มู่เซิ่ง เขยอันดับหนึ่ง บทที่ 356 หวงกางตำหนิอย่างแรง
ในเวลานี้ มีคนปรากฏตัวขึ้นในคิวยาว เมื่อเห็นหน้าของชายคนนั้น ซือเอินหรานก็ปิดปากทันที
ชายคนนั้นคือหวงกางที่มางานกาล่าการกุศล
หลังจากที่ลูกชายของเขาถูกต่อยจนพิการ เขาก็พากลับเมืองทันทีเพื่อรับการรักษาที่ดีที่สุด ขณะเดียวกัน เขาก็ได้รู้เรื่องราวทั้งหมดจากลูกชาย เมื่อรู้แล้ว เขาโมโหมาก
แม่งเอ้ย คนทั่วไปยังสามารถดูออกเลยว่ามู่เซิ่งเป็นพี่ใหญ่ของท่านหลง บุคคลที่ยอดเยี่ยมเช่นนี้ คุณกลับไปทำให้เขาขุ่นเคืองซ้ำแล้วซ้ำเล่า?
โชคดีที่มือและเท้าของลูกชายของเขาพิการ และดูน่าสงสารมาก ไม่เช่นนั้น หวงกางคงจะทุบตีลูกชายของเขาอย่างหนัก
หลังจากนั้น เขาก็เริ่มคิดหาทางออก
แม้ว่าหวงกางจะเป็นนักเลงหัวไม้ในอำเภอซานเซี่ยง แต่อำเภอซานเซี่ยงอยู่ใกล้กับเจียงหนาน เขาต้องพึ่งพาท่านหลงอยู่แล้ว ยิ่งกว่านั้น เมื่อเขาได้ยินเกี่ยวกับเรื่องของตระกูลอู๋ ก็ยิ่งตกใจมาก แม้ว่าอยู่ในอำเภอซานเซี่ยงพวกเขาจะมีอำนาจ แต่เมื่อเทียบกับสถานะของตระกูลอู๋ในเกาะสองใจนั้นแตกต่างกันราวฟ้ากับดิน
แม้แต่ตระกูลที่ทรงพลังเช่นตระกูลอู๋ ก็ถูกทำลายล้างอย่างง่ายดาย เขาเป็นใครที่สามารถทำให้มู่เซิ่งขุ่นเคือง?
ดังนั้น เขาจึงพยายามทุกวิถีทางเพื่อขอโทษจางเสวียนหลง โดยหวังว่าเขาจะสามารถแสดงความรู้สึกผิดที่มีต่อมู่เซิ่งได้
หากไม่มีคำสั่งของมู่เซิ่ง แน่นอนว่าท่านหลงก็ไม่กล้าตอบตกลง แต่ตระกูลกู่กำลังยุ่งอยู่กับเรื่องของเยียนจิง จึงไม่รู้ความขัดแย้งบนเกาะสองใจ ดังนั้นในงานเลี้ยงการกุศลของบ้านเอื้อเฟื้อ จึงเชิญหวงกางมาด้วย
“พี่หวงกาง คิดไม่ถึงว่าคุณจะมาด้วย!”
หลังจากเห็นหวงกาง สีหน้าของซือเอินหรานก็เปลี่ยนไป ท่าทีที่หยิ่งยโสต่อมู่เซิ่งก่อนหน้านี้ หายไปจนหมด แม้ว่าที่นี่จะเป็นเจียงหนาน แต่เขาก็เป็นคนอำเภอซานเซี่ยงตั้งแต่เกิด ในอำเภอซานเซี่ยง การทำให้หวงกางขุ่นเคืองมันน่ากลัวเหมือนทำให้ท่านหลงขุ่นเคืองในเจียงหนาน และไม่ใช่คนที่เขาสามารถยั่วยุได้อย่างแน่นอน
หลังจากที่ประสบกับความเสียหายในครั้งที่แล้ว ท่าทีที่หยิ่งยโสของหวงกางก็ลดลงมาก เขากำลังคิดอยู่ตลอดว่าจะขอโทษท่านหลงอย่างไร ครั้งนี้เขามีท่าทีที่ถ่อมตนมาก
“บ้านเอื้อเฟื้อต้องการให้เราแต่ละคนมอบความรักให้ ดังนั้นผมจึงมาที่นี่” หวงกางกล่าว
ในเวลานี้ เขามองไปที่มู่เซิ่งที่อยู่ข้างๆซือเอินหราน และร่างกายของเขาก็สั่นอย่างกะทันหัน ทำไมมู่เซิ่งถึงมาที่นี่?
หรือว่า เขาเกี่ยวข้องกับตระกูลกู่ด้วย?
ตระกูลกู่เป็นตระกูลขุนนางที่ร่ำรวย แม้แต่ตระกูลกู่เจียงหนาน ก็ไม่ได้ด้อยไปกว่าท่านหลง คนที่มีผู้ใต้บังคับบัญชาสองคนนี้ ต้องมีภูมิหลังใหญ่ขนาดไหน?ไม่น่าแปลกใจที่สามารถทำลายตระกูลอู๋อย่างง่ายดาย
การคาดเดานี้ทำให้หัวใจของหวงกางเต้นไม่เป็นจังหวะ มันไม่ใช่ความผิดของเขาที่คิดมาก บทเรียนของเกาะสองใจ มันฝังใจมาก แม้กระทั่งตอนนี้ เขาก็ยังจำมันได้ดี
“ที่แท้ก็แบบนี้นี่เอง พี่กาง คุณช่างเป็นคนที่มีน้ำใจจริงๆ”ซือเอินหรานชมเชย และเมื่อเขาเห็นหวงกางเดินไปที่ตำแหน่งธรรมดาของมู่เซิ่ง เขาก็ผงะและพูดว่า”พี่กาง ทำไมคุณถึงไปในตำแหน่งธรรมดา มาล็อคที่สองเถอะ ผมยังมีตั๋วเหลืออยู่ในมือ”
สิ่งนี้ทำให้จ้าวหลินโกรธมาก ก่อนหน้านี้คุณบอกว่าไม่มีตั๋ว แต่ตอนนี้คุณมี คุณหมายความว่าอย่างไร?
แต่เธอไม่กล้าพูดอย่างนั้น เพราะท้ายที่สุดแล้ว เธอเคยอาศัยอยู่ในอำเภอซานเซี่ยง เธอรู้จักหวงกางดี
“ไม่จำเป็น ผมรอได้”หวงกางกล่าวอย่างถ่อมตน และเข้าแถวอยู่ด้านหลังของมู่เซิ่งอย่างเชื่อฟัง
เมื่อเห็นสิ่งนี้ ซือเอินหรานรีบพูดว่า”พี่หวง ช่องทางเดินนี้จะเหมาะสมกับสถานะของคุณได้อย่างไร?”
“ช่องนี้มีปัญหาอะไรหรือเปล่า?”หวงกางถามพร้อมกับขมวดคิ้ว
ในขณะที่มองไปที่มู่เซิ่ง ซือเอินหรานไม่ได้ซ่อนความดูถูกในสายตาของเขาและกล่าวว่า”ทางเดินที่นี่ คนที่ผ่าน ล้วนเป็นคนธรรมดาที่สุด และไม่ตรงกับสถานะของท่านเลย”
เมื่อได้ยินเช่นนี้ หวงกางก็สั่นสะท้านไปทั้งตัว และมองไปที่มู่เซิ่ง หลังจากพบว่ามู่เซิ่งไม่ได้สนใจ เขาก็แอบเช็ดเหงื่อด้วยความตกใจ ดูเหมือนว่าซือเอินหรานไม่รู้ว่ามู่เซิ่งนั้นทรงพลังเพียงใด ถึงกล้าบอกว่าเขาเป็นคนธรรมดาที่สุด
แม่ง หาที่ตายชัดๆ
หวงกางไม่กล้าตอบคำพูดของซือเอินหราน เขาพูดอย่างเย็นชา”ผมชอบเข้าคิวที่นี่ อย่ามาสนใจผม”
“เอิ่ม……
ซือเอินหรานแสดงสีหน้าสับสน ด้วยสถานะของหวงกาง เขาจะมาเข้าแถวที่นี่ได้อย่างไร และคนที่อยู่ข้างหน้าเขาก็คือคนไม่ได้เรื่องอย่างมู่เซิ่ง มู่เซิ่งจะมีสิทธิ์อยู่ข้างหน้าหวงกางได้อย่างไร?
“มู่เซิ่ง ไสหัวไปด้านหลังซะ เว้นที่ให้พี่กางหน่อย”ซือเอินหรานชี้ไปที่มู่เซิ่งและพูดอย่างหยิ่งยโส
เมื่อได้ยินเช่นนี้ หัวใจของหวงกางแทบจะกระโดดออกมา ให้มู่เซิ่งไสหัวไปอยู่ข้างหลังเขา?
ให้ตายเถอะ หาที่ตายเหรอ อย่าพาผมเข้าไปสิ ถ้ามู่เซิ่งได้ยินสิ่งนี้ แล้วถ้ามู่เซิ่งคิดว่าผมเป็นคนบอกให้คุณพูดอย่างนั้นล่ะ?
ทันทีที่ความคิดนี้ผุดขึ้นมา มันก็เต็มหัวของหวงกางทันที เขาไม่สามารถจินตนาการได้เลยว่า จุดจบอันเลวร้ายของเขาจะเป็นอย่างไรหากเขาทำให้มู่เซิ่งขุ่นเคืองเป็นครั้งที่สอง
ไม่ต้องไปขอร้องท่านหลงแล้ว ฝังเขาในจุดนั้นโดยตรงจะดีเสียกว่า
“แม่งเอ้ย ตำแหน่งของกู มึงอย่ามายุ่ง?ไปให้พ้น อย่ามาเยอะกับกู!”หวงกางชี้ไปที่จมูกของซือเอินหรานและด่าทอ
เมื่อเสียงนี้ออกจากปาก
ทุกคนตะลึง
ซือเอินหรานก็ตกตะลึง เขาไม่เข้าใจว่าทำไมหวงกางถึงอารมณ์เสียและพูดแบบนี้กับเขา
แต่ตำแหน่งของหวงกางอยู่ที่นั่น เขาพูดอย่างรวดเร็วว่า”พี่กาง ขอโทษ ผมไม่ได้หมายความอย่างนั้น ถ้าคุณชอบตำแหน่งนี้ คุณสามารถต่อแถวที่นี่ได้”
“หุบปากซะ!”หวงกางพูดอย่างหมดความอดทน
“โอเค โอเค”ซือเอินหรานปาดเหงื่อออกจากหน้าผาก และหยุดพูดทันที
ครอบครัวของซือเอินหรานเดินออกไปด้วยใบหน้าที่มืดมน
“ลูกชาย คุณทำอะไรให้หวงกางเกลียดคุณเหรอ?”หลังจากจากไป จ้าวตันตันก็อดไม่ได้ที่จะถาม
“ไม่นะ ผมไม่เคยทำให้หวงกางขุ่นเคืองเลย”
ซือเอินหรานงงไปหมด
เขาก็ไม่เข้าใจเหมือนกัน ว่าทำไมหวงกางถึงอารมณ์เสียใส่เขา
การแสดงออกบนใบหน้าของจ้าวตันตันแข็งมาก ลูกชายที่น่าภาคภูมิใจของเธอถูกด่าในที่สาธารณะ และเธอยังเสียหน้าต่อหน้าจ้าวหลิน สิ่งนี้ทำให้เธอรู้สึกอับอายขายหน้ามาก
แต่สถานะของหวงกาง เธอรู้อยู่ในใจว่าแม้ว่าเธอจะเสียหน้า แต่เธอก็ต้องยอมรับมันให้ได้เท่านั้น
“มู่เซิ่งคนนี้ยังกล้ายิ้มแล้วมองดูพวกเรา ฉันจะไม่ปล่อยเขาไปแน่!” จ้าวตันตันกล่าว เธอไม่กล้าที่จะแก้แค้นหวงกาง ดังนั้นเธอจึงจะระบายความโกรธทั้งหมดของเธอไปที่มู่เซิ่ง
“อย่ากังวล แม่ ผมจะเรียกคนมาที่นี่ตอนนี้เลย เพื่อทำให้เขาอับอาย!” ซือเอินหรานพูดอย่างเย็นชา
ไอ้เวรนี่ มีสิทธิ์อะไรไปหัวเราะเยาะเขา
เดิมทีเขาวางแผนที่จะทำให้มู่เซิ่งอับอายที่งานการกุศลในบ้านเอื้อเฟื้อ และหลังจากงานจบลง ก็ทำลายชื่อเสียงของมู่เซิ่งและชนะใจเจียงหว่านให้ได้ แต่ตอนนี้ดูเหมือนว่าแผนนี้จะต้องดำเนินก่อนแล้ว
“หวังหลิง มาหาผมเดี๋ยวนี้”