“วันที่ฉันแต่งงานกับเขา ความจริงเราสองคนเพิ่ง……รู้จักกัน แล้ว……เกิดเรื่องเข้าใจผิดด้วย” พอนึกถึงวันนั้น เฉินฮวนแต่งงานก็อดขำไม่ได้
เธอคิดว่าตัวเองเป็นภรรยาของเฟิงเฉินเหยี่ยน คิดว่าเฟิงหานชวนเข้าผิดห้อง ตอนที่จะจับมือกับเฟิงหานชวน แต่กลับคิดไม่ถึงคือ……
ภาพเหตุการณ์นั้น ยังเหมือนอยู่ตรงหน้า
“พระเจ้า! นี่ นี่ นี่……ฮวนฮวน เธอกำลังพูดอะไรเนี่ย?” หลินอวี่หยางรู้สึกว่าสมองคิดไม่ทัน
“หยางหยาง เรื่องนี้เธอต้องฟังฉันค่อยๆเล่า ฉันต้องเริ่มพูดตั้งแต่ตระกูลเฟิงมาสู่ขอที่ตระกูลเฉิน……” เฉินฮวนฮวนเกาหัว แล้วเริ่มเล่า
เธอเล่าอย่างละเอียด หลินอวี่หยางเข้าใจสักที สุดท้ายก็พยักหน้าอย่างรู้เรื่อง แล้วพูดออกมาว่า “พรหมลิขิตชัดๆ!”
“ฉันก็ว่างั้น” เฉินฮวนฮวนเม้มปากแล้วยิ้มอย่างเขินอาย
“ฮวนฮวน แต่ฉันมีบางอย่างไม่เข้าใจ ทำไมเธอถึงปล่อยสามีดีๆอย่างเฟิงหานชวนไว้ไม่ใช้งานล่ะ แล้วมาเป็นเด็กฝึกแบบนี้?” หลินอวี่หยางชี้ตัวเอง แล้วพูดอีกว่า “ถ้าเธอทำเหมือนฉัน เปิดเผยตัวตน คนอย่างพวกจ้าวซี จะกล้ามาดูถูกเธอได้ยังไง”
“ตอนนี้ ถึงแม้ฉันจะหนุนหลังเธอ แต่พวกเขาคิดว่าเธอไม่มีเบื้องหลังอะไร จะรู้สึกว่าเธอโดนรังแกง่าย!”
ตอนที่หลินอวี่หยางพูดประโยคนี้จบ เท้าที่ใส่รองเท้าแตะอยู่ ค่อยๆเดินมาที่หน้าบันได
“ตอนแรก ฉันรู้สึกว่าฉันกับเขาแตกต่างเกินไป ไม่แน่ใจว่าเขาจะอยู่กับฉันนานหรือเปล่า บวกกับฉันอยากชนะด้วยความสามารถตัวเอง ก็เลยไม่ได้พูดออกมา แล้วก็……”
เฉินฮวนฮวนหยุดไปครู่หนึ่ง แล้วเอ่ยว่า “เพราะเป็นการเลือกไอดอลหญิง เป็นผู้หญิงที่ยังไม่แต่งงาน ถ้าฉันถูกแฉว่าแต่งงานแล้ว กระแสข่าวอาจจะไม่ค่อยดี”
พอได้ยินคำว่า”แต่งงานแล้ว” ผู้หญิงที่แอบฟังพวกเธอคุยกันที่หน้าบันไดเบิกตาโต สีหน้ามีแต่ความไม่อยากเชื่อ
“ฮวนฮวน เธอคิดรอบคอบจริงๆ ฉันสนับสนุนเธอ ฉันจะรักษาความลับให้เธอเอง” หลินอวี่หยางตบหน้าอก พูดอย่างมั่นใจ “ปากฉันปิดสนิทมาก!”
“ขอบใจนะ หยางหยาง” เฉินฮวนฮวนมองเธออย่างซึ้งใจ
“ใช่สิฮวนฮวน เมื่อกี้เธอพูดว่าไม่แน่ใจจะอยู่ด้วยกันนานแค่ไหน ความจริงจากที่ฉันดูมา ฉันรู้สึกว่าพวกเธอต้องอยู่กันอีกนานเลยแหละ เพราะว่า……” หลินอวี่หยางยังไม่ทันพูดจบ อยู่ๆก็ได้ยินเสียงรองเท้าเสียดสีกับพื้น
ติงเซียงกำลังจะหันหลังเดินไป ใครจะรู้ว่ารองเท้าลื่นออกจากเท้า จนเธอตกใจขยับถอยหลังไป
“ใคร! ใครหลบอยู่ที่นั่น?” หลินอวี่หยางพูดเสียงดัง
ติงเซียงไม่อยากให้คนอื่นรู้ ไม่อยากให้พวกเธอรู้ว่าตัวเองแอบฟัง จึงก้มลงไปเก็บรองเท้า แล้วรีบวิ่งลงไปชั้นล่าง
หลินอวี่หยางรีบตั้งสติ พอวิ่งไปถึงหน้าบันได ก็ไม่เห็นเงาของใครสักคนแล้ว
“ตายแล้ว ตายแล้ว! ฮวนฮวนเมื่อกี้มีคนแอบฟังที่เราคุยกัน!” หลินอวี่หยางพูดอย่างใจร้อน
เฉินฮวนฮวนขมวดคิ้ว เธอไม่รู้ว่าใครแอบฟัง ไม่รู้ด้วยว่าคนคนนั้นได้ยินไปมากแค่ไหน
“ไม่เป็นไร หยางหยาง เธออย่าใจร้อน” เฉินฮวนฮวนพยายามให้ตัวเองสงบสติ แล้วพูดอย่างใจเย็น “ถ้ามีคนป่าวประกาศออกไป งั้นฉันก็จะยอมรับ”
“เธอพูดว่า ถ้ามีคนแฉเรื่องที่เธอกับเฟิงหานชวนแต่งงานกันแล้ว เธอก็จะเปิดตัวความสัมพันธ์?” หลินอวี่หยางถามให้แน่ใจ
“อื้อ” เฉินฮวนฮวนพยักหน้า
ถ้าเป็นแบบนั้นจริง งั้นก็คงต้องแล้วแต่โชคชะตา
……
ติงเซียงเพิ่งล้างเท้าออกมาจากห้องน้ำ ก็เห็นเฉินฮวนฮวนนอนอยู่บนเตียงแล้ว
เธอเริ่มเกร็ง ไม่รู้ว่าเฉินฮวนฮวนกับหลินอวี่หยางรู้หรือเปล่าว่าเธอแอบฟัง
“ฮวนฮวน เธอกลับมาแล้วเหรอ?” ติงเซียงเดินไปหา แกล้งทำเป็นใจเย็น แล้วเอ่ยถาม
“อื้อ ดึกมากแล้ว รีบนอนเถอะ” เฉินฮวนฮวนเพิ่งถึงเตียง ก็รู้สึกง่วงแล้ว
“เธอกับหยางหยางไปทำอะไรเหรอ?” ติงเซียงลองถามอีกครั้ง
“ฉันกับหยางหยางแค่ไปคุยเล่นกัน เซียงเซียงเธอรีบนอนเถอะ ฉันนอนก่อนนะ” เฉินฮวนฮวนรู้สึกหนักหนังตา
“โอเค ฝันดีนะ” เห็นเฉินฮวนฮวนไม่พูดอะไร ติงเซียงจึงโล่งอก แล้วกลับไปที่ที่นอนตัวเอง
ติงเซียงที่นอนอยู่บนที่นอนตัวเอง เพราะเฉินฮวนฮวนอยู่ตรงข้าม เธอยังไม่นอน แต่เอาแต่มองเฉินฮวนฮวน
พอเฉินฮวนฮวนคุยกับติงเซียงเสร็จ ก็นอนหลับไปเลย แล้วความสงสัยบนหน้าติงเซียง ก็เอาแต่คาอยู่อย่างนั้น
เธอไปช้า สิ่งที่เฉินฮวนฮวนกับหลินอวี่หยางคุยกันก่อนหน้านั้น เธอไม่ได้ยิน รอหาพวกเธอเจอ ก็แค่ได้ยินข่าวที่เฉินฮวนฮวนแต่งงานแล้ว
เพราะเธอตกใจเกินไป ไม่คิดเลยว่าฮวนฮวนยังเด็กขนาดนี้ก็แต่งงานแล้ว แล้วตอนนี้ที่เธอสงสัยคือ……
สามีของเฉินฮวนฮวนคือใคร?
คนที่ทำให้เฉินฮวนฮวนแต่งงานเร็วขนาดนี้ ต้องเป็นคนที่เก่งมากๆหรือเปล่า?
แต่ว่า ติงเซียงรีบตัดความคิดนี้ออก ถ้าสามีของเฉินฮวนฮวนเป็นคนที่เก่งมากๆ จะไม่มาช่วยเฉินฮวนฮวนในรายการได้ยังไง
เฉินฮวนฮวนอาจจะเป็นคนที่งมงายกับเรื่องความรัก แล้วสามีเป็นรักแรกตอนยังเรียนอยู่ เลยไม่มีความสามารถขนาดนั้น
เธอรู้ว่าปีนี้เฉินฮวนฮวนเพิ่งยี่สิบ เพิ่งถึงอายุที่แต่งงานได้ตามกฎหมาย ต้องเป็นนิทานของรักแรกแล้วแต่งงานด้วยกันแน่ๆ
จากที่เธอดูมา ผู้หญิงที่แต่งงานกับรักแรกเร็วขนาดนี้ ไร้สาระ ไม่มีสมองมาก
พอคิดได้แบบนี้ ติงเซียงจึงแอบเบะปาก หันตัวกลับไปแล้วหลับตานอน
……
เช้าวันต่อมา เฉินฮวนฮวนคิดว่าข่าวที่เธอกับเฟิงหานชวนเป็นสามีภรรยากันคงถูกลือไปทั่วแล้ว
แต่ว่า กลับไม่มีคนพูดถึงเลย
แต่ว่า เพราะหลิวเฟยเฟยกับซวนเลี่ยงโดนไล่ออก ในห้องก็มีคนถามเธอว่าเพราะโดนเฟิงหานชวนสั่งสอนหรือเปล่า
ทุกครั้งที่มีคนถาม จ้าวซีก็จะแย่งตอบ บอกว่าเฉินฮวนฮวนเคยยอมรับในหอพักแล้ว
ไม่มีใครพูดถึงความสัมพันธ์ของเฉินฮวนฮวนกับเฟิงหานชวนเลย จนเธอสงสัยว่าเธอกับหลินอวี่หยางหูฝาดไปเอง อาจจะแค่มีคนเดินผ่าน แต่ไม่ได้ยินอะไร
……
ผ่านไปอีกห้าวัน ถึงวันสุดท้ายของการฝึกอบรมแล้ว
วันนี้ไม่มีคลาสเรียน ตั้งแต่เช้า เด็กฝึกทุกคนก็ถูกพาไปห้องสัมมนาในโรงแรมใกล้ๆ
ในห้องสัมมนามีเวที เด็กฝึกทุกคนนั่งอยู่ข้างล่าง แล้วมีผู้จัดพูดกล่าวก่อน นี่ก็คือการประชุมสรุปการฝึกอบรม
เฉินฮวนฮวนตื่นเต้นมาก ไม่ได้ตื่นเต้นเพราะการประชุมนี้ แต่เพราะตอนบ่ายวันนี้ ทุกคนก็สามารถเก็บของไปจากที่ฝึกได้แล้ว
อารมณ์ของเธอตอนนี้ ก็เหมือนตอนที่จบการฝึกอบรมระเบียบ
ผู้ชายวัยกลางคนสองคนพูดเสร็จ ก็ถึงหนีซวง วันนี้หนีซวงใส่ชุดสูท ดูดีมากๆ
เธอเดินไปกลางเวที หยิบไมโครโฟนขึ้น แล้วพูดด้วยเสียงหนักแน่น “เชื่อว่าทุกคนคงรู้จักฉันดี เพราะฉันจะไปเฝ้าดูทุกคนฝึกเกือบทุกวัน”
“คุณหนีซวง คุณหนีซวง……” ผู้หญิงที่ชอบเอาอกเอาใจเอาแต่ตะโกนเรียก
“ขอบคุณที่ทุกคนให้การสนับสนุนค่ะ เงียบก่อนค่ะ!” หนีซวงทำมือให้หยุด สีหน้าเข้มงวด น้ำเสียงก็เข้มงวดด้วย “สถานที่อัดรายการครั้งแรก ตอนนี้กำลังสร้างอยู่ อีกครึ่งเดือนก็น่าจะเสร็จแล้ว เพราะฉะนั้นเราจึงกำหนดระยะเวลาโชว์แรกของพวกคุณคือ อีกครึ่งเดือน”
“ว้าว!” เด็กฝึกข้างล่างเวทีปรบมือเสียงดัง
อัดรายการรอบแรก งั้นก็แสดงว่าโชว์ของทุกคนจะได้ฉายแล้ว คนอื่นก็จะเห็นความพยายาม นี่เป็นสิ่งที่เด็กฝึกทุกคนใฝ่ฝัน
ฝึกมาตั้งหนึ่งเดือน รวมกับความลำบากที่ก่อนอัดรายการ ก็เพื่อรอวันนี้
“แต่ว่า……” เสียงของหนีซวงดังขึ้น จึงทำให้ทุกคนเงียบลง
ทุกคนเกร็งมาก กำลังรอให้หนีซวงพูดต่อ
“รายการไอดอลหนึ่งร้อยคะแนนซีซั่นสองของเราครั้งนี้ ซีซั่นแรกทุกคนก็น่าจะเคยดูกันแล้ว โชว์แรกแต่ละบริษัทจะเป็นคนเตรียมเอง แล้วเพื่อนร่วมทีมก็จะอยู่บริษัทเดียวกัน แต่ครั้งนี้ไม่เหมือนเดิม!”
“เพราะเด็กฝึกบริษัทเดียวกันก็จะร่วมมือกันได้ดี ครั้งนี้เราเลยใช้การจับฉลากเพื่อรายชื่อแต่ละทีมในการโชว์ครั้งแรก”
“อีกเดี๋ยว ฉันจะเริ่มจับฉลาก แต่ละทีมจะอยู่ที่ห้าถึงสิบคน นี่เป็นภารกิจสุดท้ายของเช้านี้”
“พอเสร็จแล้ว เราก็จะให้รถส่งพวกคุณกลับไป ถึงเวลาพวกคุณก็แจ้งผู้จัดการ พ่อแม่ หรือว่าเพื่อนก็ได้ ให้มารับพวกคุณกลับไป หรือจะกลับไปเองก็ได้
หนีซวงพูดสรุป เด็กฝึกข้างล่างเวทีก็พยักหน้าอย่างตั้งใจ แล้วรอจับฉลากเลือกทีม
……
เวลาค่อยๆผ่านไป มีห้าหกทีมที่ได้รายชื่อแล้ว เฉินฮวนฮวนก็เริ่มเกร็ง
เพราะเธอไม่รู้ว่าจะได้อยู่ทีมเดียวกับใคร แค่หวังว่าจะเป็นคนที่เข้ากันง่าย เพราะเธอรู้ว่าการจับฉลาก โอกาสที่จะได้อยู่กับหลินอวี่หยางกับติงเซียงมีน้อยมาก
เพราะยังไง ก็มีเด็กฝึกตั้งเก้าสิบเก้าคน
เดิมทีมีหนึ่งร้อยคน แต่หลิวเฟยเฟยโดนไล่ออกแล้ว ตอนนี้เลยเหลือเก้าสิบเก้าคน
“ทีมที่เจ็ด มีทั้งหมดหกคน คนแรก เฉินฮวนฮวน”
พอได้ยินหนีซวงเรียกชื่อตัวเอง เฉินฮวนฮวนจึงรีบลุกขึ้นจากเก้าอี้ แล้วรีบวิ่งไปที่เวที ยืนอยู่คนแรกของแถวทีมที่เจ็ด
เพราะเด็กฝึกคนแรกของทีม จะเป็นหัวหน้าทีมชั่วคราวไปก่อน
“คนที่สอง อันเยว่” เสียงของหนีซวงดังขึ้นอีกครั้ง
เฉินฮวนฮวนค่อยโล่งอกไปที แล้วลูบหน้าอก เพราะนิสัยอันเยว่เข้ากันง่าย แล้วมีความสามารถด้วย
“คนที่สาม จ้าวซี”
เฉินฮวนฮวนจับสันจมูก รู้สึกปวดหัว
“คนที่สี่ ฉินฟาง”
ตายแน่ เฉินฮวนฮวนรู้สึกปวดหัวกว่าเดิม
“คนที่ห้า เหวินหนาน”
ผู้หญิงที่ชื่อเหวินหนาน เฉินฮวนฮวนรู้ว่าอยู่ห้องหนึ่ง ห้องเดียวกับหลินอวี่หยาง ดูแล้วเป็นผู้หญิงที่ดูดีมาก
“คนสุดท้าย คนที่หก ติงเซียง”
พอได้ยินชื่อของติงเซียง ตาเฉินฮวนฮวนจึงเป็นประกาย ถึงไม่ได้อยู่ทีมเดียวกับหลินอวี่หยาง แต่ยังดีที่ยังมีติงเซียงอยู่เป็นเพื่อน
ติงเซียงรีบวิ่งมาหา แล้วกอดเฉินฮวนฮวน ดูแล้วตื่นเต้นมาก “ฮวนฮวน เราอยู่ทีมเดียวกัน!”