บทที่396 ทำไมต้องชอบคุณด้วย
ลี่จุนถิงมองAnthonyด้วยสายตาเย็นชา ในใจยังคิดว่ามันน่าตลกดี ที่มาจนถึงตอนนี้แล้ว เขายังคิดว่าจะเอาอะไรมาเทียบกับตัวเองได้อีกเหรอ？
ลี่จุนถิงคิดไม่ออกเลยจริงๆ
ตอนนี้Anthonyกลายเป็นนักโทษเต็มตัวแล้ว แต่ก็ยังมีท่าทีทระนงตามเคย
ถ้าเป็นคนอื่นๆ ลี่จุนถิงอาจจะชมว่ามีความกล้าไม่น้อยเลย แต่มาเจอกับAnthony ลี่จุนถิงกลับไม่ได้มีอารมณ์ที่ดีขนาดนั้น
“ฉันว่านะ คุณยังไม่เข้าใจสถานการณ์ที่คุณอยู่ในตอนนี้สักเท่าไหร่ใช่ไหม？”
ลี่จุนถิงมองAnthonyสักพัก แต่น้ำเสียงยังคงเย็นชาเป็นอย่างมากเหมือนเคย
อารมณ์ของAnthonyกัดฟันอยู่ไม่น้อย และในใจก็เต็มไปด้วยความโกรธเคือง
ถ้าให้โอกาสเขาอีกครั้ง เขาจะต้องระวังเป็นอย่างมาก เพื่อไม่ให้มาตกอยู่ในสภาพแบบนี้แน่นอน！
“ลี่จุนถิง ใช้วิธีสกปรกแบบนั้น คุณมีอะไรดีงั้นเหรอ？” Anthonyพูดด้วยความแค้น
ลี่จุนถิงเลิกคิ้วขึ้นเบาๆ เหมือนไม่ค่อยเข้าใจความหมายของเขา： “วิธีสกปรกงั้นเหรอ？ฉันจะไม่ได้ว่าฉันใช้วิธีสกปรกแบบนั้นเมื่อไหร่กัน แต่เป็นคุณต่างหาก ที่ช่ำชอง”
เมื่อAnthonyถูกลี่จุนถิงพูดใส่แบบนั้น ก็มาคิดดูดีๆ สิ่งเดียวที่ลี่จุนถิงซ่อนอยู่ก็น่าจะเป็นพลังอำนาจที่แท้จริงจังเขา ดังนั้นเลยทำให้Anthonyประเมินเขาต่ำไป
แต่ตัวเอง……กลับใช้วิธีสกปรกไปไม่น้อยเลย
แต่ถึงจะเป็นแบบนี้ Anthonyเองก็ยังคงกัดฟันกรอดด้วยความไม่พอใจ： “แล้วจะทำไม？ครั้งนี้คุณชนะแล้ว สิ่งเดียวที่ต่างกันคือไม่ได้สู้กันอย่างยุติธรรมใช่ไหมล่ะ？ถ้า……ถ้าไม่ใช่เพราะคุณซ่อนความสามารถที่แท้จริงเอาไว้ ฉันจะ……”
“เหอะ ยังไม่ยอมรับอีกหรือไง？ฉันบอกคุณตรงๆ เลยก็ได้ ถึงคุณจะรู้ก่อน คุณก็ยังไม่ใช่ศัตรูของฉันอยู่ดี ยิ่งไปกว่านั้น……จะกลัวจนวิ่งหางจุกตูดไปเลยล่ะ”
เมื่อพูดมาถึงตรงนี้ ลี่จุนถิงก็อดไม่ได้ที่จะหัวเราะออกมา เขาไม่ได้สนใจอะไรกับอารมณ์และท่าทีของAnthonyเลย และเดาได้อีกด้วยว่าอารมณ์และจิตใจของเขาในตอนนี้มันน่าตื่นตาตื่นใจขนาดไหน
Anthonyที่เสียหน้าไม่ได้ หลังจากที่ได้ยินตัวเองพูดแบบนี้แล้ว จะต้องโกรธจนตัวสั่นเลยสินะ？
มันไม่ต่างอะไรกับที่ลี่จุนถิงจินตนาการเอาไว้สักเท่าไหร่ Anthonyกัดฟันกรอด จนความโกรธนั้นทำให้ตัวสั่นขึ้นมา
แต่ว่าเป็นแบบนั้นแล้วจะทำไมกัน？แพ้ไปแล้ว นี่เป็นสถานการณ์ที่เขาเองไม่สามารถเปลี่ยนแปลงได้ในตอนนี้
“คุณจะเอาอย่างไรกันแน่？”
เขาเริ่มรู้แล้วว่าสถานการณ์มันเปลี่ยนแปลงอะไรไม่ได้ Anthonyเลยไม่อยากดึงดันอะไรอีกต่อไป เขาเพียงแค่เงยหน้าขึ้นมามองลี่จุนถิง เพราะอยากจะได้ข่าวคราวอะไรจากเขาบ้าง
เพียงแค่ลี่จุนถิงให้โอกาสเขาในการออกจากคุกไป ถ้าเกิดเขากลับมาได้อีกครั้ง เขาจะไม่เหลือทางเดินเอาไว้ให้ลี่จุนถิงเลยล่ะ
แต่ว่า ลี่จุนถิงเองก็พอจะเข้าใจได้ว่า ครั้งนี้……ตัวเองคงจะไม่มีทางได้ออกไปแล้ว？
จู่ๆ Anthonyก็รู้สึกหนาวขึ้นในใจอย่างประหลาด
ตั้งแต่เล็กจนโต เขาแทบจะไม่เคยเจออะไรที่ยากลำบากเลย คิดไม่ถึงเลย……ว่าลี่จุนถิงกลับโจมตีเขาครั้งแล้วครั้งเล่า
หลังจากที่เริ่มใจเย็นลง Anthonyก็เหมือนจะเข้าใจดีแล้ว ว่าตอนนี้เขาแพ้แล้วจริงๆ และก็ยากที่จะมีโอกาสในการกลับมาแล้ว
ลี่จุนถิงมองเขาเงียบๆ อยู่ด้านนอก เมื่อเห็นว่าจู่ๆ เขาก็เงียบไป อารมณ์บนหน้าก็เหมือนจะเปลี่ยนไป เพราะเขาทำเพียงแค่เลิกคิ้วขึ้นเล็กน้อยเท่านั้น
เวลาผ่านไปนาน Anthonyเหมือนจะคิดอะไรขึ้นมาได้ เลยรีบเงยหน้าขึ้นมามองลี่จุนถิง พลางพูดด้วยน้ำเสียงที่เดาได้ยาก： “หวั่นหวั่นล่ะ？”
เมื่อพูดถึงผู้หญิงคนนั้น ใบหน้าของลี่จุนถิงก็มีความรังเกียจปรากฏ ขึ้นมาได้ง่ายๆ
“ถูกส่งเข้าคุกไปแล้ว ชีวิตนี้ น่าจะไม่ได้ออกมาอีก”
Anthonyกำหมัดแน่นในทันที： “หวั่นหวั่นไม่รู้เรื่องอะไรด้วยนะ”
ถึงแม้ว่าจะมาจนถึงตอนนี้แล้ว แต่Anthonyก็ยังไม่ยอมรับ ว่าความรู้สึกที่เขามีให้ส้งหวั่นหวั่นนั้นมันจริงแท้แค่ไหน ดังนั้นเมื่อได้ยินว่าสุดท้ายส้งหวั่นหวั่นตกอยู่ในสถานการณ์แบบนี้ เลยอยากให้ลี่จุนถิงปล่อยเธอไป
“เธอเพียงแค่……รักคุณมาก แล้วก็เกลียดคุณมากเช่นกัน” เมื่อพูดมาถึงตรงนี้ แววตาของAnthonyก็ดูซับซ้อนขึ้นมาเล็กน้อย
คนที่ฉลาดอย่างเขา พอจะรู้สึกได้ไม่น้อยว่าการที่ส้งหวั่นหวั่นเข้าหาเขาก็เพื่อแก้แค้นลี่จุนถิง ตอนแรกก็คิดเพียงว่าได้ประโยชน์กันทั้งสองฝ่าย
แต่หลังๆ มา Anthonyกลับพบว่า ส้งหวั่นหวั่นเป็นผู้หญิงที่ดึงดูดเขาได้จริงๆ
“มาจนถึงตอนนี้แล้ว คุณยังจะคิดถึงคนอื่นอีกเหรอ？” ลี่จุนถิงมองAnthonyด้วยความเกินคาด
หรือว่าAnthonyไม่ใช่คนเลือดเย็นผู้โด่งดังเหรอ？ตอนนี้ถึงกับแสดงความอ่อนแอออกมาต่อหน้าเขาเพราะผู้หญิงคนเดียวเนี่ยนะ มันไม่เหมาะสมกับตัวตนของเขาเลย
แต่ว่า ผู้ชายมักจะพ่ายแพ้ความงามของผู้หญิงอยู่แล้ว ลี่จุนถิงเหมือนจะเข้าใจได้ เพราะเจียงหยุนเอ๋อก็เป็นแบบนั้นสำหรับเขาเช่นเดียวกัน
“คิดไม่ถึงเลย ว่าคุณยังจะมีช่วงเวลาที่เป็นห่วงคนอื่นด้วย แต่ว่า……” ลี่จุนถิงส่ายหัวเบาๆ พลางพูดด้วยน้ำเสียงที่ปนกับเสียงถอนหายใจ “ความผิดที่เธอทำนั้น มันไม่สามารถชดใช้ได้ง่ายๆ ถ้าไม่ให้เธอชดใช้แบบนี้ แล้วฉันจะวางใจได้อย่างไร？”
Anthonyทำปากพึมพำ แต่ก็พูดอะไรไม่ออกเลยแม้แต่น้อย
ใช่สิ ลี่จุนถิงตามหาพวกเขาสองคนมาตั้งนาน คงไม่คิดจะปล่อยพวกเขาไป ตั้งแต่ทีแรกแล้วงั้นสิ？
ถึงแม้ว่าตัวเองจะขอร้อง ก็ไม่น่าจะมีผลอะไร
เพียงแค่ตอนนี้ Anthonyรู้สึกไม่คุ้มค่าแทนส้งหวั่นหวั่นเลยจริงๆ
เธอรักคนคนนี้มาตั้งนาน สุดท้ายกลับมาทำแบบนี้กับเธอ
“ลี่จุนถิง ฉันรู้สึกไม่พอใจแทนหวั่นหวั่นเลยจริงๆ ！ทำไมเธอยังชอบคุณอยู่ได้นะ！”
Anthonyพูดด้วยสีหน้ามืดมน
ถึงอย่างไรเขาเองก็ไม่อยากจะขอร้องอะไรลี่จุนถิง เลยไม่ได้ใส่ใจกับคำพูดมากนัก
“คุณยังสงสารคนอื่นอีกเหรอ？พูดตรงๆ ฉันเองก็รู้สึกไม่พอใจแทนคุณเหมือนกัน คุณทำอะไรเพื่อเธอมามากมาย คิดว่าเธอใส่ใจมากเลยเหรอ？” ลี่จุนถิงหัวเราะเสียงเย็นชา พลางพูดอย่างไม่สนใจไยดี
Anthonyเหมือนจะพูดอะไรไม่ออก ตอนแรกเขายังเชื่อว่าส้งหวั่นหวั่นน่าจะมีความรู้สึกอะไรให้ตัวเองอยู่บ้าง แต่ว่า……
ถึงอย่างไรเขาก็เป็นคนจิตใจหนักแน่น เมื่อได้ยินลี่จุนถิงพูดอย่างแน่วแน่ขนาดนั้น ก็อดไม่ได้ที่จะเริ่มสงสัยขึ้นมา
ส้งหวั่นหวั่นจริงใจกับตัวเองหรือเปล่านะ？หรือเพียงแค่หลอกใช้ตัวเองมาตลอด
ความเมตตาสุดท้ายของลี่จุนถิงอาจจะเป็นการที่ไม่ได้บอกเรื่องจริงกับAnthony เลยทำได้เพียงบอกให้เขาเกิดความสงสัยก่อนจะจากไป
Anthonyที่เพิ่งมีสติกลับมาก็ไม่เจอแม้แต่เงาของลี่จุนถิงแล้ว แต่ว่าในใจกลับมีคำถามนั้นวนอยู่เรื่อยไป
ส้งหวั่นหวั่นหลอกตัวเองมาตลอดเลยงั้นเหรอ？
น่าเสียดายที่ครั้งนี้ น่าจะไม่มีทางได้รู้อีกเลย หรือบางที……อันที่จริงเขาอาจจะรู้คำตอบอยู่แล้ว เพียงแต่ว่ากำลังสะกดจิตหลอกตัวเองก็เท่านั้น