ตอนที่ 338 ช่วงพบปะแมวหมา
ตอนที่ 338 ช่วงพบปะแมวหมา
ทุกจักรวรรดิในพันธมิตรห้วงดวงดาวพร้อมจะเคลื่อนไหว ขณะที่พวกเขากำลังหมกมุ่นอยู่กับพืชพลังงานและดาวเคราะห์ยี่สิบเปอร์เซ็นต์!
ยานรบและยอดฝีมือที่ถูกคัดเลือกมารวมตัวกันที่นี่! มารวมตัวกันเหนือน่านฟ้าของจักรวรรดิปีกพิสุทธิ์
สวี่หลิงอวิ๋นสูดลมหายใจเข้าลึก ๆ เมื่อเห็นผู้คนจำนวนมาก! คิดจะจัดการซามอยด์ของฉันหรือไง?!
ต้องมองหาความช่วยเหลือ!
ใครดีล่ะ?! จะเป็นใครได้นอกจากเจ้าถั่วชมพู
ก่อนหน้านี้เจ้าถั่วชมพูผล็อยหลับไปนาน และไม่ได้เฝ้ารอคำสั่งการอีกต่อไป เพียงนอนเล่นหางของมันเท่านั้น
มันหมุนตัวเป็นวงกลมคอยงับหางของตัวเองเพื่อให้ผ่านพ้นช่วงเวลาที่แสนเบื่อหน่าย
นอกจากนั้นแล้ว มันยังทำลายแขนกลทิ้งจนชักกระตุกและล้มลงกับพื้น ก่อนจะมองดูอย่างไร้ความเมตตา
แต่แล้วถั่วชมพูก็มีความสุขมากเมื่อสวี่หลิงอวิ๋นเชื่อมต่อสายสนทนาทางวิดีโอมาหามัน!
มันรีบบ่นเธอซ้ำแล้วซ้ำเล่าทันที “เจ้าทาสสาวน้อย เกิดอะไรขึ้นเมี้ยว? ทำไมถึงเพิ่งโทรมาฉันเอาปานนี้ล่ะ? ฉันรอเธอมาตั้งนานแล้วนะเมี้ยว!”
“เธอดูท้องของฉันสิ กำลังหิวมากเลยเมี้ยว!”
ถั่วชมพูพ่นลมหายใจออกเพื่อทำให้ท้องที่ปูดนูนของมันดูเล็กลงเล็กน้อย และพยายามร้องขอด้วยความน่าสงสารจากหญิงสาว
เผื่อเธอจะเห็นแก่การอุทิศตนปฏิบัติต่อหน้าที่ และเตรียมอาหารอันแสนอร่อยมาให้มัน
สวี่หลิงอวิ๋นถึงกับพูดไม่ออก “ท่านมหาราชาถั่วชมพูที่รัก ท้องของแกดูกลมมากเลย นอกจากนี้ฉันได้ยินมาว่าถงจื่อเจินเอาอาหารทั้งปุ่มมิติกักเก็บมาให้แก แล้วแกจะบอกว่ายังไม่ได้กินอะไรได้ยังไง!”
ถั่วชมพูตัวแข็งทื่อ ถงจื่อเจินนี่จริง ๆ เลยเมี้ยว! ทำไมถึงร้ายกาจนักเมี้ยว! บังอาจทำความลับรั่วไหล!
ฮึ่ม! จะต้องกลับไปคิดบัญชีหน่อยแล้วเมี้ยว!
“เอาล่ะ ไม่ต้องโกรธไปหรอก!” สวี่หลิงอวิ๋นเกลี้ยมกล่อมมัน “ตอนนี้ฉันจะมอบภารกิจใหม่ให้แก ถ้าแกทำสำเร็จ ฉันจะมอบทุกอย่างที่แกอยากกินให้!”
“เมี้ยว? จริงเหรอ?!” ถั่วชมพูตื่นเต้นเมื่อได้ยินคำพูดนั้น! หางของมันไม่กวัดแกว่งอีกต่อไป ดวงตาเบิกกว้างจนดูใหญ่เหมือนแอ่งน้ำ มันตื่นเต้นเป็นอย่างมาก!
“เมี้ยว ฉันอยากกินทอฟฟี่มาก! อยากกินเค้กด้วยเมี้ยว!”
“ได้! ฉันจะสัญญากับแก!” สวี่หลิงอวิ๋นยิ้มและพูดต่อ “แต่หลักฐานก็คือแกจะต้องทำภารกิจให้สำเร็จ!”
“เธอพูดมาสิ! ภารกิจอะไร!” ถั่วชมพูยืดหน้าอกขึ้นและพูดต่อ “ถั่วชมพูสัญญาว่าจะทำภารกิจให้สำเร็จ!”
“โอเค! ถ้าอย่างนั้นฉันจะบอกรายละเอียดให้!” สวี่หลิงอวิ๋นพูด “แกตรวจสอบดูทีว่ามีเอเลี่ยนระดับ 9 ดาวอยู่แถวนี้บ้างไหม? พาพวกมันไปที่จักรวรรดิปีกพิสุทธิ์ที่แกเคยเรียกพวกเอเลี่ยนไปก่อนหน้านี้”
“แต่ว่าฉันไม่ต้องการพวกระดับ 10 ดาว!”
สวี่หลิงอวิ๋นไม่เต็มใจที่จะปล่อยให้สุนัขจากบ้านเดียวกันได้รับบาดเจ็บ หากเอเลี่ยนเกิดดุร้ายและทำให้สุนัขจากบ้านเดียวกันบาดเจ็บสาหัสขึ้นมา เธอจะไม่ทุกข์ทรมานถึงตายหรอกเหรอ?!
ถั่วชมพูรับฟัง…แค่นั้นเองเหรอเมี้ยว? ง่ายมาก!
“ไม่ต้องห่วง! ถั่วชมพูจะทำภารกิจสำเร็จแน่นอนเมี้ยว!”
ถั่วชมพูรู้สึกตื่นเต้นที่จะทำภารกิจให้สำเร็จ “ฉันจะทำสุดความสามารถ รับประกันว่าจะทำให้ยอดเยี่ยมไปเลย!”
หลังจากวางสายกับสวี่หลิงอวิ๋น ถั่วชมพูก็ใช้ความสามารถที่แข็งแกร่งของมันค้นหาเอเลี่ยนทั้งหมดที่มันจะสามารถเชื่อมต่อได้!
โอ้…! มีรังของอสุรกายหุ้มเกราะอยู่ตรงนี้ด้วยเหรอ? ถ้าอย่างนั้นพามาเลย! ให้ปล่อยเขาได้สนุกสนานบันเทิงใจ!
ที่นี่มีเอเลี่ยนเป็ดกุดดักไหม? พามาด้วยแล้วกัน! ถึงความแข็งแกร่งของเป็ดกุนดักจะไม่ใช่ระดับ 9 ดาว แต่เป็ดกุนดักก็ยอดเยี่ยมไม่แพ้กัน เริ่มต้นจากระดับ 6 ดาวและบางส่วนอยู่ในระดับ 7 หรือ 8 ดาว
ไหนดูอีกสิ อ๊ะ…ตกใจหมด นั่นเจ้าพ่อนี่นา…ระดับ 10 ดาวเสียด้วยสิ!
รีบชิ่งหนีก่อนแล้วกัน!
เจ้าถั่วชมพูลนลานรีบร้องคำรามสร้างทางเชื่อมมิติขนาดเล็กและเจาะเข้าไป
หลังจากสิบนาทีผ่านไป สิ่งมีชีวิตที่สูงถึงสามหรือสี่เมตร มีเกล็ดทั่วลำตัวเหมือนปลาและมีกรงเล็บจำนวนนับไม่ถ้วนก็เคลื่อนตัวออกมาจากทางเชื่อมมิติ มันสูดดมกลิ่นก่อนจะเข้าไปในทางเชื่อมมิติและจากไป
ถั่วชมพูตกอยู่ในความตื่นตระหนก พระเจ้าช่วย ดันไปเชิญเจ้าพ่อมา มันไปไหนแล้วล่ะ? ไปที่อาณาเขตนั้นหรือเปล่า? แย่แล้ว!
แต่เมื่อคิดดูอีกที ไปที่เมืองหลวงของจักรวรรดิปีกพิสุทธิ์ก่อนแล้วกัน! แต่ว่าไม่ได้บอกให้เอเลี่ยนไปทำลายล้างหรอกเหรอ?
ถึงอย่างนั้นสวี่หลิงอวิ๋นก็บอกไม่ต้องการระดับ 10 ดาวไม่ใช่หรือไง? อ๊ะ ทำไมสถานการณ์ฉุกเฉินถึงมีมาให้จัดการบ่อยนัก?
ทุกตัวมาถึงจักรวรรดิปีกพิสุทธิ์แล้ว!
ขณะที่ถั่วชมพูปรากฏกายอยู่เหนือน่านฟ้าจักรวรรดิปีกพิสุทธิ์ด้วยความยากลำบาก ขณะเดียวกันมันก็ส่งข้อความไปหาสวี่หลิงอวิ๋นอย่างรวดเร็วเพื่ออธิบายสถานการณ์ที่เกิดขึ้นข้างต้น
ตอนนี้มันกำลังเผชิญหน้ากับความยากลำบากและร้องขอกำลังความช่วยเหลือฉุกเฉิน!
สวี่หลิงอวิ๋นตกใจเมื่อได้ยินเช่นนั้น!
ก่อนหน้านี้ถั่วชมพูบอกจะทำภารกิจให้สำเร็จไม่ใช่เหรอ? แล้วทำไมตอนนี้ถึงผิดพลาดได้!
สวี่หลิงอวิ๋นทำอะไรไม่ถูก ตอนนี้เธอทำได้เพียงเทียบท่ายานอวกาศเหนือจักรวรรดิปีกพิสุทธิ์อีกครั้ง และสื่อสารทางพลังจิตกับเสี่ยวอ้าย เพื่อให้มันช่วยปกป้องเจ้าถั่วชมพู
จากนั้นสวี่หลิงอวิ๋นก็สั่งถั่วชมพูให้ไปหาเสี่ยวอ้าย หรืออสุรกายยักษ์ระดับ 10 ดาว!
“อสุรกายยักษ์ 10 ดาว!” นอกจากถั่วชมพูจะรู้สึกอิจฉาแล้ว มันยังรู้สึกระแวงในใจ
เจ้าตัวนั้นจะต่อสู้เพื่อแย่งชิงความโปรดปราณไปจากมันใช่ไหม?!
แล้วเจ้าทาสสาวน้อยคนนี้ก็ใจง่ายเหลือเกิน เห็นใครก็รักไปหมดเมี้ยว!
ฮึ่ม! มีมหาราชาเกอหลัวที่แข็งแกร่งงดงามอยู่แล้วแท้ ๆ ยังจะต้องการอะไรอีก?!
จะเกิดอะไรขึ้นถ้ามันเป็นระดับ 10 ดาวบ้าง?!
ฮึ่ม! ไม่ช้าหรือเร็วมหาราชาถั่วชมพูก็จะกลายเป็นระดับ 10 ดาวเหมือนกัน!
ถึงจะพูดแบบนั้น แต่มันกลับวิ่งไปบนร่างกายของเสี่ยวอ้ายอย่างว่องไว มองดูเสี่ยวอ้ายที่มองไม่เห็นมัน แล้วจึงร้องตะโกนเสียงดังลั่น “เฮ้ เสี่ยวอ้าย ฉันคือมหาราขาถั่วชมพู”
เสี่ยวอ้ายสังเกตเห็นก่อนหน้านี้แล้วว่าถั่วชมพูจะเข้ามาหา!
ฮึ่ม! ถั่วชมพูนี่น่ารำคาญชะมัดยาก!
เหมือนกับแมวในชาติที่แล้วไม่มีผิดเพี้ยน เฝ้าบ้านก็ไม่ได้ แถมยังคอยสร้างแต่ปัญหา! พอตกอยู่ในชั่วเวลาวิกฤตก็มองหาเสี่ยวอ้าย!
ช่างเถอะ นายท่านกำชับมาเป็นพิเศษ จะยกให้มันแค่ครั้งเดียวแล้วกัน!
ถั่วชมพูไม่สามารถรู้ได้ว่าเสี่ยวอ้ายกำลังรู้สึกไม่พอใจ
และถั่วชมพูก็รู้สึกเกลียดชังเสี่ยวอ้ายอย่างไม่มีสาเหตุ
เยี่ยมไปเลย แมวกับหมามักจะทะเลาะกันเอง และแม้แต่สิ่งมีชีวิตน่ารักที่ดูคล้ายคลึงกับหมาและแมวก็ไม่ลงรอยกัน!
ร่างกายที่ใหญ่โตมโหฬารของเสี่ยวอ้ายทำให้มันมองไม่เห็นร่างกายอันกระจิริดของถั่วชมพูผู้สง่างาม ถั่วชมพูเกือบจะตายอยู่ภายใต้กรงเล็บของเสี่ยวอ้ายหลายต่อหลายครั้ง ก่อนที่มันจะกระโดดและทะยานขึ้นไปบนหัวของเสี่ยวอ้าย
“นี่ เสี่ยวอ้าย บ้าไปแล้วหรือไง?! แกไม่เห็นร่างที่สง่างามของราชาบ้างเหรอ? ฮึ่ม! แกตั้งใจทำแบบนั้นใช่ไหม?”
เสี่ยวอ้ายเบิกตากว้างและมองดูมัน “แกพูดบ้าอะไร! ดูสิแกตัวเล็กนิดเดียว ฉันตัวใหญ่ขนาดนี้จะไปมองเห็นแกได้ยังไง?!”
“งั้นแกจะไม่เดินเหยียบเอเลี่ยนตัวเล็กเอาเหรอ?”
แน่นอนว่ามันเดินเหยียบ! ถั่วชมพูทำหน้ามุ่ย แต่ไม่คิดว่าจะมีอะไรมาหักล้างอีกฝ่ายได้ เพราะฉะนั้นมันจึงวิ่งไปให้ไกลจากเสี่ยวอ้ายและนอนลง
เสี่ยวอ้ายหัวเราะในใจ ฮึ่ม! ไม่อยากดูแลแกนักหรอก!