บทที่ 410 รอให้เธอโตเป็นผู้ใหญ่แล้วแต่งงานกับเขา

ปลอบใจฉัน ด้วยรักเธอ

เมื่อลมเย็นพัดมาทำเอาซูสือจิ่นถึงกับจามออกมา

หยานชิงเจ๋อที่อยู่ด้านข้างรีบดึงเธอเข้ามาไว้ในอ้อมกอดของเขา “เสี่ยวจิ่น หนาวไหม?”

ซูสือจิ่นส่ายหัว “พี่ชิงเจ๋อ ใส่เสื้อผ้าบางมาก ไม่หนาวเหรอ?”

หยานชิงเจ๋อพูดด้วยใบหน้าเปื้อนรอยยิ้ม “พี่มีความสุขขนาดนี้จะหนาวได้ยังไง?”

เขาปล่อยเธอออกจากอ้อมกอดชั่วคราว จากนั้นเดินอ้อมไปกอดเธอจากด้านหลัง “แบบนี้ดีกว่าไหม? จะได้ชมดอกไม้ไฟได้อย่างชัดเจน”

ซูสือจิ่นพยักหน้าในอ้อมกอดของเขา “อืม พิงพี่แบบนี้สบายตัวดี”

หยานชิงเจ๋อยิ้ม “งั้นก็พิงไปตลอดชีวิตเลยสิ!”

มีผู้คนสัญจรไปมาจำนวนมากหยุดที่หน้าประตูโรงเรียนแล้วหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาเพื่อถ่ายรูปดอกไม้ไฟในขณะนี้ และหลายคนในเมืองหนิงเฉิงได้เริ่มโพสต์รูปลงในวีแชทแล้ว

จู่ๆ หยานชิงเจ๋อก็ได้ยินเสียงที่คุ้นเคย เป็นเสียงของอาจารย์ในโรงเรียนที่เขาเคารพรักนั่นเอง

“พ่อหนุ่มน้อยชิงเจ๋อ ไม่ใช่บอกว่าจะมาฉลองวันเกิดให้กับอาจารย์เหรอ ทำไมถึงมาอยู่ที่นี่ได้ล่ะ อาจารย์รอที่บ้านตั้งนาน ที่แท้ก็แอบมาพลอดรักกับสาวนี่เอง!” ชายวัยกลางคนพูดกับยิ้มออกมาเล็กน้อย

“อาจารย์หู ต้องแก้ปัญหาส่วนตัวก่อนสิครับ ถึงจะสามารถไปฉลองวันเกิดของอาจารย์ได้”หยานชิงเจ๋อจับมือซูสือจิ่นแล้วเดินไปหาอาจารย์หู

ไม่รู้ว่าเขามีรีโมตคอนโทรลหรือเปล่า ทันใดนั้นแสงและเงาของภาพถ่ายบนต้นชบาก็หายไป และดอกไม้ก็กลับคืนสู่สภาพที่ร่วงหล่น

เขาไม่อยากให้คนอื่นเห็นรูปตัวเองและภรรยา! รูปภาพบางรูปสามารถแชร์ได้เพียงระหว่างพวกเขาสองคนเท่านั้น!

อาจารย์หูมองไปที่คนสองคนที่กำลังจับมือกันอยู่ข้างหน้าเขา เขาจ้องมองไปที่ซูสือจิ่นแล้วต้องตะลึงไปครู่หนึ่ง “เฮ้ย นี่ไม่ใช่ซูสือจิ่นเหรอ?”

ซูสือจิ่นยิ้มอย่างเขินอาย “สวัสดีค่ะ อาจารย์หู!”

“ชิงเจ๋อ ฉันคิดมาตลอดว่าเธอคือน้องสาวของนายจริงๆ เหมือนเป็นลูกพี่ลูกน้องอะไรแบบนั้น!” อาจารย์หูยิ้ม

“พวกเราไม่มีความสัมพันธ์ทางสายเลือดครับ!” หยานชิงเจ๋อพูดพร้อมกับจับไหล่ของซูสือจิ่น “อันที่จริงผมรอให้เธอโตก่อนมาโดยตลอด”

รอให้ผู้หญิงของเขาโตเป็นผู้ใหญ่ แล้วมาแต่งงานกับเขา

“พ่อหนุ่มน้อย เก็บความลับไว้ได้ลึกเชียวนะ!” อาจารย์หูตบไหล่ของหยานชิงเจ๋อ “เมื่อไหร่จะแต่งงานกันล่ะ?”

หยานชิงเจ๋อมองไปที่ซูสือจิ่นแล้วพูดว่า “ใกล้จะสิ้นปีแล้ว เตรียมงานพิธีไม่ทันและอากาศก็หนาวด้วย ดังนั้นผมวางแผนว่าจะจัดงานพิธีในต้นปีหน้าเมื่ออากาศอุ่นขึ้นครับ”

อย่างไรก็ตามยิ่งจดทะเบียนสมรสเร็วเท่าไหร่ก็ยิ่งดี!

ดอกไม้ไฟค่อยๆ หยุดลง อาจารย์หูได้พูดขึ้นว่า “อาหารได้ที่แล้ว พวกเราเข้าไปรับประทานกันเถอะ!”

หยานชิงเจ๋อพยักหน้าแล้วดึงซูสือจิ่น “ไม่ใช่ชอบกินซี่โครงหมูเปรี้ยวหวานที่ทำโดยภรรยาของอาจารย์เหรอ เข้าไปกันเถอะ!”

ดวงตาของซูสือจิ่นเป็นประกาย “ว้าว ฉันชอบอาหารที่เธอทำมาก!” เธอรู้สึกหิวขึ้นมาในทันใด

อาหารทำเองทุกวันถูกแทนที่อาหารเย็นของร้านอาหาร ในระหว่างรับประทานอาหารเย็นทุกคนพูดคุยเกี่ยวกับตอนเรียนและพูดถึงตอนที่ซูสือจิ่นสอบไม่ผ่าน แล้วขอให้หยานชิงเจ๋อมาประชุมผู้ปกครองให้เธอ ทำเอาทุกคนต่างก็หัวเราะสนุกสนาน

ไม่มีใครรู้ว่าวันหนึ่งหยานชิงเจ๋อซึ่งเคยเป็นผู้ปกครองให้เธอมาก่อน ตอนนี้จะกลายเป็นสามีของเธอ

ดังนั้นหลังจากรับประทานอาหารเสร็จ ทำให้บรรยากาศน่าประทับใจกว่าในร้านอาหารหรูๆ ซะอีก

ทั้งสองกล่าวคำอำลากับครอบครัวของอาจารย์หู หลังจากนั้นหยานชิงเจ๋อก็พาซูสือจิ่น กลับบ้าน

ทันทีที่เปิดประตูบ้านหยานชิงเจ๋อก็ดันซูสือจิ่นเข้าชิดกับกำแพง

ซูสือจิ่นรู้สึกได้ทันทีว่ากำลังถูกหมาป่าผู้หิวโหยกิน เธอไม่มีเวลาแม้แต่จะถอดเสื้อแจ็กเกตของเธอออก เธอพูดอย่างเร่งรีบว่า “ชิงเจ๋อ คุณจะทำอะไร?”

“ทำรัก” หยานชิงเจ๋อตอบสั้นๆ

“ไม่ใช่ตอนเช้าเพิ่งจะ……แล้วทำไมคุณต้องรีบขนาดนี้เลยเหรอ?” ซูสือจิ่นได้ยินเสียงซิปของแจ็คเก็ตถูกรูดออก

เธอรู้สึกว่าขาของเธออ่อนในทันใด……

“วันนี้ถือว่าเป็นวันแต่งงานวันแรก!” หยานชิงเจ๋อพูดอย่างรีบร้อน “เก็บไว้เป็นความทรงจำดีๆ !”

ไม่ใช่ยังไม่ได้จดทะเบียนสมรสหรอกเหรอ?

เพียงพริบตาแจ็กเกตของเธอก็ถูกถอดออกแล้ว “ชิงเจ๋อ คุณถูกวางยาหรือเปล่า?”

“ใช่” หยานชิงเจ๋อพูด

“อะไรนะ? แล้วใครทำ!?” ซูสือจิ่นตกตะลึงอยู่ครู่หนึ่ง ไม่แปลกใจเลยว่าทำไมเขาถึงดูเหมือนไฟลุกโชนขนาดนี้!

“คุณไง” หยานชิงเจ๋อไม่ต้องการให้ซูสือจิ่นพูดขัดจังหวะอีกต่อไป เขาก้มศีรษะลงจูบริมฝีปากของเธอในทันที

เมื่อซูสือจิ่นได้ยินเช่นนี้ก็ถึงกับอ่อนปวกเปียกในทันที เขาจึงถือโอกาสนี้จู่โจมเข้าไปในปากของเธอ

โอ้ เธอรู้สึกมากขึ้นเรื่อยๆ ว่าเธอกำลังอยู่บนเรือโจรสลัดจริงๆ! เหตุใดจึงมีความแตกต่างอย่างมากระหว่างรูปลักษณ์ภายนอกกับภายในของผู้ชายคนนี้?

หรือว่าผู้ชายก็เป็นแบบนี้ทั้งหมด? ไม่มีตัวเปรียบเทียบก็ไม่สามารถรู้ได้……

ซูสือจิ่นไม่ทันมีเวลาใคร่ครวญอะไร เธอรู้สึกเพียงว่าเสื้อผ้าของพวกเขาหลุดออกหมดแล้ว

มือที่พิมพ์ได้อย่างรวดเร็วของหยานชิงเจ๋อเมื่อตอนอยู่บนแป้นพิมพ์นั้นทำให้เขามีความพิเศษในการถอดเสื้อผ้าอย่างรวดเร็ว

เขายกเธอขึ้นอย่างง่ายดาย เขาถอดรองเท้าและถุงเท้าของเธอออก

ที่บ้านมีระบบทำความร้อนใต้พื้น เดินเท้าเปล่าจึงไม่รู้สึกหนาวเย็น ตอนนี้ซูสือจิ่นได้ตัวเปลือยเปล่าทั้งหมดแล้ว

เธอรู้สึกโกรธอยู่บ้างจึงทุบเข้าไปที่หน้าอกของหยานชิงเจ๋อ แต่เขาจับมือเธอยกขึ้นเหนือศีรษะของเธอแล้วจูบรุนแรงยิ่งขึ้นไปอีก

ซูสือจิ่นรู้สึกแทบจะหายใจไม่ออก ท่านี้เธอแทบไม่เคยทำมาก่อน ความมืดรอบตัวเพิ่มความเร้าใจยากที่สุดจะบรรยายออกมา

หัวใจของเธอเต้นเร็ว ความร้อนบนใบหน้าของเธอแผดเผาถึงโคนใบหู และแม้แต่เสียงร้องขอความเมตตาก็เบาบางราวกับเสียงยุงบิน “ชิงเจ๋อ เสียว อย่า……”

“เสียวเหรอ?” หยานชิงเจ๋อพึมพำในลำคอ เสียงของเขามีความเร่าร้อนมากขึ้น “ผมก็เหมือนกัน ถ้าอย่างงั้น……”

เขาแยกขาของเธอจากกัน อุ้มเธอขึ้น แล้วขยับให้เข้าจุดสำคัญ

“อ๊ะ!” ซูสือจิ่นร้องเสียงหลง เธอโน้มตัวไปโอบรอบคอของหยานชิงเจ๋อ แล้วซบหน้าลงบนไหล่ของเขา

วิธีการตอบรับของเธอทำให้เขารู้สึกตื่นเต้นมากยิ่งขึ้น อารมณ์ของทั้งคู่ได้ถึงจุดเดือดแล้ว ยานชิงเจ๋อกอดเอวของซูสือจิ่นแน่นแล้วเริ่มเคลื่อนไหวร่างกาย

ซูสือจิ่นเขินอายพร้อมกับรู้สึกสดชื่นไปด้วย ความเร้าใจในร่างกายของเธอเพิ่มขึ้น และการหายใจของเธอเริ่มไม่เป็นจังหวะ

เธอซบบนไหล่ของหยานชิงเจ๋อลมหายใจของเธอกระทบไปที่หูของเขา หยานชิงเจ๋อรู้สึกเพียงว่ากระแสไฟฟ้าในตัวพุ่งอย่างรวดเร็ว ไม่สามารถควบคุมอัตราการเต้นของหัวใจของเขาได้ และร่างกายของเขาดูเหมือนจะไหม้ไปทั้งตัว!

เขาควบคุมตัวเองไม่ได้ เขาทำได้เพียงอาศัยสัญชาตญาณดั้งเดิมเพื่อกลืนกินเธอ

ทุกแรงกระแทกของเขาเธอตอบสนองไปอย่างเต็มที่ แต่ระหว่างช่วงความถี่นั้นเธอได้ลื่นล้มเพราะแรงโน้มถ่วง

ซูสือจิ่นกอดหยานชิงเจ๋อไว้แน่นและลมหายใจเฮือกใหญ่ของเธอได้สัมผัสไปที่ใบหูของหยานชิงเจ๋ออีกครั้ง ทำให้ตั้งแต่โคนหูไปจนถึงลำคอของเขาแดงระเรื่อ

ดูเหมือนว่านี้ยังไม่เพียงพอ

หยานชิงเจ๋อรู้สึกว่าเขาจะไม่มีวันพอ ดังนั้นเขาจึงอุ้มซูสือจิ่นแล้วพาเธอไปที่ห้องนอน

อย่างไรก็ตามก่อนจะถึงห้องนอน เขาควบคุมตัวเองไม่ได้ เขาจึงวางเธอลงบนโต๊ะอาหารขนาดใหญ่ในห้องรับประทานอาหาร

ซูสือจิ่นคว้าแขนของเขา เสียงของเธอสั่นเทาแต่แฝงไปด้วยเสน่ห์ “ชิงเจ๋อ ที่นี่คือที่สำหรับกินข้าว……”

“อืม แต่คุณอร่อยกว่ากับข้าวซะอีก” พอเขาพูดจบก็เริ่มออกแรงกระแทกอย่างรวดเร็ว

ซูสือจิ่นต้องการจะพูดอะไรบางอย่าง แต่ไม่สามารถเปล่งเสียงออกมาได้ และเธอทำได้เพียงคว้าขอบโต๊ะอาหารไว้แน่น

แม้ว่าจะมีระบบทำความร้อนใต้พื้นที่บ้าน แต่ก็ไม่ถึงกับร้อนเหมือนอุณหภูมิในฤดูร้อน แต่ทั้งคู่กลับมีเหงื่อไหลออกมา

ซูสือจิ่นเห็นว่าหน้าผากของหยานชิงเจ๋อเต็มไปด้วยเหงื่อและไหลลงมาตามใบหน้าที่งดงามของเขา

จากนั้นเธอรู้สึกว่าเหงื่อของเขาตกลงบนหน้าอกของเธอ

สัมผัสนั้นชัดเจนในทันใด เธอรู้สึกราวกับว่ามีกระแสไฟฟ้าอีกแบบหนึ่งอยู่ในนั้น ซึ่งทำให้เธอครางออกมาโดยไม่รู้ตัว

หยานชิงเจ๋อรู้สึกตื่นเต้นมากขึ้นเมื่อได้ยินเสียงครางของซูสือจิ่น เขาก้มลงกอดเธอแน่น ขณะที่จูบใบหูของเธอ เขาพูดด้วยน้ำเสียงกระเส่า “เสี่ยวจิ่น ผมรักคุณ”

“ภรรยา ผมรักคุณนะ”

ประสาทสัมผัสทั้งสองด้านทั้งการได้ยินและการสัมผัส ทำให้ซูสือจิ่นรู้สึกเร่าร้อน เธอถูกเขาพาขึ้นไปบนจุดสุดยอดครั้งแล้วครั้งเล่า ร่างกายของเธอกระตุกอย่างควบคุมไม่ได้

“เสี่ยวจิ่น เรียกว่าสามีให้ผมฟังหน่อยสิ!”หยานชิงเจ๋ออุ้มเธอขึ้นแล้วเปลี่ยนไปยังที่อื่น

ซูสือจิ่นละลายในอ้อมกอดของเขาอย่างสมบูรณ์ แม้กระทั่งจะพูดยังไม่มีเรี่ยวแรง

หยานชิงเจ๋อสะกิดเธอ “เป็นเด็กดีนะ เรียกให้ผมฟังหน่อย! หรือว่าต้องให้……”

เมื่อซูสือจิ่นได้ยินคำขู่ของเขา เธอจึงพูดเบาๆ ว่า “สามี”

หยานชิงเจ๋อรู้สึกเร้าใจมากขึ้นและพร้อมที่จะออกกำลังอย่างหนักแล้ว

ซูสือจิ่นต้องการเตือนหยานชิงเจ๋อว่าเขาลืมสวมถุงยางอนามัย แต่ก็ไม่มีเรี่ยวแรง ดังนั้นจึงปล่อยเลยตามเลย……

ในตอนท้ายเธออยู่ในความงุนงง มองไปรอบๆ ก็พบว่าตัวเองอยู่ในห้องน้ำ เธออดไม่ได้ที่จะถาม “ชิงเจ๋อ คุณเปลี่ยนสถานที่กี่ที่แล้ว?”

ใบหน้าที่งดงามของหยานชิงเจ๋อเต็มไปด้วยความสุข เขาก้มศีรษะลงจูบซูสือจิ่น แล้วพูดอย่างภาคภูมิใจ “ลองแล้วทุกห้อง!”

ไม่แปลกใจเลยที่เธอรู้สึกเหมือนว่ากระดูกกำลังจะหัก……

พรุ่งนี้งานเลี้ยงหมั้นของลั่วฝานหวาเธอคาดว่าเธอจะทำได้เพียงนั่งอยู่ที่โต๊ะเท่านั้น

ยิ่งไปกว่านั้น

ซูสือจิ่นมองดูตัวเองในกระจกก็ทำเอาหัวใจของเธอเต้นแรงอยู่ครู่หนึ่ง

เริ่มตั้งแต่คอลงไปเต็มไปด้วยรอยดูด แม้แต่ข้อเท้าของเธอเขายังไม่ปล่อยให้ว่าง!

เจ้าคนบ้า!

ดูเหมือนเขาจะสังเกตเห็นการแสดงออกของซูสือจิ่น หยานชิงเจ๋อที่กำลังเปิดน้ำใส่อ่างอาบน้ำหันหน้ามาพูดกับซูสือจิ่นที่กำลังนั่งอยู่บนอ่างล้างหน้าว่า”ไม่เป็นไร พรุ่งนี้แต่งตัวให้มิดชิดก็ได้แล้ว”

ซูสือจิ่นทำหน้ามุ่ย “ทุกคนก็อยากสวมชุดสวยๆ ในงานเลี้ยงหมั้นทั้งนั้นแหละ แต่คุณให้ฉันสวมเสื้อคอเต่า ขายขี้หน้าชะมัด”

“ลั่วฝานหวาเป็นคนลามกมาก ผมต้องช่วยคุณระมัดระวัง” หยานชิงเจ๋อพูดอย่างจริงจัง “ไม่สามารถใส่แบบโชว์เนื้อโชว์ตัวเกินไปโดยเฉพาะต่อหน้าเขา”

ผู้ชายบ้า!

ซูสือจิ่นจ้องมาที่เขา “คนลามกควรเป็นคุณต่างหาก! มีใครบ้างกลับบ้านมายังไม่ทันเปิดไฟก็ทำเรื่องอย่างว่าซะแล้ว!”

หยานชิงเจ๋อได้เปิดน้ำเต็มอ่างอาบน้ำแล้ว จากนั้นเขาก็เดินไปอุ้มซูสือจิ่นแล้วประทับรอยจูบลงไปบนหน้าอกของเธอ “ผมลามกแค่กับคุณคนเดียวเท่านั้น”

เขาทำให้ซูสือจิ่นไม่สามารถเอื้อมมือออกไปตีเขาได้ หยานชิงเจ๋อเริ่มเลียให้เธออีกครั้ง แต่เขาอยากปรนนิบัติเธอมากขึ้นจึงถามว่า “ภรรยาครับ คุณยังต้องการให้สามีบริการตรงไหนเป็นพิเศษอีกไหมครับ”

ซูสือจิ่น “……”