ตอนที่ 384 โอสถเทียบหนึ่ง

ซื่อจิ่น หวนรักประดับใจ

เนื่องจาก​ชุย​หมิง​เย​่ว​์​ก่อเรื่อง​ไว้​เมื่อปีก่อน​ ​เป็นเหตุให้​ไท​เฮา​เอง​รู้สึก​รำคาญใจ​อยู่​พัก​หนึ่ง​ ​แต่​อย่างไร​ ​ใน​สายตา​ไท​เฮา​ ​องค์​หญิง​ใหญ่​หรง​หยาง​ก็​แตกต่าง​จาก​คนอื่นๆ​ ​เพราะ​นาง​เป็น​คนเลี้ยง​ดู​มา​จน​เติบใหญ่​พร้อม​ๆ​ ​กับ​จิ​่ง​หมิง​ฮ่องเต้

เมื่อ​ไท​เฮา​ผงกศีรษะ​รับ​ ​นางใน​คนสนิท​ก็​ส่งสายตา​ให้​ข้าหลวง​ทันที

ข้าหลวง​เชื้อเชิญ​องค์​หญิง​ใหญ่​หรง​หยาง​เข้ามา​ด้านใน

ม่าน​ลูกปัด​กวัดแกว่ง​ไปมา​พร้อม​การ​มาถึง​ของ​สตรี​งาม​ ​และ​ใน​มือ​ของ​นาง​มี​กล่อง​ผ้าแพร​กล่อง​หนึ่ง

“​เสด็จ​แม่​ ​ทรง​ดีขึ้น​บ้าง​ไหม​เพ​คะ​”​ ​ยาม​อยู่​ต่อหน้า​คนอื่น​ ​องค์​หญิง​ใหญ่​หรง​หยาง​เต็มเปี่ยม​ไป​ด้วย​ความสง่างาม​และ​ความเย่อหยิ่ง​ ​ทว่า​ยาม​อยู่​ต่อหน้า​พระพักตร์​ไท​เฮา​ ​นาง​เป็น​เพียง​เด็กสาว​คน​หนึ่ง​เท่านั้น

ไท​เฮา​ค่อยๆ​ ​ปรือ​ตา​ขึ้น​พร้อม​ตอบ​ด้วย​น้ำเสียง​ไม่​เย็น​ไม่​ร้อน​ ​“​ก็​ยัง​ไม่​ตาย​”

องค์​หญิง​ใหญ่​หรง​หยาง​เม้มปาก​แน่น

ไท​เฮา​ยัง​กริ้ว​อยู่​ ​ทรง​กริ้ว​เพราะ​หมิง​เย​่ว​์​ไม่รู้​จักระ​มัด​ระวัง​ ​และ​ทรง​กริ้ว​เพราะ​นาง​มิได้​อบรม​บุตรี​ให้​ดี

องค์​หญิง​ใหญ่​วาง​กล่อง​ผ้าแพร​ลง​บน​โต๊ะ​ตัวเล็ก​ ​ส่ง​ยิ้ม​พลาง​จับมือ​ผู้​เป็นมา​รดา​ ​“​เสด็จ​แม่​ ​ตรัส​เช่นนี้​ ​หรง​หยาง​เจ็บปวด​ใจ​เหลือเกิน​เพ​คะ​ ​ท่าน​ต้อง​อยู่​เป็น​ร่มโพธิ์ร่มไทร​ ​มิฉะนั้น​แล้ว​หม่อมฉัน​จะ​ทำ​อย่างไร​เพ​คะ​”

ไท​เฮา​เหล่​มอง​ไป​ที่​องค์​หญิง​ใหญ่​หรง​หยาง​ก่อน​จะ​หัวเราะ​เย้ยหยัน​ ​“​อะไร​คือ​จะ​ทำ​อย่างไร​ ​บุตรสาว​ของ​เจ้า​โต​จนถึง​วัย​ที่จะ​ต้อง​ออกเรือน​แล้ว​ ​เจ้า​ยัง​กล่าว​วาจา​ไร้​อนาคต​เช่นนั้น​อีก​หรือ​ ​ไม่เข้าท่า​เอา​เสีย​เลย​”

องค์​หญิง​ใหญ่​หรง​หยาง​หลับตา​ลง​ ​ขน​ตาของ​นาง​สั่น​เล็กน้อย​ ​สีหน้า​เริ่ม​แปรเปลี่ยน​ฉายแวว​เศร้าสร้อย​ ​“​เสด็จ​แม่​อาจมิ​ทรง​ทราบ​ ​ชุยซ​วี่​เอง​…​ก็​ไม่เคย​เห็น​หม่อมฉัน​ใน​สายตา​เลย​เพ​คะ​ ​หาก​ท่าน​ไม่​ทรง​ห่วงใย​ด้วย​อีก​คน​ ​หม่อมฉัน​คงจะ​…​”

“​เจ้า​เนี่ยนะ​”​ ​ไท​เฮา​ถอนหายใจ​ ​ความโกรธเคือง​ทั้งหมด​จางหาย​ไป​สิ้น

นาง​ไร้​บุตร​สืบสกุล​ ​นาง​จึง​เห็น​องค์​หญิง​ใหญ่​หรง​หยาง​ไม่​ต่าง​จาก​เลือดเนื้อ​แท้ๆ​ ​ของ​นาง

ครั้น​องค์​หญิง​หรง​หยาง​เห็น​ว่า​เหมาะ​แก่​เวลา​แล้ว​ ​จึง​เอื้อมมือ​ไป​เปิด​กล่อง​ผ้าแพร​บน​โต๊ะ​ตัวเล็ก​ ​แล้ว​หยิบ​ถ้วย​กระเบื้อง​สีขาว​ที่​มี​ฝา​ปิด​ออกมา

ไท​เฮา​มอง​ไป​ที่​ถ้วย​นั้น​ ​“​นี่​คือ​…​”

องค์​หญิง​ใหญ่​เปิด​ฝาก​ระ​เบื้อง​นั้น​ออก​ ​ด้านใน​มีน​้ำ​แกง​ใส​สี​อำพัน

“​ลูก​เชิญ​หมอ​ชาวบ้าน​ที่​มีชื่อเสียง​ท่าน​หนึ่ง​มา​ ​และ​ขอให้​เขา​ออก​เทียบ​โอสถ​นี้​ให้​เพ​คะ​ ​หมอบ​อก​ว่า​โอสถ​นี้​จะ​สามารถ​รักษา​อาการ​ประชวร​แปลก​ๆ​ ​ของ​เสด็จ​แม่​ได้​ ​อยาก​ลอง​เสวย​ดูหรือ​ไม่​เพ​คะ​”

ไท​เฮา​ขมวดคิ้ว​พลาง​พินิจ​มอง​ไป​ที่​ยา​ใน​ถ้วย​อีกครั้ง

ครั้น​ดู​ไป​แล้วก็​แปลก​ตรง​ที่​ยานี​้​แตกต่าง​จาก​ยาต้ม​ปกติ​ที่นาง​เคย​กิน​ ​เพราะ​มี​เพียง​กลิ่น​จางๆ​ ​เท่านั้น

“​เสด็จ​แม่​…​”​ ​องค์​หญิง​ใหญ่​หรง​หยาง​ขาน​เรียก​พร้อมกับ​สายตา​ประกาย​ความหวัง

ไท​เฮา​ใช้เวลา​ตกลงใจ​อยู่​ครู่หนึ่ง​ก่อน​จะ​พยักหน้า

ทันที​นั้น​มีนา​งกำ​นัล​คน​หนึ่ง​ถือ​ช้อน​เงิน​เดิน​ตรง​ไป​ตัก​โอสถ​นั้น​ขึ้น​มาชิม

ฝ่าย​องค์​หญิง​ก็​มิได้​เห็น​ว่า​เรื่อง​นี้​เป็นเรื่อง​แปลก

เพราะ​ถึงแม้​เป็น​บุคคล​ที่​ใกล้ชิด​ไท​เฮา​เพียงใด​ ​แต่​หาก​นำ​อาหาร​จาก​นอก​วัง​มาถ​วาย​ก็​จำเป็นต้อง​ให้​นางกำนัล​ตรวจสอบ​พิษ​เสียก่อน

อันที่จริง​ ​การนำ​อาหาร​จาก​นอก​วัง​เข้ามา​ถวาย​ถือเป็น​เรื่อง​ต้องห้าม​ ​แม้​รู้ดี​ว่านี​่​เป็นการ​ละเมิด​กฎ​ ​แต่​เพื่อ​พระวรกาย​ของ​ไท​เฮา​ ​นาง​ก็​พร้อม​จะ​ยอม​เสี่ยง

ผ่าน​ไป​ครู่หนึ่ง​ ​นางกำนัล​ผู้​นั้น​ก็​พยัก​ศีรษะ​เล็กน้อย​เป็น​สัญญาณ​ ​แล้วจึง​มีนาง​ใน​อีก​สอง​คน​เข้ามา​ยก​ถ้วย​โอสถ​ถวาย​ให้​แก่​ไท​เฮา

“​เสด็จ​แม่​รู้สึก​อย่างไรบ้าง​เพ​คะ​”​ ​เมื่อ​เห็น​ว่า​ไท​เฮา​ดื่ม​ยานั​้น​แล้ว​ ​ใจ​ของ​องค์​หญิง​ใหญ่​ก็​กระตุก​วูบ​ ​นาง​จึง​ถาม​ด้วย​ความระมัดระวัง

ไท​เฮา​ลืมตา​ขึ้น​พร้อมกับ​รอยยิ้ม​ระบาย​เล็กน้อย​ที่​มุม​ปาก​ ​“​ดูเหมือนว่า​จะ​สบาย​ขึ้น​แล้ว​”

องค์​หญิง​ใหญ่​หรง​หยาง​แย้มยิ้ม​เป็นสุข​ ​“​ดีเหลือ​เกิน​เพ​คะ​ ​ได้ยิน​หมอ​ท่าน​นั้น​บอกว่า​หาก​เสวย​โอสถ​นี้​แล้ว​จัก​ทำให้​รู้สึก​ง่วงนอน​ ​เสด็จ​แม่​ทรง​พัก​เสียหน่อย​เถิด​เพ​คะ​ ​ไม่แน่​ว่า​ตื่น​บรรทม​แล้ว​ ​พระ​อาการ​อาจจะ​ดีขึ้น​”

แม้​ไท​เฮา​จะ​ไม่เชื่อ​ว่ายา​วิเศษ​วิ​โส​ได้​ถึง​เพียงนั้น​ ​แต่​ก็​เพียง​ส่ง​ยิ้ม​พร้อม​พยักหน้า​รับ​ ​“​ช่าง​ใส่ใจ​เหลือเกิน​”

องค์​หญิง​ใหญ่​หรง​หยาง​ยืด​หลัง​ขึ้น​ ​“​หม่อมฉัน​ไม่​รบกวน​การพักผ่อน​จะ​ดีกว่า​เพ​คะ​”

เป็นไปตาม​ที่​องค์​หญิง​ใหญ่​ว่า​ไว้​ ​ไม่ช้าไม่นาน​ไท​เฮา​ก็​เริ่ม​มี​อาการ​ง่วงงุน​ ​นาง​หลับใหล​ยาว​ไป​ถึง​เช้า​วันที่​สอง

จิ​่ง​หมิง​ฮ่องเต้​กำลัง​เคียด​ขึ้ง​ ​“​ไป​พาตั​วองค​์​หญิง​ใหญ่​หรง​หยาง​มา​พบ​ข้า​เดี๋ยวนี้​!​ ​พวก​เจ้า​ไป​เอา​ความกล้าหาญ​มาจาก​ไหน​ถึง​ได้​ปล่อย​ให้​ไท​เฮา​เสวย​อาหาร​ที่มา​จาก​นอก​วัง​!​”

นางกำนัล​ใน​ตำหนัก​ฉือ​หนิง​ต่าง​ก็​คุกเข่า​โดย​พร้อง​เพรียง​ด้วย​ใบหน้า​ซีดเซียว​ ​เมื่อ​เห็น​ว่า​ฮ่องเต้​พิโรธ​ขึ้ง​เช่นนั้น​จึง​ไม่มี​ผู้ใด​กล้า​ก้าว​เท้า​ออก​ไป​เลย​สัก​คนเดียว

แต่​แล้วก็​มีนา​งกำ​นัล​อีก​คน​หนึ่ง​ถลา​เข้ามา​ ​“​ไท​เฮา​ฟื้น​แล้ว​เพ​คะ​ ​ไท​เฮา​ฟื้น​แล้ว​เพ​คะ​!​”

แพทย์​หลวง​ผู้​หนึ่ง​เดินตาม​นางกำนัล​ผู้​นั้น​ออกมา​พร้อม​ใบหน้า​พิลึกพิลั่น

“​เป็น​อย่างไร​”​ ​จิ​่ง​หมิง​ฮ่องเต้​เดิน​เข้าไป​ด้านใน​พร้อม​ถาม​อย่าง​ร้อนใจ

แพทย์​หลวง​รีบ​ตอบ​ ​“​ถวายพระพร​ฝ่า​บาท​ ​พระ​อาการ​ของ​ไท​เฮา​หาย​เป็นปลิดทิ้ง​แล้ว​พ่ะ​ย่ะ​ค่ะ​”

จิ​่ง​หมิง​ฮ่องเต้​ตกตะลึง​นิ่ง​ไป​ก่อน​จะ​จ้อง​ไป​ที่​แพทย์​หลวง​อย่าง​คาดคั้น​ ​“​จริง​รึ​”

ใน​เสี้ยว​นาที​นั้น​หมอ​หลวง​เอง​ก็​คล้าย​กับ​ว่า​เรื่อง​ที่เกิด​ขึ้น​เป็น​เพียง​ความฝัน​ ​เขา​ได้​แต่​พยักหน้า​รับ​หงึกหงัก​ ​“​กระหม่อม​ได้​ตรวจดู​ชีพจร​ของ​ไท​เฮา​แล้ว​พ่ะ​ย่ะ​ค่ะ​ ​พระ​อาการ​ของ​พระองค์​ทรง​ดีขึ้น​แล้ว​ดังที่​กราบทูล​ไป​ ​ขอพระ​องค์​ทรงพระ​เกษม​สำราญ​ค้ำฟ้า​พ่ะ​ย่ะ​ค่ะ​…​”

จิ​่ง​หมิง​ฮ่องเต้​ไม่​อาจ​รับฟัง​ถ้อยคำ​ไร้สาระ​ของ​แพทย์​หลวง​ได้​อีกต่อไป​ ​เขา​รีบ​สาวเท้า​เข้าไป​ทันที

มีนาง​ใน​ช่วย​ประคอง​ไท​เฮา​ลง​จาก​เตียง

“​เสด็จ​แม่​ ​เหตุใด​พระองค์​ถึง​ลุกขึ้น​มา​เดิน​แล้ว​เล่า​”

ไท​เฮา​เผย​ยิ้ม​เบาใจ​ที่​มี​ให้​เห็น​ได้​ไม่บ่อย​นัก​ ​“​ฝ่า​บาท​เสด็จ​มา​แล้ว​รึ​”

จิ​่ง​หมิง​ฮ่องเต้​รีบ​เข้าไป​ประคอง​ไท​เฮา​เอาไว้

ไท​เฮา​เดิน​เพียง​ไม่​กี่​ก้าว​ก็​ถอดถอน​หายใจออก​มา​ ​“​ข้า​คิด​ว่า​คราวนี้​คง​มิได้​กลับมา​แล้ว​ ​โชคดี​ที่​ได้​หรง​หยาง​…​”

จิ​่ง​หมิง​ฮ่องเต้​ยิ้มเหย​เก​พลาง​ถาม​ ​“​เสด็จ​แม่​รู้สึก​อย่างไรบ้าง​”

ไท​เฮา​เกาะเกี่ยว​ที่​วาง​แขน​เก้าอี้​แล้ว​ค่อยๆ​ ​ทิ้งตัว​นั่งลง​ ​“​รู้สึก​ร่างกาย​บางเบา​ ​มี​แรง​กระปรี้กระเปร่า​ขึ้น​แล้ว​ ​จริง​ซี​ ​แล้ว​หรง​หยาง​เล่า​ ​รีบ​ให้​คน​ไป​ตาม​หรง​หยาง​มาที​่​วัง​เร็ว​เข้า​ ​ข้า​อยาก​จะ​รู้​ว่านาง​ไป​เชิญ​หมอ​วิเศษ​ผู้​นั้น​มาจาก​ไหน​ถึง​ได้​ออก​เทียบ​โอสถ​ได้​น่าอัศจรรย์​เพียงนี้​”

จิ​่ง​หมิง​ฮ่องเต้​พยัก​ศีรษะ​ ​“​จริง​สิ​ ​หมอ​วิเศษ​เช่นนี้​เห็นที​ต้อง​ให้​อยู่​ใน​วัง​หลวง​ ​เสด็จ​แม่​ยัง​มิต​้​อง​ร้อน​พระทัย​ไป​ ​อีก​เดี๋ยว​หรง​หยาง​คงจะ​มาถึง​แล้ว​”

ทันทีที่​เสียง​เงียบ​ลง​ ​ข้าหลวง​ก็​ตะโกน​เสียงแหลม​ขึ้น​ว่า​ ​“​องค์​หญิง​ใหญ่​หรง​หยาง​เสด็จ​…​”

“​รีบ​ให้​นาง​เข้ามา​เร็ว​เข้า​!​”​ ​จิ​่ง​หมิง​ฮ่องเต้​และ​ไท​เฮา​กล่าว​เป็น​เสียง​เดียว

องค์​หญิง​ใหญ่​หรง​หยาง​เดิน​เข้ามา​ ​ครั้น​เห็น​หน้า​จิ​่ง​หมิง​ฮ่องเต้​แล้วจึง​รีบ​คุกเข่า​ลง​ทันที​ ​“​ไม่ทราบ​ว่าน​้​อง​ทำความ​ผิด​ใด​ ​ขอ​เสด็จ​พี่​ช่วย​ชี้แนะ​ด้วย​เพ​คะ​…​”

ไท​เฮา​หันไป​มอง​จิ​่ง​หมิง​ฮ่องเต้​ด้วย​สายตา​งุนงง​ ​“​ฝ่า​บาท​ ​นี่​เรื่อง​อะไร​กัน​”

ฮ่องเต้​กระแอม​ไอ​แผ่วเบา​ ​พลาง​หันไป​เรียก​องค์​หญิง​ใหญ่​หรง​หยาง​ด้วย​น้ำเสียง​อ่อนโยน​ ​“​รีบ​ลุกขึ้น​เถิด​ ​ใคร​บอก​กัน​ว่า​เจ้า​มีความผิด​ ​ที่​ข้า​เรียก​เจ้า​เข้ามา​ก็​เพราะ​พระ​อาการ​ของ​ไท​เฮา​ดีขึ้น​แล้ว​ ​ได้ข่าว​ว่า​เป็น​เพราะ​ยาที​่​เจ้า​นำมา​ถวาย​เมื่อวาน​นี้​…​”

วินาที​นั้น​ดูเหมือนว่า​องค์​หญิง​ใหญ่​หรง​หยาง​จะ​เพิ่ง​สังเกตเห็น​ไท​เฮา​ที่นั่ง​อยู่​ที่​เก้าอี้​ ​ใบหน้า​ของ​นาง​แปรเปลี่ยน​เป็นความ​ชื่นชมยินดี​ ​“​เสด็จ​แม่​ทรง​ดีขึ้น​แล้ว​หรือ​เพ​คะ​”

ไท​เฮา​ส่ง​ยิ้ม​ ​“​ดู​เจ้า​ตกใจ​เพียงนี้​ ​ก็​มิใช่​เพราะ​ยาที​่​เจ้า​นำมา​เมื่อวาน​หรอก​รึ​”

นัยน์ตา​ของ​นาง​เรื่อ​สีแดง​ขึ้น​ใน​ทันใด​ ​นาง​หยิบ​ผ้า​ขึ้น​มาซั​บน​้ำ​ตา

“​เป็น​อะไร​ไปล่ะ​”​ ​ไท​เฮา​ตรัส​ถาม​ด้วย​ความเป็นห่วง​เป็น​ใย

พระ​อาการ​ของ​ไท​เฮา​หาย​ดี​เช่นนี้​ ​เห็นที​ความสัมพันธ์​กับ​องค์​หญิง​ใหญ่​ของ​แน่นแฟ้น​ขึ้น​เป็น​เท่าตัว

องค์​หญิง​ใหญ่​หรง​หยาง​เขยิบ​เข้ามา​ใกล้​แล้ว​ทรุดตัว​ลง​ที่​หัวเข่า​ของ​ไท​เฮา​ก่อน​จะ​สารภาพ​อย่าง​โล่งใจ​ ​“​เสด็จ​แม่​ทรง​หาย​ดี​แล้ว​ ​หม่อมฉัน​ก็​เบาใจ​ ​แม้​ท่าน​หมอ​ผู้​นั้น​จะ​บอกว่า​สามารถ​รักษา​พระองค์​ได้​ ​ทว่า​หม่อมฉัน​ก็​มิ​อาจ​วางใจ​สงบ​ ​แค่​คิด​ว่า​ถ้า​เรื่อง​กลับตาลปัตร​ ​ชีวิต​ของ​หม่อมฉัน​คง​ถึงคราว​จบสิ้น​เป็นแน่​…​”

ครั้น​พูด​จนถึง​ท่อน​สุดท้าย​ ​นาง​ก็​เงียบ​ไป

ไท​เฮา​ได้ยิน​ดังนั้น​ก็​ยิ่ง​ซาบซึ้งใจ​เป็น​ที่สุด

การ​เจ็บป่วย​ครั้งนี้​ ​นาง​ได้​กิน​ยารั​กษา​มานับ​ไม่​ถ้วน​ ​หมอ​หลวง​พวก​นั้น​ต่าง​ก็​ไร้ความสามารถ​ ​ใน​ช่วงเวลา​หน้าสิ่วหน้าขวาน​เช่นนี้​ ​หรง​หยาง​กล้าเสี่ยง​ชีวิต​ของ​ตัวเอง​เพื่อ​แลก​กับ​การ​ที่นาง​จะ​หาย​ดี​ ​เห็นได้ชัด​ว่านา​งก​ตัญ​ญู​ยิ่งนัก

“​ลำบาก​เจ้า​แล้ว​ ​จริง​ซี​ ​หมอ​วิเศษ​ผู้​นั้น​อยู่​ที่ไหน​กัน​ ​ข้า​อยาก​จะ​กล่าว​ขอบคุณ​เขา​เสียหน่อย​”

จิ​่ง​หมิง​ฮ่องเต้​รีบ​เอ่ย​เสริม​ ​“​จริง​ซี​ ​หมอ​วิเศษ​เพียงนี้​เห็นที​ข้า​คง​ต้อง​ตกรางวัล​อย่าง​งาม​!​”

องค์​หญิง​ใหญ่​หรง​หยาง​ละ​ล้า​ละ​หลัง​อยู่​ครู่หนึ่ง​ก่อน​จะ​ส่ง​ยิ้ม​พลาง​บอก​ ​“​ในเมื่อ​เป็น​เช่นนี้​ ​ข้า​จะ​ให้​คน​ไป​ตาม​ท่าน​หมอ​ผู้​นั้น​เข้า​วัง​มา​เพ​คะ​”

ไม่ช้าไม่นาน​ ​ชาย​ชรา​พร้อม​เครา​สีเงิน​ก็​มาป​รากฏ​ตัวต่อ​หน้า​จิ​่ง​หมิง​ฮ่องเต้

จิ​่ง​หมิง​ฮ่องเต้​สำราญใจ​ไม่น้อย​ ​หมาย​จะ​ให้​หมอ​วิเศษ​ผู้​นี้​เข้าไป​อยู่​ใน​สำนัก​แพทย์​หลวง

ทว่า​ชาย​ชรา​กลับ​ปฏิเสธ​ ​“​กระหม่อม​คุ้นชิน​กับ​ชีวิต​สมถะ​เสีย​แล้ว​ ​อีกทั้ง​อายุ​อานา​มก​็​แก่​หงำเหงอะ​ ​การ​จะ​รับ​ตำแหน่ง​แพทย์​หลวง​คง​ทำได้​ยาก​ยิ่ง​ ​แท้จริง​แล้ว​ ​พระ​อาการ​ของ​ไท​เฮา​มิได้​รักษา​ยากเย็น​ ​เพียงแต่ว่า​โอสถ​ที่​จำเป็นต้อง​ใช้​นั้น​หา​ได้​ยาก​พ่ะ​ย่ะ​ค่ะ​”

“​แล้ว​มัน​ยา​อะไร​กัน​”​ ​จิ​่ง​หมิง​ฮ่องเต้​ถาม​อย่าง​ใคร่รู้