ตอนที่ 422 พุดดิ้งคาราเมล
ตอนที่ 422 พุดดิ้งคาราเมล
“ทำไมวันนี้คนเยอะจัง?!”
สวี่หลิงอวิ๋นถึงกับพูดไม่ออก!
ทว่าเธอไม่ได้รู้สึกขุ่นเคืองเลย! ออกจะดีใจเสียด้วยซ้ำ!
วันนี้จะทำอาหารอะไรดีล่ะ!? ช่างมันเถอะ เหมือนว่าเมื่อไม่นานมานี้จะมีคัสตาร์ดเหลืออยู่ อย่าปล่อยให้เสียเปล่า มาทำพุดดิ้งคาราเมลกันดีกว่า!
จากนั้นจะต้องทำปีกไก่ย่างด้วย!
หลังจากตั้งค่าสูตรอาหารแล้ว โอคาซีก็จัดการป้อนโปรแกรม
สวี่หลิงอวิ๋นรับผิดชอบหน้าที่ในการอธิบาย ส่วนชิงเย่มีหน้าที่สั่งการหุ่นยนต์ให้แยกวัตถุดิบที่สวี่หลิงอวิ๋นนำออกมาจากปุ่มมิติกักเก็บ
หลังจากที่ทุกอย่างพร้อม แขนกลก็เปิดไฟและเริ่มวันที่แสนวุ่นวาย
เมื่อจัดเตรียมโต๊ะอาหารทั้งสิบโต๊ะเสร็จสิ้นแล้ว สวี่หลิงอวิ๋นก็จัดเตรียมอาหารสำหรับตอนบ่าย
คาดว่าจอมพลเอเดนกับพอลลี่น่าจะมาถึงในไม่ช้านี้
และเป็นไปตามที่เธอคาดการณ์ไว้ จอมพลมาพร้อมกับลูกชายของเขา อีกทั้งคุณผู้หญิงแสนสวยจากชนชั้นสูงยังเดินเข้ามาพร้อมกัน
“นี่คือเจ้าของร้านอาหาร ชื่อว่าสวี่หลิงอวิ๋น” จอมพลเอเดนพูดแนะนำให้ภรรยาได้รู้จัก “อย่าดูถูกคนวัยสาวเชียวล่ะ ฝีมือการทำอาหารของเธอเยี่ยมมาก!”
ชาช่าจากเผ่าพันธุ์ตานหยางเป็นภรรยาของเอเดน สาวงามผู้นี้เป็นคนที่เฉลียวฉลาดมาก และไม่ค่อยได้พบเจอหญิงสาวเผ่าพันธุ์ตานหยางคนนี้ในโลกการเมืองสักเท่าไหร่
“สวัสดีค่ะ คุณเอลฟ์” ชาช่ายิ้มและยื่นมือออกมาจับมือสวี่หลิงอวิ๋น เธอไม่รังเกียจภาพลักษณ์ที่มอมแมมของอีกฝ่ายว่าจะทำให้เสื้อผ้าของเธอเปื้อนด้วยซ้ำ อีกทั้งยังดูใจดีมาก
สวี่หลิงอวิ๋นรู้สึกประทับใจในตัวเธอมาก ช่างเป็นผู้หญิงที่สง่างามและใจกว้างเหลือเกิน!
ช่างดูคล้ายกับเสด็จแม่ของเธอ! เดินทางออกมาตั้งนานแล้วไม่รู้ว่าเสร็จแม่จะคิดถึงเธอบ้างไหม?! แน่นอนว่าไม่ต้องพูดถึงเสด็จพ่อ เขาจะต้องคิดถึงเธอเป็นแน่
ส่วนจะคิดถึงในฐานะคนใช้แรงงานหรือคิดถึงในตัวตนลูกคนนี้ก็บอกไม่ถูกเหมือนกัน!
เธอมองดูแขนกลที่ยังคงชุลมุนวุ่นวายอยู่ในห้องครัว แต่แล้วก็ต้องประหลาดใจเมื่อ เพราะนี่เป็นครั้งแรกที่เธอเดินเข้ามาดูวิธีการทำอาหารในห้องครัว
“วันนี้จะทำอาหารอะไรล่ะ? ดูเหมือนว่าผมจะได้กลิ่นหวาน ๆ นะ?” กลิ่นดังกล่าวให้ความรู้สึกคล้ายกับนม และนั่นทำให้รู้สึกหอมสดชื่นเป็นพิเศษ
สวี่หลิงอวิ๋นยิ้มแย้มและพูดขึ้นว่า “วันนี้จะเป็นพุดดิ้งคาราเมลค่ะ! เหมาะสำหรับคุณผู้หญิงมาก! แต่คุณผู้ชายอาจจะไม่ชอบรสหวานเท่าไหร่”
ชาช่าชื่นชอบรสหวานเป็นอย่างมาก เธอนั่งรออาหารอยู่ในห้องส่วนตัวพร้อมกับสามีและลูกชาย
พุดดิ้งคาราเมลถูกทำเสร็จอย่างรวดเร็ว
สวี่หลิงอวิ๋นเทนมสดให้เป็นแผ่นฟิล์มเคลือบสองชั้นก่อนจะส่งให้เธอ
ส่วนปีกไก่ย่างก็พร้อมบริการแล้วเช่นกัน!
เรียกได้ว่าครอบครัวที่อยู่ในห้องส่วนตัวกำลังเสพสุขและมีความสุขมาก!
“แม่ครับ! ขอพุดดิ้งนมสดนั่นให้ผมมั่งสิครับ!” หลังจากกินพุดดิ้งคาราเมลเสร็จ ลูกชายตัวโตก็หันความสนใจไปหาแม่ผู้กำลังกินพุดดิ้งนมสด เขากะพริบตาและพยายามจะทำให้แม่ของเขาใจอ่อน
“อยากกินเหรอ?” ชาช่ามองดูลูกชายและเอ่ยถาม ก่อนจะค่อย ๆ เอาพุดดิ้งนมสดเข้าไปในปาก
“อืม ๆ!” พอลลี่จ้องมองแม่ด้วยสายตาออดอ้อน
“แม่ได้ยินมาว่าเมื่อคืนก่อนลูกเอาอาหารกระป๋องกลับมาด้วย แล้วก็กินกับพ่ออย่างมีความสุขเชียวเรอะ?!” คุณนายชาช่าถาม
จอมพลเอเดนรู้สึกเขินอายจึงกระแอมเล็กน้อย “เอ่อ ผมแค่กลัวว่ามันจะเป็นอาหารขยะน่ะ ก็เลยขอลองชิมดูก่อน”
“อ๋อเหรอ?” คุณนายชาช่ามองดูลูกชายสลับกับสามี “งั้นฉันก็จะลองชิมดูเหมือนกัน!”
พวกคุณก็อย่าคิดมากแล้วกัน!
พุดดิ้งนมสดเป็นที่โปรดปรานของผู้หญิงคนนี้!
ด้วยรสนมที่หอมเข้มข้นและเนื้อสัมผัสหวานกลมกล่อม สวี่หลิงอวิ๋นจัดการความหวานได้อย่างถูกวิธี ไม่หวานจนเกินไป และไม่เลี่ยนจนเกินไป อีกทั้งยังคงไว้ซึ่งรสชาติของน้ำนม
และพุดดิ้งคาราเมลก็ดีไม่แพ้กัน!
หลังจากนั้นไม่นาน ปีกไก่ย่างก็ถูกนำออกมาเสิร์ฟ มันมีขนาดใหญ่เต็มจาน!
ผิวหนังด้านนอกมีสีแดงน้ำตาลเต็มไปด้วยหยาดน้ำมัน ส่งกลิ่นหอมเย้ายวนต่อมรับรส!
ทั้งสามคนวางช้อนในมือลงอย่างพร้อมเพรียง หลังจากนั้นก็หยิบปีกไก่ขึ้นมาแทะกิน!
“อ้าม! อร่อยมาก!”
นี่เป็นครั้งแรกที่คุณนายชาช่าได้ลิ้มลองฝีมือการทำอาหารของสวี่หลิงอวิ๋น เดิมทีเธอคิดว่ามันเป็นการพูดโอ้อวดเกินจริงของสองพ่อลูก แต่เธอกลับตกใจมากเมื่อได้ลิ้มลองพุดดิ้งนมสดและพุดดิ้งคาราเมล
ตอนนี้เธอรู้แล้วว่ารสชาติของปีกไก่ย่างกำลังจะทำให้เธอวางมันไม่ลง ครุ่นคิดเพียงอย่างเดียว นั่นคือ ‘กินกินกิน!’
ลูกค้าที่อยู่ด้านนอกแทบจะทนรอไม่ไหว!
กลิ่นหอมของปีกไก่ย่างทรงพลังมากขึ้นเรื่อย ๆ!
ลูกค้าบางส่วนเข้ามานั่งที่โต๊ะโดยอัตโนมัติ และไม่ต้องการให้ใครเข้ามาทักทาย เหล่าชนชั้นสูงที่ไม่มีโต๊ะนั่งทำได้เพียงยืนมองอยู่ด้านนอกด้วยความทุกข์ทรมาน โดยหวังว่าคนพวกนี้จะมีจิตสำนึกสักเล็กน้อย หวังให้ลุกขึ้นมาหลังจากกินเสร็จ และให้พวกเขาได้ลองชิมบ้าง!
อย่ากินเยอะ จานเดียวก็พอ!
ทว่าจะเป็นดั่งที่หวังหรือไม่!
วันนี้สวี่หลิงอวิ๋นจัดเตรียมปีกไก่ย่าง และพุดดิ้งคาราเมลเป็นพิเศษ
พุดดิ้งคาราเมลหนึ่งถ้วยกับปีกไก่ย่างสองชิ้นในราคาสามเหรียญทองอินทนิล ไม่มีการต่อรอง!
แต่ถ้าลูกค้าคนไหนไม่มีเงินก็สามารถสุ่มเลือกเมนูอาหารได้!
อะไรนะ?! บอกว่าไม่มีเงินงั้นเหรอ?!
ตลกสิ้นดี! คิดว่าพวกเขาเป็นยาจกหรือไง?!
เกรงว่าเธอจะต้อนรับพวกเขาไม่ไหวมากกว่า!
หุ่นยนต์ทำงานด้วยความเร่งรีบ และในไม่ช้าอาหารทั้งหลายก็มาถึงมือลูกค้า พุดดิ้งคาราเมลถ้วยเล็กแบบนี้จะพอแก่การยัดไส้ได้ยังไง?!
ส่วนปีกไก่มีขนาดเท่าฝ่ามือเท่านั้น พวกเขาจะกินอิ่มได้ยังไง? แค่นี้ลิ้นยังรับรสสัมผัสไม่พอเลย!
“เอามาอีกสองจาน!” ยังมีลูกค้ามากมายที่เหิมเกริม!
แต่ลูกค้าที่อยู่ด้านนอกกำลังจะเป็นบ้าตาย!
“ออกไปซะ! พวกคุณกินเสร็จแล้วนี่! ถึงคิวพวกเราแล้ว!” ลูกค้าที่อยู่ด้านนอกร้องตะโกน กล้าดีอย่างไรมาสั่งอาหารเพิ่ม ถึงอย่างนั้นเราก็กล้าพุ่งเข้าไปทุบตีเหมือนกัน!
ชิงเย่ได้ยินเสียงร้องตะโกนหลังจากทำชุดแป้งทอดเสร็จ เขารีบออกไปด้านนอกก่อนที่สวี่หลิงอวิ๋นจะสั่งการอะไร ใครบังอาจมาสร้างปัญหาที่นี่!?
ฮึ่ม!
“เกิดอะไรขึ้น?!”
ถึงแม้จะไม่รู้ว่าเอลฟ์ตัวนี้คือใคร แต่เมื่อเห็นว่าเขาเดินออกมาจากหลังครัว ก็พอจะรับรู้ได้ว่าเขาน่าจะเป็นเถ้าแก่หรือพนักงานที่มีส่วนเกี่ยวข้อง
“คุณครับ พวกเขาได้กินไปแล้ว ก็ควรจะถึงตาพวกผมแล้วไม่ใช่เหรอครับ?”
ลูกค้าด้านนอกจ้องมองไปที่ชิงเย่ และเอ่ยถามทีละคน
“ฮึ่ม! พวกผมมาก่อนก็ต้องกินให้อิ่มก่อน แล้วผิดตรงไหน? ผมก็มีเงิน ผมจะสั่งเพิ่มแล้วมันผิดอะไร?!”
ลูกค้าด้านในและด้านนอกโต้เถียงกันอีกครั้ง!
ชิงเย่ได้ยินคำพูดดังกล่าวแล้วรู้สึกว่าต่างคนต่างมีเหตุผล
“พอแล้ว หยุดเถียงกัน!” ชิงเย่โบกมือและจ้องมองลูกค้าที่อยู่ด้านใน “ในเมื่อท่านกินหมดไปหนึ่งรอบแล้ว ก็ควรออกไปซะ! ให้ลูกค้าด้านนอกได้เข้ามากินบ้างเถอะครับ!”
ลูกค้าด้านในจ้องเขม็งเมื่อได้ยินเช่นนั้น รู้สึกไม่พอใจอย่างมาก!
“ท่านก็ควรคิดแบบนี้ไหมครับ ว่าถ้าเกิดพรุ่งนี้ท่านมาสายบ้างล่ะ? ถ้าพวกคุณยอมกันคนละก้าว ทุกคนก็จะได้กินกันหมด”
ถ้าพรุ่งนี้มาสายน่ะเหรอ?!
ลูกค้าคนดังกล่าวหัวเราะ ‘ฮ่าฮ่า’ “ทำไมผมจะมาสายล่ะ? ในเมื่อวันนี้ผมไม่ได้กลับไปไหนสักหน่อย คืนนี้ผมจะพักอยู่ในโรงแรมนี้ และจะมาต่อแถวตั้งแต่กลางดึก ผมไม่เชื่อหรอกว่าใครจะมาตีผมได้?!”
เชี่ย! ผู้ชายคนนี้โหดเหี้ยมมาก!