บทที่ 362 สาวน้อย ข้าจะพาเจ้ากลับบ้าน
กู้หวนจิ่นพยักหน้า ตัวเขานั้นมีเพียงถังหลี่เท่านั้นที่อยู่ในใจ เขาไม่อยากมองหน้ากู้อิ๋นอีกเป็นครั้งที่สอง ด้วยซ้ำ
ส่วนกู้หวนอวี้นั้นเป็นคนที่ตรงไปตรงมาและฉลาดมาก หลังจากเฝ้ามองสถานการณ์มาสักพัก เขาก็เข้าใจอย่างกระจ่างแจ้ง เขาจึงได้พยักหน้ารับ
ในบรรดาพี่น้องทั้งสามคนกู้หวนเนี่ยนนั้นเป็นคนที่มีอารมณ์ซับซ้อนมากที่สุด ก่อนหน้านี้เพราะความรู้สึกผิดที่เขามีต่อน้องสาว เขาจึงทุ่มเทความรักให้แก่กู้อิ๋นมาก แต่วันนี้เมื่อความจริงปรากฏกลับกลายเป็นถังหลี่ต่างหากที่เป็นน้องสาวของเขา
กู้หวนเนี่ยนนึกถึงครั้งแรกที่เจอถังหลี่ เขารู้สึกได้ว่าผู้หญิงคนนี้คนฉลาดมากและรู้สึกประทับใจในตัวนาง หลังจากที่พบกันหลายครั้ง ยามที่เขาเอาอกเอาใจกู้อิ๋น ในใจของนางคงรู้สึกอึดอัดและไม่สบายใจมากที่ได้เห็นเช่นนั้น โชคดีที่น้องสาวของเขาปลอดภัยดี เขายังได้มีโอกาสแก้ตัว โขคดีเหลือเกินที่เขาไม่ได้ทำให้นางบาดเจ็บ ไม่เช่นนั้นแล้วเขาคงจะให้อภัยตัวเองไม่ได้
แต่อย่างไรก็ต้องตรวจสอบ เขาทำผิดพลาดไปหนึ่งครั้งย่อมไม่ต้องการให้เกิดขึ้นเป็นครั้งที่สองอีก นี่เป็นเรื่องดีที่จะไม่ทำให้ใครเข้ามาฉวยโอกาสเอาเปรียบหรือสร้างปัญหาใดๆ เมื่อตรวจสอบดูแล้วจะได้รู้ด้วยว่าน้องสาวของเขาผู้นี้เติบโตมาได้อย่างไร
สกุลกู้ทุกคนยอมรับความจริงในข้อนี้ได้
กู้อิ๋นสวมรอยเพื่อเป็นบุตรสาวของสกุลกู้ และถังหลี่ต่างหากที่เป็นบุตรสาวที่แท้จริง!
จ้าวชูยืนอยู่ตรงนั้นอย่างงุนงงราวกับโดนสายฟ้าฟาด เขาแทบไม่ฟื้นคืนสติอยู่นาน เพราะเรื่องเลวร้ายที่ประดังเข้ามาในวันนี้ทำให้เขาถึงกับเวียนหัว คนที่เขาชอบคือถังหลี่ แต่เพราะต้องขอแรงสนับสนุนจากจวนแม่ทัพกู้ทำให้เขาต้องแต่งงานกับกู้อิ๋น! แต่ตอนนี้กลายเป็นว่าถังหลี่คือบุตรสาวที่แท้จริงของจวนแม่ทัพ!
เขาต้องเสแสร้งทำเป็นรักใคร่กู้อิ๋นมานานถึงสี่ห้าปี
จนในที่สุดก็ได้แต่งงานกับนาง เขาคิดว่าเขาได้สิ่งที่ต้องการแล้ว แต่สุดท้ายไม่ได้อะไรเลย!
นี่สวรรค์เล่นตลกอะไรกับเขา!
ปีที่แล้วเขาเฝ้ามองถังหลี่แต่งงานกับชายอื่น เมื่อนึกถึงเรื่องนี้ทำให้หัวใจของเขารู้สึกเจ็บปวดเหลือเกิน หากเขาเลือกถังหลี่ตั้งแต่แรก…
ถ้าทำได้ เขาอยากย้อนเวลากลับไปเมื่อหนึ่งปีก่อนหน้า เขาจะแต่งงานกับถังหลี่!
ดวงตาของจ้าวชูนั้นมีระลอกคลื่นที่ปั่นป่วนอยู่ภายใน
ทุกคนในที่นั้นมีความคิดที่แตกต่างกันออกไป เมื่อเห็นว่าได้อธิบายชี้แจงทุกอย่างชัดเจนดีแล้ว กู้หวนเนี่ยนจึงกล่าวว่า
“จูชุนเจียว เจ้าต้องสงสัยว่าจ้างวานฆ่าบิดามารดาของเจ้าเอง เจ้าหน้าที่ นำตัวนางไปขึ้นศาลต้าหลี่เพื่อพิจารณาคดี”
หลังจากที่กู้หวนเนี่ยนพูดจบ เจ้าหน้าที่สองคนก็เดินเข้าไปหาจูชุนเจียวและพานางออกไป โดยมีกู้หวนเนี่ยนยืนรออยู่ข้างหน้าก่อนจะกลับไปยังศาลต้าหลี่
“หวนจิ่น..ถังหลี่อยู่ไหน?” ฮูหยินกู้ถามด้วยเสียงสั่นเครือ นางต้องการโอบกอดบุตรสาวของนางเอาไว้
“ท่านแม่ ข้าจะไปพานางมา” กู้หวนจิ่นพูดอย่างมีความสุขก่อนจะวิ่งออกไป
แม่ทัพกู้เดินไปข้างหน้าจ้าวชูเขาโค้งคำรับทำความเคารพ
“ฝ่าบาท…การแต่งงานในวันนี้คงไม่สามารถดำเนินการต่อไปได้เพราะเรื่องที่เกิดขึ้น ตระกูลกู้เกิดเรื่องใหญ่เช่นนี้ ข้าเองก็เสียใจมากเช่นกัน ข้าจะไปที่ประตูจวนทำการขออภัยแก่ท่านให้เต็มพิธีการในวันหน้าพ่ะย่ะค่ะ”
ไม่ว่าจ้าวชูจะตกใจหรือเสียใจแค่ไหน ต่อให้นึกเกลียดชังอย่างไร เขาก็ต้องรักษามารยาทต่อหน้าแม่ทัพกู้
“แม่ทัพกู้…ข้าไม่สามารถตำหนิท่านได้ กู้…จูชุนเจียวเป็นคนที่ใจร้ายเกินไป สกุลกู้ไม่ใช่คนผิด ข้าเข้าใจ”
“ขอบพระทัยในความกรุณาของฝ่าบาท”
“มีหลายสิ่งที่เกิดในจวนของท่าน ดังนั้นข้าคงไม่รบกวน ข้าขอตัวก่อน” จ้าวชูกล่าวลาแม่ทัพกู้ก่อนจะหันหลังจากไป ในขณะนั้นเองเขาก็ถอดเสื้อคลุมแต่งงานออก ต่อให้ต้องสวมแค่เสื้อตัวกลาง เขาก็ยอม!
จ้าวชูถอดเสื้อคลุมแต่งงานของเขาโยนลงบนพื้นก่อนจะเดินออกจากจวนสกุลกู้ ทันเวลากับที่ถังหลี่เดินเข้ามาพร้อมกับกู้หวนจิ่น จ้าวชูหยุดมองนาง
นี่เป็นครั้งแรกที่ทั้งสองได้เจอหน้ากันหลังจากผ่านไปหนึ่งปี เขาได้เห็นนางถนัดตากว่าเมื่อวานนี้ ถังหลี่ดูไม่เปลี่ยนไปจากปีที่แล้ว คิ้วและตายังคงดูอ่อนโยน ใบหน้าที่บอบบางสวยงาม เพียงแค่มองครั้งเดียวก็ไม่อาจละสายตาไปจากนางได้ จ้าวชูยังคงนิ่งงันมองนางอยู่เช่นนั้น
นางเดินเคียงข้างมากับกู้หวนจิ่น แม้แต่พี่ชายของนางยังหันมามองเขา แต่ถังหลี่ไม่มองเขาเลยแม้แต่น้อย นางเดินผ่านเขาไป ความคิดของจ้าวชูยุ่งเหยิง
ดีแล้วที่นางไม่ได้หันกลับมามองเขา
หัวใจของจ้าวชูว่างเปล่า เขาเหลียวหลังหันไปมองนาง หัวใจเต้นระรัวขึ้นมาอีกครั้ง
……
ถังหลี่และกู้หวนจิ่นเดินเคียงคู่กันมา จากที่กู้หวนจิ่นเล่าให้นางฟังก็พอสรุปได้แล้วว่าเรื่องราวเป็นมาอย่างไร นับแต่วันที่จูเอ้อร์เกินถูกพาไปที่ศาลต้าหลี่ ถังหลี่ก็พอจะเดาได้ว่าวันนี้ย่อมมาถึง
กู้หวนเนี่ยนเป็นคนเที่ยงตรง คนเดียวที่ทำให้เขาสะดุดก็คือกู้อิ๋นเพราะเขาคิดว่านางเป็นน้องสาวแท้ๆ ของตน หากรัศมีของนางเอกถูกลบเลือนไป กู้หวนเนี่ยนก็จะเป็นคนมีเหตุผลและใจเย็นมาก เมื่อเขาเริ่มสงสัยและเห็นข้อพิรุธ ด้วยความสารถแท้จริงที่เขามีอยู่ เขาจะต้องค้นหาความจริงได้อย่างแน่นอน
สิ่งเดียวที่ถังหลี่ไม่คิดคือกู้หวนเนี่ยนจะพบคำตอบในเวลานี้ ทั้งยังเปิดเผยในวันงานแต่งงานของกู้อิ๋น ราวกับกระชากนางให้ตกจากแดนสวรรค์ลงนรกไปเช่นนั้น!
ถังหลี่เหมือนเห็นเด็กสาวอายุสิบสองหรือสิบสามปียืนอยู่ข้างหน้า ใบหน้าของนางเต็มไปด้วยความไร้เดียงสา ดูคล้ายกับถังหลี่ในยามวัยเยาว์ เด็กหญิงส่งยิ้มให้นาง
สาวน้อย เจ้าเห็นแล้วใช่ไหม?
คนที่ทำร้ายเจ้าจะต้องถูกลงโทษ !
ถังหลี่มองไปรอบๆ เด็กหญิงคนนั้นเดินตามนางมา
สาวน้อยมาดูสิ! นี่คือบ้านของเจ้า ข้าพาเจ้ากลับมาบ้านแล้วนะ…
ถังหลี่มองกู้หวนจิ่น เด็กสาวคนนั้นก็เงยหน้ามองเขาเช่นกัน
คนนี้คือพี่สามของเจ้า
กู้หวนจิ่นพาถังหลี่เดินไปที่ลานหลัก เด็กสาวตัวน้อยยังคงเดินตามนางมา ที่ลานนั้นมีฮูหยินกู้ แม่ทัพกู้และกู้หวนอวี้กำลังยืนรออยู่ ถังหลี่มองพวกเขาด้วยดวงตาสีแดงก่ำ
สาวน้อย…นี่คือบิดา มารดา พี่ใหญ่และพี่ชายรองของเจ้า เขาเป็นครอบครัวที่แท้จริงของเจ้า ในตอนที่เจ้าอยู่กับบิดามารดาบุญธรรมแล้วเห็นเขาอยู่กับบุตรของเขา เจ้าคงโหยหาครอบครัวของเจ้ามากสินะ เจ้าคงอยากอยู่ใต้เข่าทำตัวประหนึ่งเด็กทารกที่เรียกร้องบิดามารดาให้อุ้มเจ้าเอาไว้ในวงแขน วันนี้ข้าพาเจ้ากลับบ้านแล้ว พวกเขาเป็นคนดี เขารักเจ้ามาก
เด็กสาวตัวเล็กๆ ยิ้มให้ถังหลี่ ดวงตาของนางเต็มไปด้วยความสุขและอ้อนวอน ถังหลี่เข้าใจความคิดของนางดี
ไม่ต้องห่วง ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไปพวกเขาจะเป็นบิดามารดาและพี่ชายของข้า ข้าจะกตัญญูกับพวกเขาเพื่อเจ้า ข้าจะปกป้องทุกคนอย่างดี จะไม่ปล่อยให้พวกเขาได้พบเจอกับอันตรายใดๆ ไม่ต้องคิดว่าครอบครัวจะล่มสลายเหมือนในนวนิยายเรื่องนั้น พวกเขาจะสบายดี
รอยยิ้มของเด็กสาวเริ่มมีความมั่นใจขึ้นและร่างของนางก็หายไปไม่ปรากฏขึ้นอีกเลย…
ฮูหยินกู้เดินเข้ามาหาถังหลี่อย่างรวดเร็ว นางกอดถังหลี่ไว้แน่น ฮูหยินกู้ที่เป็นคนเข้มแข็งแทบจะไม่เคยร้องไห้ให้ใครเห็น วันนี้นางถึงกับหลั่งน้ำตาออกมาอย่างห้ามไม่อยู่
ใบหน้าของนางเต็มไปด้วยน้ำตา เสียงสะอื้นทำให้แม่ทัพกู้ กู้หวนอวี้และกู้หวนจิ่นมองภาพนั้นด้วยดวงตาแดงก่ำ
“ลูกสาวของแม่!” ฮูหยินกู้ตะโกนออกมาจากส่วนลึกของหัวใจ