ตอนที่ 344 ทำอาหาร
ตอนที่ 344 ทำอาหาร
จอมพลทั้งหลายรู้สึกตกใจและรีบพูดเกลี้ยกล่อม “ฝ่าบาท ท่านจะพาร่างกายอันล้ำค่าไปต่อสู้กับเอเลี่ยนได้อย่างไร? ปล่อยให้เป็นหน้าที่ของพวกเราเถอะพ่ะย่ะค่ะ!”
“ใช่แล้วพ่ะย่ะค่ะ สิ่งมีชีวิตระดับ 10 ดาวมีกันถึงสองตัว ไม่ว่าท่านจะแข็งแกร่งแค่ไหน แต่ท่านก็ยังอยู่ในระดับ 9 ดาวอยู่ จะรีบใจร้อนบุกเข้าไปไม่ได้นะพ่ะย่ะค่ะ”
จอมพลทั้งหลายคิดว่าสวี่หลิงอวิ๋นจะบุกไปฆ่าสิ่งมีชีวิตระดับ10 ดาวทั้งสองตัว พวกเขาจึงตกตะลึงมากและพูดเกลี้ยกล่อมทันที
“เฮ้ ๆๆ พวกท่านกำลังคิดอะไรกันอยู่? ในเมื่อเราบอกว่าจะจัดการมันเองเราก็ต้องมีวิธีสิ” สวี่หลิงอวิ๋นพูด “พวกท่านไม่ต้องเป็นห่วงไป”
จอมพลก็อดวินแอบส่งข้อความหาลูกชายของเขา โดยขอให้ลูกชายช่วยเกลี้ยกล่อมสวี่หลิงอวิ๋นไม่ให้ประมาทนัก
“อย่ากังวลไปเลยครับพ่อ! องค์หญิงสามจะต้องปราบสิ่งมีชีวิตระดับ 10 ดาวทั้งสองตัวได้อยู่แล้ว”
“แกพูดบ้าอะไร? เจ้าลูกชาย พ่อได้ยินไม่ผิดใช่ไหม แกพูดว่าปราบเหรอ? ฝ่าบาทจะปราบสิ่งมีชีวิตระดับ 10 ดาวได้อย่างไร? มีอะไรเกิดขึ้นหรือเปล่า? ทำไมพ่อไม่เห็นรู้อะไรเลย?” จอมพลก็อดวินรู้สึกตกตะลึง
จะไม่เป็นอะไรใช่ไหม? นั่นคือสิ่งมีชีวิตระดับ 10 ดาวนะ ไม่ใช่แมลงตัวน้อย!
โอคาซีส่งข้อความตอบกลับพ่อ และบอกว่า “ตอนที่เธอถูกไล่ตาม พ่ออย่าไปบอกใครล่ะ! เพราะไม่มีใครรู้เลยว่าจะมีสายลับจากจักรวรรดิปีกพิสุทธิ์อยู่ในจักรวรรดิชิงเหย้าบ้างหรือเปล่า ถ้าข่าวแพร่ออกไป ผู้คนจากจักรวรรดิอื่นจะคิดว่าโศกนาฏกรรมของจักรวรรดิปีกพิสุทธิ์ในครั้งนี้เกิดขึ้นเพราะพวกเรา”
แน่นอนว่าจอมพลก็อดวินรู้ถึงความจริงจังของเรื่องนี้ดี เขาพยักหน้าและพูดว่า “ไม่ต้องห่วง พ่อเข้าใจแล้ว”
“ภารกิจของพวกท่านในวันนี้คือการกวาดล้างเอเลี่ยนระดับ 9 ดาวที่อยู่ข้างล่าง” สวี่หลิงอวิ๋นพูด “และเมื่อถึงตอนนั้น ฉันจะขอให้พวกเกอหลัวมาช่วยพวกท่าน”
ทุกคนต่างตั้งตารอเมื่อได้ยินว่าพวกเกอหลัวจะมาช่วย
การได้เอเลี่ยนเกอหลัวที่เข้าใจภาษามนุษย์มาช่วยเหลือ อีกทั้งยังเป็นถึงเอเลี่ยนระดับ 8 ดาว เทียบได้เท่ากับเหล่าทหารที่อยู่ใต้บัญชาการของพวกเขา!
ครั้งนี้ทหารจำนวนมากไม่สามารถเข้าร่วมการต่อสู้ได้ เนื่องจากความแข็งแกร่งของพวกเขาอยู่ต่ำกว่าระดับ 6 ดาว ทว่าเอเลี่ยนพวกนั้นกลับอยู่ในระดับ 6 ดาวขึ้นไป
ในแง่ของความแข็งแกร่ง การปล่อยให้ทหารออกมารบก็เหมือนกับการปล่อยทหารไปตาย!
หลังจากหารือเรื่องกลยุทธ์การต่อสู้แล้ว ทุกคนก็ไปเตรียมพร้อม!
เสี่ยวอ้ายรับรู้แผนการของสวี่หลิงอวิ๋น และกำลังรอเธออยู่!
สวี่หลิงอวิ๋นเปิดระบบถ่ายทอดสดขึ้น!
ทุกคนต่างคิดว่าองค์หญิงสามไม่อาจถ่ายทอดสดในช่วงเวลาแบบนี้ได้ แต่เธอกลับยุ่งอยู่กับการถ่ายทอดสด และไม่มีใครคิดว่าเธอจะถ่ายทอดสด!
แน่นอนว่าทุกคนต่างพุ่งเข้าไปในรายการถ่ายทอดสด!
จักรวรรดิอื่นเห็นการถ่ายทอดสดนี้เช่นกัน พวกเขามารวมตัวกันเพื่อรอดูความสนุกด้วยการเข้าสู่บัญชีผู้ใช้พันธมิตรห้วงดวงดาว
สวี่หลิงอวิ๋นปล่อยให้แขนกลจัดการกับเป็ดกุนดักจำนวนนับไม่ถ้วน แยกขนและเกล็ดออก ก่อนจะทาสีและนำไปอบ
[ฝ่าบาทกำลังทำอะไรน่ะ? ทำอาหารเหรอ? ทำไมถึงจัดเตรียมอาหารชั้นเลิศก่อนทำสงครามล่ะ?!]
นี่คือผู้คนของชิงเหย้า ที่ไหนมีอาหารที่นั่นย่อมมีพวกเขา จ้องมองอาหารอย่างหิวกระหาย!
[ก็คงจะเป็นมื้อสุดท้ายก่อนตายไง! พออิ่มแล้วก็ออกไปได้!]
นี่คือข้อความถากถางจากจักรวรรดิอื่น พวกเขารู้สึกไม่พอใจที่องค์หญิงสามทำตัวสบาย ๆ!
[เฮ้ย! พวกแกมันเป็นพวกทำอะไรไม่ได้ก็กล่าวหาคนอื่นไปทั่วสินะ! มื้อสุดท้ายบ้านแกสิ! ฮึ่ม! หัวหน้าของเราเก่งจะตาย! ฉันจะรอดูพวกแกถูกตบสักฉาด!]
[อย่าไปคุยกับพวกคนโง่ในจักรวรรดิชิงเหย้าเลย! ก่อนทำสงครามคนเขาก็เตรียมเครื่องจักรกลกับพักผ่อนให้เต็มที่ทั้งนั้นแหละ แต่เธอกำลังปลอบใจตัวเองด้วยการเตรียมอาหารก่อน ถามหน่อยนี่คือเรื่องปกติที่คนไปรบเขาทำกันเหรอ?!]
[องค์หญิงสามของเรามีความสุขดี! พวกแกมายุ่งอะไรด้วย?! ฮึ่ม! องค์หญิงสามของเราสุดยอดที่สุดแล้ว! รอก่อนเถอะ ฉันจะรอให้แกคุกเข่าลงแล้วร้องหาพ่อเลย!]
[ไม่ หาแม่ต่างหากโว้ย!]
…
สวี่หลิงอวิ๋นยังคงทำอาหารของเธอต่อไปด้วยท่าทีสบาย ๆ และไม่ได้สนใจสงครามของชาวเน็ต
“พวกคุณคงไม่เคยกินเป็ดกุนดักตัวนี้ เอ๊ะ? พวกคุณจะกินมันได้อย่างไรล่ะ? คงมีแต่ประชากรชิงเหย้าเท่านั้นที่ได้ลิ้มลองรสชาติอร่อย ๆ แบบนี้ เพราะอย่างนั้นคนจากจักรวรรดิอื่นควรลองดมกลิ่นมันดูสักหน่อยนะ!”
หลังจากพูดจบ สวี่หลิงอวิ๋นก็ตัดหนังเป็ดกุนดักอบแล้วเอาใส่เข้าไปในปากแล้วกินอย่างเอร็ดอร่อย
ว้าว! อร่อยมากเลย หนังเป็ดที่ถูกอบด้วยคาราเมลมีสีน้ำตาลไหม้สว่างแวววาว แถมรสชาติของมันก็ยังกรอบอร่อย
ชาวเน็ตจากจักรวรรดิทั้งหลายกลืนน้ำลายลงคออย่างพร้อมเพรียง สิ่งนี้คืออะไร? ทำไมถึงดูน่าอร่อยนัก?
[ทุกคนอย่าหลงกลไป เธอกินเอเลี่ยน มันคือเอเลี่ยนเป็ดกุนดัก! น่าขยะแขยงจะตาย มีแต่คนจากจักรวรรดิชิงเหย้าเท่านั้นแหละที่จะกินมัน!]
[ใช่ พวกแกไม่กล้ากินมันหรอก ถ้าพวกแกกินมันจะต้องตายแน่นอน เพราะอย่างนั้นปล่อยให้พวกเราชาวชิงเหย้ากินมันก็พอ!]
ชาวเน็ตจากจักรวรรดิชิงเหย้าพยายามคอมเมนต์แสดงความคิดเห็นอย่างสุดชีวิต
“ฉันเปิดปุ่มแบ่งปันรสชาติแล้ว ถ้าพวกคุณอยากลองชิมจะลองชิมดูก็ได้นะ และถ้าพวกคุณสนใจอยากจะซื้อผลิตภัณฑ์เครื่องปรุงรส ฉันก็จะเก็บไปพิจารณาดูว่าจะขายให้จักรวรรดิของพวกคุณดีไหม”
สวี่หลิงอวิ๋นยักไหล่ ต้องบอกว่าเมื่อไม่นานมานี้เธอขาดแคลนเงินจำนวนมาก หากพืชพลังงาน 30 ชนิดมาอยู่ในกำมือของเธอ เธอก็ต้องมอบมันให้ทางรัฐบาลอยู่ดี
เธอไม่มีส่วนเกี่ยวข้องอะไรเลย แต่ก็อาจจะได้เงินนิดหน่อย
พอคิดว่าองค์หญิงสามกำลังจะขาดแคลนเงิน น้ำตาก็แทบจะไหลพราก
ชาวเน็ตจากจักรวรรดิอื่นปากแข็งเป็นพิเศษ และอดไม่ได้ที่จะลิ้มลองรสชาติดังกล่าว
ว้าว! กลิ่นหอมเย้ายวนนี่มันคืออะไร?! ทำไมถึงน่าอร่อยขนาดนี้?! พวกเขาไม่เคยลิ้มลองอาหารอันแสนวิเศษแบบนี้มาก่อนเลย!
เปรียบดั่งจากสรวงสวรรค์!
พวกเขารู้สึกถึงจิตวิญญาณที่กำลังระเหิด ประสบการณ์ตลอดทั้งชีวิตถูกโจมตีอย่างรุนแรง!
ก่อนหน้านี้พวกเขากินอะไรกันอยู่? ใช่อึหรือเปล่า?!
เขาไม่อาจคร่ำครวญออกไปได้แม้จะต้องการก็ตาม!
คนอื่นจากจักรวรรดิชิงเหย้าคุ้นเคยกับท่าทางตกตะลึงเช่นนี้มานานแล้ว พวกเขาส่งเสียงร้องตะโกนหาองค์หญิงสาม เพื่อขอให้เธอวางขายสูตรและส่วนผสมทั้งหมดบนอินเทอร์เน็ตโดยด่วนที่สุด!
สวี่หลิงอวิ๋นคิดกับตัวเอง ฉันรอคอยเสียงเรียกจากพวกเธอมานานแล้ว!
“ไม่ต้องห่วง! พรุ่งนี้จะวางขายบนชั้นวางสินค้าแล้ว!” สวี่หลิงอวิ๋นบิดขี้เกียจและพูดต่อ “ทุกคนจะได้กินกันสักที!”
“แต่ถ้าเป็นเจ้าเป็ดกุนดัก คงต้องรอถามพลเอกโอคาซี! เพราะพลเอกผู้น่ารักของพวกคุณเป็นคนมอบเป็ดกุนดักพวกนี้ให้ฉัน!”
ชาวเน็ตทั้งหลายถูกคู่รักคนนั้นฟาดด้วยคำพูดเข้าอย่างจัง จนใบหน้าบูดบึ้ง!
โอ้โห่ คู่รักคู่นั้นทำเอาสาวโสดทั้งหลายพูดถากถางไม่ถูกเลยทีเดียว!
“ฉันจะมอบเป็ดกุนดักพวกนี้เป็นของขวัญให้กับสิ่งมีชีวิตระดับ 10 ดาวทั้งสองตัว พวกคุณคิดว่าพวกมันจะชอบกันไหม?!” ขณะเดียวกัน สวี่หลิงอวิ๋นก็หยิบเค้กก้อนโตออกมา!
เค้กก้อนนี้มีเส้นผ่าศูนย์กลางถึงสิบเมตร!
สวี่หลิงอวิ๋นมองดูเค้กด้วยความพึงพอใจ
อื้ม! เสี่ยวอ้ายคงคิดได้ตลอดทาง!
แน่นอนว่ามันเป็นไปไม่ได้ที่มันจะกินเค้กที่มีขนาดเท่ากับตัวของมันเอง แต่ถ้ามันย่อขนาดลงมันก็จะสามารถกินเค้กได้เยอะขึ้นใช่ไหมล่ะ?!
อย่างน้อยทุกอย่างก็จะผ่านไปได้ด้วยดี!