บทที่408 ไม่มีอารมณ์ไปดูแลเธอได้
ทางอีกฝั่งนั้น บรรยากาศของลี่จุนถิงกับโม่เสี่ยวฮุ่ยก็ดูไม่ค่อยดีเท่าไหร่เช่นเดียวกัน
“แม่ คุณก็รู้ ว่าในใจของฉันมีเพียงเจียงหยุนเอ๋อคนเดียว ตอนนี้ หรือในอนาคตก็จะเป็นแบบนี้เหมือนกัน” ลี่จุนถิงพูดกับโม่เสี่ยวฮุ่ยด้วยความจริงจัง
ตอนที่ได้ฟังลี่เจี้ยนหวาพูดถึงลี่หุยว่ารู้จักกับคุณหนูของบริษัทหนันซื่ออารมณ์ของโม่เสี่ยวฮุ่ยก็ไม่ค่อยดีเท่าไหร่ ถึงแม้ว่าการตัดสินใจของท่านปู่ลี่จะทำให้เธอค่อนข้างพอใจ แต่ว่าในใจก็ยังขัดใจอยู่เล็กน้อย
มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่ แม้แต่ลูกลับๆ ของลี่เจี้ยนหวายังได้รับความชอบจากคุณหนูของตระกูลร่ำรวย แต่ว่าลี่จุนถิงกลับมาคบหากับผู้หญิงที่ไม่รู้หัวนอนปลายเท้า มันทำให้โม่เสี่ยวฮุ่ยรับไม่ได้ ด้วยความรู้สึกไม่เท่าเทียมในจิตใจ
“คุณดูคนอื่นสิ เป็นแค่ลูกนอกสมรสลับๆ แบบนั้น แต่กลับมีความสัมพันธ์ที่ดีกับคนร่ำคนรวย แล้วคุณล่ะ？ตั้งแต่ได้มาเจอเจียงหยุนเอ๋ออะไรนั่น ผู้หญิงคนอื่นก็ไม่ได้รับการปฏิบัติดีๆ จากคุณอีกเลย ถ้าคนอื่นรู้เข้ามันจะขายหน้าขนาดไหน？”
โม่เสี่ยวฮุ่ยบ่นด้วยความไม่พอใจ
ไม่ว่าเจียงหยุนเอ๋อจะพยายามขนาดไหน แต่ในใจของโม่เสี่ยวฮุ่ย ก็ยังคงคิดว่าเธอไม่คู่ควรกับลูกชายของตัวเอง
ลี่จุนถิงเป็นคนที่เก่งกาจขนาดนั้น ทำไมคนอื่นๆ ถึงได้ไปง่ายๆ แบบนั้นล่ะ？ยิ่งในสถานการณ์แบบนี้ เจียงหยุนเอ๋อยิ่งไม่ได้ทำประโยชน์อะไรให้กับลี่จุนถิงเลยแม้แต่น้อย
“แม่……”
ลี่จุนถิงอดไม่ได้ที่จะขมวดคิ้วขึ้นมา เพราะไม่อยากจะฟังคำพูดแบบนี้จากโม่เสี่ยวฮุ่ย
ถึงอย่างไร เจียงหยุนเอ๋อก็เป็นผู้หญิงที่เขารัก เขาจะทนฟังคำพูดที่แม่ว่าร้ายเจียงหยุนเอ๋อได้อย่างไร
แต่ทว่า บางทีโม่เสี่ยวฮุ่ยอาจจะถูกลี่หุยทำให้จิตใจกระทบกระเทือนจริงๆ เพราะปกติก็ยังสนใจความรู้สึกของลี่จุนถิงอยู่บ้าง แต่ครั้งนี้กลับเริ่มบ่นขึ้นมาโดยที่สนใจแต่ตัวเอง
“จุนถิง คุณบอกมาสิ ว่าเจียงหยุนเอ๋อมีอะไรดีกันแน่？หากคุณต้องการ คุณก็หาผู้หญิงดีๆ ได้มากกว่าเธอตั้งเยอะแยะ ทำไมคุณมีตาแต่ไม่มีแววขนาดนี้？”
เมื่อเห็นว่าโม่เสี่ยวฮุ่ยยังจะพูดพร่ำเพื่อไปเรื่อย ในที่สุดลี่จุนถิงก็เริ่มทนไม่ไหว： “แม่ ถ้าคุณอยากจะเอาแต่คุยเรื่องพวกนี้ ฉันจะไปแล้วนะ”
โม่เสี่ยวฮุ่ยอึ้งไป พลางมองลี่จุนถิงด้วยความไม่พอใจที่ไม่ได้ดั่งใจ จากนั้นก็มีแววตาแห่งความจนปัญญาปรากฏขึ้น
หลังจากนั้นสักพักใหญ่ๆ เธอก็ส่ายหัวเบาๆ พลางถอนหายใจเบาๆ ： “คุณโตแล้ว แม่ไม่ยุ่งแล้วก็ได้ แต่คุณต้องรู้เอาไว้ด้วยนะ ว่าสิ่งที่แม่พูด ก็เพื่อให้คุณได้ดีทั้งนั้น”
ไม่รู้ทำไม จู่ๆ ลี่จุนถิงก็เริ่มรู้สึกรำคาญใจขึ้นมา
“แม่ ถ้าหวังดีจริงๆ ก็อย่าว่าร้ายเจียงหยุนเอ๋ออีกเลย” ลี่จุนถิงพูดด้วยสีหน้าเย็นชา
โม่เสี่ยวฮุ่ยขยับปากเล็กน้อยด้วยความประหม่า พลางมองท่าทีที่ยืนหยัดของลี่จุนถิง ก่อนจะพูดอะไรไม่ออกอยู่สักพัก
เธอยังไม่เข้าใจเลยจริงๆ ว่าทำไมลี่จุนถิงถึงไปชอบเจียงหยุนเอ๋อได้ เพราะเธอคิดไปคิดมาอย่างไร ก็ไม่ได้รู้สึกว่าเจียงหยุนเอ๋อมีอะไรที่ดีกว่าคนอื่นจนสามารถดึงดูดลี่จุนถิงได้
แต่ทว่า ในตอนนี้เธอเองก็ไม่สามารถเปลี่ยนความคิดของลี่จุนถิงได้ เลยทำได้เพียงส่ายหัวเบาๆ เท่านั้น
“จุนถิง……” โม่เสี่ยวฮุ่ยคิดอยู่สักพัก แต่สุดท้ายก็ไม่ได้พูดอะไรออกมา เธอเองก็ไม่อยากให้ความสัมพันธ์ของทั้งสองมองหน้ากันไม่ติด
ถึงแม้ว่าจะไม่ได้พูดอะไรออกมา แต่ในใจของโม่เสี่ยวฮุ่ยกลับมีแผนขึ้นมาเล็กน้อยแล้วล่ะ
เจียงหยุนเอ๋อคนนี้……ถึงอย่างไรเธอก็รับไม่ได้ ตอนนี้ยังมีลูกนอกสมรสคนนี้โผล่มาอีก เพื่ออนาคตที่ดีของลี่จุนถิง เธอยิ่งรู้สึกรับสะใภ้แบบนี้ไม่ได้เข้าไปใหญ่
“เห้อ แม่โน้มน้าวคุณไม่ได้เลย” โม่เสี่ยวฮุ่ยถอนหายใจ ด้วยท่าทีทุกข์ใจ มันทำให้ถึงลี่จุนถิงอยากจะพูดอะไรก็พูดไม่ออกอีกแล้วล่ะ
ถึงอย่างไรโม่เสี่ยวฮุ่ยก็เป็นแม่ของเขา เมื่อเธอแสดงท่าทีอ่อนแอออกมา ลี่จุนถิงเองก็ไม่รู้ว่าควรจะทำอย่างไรดี
เพียงแต่ว่า ลี่จุนถิงพอจะคาดเดาความคิดของโม่เสี่ยวฮุ่ยได้ ก่อนหน้านี้เธอไม่ได้แสดงออกมาชัดเจนมาก แต่มาวันนี้……
สุดท้ายลี่จุนถิงก็เริ่มเหม่อลอยขึ้นเล็กน้อย ก่อนจะคุยกับโม่เสี่ยวฮุ่ยสักพักก่อนจะกลับไป
น่าจะเป็นเพราะคำพูดของโม่เสี่ยวฮุ่ยที่กระทบต่อลี่จุนถิง หลังจากที่กลับไปบ้านแล้ว ลี่จุนถิงก็อารมณ์ไม่ค่อยดีเท่าไหร่อย่างเห็นได้ชัด
ถึงอย่างไรการที่อยู่กับลี่จุนถิงมานานขนาดนี้ ทำให้เจียงหยุนเอ๋อมองความผิดปกติออก ถึงแม้ว่าลี่จุนถิงจะไม่ได้พูดอะไรเลยก็ตาม
บนโต๊ะกินข้าว เพราะถวนจื่ออยู่ด้วย เจียงหยุนเอ๋อเลยไม่ได้ถามออกมา
ถึงอย่างไรถวนจื่อเองก็เป็นแค่เด็กคนหนึ่ง เลยไม่ได้เห็นความผิดปกติของลี่จุนถิง แถมยังถามด้วยความใสซื่อว่าช่วงนี้มีอะไรสนุกๆ น่าสนใจไหมด้วย
เจียงหยุนเอ๋อกังวลว่าลี่จุนถิงจะมีเรื่องอะไรในใจหรือเปล่า ส่วนอีกด้านก็ยังต้องกล่อมถวนจื่อด้วย มันวุ่นวายไปหมดเลยล่ะ
หลังจากกินข้าวเสร็จ ถวนจื่อยังงอแงอยากจะให้ลี่จุนถิงมาเล่นกับเขา ถึงลี่จุนถิงจะไม่มีอารมณ์เล่นด้วย แต่ถึงอย่างไรเมื่อถวนจื่อขอร้องออกมา เขาก็ตอบตกลงในทันที
“อือ โอเค พวกเราไปที่ห้องกันเถอะ”
“ถวนจื่อ” แต่ทว่าในตอนนั้น เจียงหยุนเอ๋อกลับเรียกถวนจื่อเอาไว้ พลางเดินไปหาเขา จากนั้นก็นั่งยองลง “ตอนนี้แด๊ดดี้มีเรื่องที่ต้องไปจัดการ ครั้งหน้าค่อยมาเล่นด้วยได้ไหม？”
ถวนจื่อมองเจียงหยุนเอ๋อด้วยความไม่สบอารมณ์ ในใจก็อดไม่ได้ที่จะเริ่มงอนขึ้นมา
แต่ว่า……แด๊ดดี้ยังไม่ปฏิเสธตัวเองเลย ทำไมหม่ามี้มาพูดแบบนี้？หรือว่า……แด๊ดดี้ไม่กล้าปฏิเสธตัวเองกันนะ？
เมื่อคิดได้แบบนี้ ถวนจื่อก็คิดว่าอาจจะเป็นไปได้ เขาที่เข้าใจมาตลอดเลยรีบพยักหน้า： “ก็ได้ งั้นครั้งหน้าแด๊ดดี้ต้องมาเล่นกับฉันนะ”
ลี่จุนถิงหันกลับมามองเจียงหยุนเอ๋อสักพัก พลางเหมือนจะสังเกตได้ว่าเจียงหยุนเอ๋อน่าจะมีเรื่องอะไรที่อยากจะคุยกับตัวเอง ก็ต้องโทษเขาที่ก่อนหน้านี้เอาแต่อยู่ในภวังค์ของตัวเองเลยไม่ได้ใส่ใจเธอเท่าที่ควร
หลังจากกล่อมให้ถวนจื่อกลับห้องไป เจียงหยุนเอ๋อก็กลับมาที่ห้องกับลี่จุนถิง
“จุนถิง คุณ……วันนี้เป็นอะไรไปน่ะ？หลังจากกลับมาก็มีท่าทีแปลกๆ ตลอดเลย”
เจียงหยุนเอ๋อมองลี่จุนถิงด้วยความตั้งใจ ก่อนจะถามขึ้น
เธอเองก็รู้ว่าลี่จุนถิงร่วมงานประชุมของครอบครัว จากนั้นลี่จุนซินยังโทรมาบ่นให้เธอฟังเลย บอกว่าลี่เจี้ยนหวาพูดขึ้นมากลางการประชุมครอบครัวว่าจะให้ลี่หุยเข้ามาช่วยงานในบ้านของพวกเขา
ตอนแรกเจียงหยุนเอ๋อไม่ได้ใส่ใจเท่าไหร่ แต่เมื่อรู้ว่าลี่หุยสนิทสนมกับคุณหนูตระกูลร่ำรวย เธอก็แปลกใจกับข่าวนี้ขึ้นมา
แต่ทว่า ตอนนี้ลี่จุนถิงอารมณ์ไม่ดีเท่าไหร่ เลยรู้ว่าไม่ใช่เวลาที่ควรจะพูดขึ้นมา ตอนนี้เธอแค่อยากรู้ว่ามันเกิดอะไรขึ้นกันแน่
“ไม่มีอะไรหรอก” ลี่จุนถิงพูดด้วยความเหนื่อยอ่อน เพราะไม่อยากเอาเรื่องเหล่านี้มาบอกเจียงหยุนเอ๋อ มันมีแต่จะทำให้เจียงหยุนเอ๋อลำบากใจมากขึ้นเรื่อยๆ
แต่ทว่า เจียงหยุนเอ๋อกลับเริ่มดึงดันขึ้นมา： “เกี่ยวกับฉันหรือเปล่า？”
ลี่จุนถิงเงียบไป
เจียงหยุนเอ๋อคิดอย่างละเอียด ก่อนจะถามว่า： “แม่ของคุณ……”
ตอนนั้นลี่จุนซินเคยพูดขึ้นมา จากนั้นลี่จุนถิงก็อยู่กับโม่เสี่ยวฮุ่ยลำพังสักพัก ดังนั้นเจียงหยุนเอ๋อเลยเดาแบบนี้