เขาเป็นโค้ชและเพื่อนร่วมทีมของซู่ฟางไม่ใช่พวเขาเท่านั้นที่ไปเซี่ยงไฮ้พร้อมกับเธอ พ่อจงของเธอก็อยู่ด้วย
เตาจงเป็นเกษตรกรที่ซื่อสัตย์ เขาเป็นคนที่ดู..กังวลตลอดเวลาแต่ก็ดูเคร่งขรึม และดูดื้อในเวลาเดียวกัน
แม้ว่าเขาจะมาถึงเซี่ยงไฮ้ในวันเดียวกับเขาซู่ฟางเขาก็ออกจากบ้านก่อนหน้าเธอมาหนึ่งวัน
ซู่ฟางนั้นน้ำตาไหลทันทีเมื่อเธอเห็นพ่อของเธอยืนอยู่ที่ทางออกของสถานีด้วยพร้อมกับถุงไนลอน
เธอเห็นพ่อของเธอครั้งสุดท้ายเมื่อเธอพักฟื้นจากในทีมและหลังจากนั้นชะตากรรมของเธอก็ถูกแขวนอยู่บนเส้นด้าย
พบเขาอีกครั้งคราวนี้เธอเป็นผู้ชนะเลิศการแข่งขันระดับชาติแล้ว แม้ว่ามันจะเป็นเพียงเหรียญทองแดงและการแข่งขันชิงแชมป์แห่งชาติและสนาม แต่ความจริงที่ว่าเธอต้องอยู่ในทีมก็หมายความว่าวิกฤตครั้งใหญ่ที่สุดของเธอได้รับการแก้ไขแล้ว
อย่างไรก็ตามเธอก็ยังรู้สึกว่าพ่อของเธอยังคงเหมือนเดิมมาตั้งแต่เด็ก
“ ทำไมพ่อถึงขึ้นรถไฟสีเขียวมาอีกครั้ง? [1] หนูไม่ได้ซื้อตั๋วรถไฟหัวกระสุนให้พ่อเหรอ?” ซู่ฟาง รู้สึกว่าเธอเป็นตัวอย่างที่ดีของในทีมของเธอ อย่างไรก็ตามเมื่อเธอยืนอยู่ถัดจากพ่อของเธอเธอก็ตระหนักว่าเธอยังมีหนทางอีกยาวไกลที่จะทำให้ชีวิตเธอสำเร็จได้
เตาจงพูดพึมพำด้วยภาษาพื้นเมือง“ มันแพงกว่ารถไฟสีเขียวสองสามเท่า พ่อคืนตั๋วและเอาเงินคืนมานะ ”
“ มันใช้เวลาไม่กี่ชั่วโมงเองที่จะเดินทางมาเซี่งไฮ้ ขณะคนแถวๆบ้านเขาก็นั่งรถไฟหัวกระสุนมาทั้งนั้นแหละ…” ซูฟางเริ่มพูดภาษาถิ่นเล็กน้อยโดยไม่รู้ตัว
เตาจงพูดอย่างเหยียดหยามว่า“ พวกเขาสามารถขึ้นรถไฟหัวกระสุนได้หากพวกเขาต้องการ แต่พ่อไม่ต้องการ ”
“ ลุงจง ” โค้ชเดินมมาข้างหน้าเพื่อจับมือเขาในขณะนั้น โค้ชนั้นอายุน้อยกว่าเตาจงประมาณสิบปีและมักจะคุยโทรศัพท์กับเขาอยู่เสมอ
เมื่อเตาจงเห็นโค้ชเขาก็ยิ้มด้วยความซื่อและมีอัธยาศัยดี “ ขอโทษที่ก่อปัญหาให้โค้ชนะ…”
“ อย่าพูดอย่างงั้นเลยปัญหาที่ไหนกัน…”
เตาจงจับมือโค้ชอย่างแน่นหนาและพูดว่า“ ถ้าลูกสาวของผมไม่ได้รับเหรียญในครั้งนี้ฉันคงจะน่าอับอายมาก ถ้าผมจะมาเยี่ยมคุณ เพราะคุณเสียเวลาตั้งหลายปีในการฝึกซ้อมเธอแต่ดันไม่ได้อะไรกลับมาเลย มันจะกลายเป็นว่าเธอใช้เงินของประเทศอย่างเสียปล่าว ”
โค้ชไม่รู้จะตอบยังต่อไปดี ซู่ฟางถอดเหรียญทองสัมฤทธิ์ของเธอออกมาจากคอของเธอแล้วส่งไปให้พ่อของเธอ “ พ่อลองดูเหรียญของหนู ”
“ดี! ดี!” เตาจงถือเหรียญไว้ด้วยมือเดียวและไล่สายไปตามนิ้วมือของเขา แต่จากนั้นเขาปรับสายรัดของกระเป๋าไนลอนและพูดว่า“ มาเริ่มกันก่อนกันดีกว่า ตอนนี้พ่อแบกของบ้างอย่างมา พ่อจะดูเหรียญในภายหลังเมื่อพ่อได้ไปนั่พักที่โรงแรม ”
“ เห็นว่าพ่อของเธอต้องการห้องครัวใช่ไหมฉันเลยเช่าบ้านให้กับเขา…” ซู่ฟางหยุดพักสักครู่ก่อนจะพูดเพิ่มเติมขึ้นมา“ มันไม่แพงเกินไปหรอ หนูเช่าที่พักราคาถูกก็ได้ ปกติเราก็เช่าเป็นรายวันถูกอยู่แล้ว”
“ แล้วมันมีห้องครัวไม่ล่ะ” โค้ชตัดบทพูดของเธอ
ซุ่ฟางตัวแข็งอยู่ครู่หนึ่งแล้วพูดว่า“ มีห้องครัว ที่นี่มีอุปกรณ์ทำอาหารด้วย ”
“ โค้ชเช่าให้กี่วัน แล้วพวกเราอยู่ได้นานแค่ไหน”
“ คุณสามารถอยู่ได้นานเท่าที่คุณต้องการ ” ในฐานะสมาชิกคนหนึ่งของทีมลู่และลาน ซู่ฟางได้รับเงินเดือนเพียงเล็กน้อยเท่านั้น แต่เธอมักจะไม่ได้ใช้จ่ายเงินพวกนั้นมากนักเพราะอาหารและที่พักของเธอได้รับการดูแลโดยทีม ดังนั้นเธอจึงมีเงินออม แม้ว่าเธอจะไม่เต็มใจที่จะเช่าบ้านสำหรับตัวเองในเซี่ยงไฮ้เธอก็เต็มใจที่จะเช่าบ้านให้พ่อของเธอ
เตาจงพยักหน้า “ เอาล่ะรีบไปกันเถอะ ”
หลังจากพวกเขาขึ้นรถบัสไปยังบ้านเช่า ซู่ฟางรู้ว่าทำไมพ่อของเธอถึงต้องการบ้านที่มีห้องครัวอยู่ในนั้นและทำไมเขาถึงรีบมาหา
ถุงไนลอนของเขาจงเต็มไปด้วยผักป่า
“ ทำไมพ่อไม่นำเนื้อแกะมาด้วย…แล้วจะเอาของมาเยอะอะไรขนาดนี้” ในขณะที่ซู่ฟางคว้าผักมากมายเธอรู้สึกถึงความอบอุ่นในใจ เพราะ สมัยเด็กซู่ฟางไม่มีเงินซื้อผักที่ขายตามตลาด เธอจะได้ทานแต่ผักป่าและเนื้อแกะที่พ่อเธอเลี้ยงไว้เท่านั้น
เตาจงพูดว่า“ พ่อไม่ได้เอามาให้ลูก พ่อเอามาฝากเพื่อนของลูกในทีมและก็โค้ชตั้งหาก เอามาให้หมอที่รักษาลูกด้วย คุณลูกอย่าทานมันเยอะล่ะ มาเลยไปซื้อไก่กันเถอะ ”
“ พ่อจะทำน้ำซุปไก่หรอ?” ซู่ฟางทันทีรู้ว่าพ่อของเธอจะทำอะไรต่อไปก็รู้สึกตื่นเต้นขึ้นมาทันที
ที่บ้านเจลลี่น้ำซุปไก่ถือเป็นอาหารจานอร่อยมาก มันทำโดยการบดเนื้อแกะให้เป็นผงและผสมกับแป้ง ส่วนผสมถูกปรุงจนมันกลายเป็นกะปิก่อนที่จะถูกแช่เย็น จากนั้นมันจะถูกหั่นเป็นชิ้นเล็ก ๆ และใช้ซุปไก่ราดลงไป
แม้ว่ามันจะฟังดูเหมือนของว่างพิเศษ แต่ถ้าคุณคิดอย่างรอบคอบมันจะเหมือนเป็นโจ๊กแข็งพร้อมกับผักเค็ม โดยที่ผักเค็มจะถูกแทนที่ด้วยผักป่า
อย่างไรก็ตามมันเป็นสิ่งที่ค่อนข้างใหม่ในการเติมน้ำซุปไก่ลงในจาน
“ พ่อ คงไม่มีใครได้กินอย่างงั้นแล้ว” ซู่ฟางพูดด้วยเสียงที่เสียดาย
“ มันใช้ธุระของคนอื่นหรอว่าจะกินไม่กิน แต่มันก็ขึ้นอยู่กับเราว่าเราจะทำไม่ทำตั้งหาก” เตาจงโบกมือของเขาและเริ่มทำตัวยุ่ง เขาแอบมองที่ข้อเท้าของซู่ฟางอย่างลับๆเมื่อเธอเดินออกจากประตู
“ เอ็นร้อยหวายของเขาซู่ฟางอยู่ในสภาพที่ดีทีเดียว เราอนุญาตให้เธอเข้าไปมีส่วนร่วมในการแข่งขันเท่านั้นเพราะแพทย์ของทีมของเราบอกว่ามันหายดีแล้ว ” โค้ชรู้ดีว่าเตาจงเป็นคนดีและแต่จะมีปัญหาในการเรียบเรียงคำพูด
เตาจงลังเลที่จะยอมรับว่า เขาตะคอกสองสามครั้งแล้วพูดว่า“ ทุกคนก็รู้ดีถ้าลูกสาวของผมบาดเจ็บและไม่ได้รางวัล เธอคงจะโดนไล่ออก และเป็นเรื่องนี้น่าอับอาบมาก แต่ตอนนี้ลูกสาวผมชนะมันก็มีอะไรมาขับไล่ลูกสาวของผมได้ ”
โค้ชหัวเราะได้อย่างเดียวขอโทษ เขาไม่สามารถบอกได้ว่าเขาจงเผชิญกับความยากลำบากอะไรมาบ้าง เขาต้องทนตลอดกระบวนการพักฟื้นและยากที่เธอจะเริ่มฝึกฝนอีกครั้งในช่วงสองสามเดือนที่ผ่านมา
วันถัดมา…
ซู่ฟางและคนอื่น ๆ มุ่งหน้าไปที่ศูนย์เวชศาสตร์กระดูกและเวชศาสตร์เพื่อการตรวจ
ซู่ฟางถูกขอให้ทำแบบทดสอบติดตามโดยเฉพาะ
หัวหน้าของทีมลู่และลาน มีท่าทางที่ดูสบายอกสบายใจ ทุกวันนี้ลู่วิ่งในเมืองและสนามได้รับเงินทุนค่อนข้างเพียงพอและพวกเขาสามารถเลือกที่จะใช้เงินทุนเหล่านั้นตามความชอบ พวกเขายินดีที่จะจ่ายสำหรับการตรวจร่างกายดังกล่าวโดยมีเป้าหมายและการรักษาที่เฉพาะเจาะจงรวมถึงผลกระทบที่พิสูจน์แล้ว
หลิงรันปรากฏตัวขึ้นในตอนบ่ายเท่านั้น เขารายงานผลการตรวจร่างกายและอ่านอย่างระมัดระวัง
“ จากรายงานล่าสุดของคุณเอ็นร้อยหวายของหนูกลับคืนมาอย่างสมบูรณ์ หลิงระนเหลือบมองไปที่เขาซู่ฟางและพูดว่า “ตอนนี้หนูรู้สึกอย่างไร?”
“ น่าทึ่ง ร่างกายของหนูเต็มไปด้วยพละกำลังมากมายจนหนูใช้มันไม่หมด ” ซู่ฟางพยายามแสดงให้เห็นว่าร่างกายของเธอมีน้ำหนักถึง 176 ปอนด์และแสดงความแข็งแรงของเธอ
หลิงรันหยิบปากของเขา นั่นไม่ใช่สิ่งที่เขาหมายถึง อย่างไรก็ตามมันไม่สำคัญในรูปแบบที่ยิ่งใหญ่ของสิ่งต่าง ๆ
จากนั้นหลิงรันก็ทำการตรวจร่างกายกับซู่ฟางในขณะที่เขาอยู่ที่นั่นและการตรวจติดตามก็เสร็จสมบูรณ์
อย่างไรก็ตามอาการของเธอก็ชัดเจนเหมือนวันก่อนการตรวจติดตาม เอ็นร้อยหวายของเธอไม่ได้ฉีกขาดอย่างสมบูรณ์และไม่มีปัญหาอีกต่อไปเพราะมันหายหลังจากถูกเย็บ หากกระบวนการเยียวยาไม่หายดีเธอคงไม่สามารถรับเหรียญได้ เหตุผลที่เอ็นร้อยหวายที่ถูกเย็บในลักษณะที่มีปัญหาจะไม่สามารถทนต่อการฝึกที่มีความเข้มสูงได้ แต่เพียงผู้เดียวก็อนุญาตให้บุคคลเข้าร่วมในการแข่งขันได้ในไม่ช้า
เจียนเทียนยูก็ทำการสแกนและดูพวกเขาด้วยความอยากรู้หลังจากที่หลิงรันเสร็จสิ้นการตรวจร่างกาย
เขาเป็นนักศัลยกรรมกระดูกจริงและเป็นหนึ่งในศัลยแพทย์ที่มีฝีมือมากที่สุดในประเทศเมื่อมาถึงการเปลี่ยนข้อต่อ อย่างไรก็ตามเขาประหลาดใจอย่างมากเมื่อเขาดูการสแกนในตอนนั้น
“ มันฟื้นตัวอย่างแท้จริงอย่างสมบูรณ์ ” เจียนเทียนยูคลิกที่ลิ้นของเขาในความสับสน มันใช้เวลาเพียงสามหรือสี่เดือนและถ้าการผ่าตัดได้รับการดำเนินการโดยคนที่มีทักษะปกติเขาก็ไม่รู้ด้วยซ้ำว่าผู้ป่วยจะสามารถเริ่มการฝึกฝนร่างกายได้หรือไม่
หัวหน้าทีมติดตามและภาคสนามมีความเชื่อมั่นมากขึ้นในคำพูดของหัวหน้าแพทย์เจียนเทียนยูเมื่อพวกเขาได้ยินคำตัดสินของ เจียนเทียนยู พวกเขามีความสุขมาก “ มันเยี่ยมมากที่เธอสบายดีในตอนนี้ ตอนนี้ทหารผ่านศึกกลับมาแล้วเรามีนักสู้ที่ยิ่งใหญ่อีกครั้ง!”
ในสนามลู่และลานของเมือง สมาชิกที่สามารถคว้าเหรียญรางวัลในการแข่งขันระดับชาติได้นั้นถือว่าเป็นสมาชิกลำดับแรกแล้ว ไม่เพียง แต่พวกเขาจะไม่ถูกปลดออกจากงานเท่านั้นพวกเขาจะได้รับความรับผิดชอบที่สำคัญมากมาย แน่นอนถ้าสมาชิกสายที่สองไม่สามารถพิสูจน์ตัวเองได้พวกเขาก็ไม่มีทางเลือกนอกจากต้องออกจากทีมเมื่อถึงอายุที่กำหนด ไม่มีเรื่องถูกหรือผิดในเรื่องนี้
เมื่อเตาจงเห็นว่าทุกคนมีความสุขเขาก็หยิบกล่องอลูมิเนียมออกมาจากกระเป๋าเป้สะพายหลังของเขาแล้วพูดด้วยรอยยิ้ม“ หัวหน้าทีมและหมอผมคือพ่อของซู่ฟาง ผมทำอาหารสุดพิเศษต้นตำรับจากบ้านเกิดของผมู มาให้คุณทุกคนที่ลองชิมกันดู ในตอนนี้ผมขอขอบคุณทุกท่านที่ให้การดูแลลูกสาวของผมามาตลอดหลายปีที่ผ่านมาและเพื่อรักษาอาการบาดเจ็บที่ลูกสาวของผมด้วย… ”
ขณะที่เขาพูดเขาหยิบกระติกน้ำร้อนออกมาแล้วพูดว่า “มีเจลลี่อยู่ในกล่องอาหารกลางวันและมีซุปไก่ในกระติกน้ำร้อนนี้ วุ้นน้ำซุปไก่เป็นอาหารท้องถิ่นของเรา…”
ซู่ฟางอยู่ในอารมณ์ที่สนุกสนานเมื่อพ่อของเธอดึงสตั๊นต์นั้นออกมา มันไม่เหมาะที่เธอจะหยุดเขาหรือพูดอะไรและสักครู่เขาก็ซู่ฟางก็หวาดกลัวอย่างมาก
อย่างไรก็ตามมันไม่ใช่ครั้งแรกที่หัวหน้าทีมลู่และลานต้องเผชิญกับอะไรแบบนั้น ผู้อำนวยการร่วมที่มีตำแหน่งสูงสุดในบรรดาผู้นำทั้งหมดก็ยิ้มและกล่าวว่า“ พ่อของซู่ฟางเอาของสุดพิเศษจากท้องถิ่นมาให้เรา เราจะไม่ลองทานมันจริงๆหรอ? ซู่ฟางนั่งลงและมีบางอย่างเช่นกัน ทุกคนมาและมีหมอรวมอยู่ด้วย มันเป็นการดีที่จะเติมพลังงานของคุณ มันจะช่วยให้คุณทำงานได้ดีขึ้น มากินและดื่มกันก่อนที่เราจะทำการตรวจต่อ โอ้เราสามารถทานในสำนักงานได้เลยหรอ?”
เห็นได้ชัดว่าห้องบำบัดไม่เหมาะสำหรับจะทานข่าว แต่ในสถานการณ์นั้นถ้าเจียนเทียนก็ไม่สนใจใดๆในเรื่องระเบียบ
“ เฮ้มั่วทำอะไรอยู่ – นายนะเอาวารสารเอาเก้าอี้มา และหยิบชามและตะเกียบจากโรงอาหารบนของแผนกผ่าตัดมาด้วย ” เจียนเทียนยูจำชื่อแพทย์ประจำแผนกไม่ได้ เขาชี้ไปที่หนึ่งในนั้นและสั่งให้คนๆนั้นทำ
แพทย์ประจำแผนกก็รีบออกไปทำตามที่เขาบอก
“ ฉันนำกล่องอาหารกลางวันมาเยอเลย” เตาจงตะโกนใส่หมอประจำแผนกที่วิ่งออกจากห้องรักษา จากนั้นเขาก็เปิดกล่องอาหารกลางวันและแสดงให้ทุกคนเห็นว่าน้ำซุปไก่ที่เขาทำมา
หลิงรันนั่งอยู่ข้าง ๆ เตาจงและดูอาหารที่อยู่กล่องอาหารกลางวันด้วยความอยากรู้อยากเห็น
มีเยลลี่สีเขียว ซึ่งถูกตัดเป็นสี่ในหนึ่งในกล่องอาหารกลางวัน เตาจงหยิบชิ้นหนึ่งออกมาแล้ววางไว้ในกล่องอาหารกลางวันที่ว่างเปล่าก่อนที่เขาจะเปิดกระติกน้ำร้อนแล้วเทน้ำซุปไก่ที่ยังร้อนเดือดใส่ลงในกล่องอาหารกลางวัน จากนั้นเขาก็เติมเครื่องเทศและจานก็พร้อมเสิร์ฟ
พวกเขาทั้งหมดไม่พูดมากนัก พวกเขาแต่ละคนเอาชิ้นส่วนและกินในความเงียบ
ซู่ฟางได้ชิ้นสุดท้าย เยลลี่สีเขียวแตกเล็กน้อยและเมื่อเธอวางไว้ในปากของเธอก็มีเนื้อเหนียว อย่างไรก็ตามมันสดชื่น
เขาก็เริ่มร้องไห้ซู่ฟางโดยที่ไม่รู้ตัว น้ำตาไหลออกมาจากดวงตาของเธอเข้าไปในน้ำซุปไก่ซึ่งเย็นแล้วเล็กน้อย
หมายเหตุของนักแปล:
“ รถไฟสีเขียว” เป็นชื่อเล่นของรถไฟแบบเก่าที่ออกให้บริการในประเทศจีนในเดือนกรกฎาคม 2555
ในประเทศจีนโบราณคนจนปล่อยโจ๊กให้แข็งตัวก่อนหั่นเป็นชิ้น ๆ แล้วกินด้วยผักดอง มันเป็นคำอุปมาสำหรับความยากจน