เซิ่งดึงไว้ และกระแทกเข้าที่หัวของมังกรคะนองน้ำยักษ์อีกครั้งดังโครมคราม
“เปรี้ยงงงงง”
สายฟ้าแหวกว่ายไปทั่วในมังกรคะนองน้ำยักษ์ ปล่อยกลิ่นฉุนไหม้ออกมา มังกรคะนองน้ำยักษ์พยายามดิ้นรนและบิดตัวไปมาในอากาศอย่างต่อเนื่อง แสงฟ้าแลบแสบตาผ่าลงมา ไม่ว่าจะเป็นกิ่งไม้ เถาวัลย์ หรือก้อนหิน เมื่อสัมผัสกับแสงฟ้าแลบ ก็ระเบิดโครมครามดังขึ้นมาในทันที ทุกคนที่อยู่ที่นี่กลัวจนพากันหมอบลงกับพื้นโดยเอามือกุมศีรษะไว้
“สายฟ้าสวรรค์ คุณมู่คนนี้เป็นใครกันแน่ ไม่นึกเลยว่าจะกระตุ้นสายฟ้าสวรรค์ได้!”
“พระเจ้า ถ้าไม่ได้เห็นมันในวันนี้ ชาตินี้ฉันไม่มีทางเชื่อว่าจะมีคนเรียกสายฟ้าสวรรค์ได้จริงๆ!”
“เว่อร์เกินไปแล้วนะ นี่ก็คือพลังของนักเสวียนเหรอ? อยู่ต่อหน้าของเขา ฉันรู้สึกตัวเล็กเท่ามดตัวหนึ่ง”
“เป็นไปไม่ได้ นี่ จะเป็นไปได้ยังไง!”ปรมาจารย์ก่วนกลัวจนอกสั่นขวัญหายแล้ว เขาอยู่ในยุทธภพมาหลายปี ก็ไม่เคยเห็นบุคคลที่สุดยอดเช่นเขามาก่อน นับประสาอะไรกับมู่เซิ่ง คนที่สามารถเรียกสายฟ้าสวรรค์ได้อย่างสบายๆ
“แม้แต่อาจารย์ของฉัน ก็ไม่สามารถเรียกสายฟ้าสวรรค์ได้ เพราะอยู่ภายใต้สายฟ้าสวรรค์ นักเสวียนก็ถูกทำลาย ร่างกายมนุษย์ของเขา จะทนทานต่อสายฟ้าสวรรค์ได้ยังไงกัน?”
ปรมาจารย์ก่วนถึงกับสงสัยว่าตัวเองตาฝาดไปหรือเปล่า เพราะว่าฉากตรงหน้านี้ เหนือการรับรู้ของเขาแล้วจริงๆ
“ตูม!”
มู่เซิ่งต่อยหมัดลงไป ต่อยร่างใหญ่ของงูเหลือมยักษ์ทั้งหมด บนหัวของเขา วิงเวียนไปหลายรอบและเกล็ดหลายขนาดแตกออก และตกลงสู่พื้น
เหยาเผิงมองดูเกล็ดบนพื้น ร้องลั่นไปมั่วซั่ว ถ้าหากโดนเกล็ดแหลมคมขนาดนี้โดยไม่ทันระวัง แม้แต่ปรมาจารย์บู๊ ก็โดนตัดหัวทิ้งอย่างกะทันหัน
“ฟ่อๆ!”
มังกรคะนองน้ำยักษ์ยกศีรษะขึ้นอย่างแรง และแกว่งไปมาในกลางอากาศ พยายามที่จะสะบัดมู่เซิ่งออกจากบนหัวของเขา
ต่อจากนั้น หางของมังกรคะนองน้ำยักษ์ก็ตวัดกระแทกอยู่บนพื้น และพยายามเคลื่อนตัวออกจากเกาะ เป็นครั้งแรกที่ความกลัวเกิดขึ้นในใจของมัน สัมผัสที่หกในใจของมันบอกกับมันว่า ถ้าหากไม่หนี ตายเท่านั้น!
“คิดจะหนีเหรอ?”ดวงตาของมู่เซิ่งมุ่งมั่น สายฟ้าสวรรค์ในมือกะพริบขึ้น แล้วก็ต่อยลงไปอย่างหนัก
“ผลัวะ!”
ลำตัวของมังกรคะนองน้ำยักษ์สั่นอย่างรุนแรงในกลางอากาศ และกระแทกลงบนเกาะเล็กอย่างแรง จากกลางอากาศในทันที
เกาะขนาดเท่าสนามฟุตบอลถูกแตกออกเป็นเสี่ยงๆ และกระแสน้ำก็เชี่ยวกราก การต่อสู้ครั้งนี้ สะเทือนฟ้าสะเทือนดิน
ในขณะนั้น ของทุกอย่างบนโลก ก็มืดมัวไปหมด
ไม่มีใครสามารถเผชิญหน้ากับสายฟ้าสวรรค์ที่เจิดจ้าได้
“ฟ่อๆ!”
ความเจ็บปวดอย่างรุนแรง ทำให้มังกรคะนองน้ำยักษ์ดิ้นรนอย่างรุนแรง เขาบิดตัวไปมาบนพื้น พยายามต่อสู้กับมู่เซิ่งที่อยู่บนหัว ต่อสู้กันอย่างเอาเป็นเอาตาย
“ย่อยยับกันทั้งสองฝ่ายเหรอ? อย่างแก คู่ควรเหรอ?”มู่เซิ่งยกกำปั้นขึ้น ตูมดังมา แล้วก็ต่อยลงไปอย่างแรง
หมัดแล้วหมัดเล่า!
ทำให้หัวของมังกรคะนองน้ำยักษ์ที่เดิมทีจะเงยขึ้นมา ทุบจนนอนลงบนพื้นโดยตรง มังกรคะนองน้ำยักษ์อยากจะดิ้นรน กลับถูกกดไว้บนพื้น ไม่สามารถขยับเขยื้อนได้เลย
ในสายตาของมัน มีอาการไม่เชื่ออย่างรุนแรง
บำเพ็ญมาหนึ่งร้อยปี ระยะห่างจากแปลงร่างเป็นมังกร ก็เป็นเพียงเส้นบางๆ!
อย่างไรก็ตาม มันกลับตายด้วยน้ำมือของมนุษย์ ซึ่งดูเหมือน จะอายุแค่ยี่สิบกว่า
“ฟ่อๆ……”งูเหลือมยักษ์แลบลิ้นออกมาอย่างหมดแรง
“ฉี่!”
เลือดพุ่งออกมาจากหัวของเขา งูเหลือมยักษ์หลับตาลง เกล็ดตึงแน่นกระจายออกทีละอัน และไม่มีเสียงลมหายใจอีกต่อไป
เลือดกระเซ็นขึ้นสู่ท้องฟ้า
ทั่วทั้งเกาะเล็ก ราวกับว่าได้กดปุ่มหยุดเวลาชั่วคราวแล้ว และเงียบกริบ จากนั้น เสียงตกตะลึงก็ดังก้องมาจากบริเวณโดยรอบๆ
“มังกรคะนองน้ำยักษ์ตัวนี้ โดนฆ่าแล้วจริงๆ”
ในสายตาของทุกคน แฝงไปด้วยความสยดสยอง หวาดกลัว และสีหน้าหวาดกลัวเป็นอย่างมาก
หยางฟางฟางนิ่งอึ้งไปอย่างสมบูรณ์ รู้สึกแค่ว่าสมองว่างเปล่า ดังกึกก้องหึ่งๆ
หลิวต้าเลี่ยงอ้าปาก ไม่รู้ว่าจะพูดอะไรออกมา ครั้งนี้ เขาไม่กล้าคาดเดาความแข็งแกร่งของมู่เซิ่งอีก เพราะว่าความแข็งแกร่งของมู่เซิ่ง มหาศาลไม่อาจคาดเดาได้ เหมือนกับยอดภูเขาน้ำแข็ง ทุกครั้งที่เขาคิดว่านี่เป็นพลังทั้งหมดของมู่เซิ่ง มู่เซิ่งก็จะแสดงประสิทธิภาพการต่อสู้ที่น่ากลัวยิ่งขึ้นออกมา
ในขณะนั้น ทุกคน ก็รู้สึกว่ามู่เซิ่งจะตาย
อย่างไรก็ตาม มู่เซิ่งกลับชนะ
ชนะได้อย่างปราดเปรียว ทำร้ายมังกรคะนองน้ำยักษ์ จนไม่มีแรงเอาคืนเลยสักนิด!
“ลูกพี่สุดยอดมาก ลูกพี่ทรงพลัง!”เหยาเผิงโบกมือทั้งสอง และตะโกนอย่างตื่นเต้นบนเกาะ ท่าทางนั้นเหมือนเรากลับแฟนคลับได้เจอกับไอดอลที่ตัวเองชอบมากที่สุด และใช้เรี่ยวแรงทั้งหมด
ในเวลานี้
สายตาของคนทั้งโลก จับจ้องไปที่เกาะที่พังทลายไปตั้งนานแล้ว
ภาพแบบนั้น สะดุดตาเป็นพิเศษ และทำให้ผู้คนประทับใจเป็นอย่างมาก
ภายใต้แสงตะวันลับขอบฟ้า
คนคนหนึ่งยกกำปั้นขึ้นยืนอย่างภาคภูมิ ในฝ่ามือ มีแสงสายฟ้าสวรรค์แวบวาบ
มังกรคะนองน้ำยักษ์ตัวหนึ่งนอนอยู่บนพื้น หัวแตก และเลือดพุ่งขึ้นฟ้า……