บทที่ 527 ที่อยู่ของภูตผีปีศาจ
บทที่ 527 ที่อยู่ของภูตผีปีศาจ
ไม่รู้ว่าอยู่ในนี้นานเท่าไหร่แล้ว จู่ ๆ ฉู่เหินก็รู้สึกถึงไอเย็นยะเยือก ก่อนที่น้ำซึ่งอยู่รอบ ๆ จะหายไปหมด ตอนนี้ตัวของเขาปรากฏขึ้นในที่แปลกตาแห่งหนึ่ง ! เมื่อสังเกตโดยรอบ ชายหนุ่มก็พบว่ารอบข้างได้กลายเป็นป่าทึบ ที่ให้ความรู้สึกน่าขนลุกอย่างบอกไม่ถูก
ฉู่เหินเดินอย่างระมัดระวัง ทว่าเมื่อเดินไปสักพัก เขาก็พบว่ารอบ ๆ นั้นไม่มีอะไรเลย ! ด้วยความสงสัย ชายหนุ่มจึงใช้พลังเนตรมองสำรวจทั้งสี่ด้านอีกครั้งเพื่อหาความผิดปกติ เพราะสัมผัสที่หกกำลังบอกเขาว่ารอบด้านนั้นเต็มไปด้วยสิ่งที่น่าหวาดหวั่น !
ผลลัพธ์หลังจากใช้พลังเนตรสำรวจรอบ ๆ มันก็ทำให้เขาต้องหวาดผวา เมื่อพบเงาร่างวูบไหวไปมา ! เจ้าพวกนี้ไม่มีกายเนื้อ ดูราวกับภาพลวงตาที่ไม่มีจริง พวกมันวูบวาบไปมา ทำท่าจะสลายไปได้ตลอดเวลา !
ระหว่างที่เคลื่อนไหวไปมา ดวงตาสีดำสนิทของพวกมันก็จ้องมองฉู่เหินด้วยความรู้สึกกระหายอยากจนน้ำลายหก กระทั่งได้ยินเสียงน้ำลายที่ไหลหยดดังติ๋ง ๆ ! อย่างกับว่าพวกมันได้เจอเข้ากับสิ่งที่สวยงามที่สุดในโลก แต่เหมือนว่าพวกมันกำลังกลัวอะไรบางอย่าง จึงไม่กล้าเข้าใกล้ !
พอเห็นฉากนี้เข้าไป ชายหนุ่มก็พลันร่างกายสั่นเทาอย่างไม่อาจควบคุม ! นี้ไม่ใช่ครั้งแรกที่เขาพบกับวิญญาณแบบนี้ ! ต้องเข้าใจว่าภายในพลังจิตสังหารของเขาเอง มันก็มีดวงวิญญาณแบบนี้นับไม่ถ้วนเช่นกัน ! ดังนั้นพอฉู่เหินเห็นพวกมัน ใจเขาก็พลันเต้นระรั่วอย่างหวาดกลัว !
ธรรมดาจะมีคำกล่าวว่า ‘เมื่อคนเป็นเห็นผี ต่อให้ไม่ตายก็ดวงถึงฆาต !’ ผู้ฝึกพลังวรยุทธ์บางคน หลังจากร่างเนื้อสลายไปแล้ว ดวงวิญญาณก็จะยังคงอยู่ ไม่หายไปง่าย ๆ เพราะตราบใดที่ยังมีดวงวิญญาณ พวกเขาก็สามารถกลับมามีชีวิตได้อีกครั้ง ! ทว่าส่วนมากแล้วดวงวิญญาณพวกนั้นก็จะค่อย ๆ สูญเสียความรู้สึกไป !
วิญญาณที่ไม่มีความรู้สึกพวกนั้นจะถูกเรียกว่าภูตผี เพราะพวกมันจะมีเพียงสัญชาตญาณเท่านั้น ไม่มีความรู้สึกผิดชอบชั่วดีอีกต่อไป !ความสามารถของภูตผีนั้นไม่ได้สูงส่งอะไร แต่ที่สำคัญคือพวกมันเป็นภาพมายา การใช้วัตถุที่จับต้องได้โจมตี ไม่อาจทำอะไรพวกมันได้เลย !
ฉู่เหินเดินหน้าต่อไป ก่อนที่ชายหนุ่มจะพบว่าวิญญาณพวกนี้ก็คือภูตผี ! พวกมันมีจำนวนเยอะมากจนนับแทบไม่ได้ ! และยิ่งเดินหน้าเท่าไร ภูตผีพวกนี้ก็ยิ่งเยอะขึ้น เมื่อเป็นแบบนั้น เขาก็รู้ได้ในทันทีว่าที่แห่งนี้ก็คือดินแดนภูตผีปีศาจ !
โลกแห่งนี้ ประกอบด้วย หยิน (ดำ) และ หยาง (ขาว) สถานที่ ๆ มีแฟรี่ถูกเรียกว่าหยาง ส่วนดินแดนภูตผีปีศาจแห่งนี้ก็คือหยิน ! หยินและหยางนั้นไม่ถูกกัน เพราะเหตุผลนี้แฟรี่จากดินแดนหยางจึงถูกพวกภูตผีในดินแดนหยินสังหาร !!
นี้เป็นเพียงการเติมเต็มซึ่งกันและกันอย่างหนึ่ง วิญญาณหยินนั้นชื่นชอบดูดพลังหยางของพวกแฟรี่นักแหละ! ถ้าเกิดพวกมันดูดพลังหยางจนเต็มอิ่มแล้วละกัน เป็นไปได้ที่พวกมันจะสามารถฟื้นคืนอารมณ์ความรู้สึกกลับมา หรือแม้กระทั่งรวบรวมเป็นร่างเนื้อ ! เมื่อถึงมาถึงตรงนี้ ก็คงยากจะบอกว่าใครถูกใครผิด เพราะผู้อยู่รอดคือผู้ที่ถูกต้องที่สุด !
พวกมนุษย์ส่วนใหญ่ พวกเขานั้นแปลกประหลาดยิ่งนัก แม้ว่าบางทีในอีก 100 ปีข้างหน้าตัวเองอาจจะเปลี่ยนเป็นภูตผีก็เถอะ ! แต่พวกเขานั้นก็ยังคงตัดสินใจที่จะกำจัดพวกมัน และเลือกที่จะช่วยวิญญาณเซียนที่ทั้งจิตใจดี มีเมตตาแบบแฟรี่มากกว่า ! ซึ่งฉู่เหินเองก็เป็นเช่นเดียวกัน !
ทว่าภูตผีพวกนี้นั้นมีเยอะมากมายมหาศาลยิ่ง การจะสังหารพวกมันทั้งหมดดูเหมือนจะเป็นไปไม่ได้เลย ! แต่ถ้าไม่ฆ่าพวกมัน ก็คงจะรู้สึกอยู่อย่างไม่สงบสุข ! เพียงแต่ที่ทำให้ฉู่เหินสงสัยก็คือ แฟรี่พวกนั้นทำไมถึงเรียกภูตผีพวกนี้ว่าปีศาจปากยาว เพราะเขาดูยังไงพวกมันก็คือภูตผีปีศาจดี ๆ นี้เอง !
ชายหนุ่มไหนเลยจะรู้ว่าขนาดน้ำยังเปลี่ยนรูปร่างได้ แล้วทำไมภูตผีจะเปลี่ยนรูปร่างไม่ได้ ! ภูตผีพวกนี้สามารถเปลี่ยนแปลงรูปร่างหน้าตาของตัวเองได้ ดังนั้นการเปลี่ยนเป็นสิ่งมีชีวิตที่มีปากยาว ๆ สักตัวจึงไม่ใช่เรื่องยาก !
ขณะที่ฉู่เหินกำลังคิดอะไรบางอย่างอยู่นั้น จู่ ๆ เขาได้ยินเสียงคำรามของภูตผีมาจากรอบทิศ ! น้ำเสียงนั้นเต็มไปด้วยความเวทนา ทั้งยังแหลมสูงมากด้วย ! พอได้ยินเสียงนั้น ชายหนุ่มก็รู้สึกได้ว่าเกิดเรื่องไม่ดีขึ้นแล้ว จึงรีบหมุนกายวิ่งหนีในทันที !
แม้ว่าเขาจะไม่รู้ว่าเสียงนั้นเป็นเสียงของอะไร แต่เขากลับรู้สึกไม่สบายใจเอาเสียเลย อีกทั้งเขายังรู้สึกเหมือนกำลังถูกบางอย่างคุกคาม ! ในเวลาเดียวกับที่ฉู่เหินวิ่งหนีไปไกล ก็เห็นภูตผีจำนวนนับไม่ถ้วนเฮโลตามมา !
เพียงเห็นชายหนุ่มวิ่ง ปากของภูตผีพวกนั้นก็พูดไม่หยุดว่า “มาเถอะ อย่าวิ่งเลย ! พวกเรามาเล่นกันเถอะดีไหม !” ถ้าไม่มีประโยคนี้ ฉู่เหินก็คงไม่ได้กลัวอะไรหรอก อย่างไรก็ตาม ทันทีที่ได้ยินเขาก็ขนหัวลุกทันที ! ฉู่เหินไม่ลังเลอีกต่อไป ใส่เกียร์หมาวิ่งหนีอย่างไม่คิดชีวิต !
ฉู่เหินโคจรพลังเก้าพิภพสวรรค์ที่ได้จากกระท่อมพวกนั้นจนถึงขีดสุด ! ทำให้เห็นเป็นร่างมายา 9 ร่างที่ถูกปล่อยออกมาในเวลาเดียวกัน ! หลังจากที่ร่างมายาถูกปล่อยออกไป มันก็จะทำให้อีกฝ่ายแยกแยะไม่ออกว่า อันไหนคือร่างจริง อันไหนคือร่างมายา !
เก้ามายาทั้ง 9 แยกกันไปคนละทิศละทาง เพราะไม่ว่าจะสู้หรือหนีก็ตึงมือไม่ต่างกัน ! ผลลัพธ์คือเมื่อฉู่เหินสร้างร่างมายาและปล่อยออกไป ทุกร่างมายาพวกนั้นก็จะทำการดึงดูดภูตผีให้ตามไปในทันที ! เปิดโอกาสให้ร่างต้นของเขาวิ่งหนีไปไกลลิบ !
เพียงแต่น่าเสียดายที่ดินแดนนี้เป็นที่อยู่ของพวกภูตผี ดังนั้นจึงมีพวกมันอยู่กันเยอะมาก ทำให้ไม่นานต่อจากนั้น ต่อให้เขาอยากจะวิ่งหนีใจจะขาดก็ทำไม่ได้แล้ว ! เพราะพวกภูตผีพากันยืนล้อมชายหนุ่มเอาไว้ตั้งไม่รู้กี่ชั้น !
ในสถานการณ์จนปัญญาแบบนี้ ฉู่เหินได้แต่หยิบคทาเวทย์ที่แฟรี่พวกนั้นช่วยเขาหลอมออกมา ! ทันทีที่คทาถูกเรียกออกมา ชายหนุ่มก็เรียกพลังธาตุทั้ง 4 ออกมาด้วยในเวลาเดียวกัน ต้องเข้าใจว่าคทาเวทย์ที่มีถึง 4 ธาตุนั้นจะต้องทรงพลังอย่างแน่นอน ! ฉู่เหินเชื่อว่าต่อให้เป็นขั้นครึ่งจอมปราชญ์ ถ้าพวกเขาถูกโจมตีด้วยคทานี้ละ ต้องได้รับบาดเจ็บสาหัสอย่างแน่นอน !
น้ำแข็ง อัคคี สายฟ้า เป็นพลังธาตุจากธรรมชาติ พลังพวกนั้นพากันพุ่งเข้าใส่พวกภูตผีเหล่านี้ในพริบตา ! แต่ถึงแม้พลังที่ปล่อยออกมาจะแข็งแกร่ง ทว่ามันกลับทำให้พวกภูติสั่นเพียงเล็กน้อยเท่านั้น ! นอกนั้นก็ไม่มีการเปลี่ยนแปลงใด ๆ อีก ！
เจ้าพวกนี้ไม่กลัวพลังเวทย์ ฉู่เหินตะโกนลั่นในใจ ! จนถึงตอนนี้เขาถึงเพิ่งรู้ว่าพวกมันไม่กลัวพลังเวทย์ ! ในเมื่อไม่กลัวการโจมตีของพลังเวทย์ งั้นก็ต้องใช้ดาบใช้กระบี่ของจริงฟันแล้ว ! ว่าแล้วเขาก็โบกมือหนึ่งครั้ง ก่อนที่คทาในมือจะเปลี่ยนเป็นกระบี่และถูกฟันเข้าใส่ภูตผีที่อยู่ใกล้ที่สุด !
กระบี่ทะลุผ่านร่างของภูตผีไป โดยที่ไม่สามารถสร้างความเสียหายอะไรกับมันได้เลย ! เมื่อเห็นดังนั้น ความกลัวก็เริ่มเกาะกินใจเขาขึ้นมาจริง ๆ แล้ว ! การโจมตีของตัวเขานั้นไร้ประโยชน์อย่างสิ้นเชิงกับภูตผีพวกนี้ แล้วเขาควรจะทำยังไงดี ?
เดิมทีภูตผีเหล่านี้แอบกลัวฉู่เหินเล็กน้อย เพราะพวกมันเห็นชายหนุ่มเป็นของแปลก ! ก่อนหน้านี้พวกมันเห็นเพียงพวกแฟรี่ มนุษย์แบบฉู่เหินนั้น นี่เป็นครั้งแรกที่พวกมันเห็น ! แต่ดูเหมือนพวกมันจะคิดมากไปเอง กระทั่งการโจมตีของอีกฝ่ายยังทำให้พวกมันเจ็บไม่ได้เลย
ฉู่เหินรู้แล้วว่าตัวเองกำลังจนตรอก ถ้ายังหาวิธีไม่ได้อีกละก็ ตัวเองต้องถูกภูตผีปีศาจพวกนี้เอาชีวิตแน่ ! ทำยังไงดีล่ะ ? เมื่อตรงหน้าเต็มไปด้วยภูตผีนับไม่ถ้วนแบบนี้ มันก็ทำให้ชายหนุ่มคิดอะไรไม่ออก !
สายตาของภูตผีที่พุ่งเข้ามาเต็มไปด้วยความบ้าคลั่ง ราวกับจะฉีกเขาให้เป็นชิ้น ๆ ! ในเวลาหน้าสิ่วหน้าขวานแบบนี้ ฉู่เหินกลับคิดอะไรไม่ออกเลย ! เขาไม่รู้จะทำยังไงดี จึงได้เรียกพลังจิตสังหารออกมาอย่างร้อนรน ! สำหรับว่าพลังจิตสังหารของเขาจะสำเร็จไหมนั้น เขาก็ไม่รู้เหมือน ตอนนี้มีแต่ต้องลองดูแล้ว !
ทันทีที่พลังจิตสังหารถูกปล่อยออกไป สภาพแวดล้อมก็เปลี่ยนไปอย่างกะทันหัน เพียงชั่วพริบตาก็มีบาเรียครอบคลุมทุกอย่างเอาไว้ในรัศมีสิบลี่ ! ในจังหวะที่พลังจิตสังหารถูกปล่อยออกมา ฉู่เหินก็สัมผัสได้ถึงพลังมหาศาลที่กำลังไหลบ่าเข้ามา !
ทางด้านภูตผี เมื่อพวกมันเห็นพลังจิตสังหารตรงหน้า ก็ไม่ได้สนใจแต่อย่างใด ยังคงพุ่งเข้าไปที่ใจกลาง หวังจะเอาชีวิตฉู่เหินให้ได้ ! พวกมันทำราวกับพลังจิตสังหารเป็นเพียงหม้อที่เอาไว้ต้มอาหารเท่านั้น ! ทว่าหลังจากวิญญาณร้ายจำนวนนับไม่ถ้วนถูกดูดเข้าไปข้างใน ฉับพลันที่แห่งนี้ก็ไม่เหลือกระทั่งร่องรอยของพวกมันอีก !