EP 372
By loop
เสี่ยวยงชาง ใส่ชุดกางเกงในระบายความร้อนอย่างระมัดระวัง จากนั้นเขาก็วางตัวป้องกันข้อมือไว้บนข้อมือที่น่าปวดหัวและปรับหมวกของเขาก่อนที่จะกลับไปนอนบนเตียงในโรงพยาบาล
ผู้ป่วยรายอื่นในห้องเดียวกันแสร้งทำเป็นอ่านหนังสือของเขา แต่จริงๆแล้วเป็นการสังเกตผู้มาใหม่ ในขณะนี้เขายิ้มเล็กน้อยและเริ่มการสนทนา “ดูเหมือนว่าคุณจะเข้ามาโรงพยาบาลค่อนข้างบ่อยนะ”
“มันไม่น่าแปลกหรอกนะก็ดูอายุของเราสิ การเข้าออกโรงพยาบาลน่าจะเป็นเรื่องปกติ” เสี่ยวยงชาง นำมือของเขาพักไว้บนท้องของเขาพร้อมหลังของเขาเอนไปกับกับส่วนหลังของเตียงที่ยกระดับ เขาหลับตาเพื่อแสดงให้อีกฝ่ายเห็นว่าเขาตั้งใจจะนอน
อีกฝ่ายหนึ่งที่อยู่ตรงข้ามเสี่ยวยงชาง ลุกขึ้นและพูดว่า “แต่ดูไปดูคุณเองก็ดูไม่แก่มาก คุณยังอายุห้าสิบต้นอยู่รึเปล่า?” เพื่อนร่วมห้องของเขาคิดว่าเสี่ยวยงชางเองดูไม่ได้แก่มาก
เสี่ยวยงชาง กล่าวอย่างไม่แยแสว่า “ฉันอายุสี่สิบเจ็ดปีนี้ฉันป่วยตลอดเวลา สมัยฉันยังรุ่นๆ ฉันไม่เคยป่วยบ่อยขนาดนี้มาก่อนเลย”
ดูไปดูมาคนตรงข้ามเสี่ยวยงชางก็ดูไม่ได้มีอายุมากกว่าเขาเท่าไรนัก
ตอนนี้ในห้องเงียบมาก มันเงียบมาเกือบชั่วโมงแล้วก่อนที่พยายามจะเข้ามาบันทึกอาการทั่วไป เธอเดินไปที่หน้าเตียงในโรงพยาบาลของ เสี่ยวยงชาง และพูดว่า “เตียง 42 โปรดยืนยันชื่อของคุณ”
“เสี่ยวยงชาง” เลียริมฝีปากของเขา เพราะมันรู้สึกแห้งเล็กน้อย เขาเอากระติกน้ำร้อนข้างเขาแล้วจิบน้ำอุ่น จากนั้นเขาก็ปิดกระติกน้ำร้อนแล้วถามว่า “ตอนนี้เรากำลังทำอะไรอยู่?”
“ฉันต้องวาดเลือดสองขวดจากหลอดเลือดดำของคุณและเจาะเลือดสองหลอด ออกจากหลอดเลือดแดงของคุณเพื่อตรวจร่างกายเป็นประจำ” หลังจากพยาบาลบอกว่าเธอนำขวดพลาสติกขนาดเท่าวอลนัทและพูดว่า “ต่อมาเมื่อคุณต้องถ่ายอุจจาระให้ใส่อุจจาระของคุณเข้าไปข้างในนี่ด้วย สำหรับพรุ่งนี้เช้าวันรุ่งขึ้น
ขณะที่เธอพูดเธอวางสิ่งของบนโต๊ะข้างเตียงของเตียง 42
จากนั้นพยาบาลมองจ้องเสี่ยวยงชางด้วยความละเอียด “คุณรู้ไหมว่าปัสสาวะกลางแม่น้ำหมายถึงอะไร”
“ฉันรู้ ปัสสาวะที่ออกมาเมื่อฉันขับปัสสาวะไปครึ่งทาง”
“เอารูปตัวอย่างเมื่อคุณปัสสาวะเป็นครั้งแรกหลังจากตื่นนอนตอนเช้าพรุ่งนี้เริ่มถ่ายตัวอย่างหลังจากถ่ายปัสสาวะสักสองสามวินาที” พยาบาลอธิบายขั้นตอนของเขาก่อนหยิบหนังสือเล่มเล็กซึ่งมีหน้าปกสีขาว เธออ่านหนังสือเล่มเล็กให้กับเสี่ยวยงชาง และกล่าวว่า “เนื่องจากคุณเป็นผู้ป่วยของหมอหลิงคุณจะต้องทำการทดสอบก่อนและหลังการผ่าตัดมันเป็นข้อกำหนดสำหรับผู้ป่วยทั้งหมดของหมอหลิง“
“ทดสอบ?”
“หากคุณไม่สามารถทดสอบก่อนการผ่าตัดได้การผ่าตัดจะถูกเลื่อนออกไปและหากคุณไม่ผ่านการทดสอบหลังผ่าตัดคุณจะกลับบ้านได้ช้าลง” พยาบาลเน้นความสำคัญของการทดสอบก่อนที่จะพูดว่า “การทดสอบนั้นง่ายมากคำตอบของคำถามทั้งหมดสามารถพบได้ในหนังสือเล่มนี้มันบันทึกสิ่งที่ใส่ใจระหว่างก่อนและหลังการผ่าตัด และเป็นประโยชน์ต่อการรักษาและการกู้คืนของคุณเหล่านี้คือความรู้ที่คุณต้องเข้าใจ”
เมื่อ เสี่ยวยงชาง ได้ยินสิ่งนี้น้ำเสียงของเขาก็รุนแรงขึ้นเล็กน้อย “ เขาสามารถเลื่อนการผ่าตัดออกไปได้แม้ว่าจะมีกำหนดการแล้ว?”
“ แน่นอน” พยาบาลพูดอย่างเคร่งขรึม“ คำถามทดสอบนั้นง่ายมากคุณเป็นผู้รอบรู้คุณต้องอ่านทุกอย่างเพื่อผ่านการทดสอบ”
“ถ้าเขาพบผู้ป่วยที่ไม่รู้หนังสือหรือความจำไม่ดีล่ะ”
“ คุณก็สามารถใช้ญาติในการมาตอบคำถามแทนได้” พยาบาลกล่าว
เสี่ยวยงชาง เริ่มคิ้วขมวด “จะเป็นอย่างไรถ้าญาติทำการทดสอบไม่ผ่าน”
“จนถึงตอนนี้เรายังไม่พบสถานการณ์เช่นนี้” พยาบาลขมวดคิ้วของเธอด้วย “ คุณสามารถดูเนื้อหาของการทดสอบก่อนได้ตราบใดที่คุณศึกษาอย่างเหมาะสมสำหรับการทดสอบมันเป็นไปไม่ได้ที่จะสอบตก มันเป็นเพียงข้อควรระวังมาตรฐานง่ายๆสำหรับผู้ป่วยซึ่งทั้งผู้ป่วยและญาติต้องรู้ เกี่ยวกับสิ่งเหล่านี้.”
เสี่ยวยงชาง เอาหนังสือเล่มเล็ก ๆ จากพยาบาลอย่างลังเลและเปิดหน้าสุ่ม มีประโยคที่พิมพ์ด้วยตัวอักษรขนาดใหญ่มาก [ผู้ป่วยจำเป็นต้องแจ้งพยาบาลก่อนออกจากห้องพัก ใช่ไม่ใช่]
ด้านล่างประโยคมีคำบางคำที่พิมพ์เป็นตัวอักษรขนาดเล็กกว่าเล็กน้อย [ใช่. เนื่องจากกระบวนการรักษานั้นได้รับการวางแผนล่วงหน้าโดยแพทย์และการออกจากวอร์ดจะทำให้แผนการรักษาเกิดความสับสนและส่งผลกระทบต่อสภาพของผู้ป่วย]
การแสดงออกของ เสี่ยวยงชางดูรำคาญกับสิ่งที่พยาบาลสาวพูด “เราจำเป็นต้องมีการทดสอบอะไรเช่นนี้หรือไม่”
“คุณจะสบายดีตราบใดที่คุณเชื่อฟัวเรา” พยาบาลสวมถุงมือคู่หนึ่งอย่างชำนาญขณะที่เธอพูด จากนั้นเธอก็หยิบเครื่องมือครบชุดที่ใช้ในการเจาะเลือด
“พวกคุณยังสวมถุงมือตอนที่เจาะเลือดทุกวันนี้เหรอ?” เมื่อเสี่ยวยงชางก้มหัวลงและเห็นถุงมือที่พยาบาลสวมอยู่ทันใดนั้นเขาก็รู้สึกอารมณ์เสีย
พยาบาลพยักหน้าและพูดว่า “ในศูนย์การแพทย์ฉุกเฉินกลุ่มรักษาหลิงมีความเข้มงวดอย่างยิ่งในเรื่องของการควบคุมการติดเชื้อ”
“โอ้.” ในขณะที่ เสี่ยวยงชางจ้องมองพยาบาลเขาก็รู้สึกค่อนข้างผ่อนคลาย เขาหันมายิ้มพร้อมกับพูดว่า “วันนี้ฉันรู้สึกว่าฉันเป็นไข้เล็กน้อยคุณเอาตัวอย่างเลือดไปพรุ่งนี้ได้ไหม”
“ไม่มันเป็นกฎสำหรับเราที่จะเก็บตัวอย่างเลือดของผู้ป่วยเมื่อเข้ารับการรักษา”
วันนี้ฉันไม่รู้สึกดีจริงๆ
พยาบาลลังเลอยู่ครู่หนึ่งแล้วพูดว่า “เราไม่สามารถทำการผ่าตัดถ้าคุณไม่ได้เก็บตัวอย่างเลือดของคุณและแพทย์จะไม่สามารถให้คำปรึกษากับคุณได้เช่นกัน”
เสี่ยวยงชาง ไอไม่กี่ครั้ง จากนั้นเขาก็พูดว่า “ฉันมักจะรู้สึกเย็นๆหลังการเจาะเลือดและฉันก็รู้สึกไม่ดีที่จะทำมันในตอนนี้”
พยาบาลปฏิบัติตามคำขอร้องของเขาหลังจากคิดถึงเรื่องนี้ไประยะหนึ่ง “ฉันจะเก็บเรื่องนี้ไว้และเก็บตัวอย่างเลือดของคุณพรุ่งนี้เช้ามันอาจจะเร็วมากในตอนเช้าอย่าลืมทำให้ท้องของคุณว่างเปล่า”
หลังจากพยาบาลออกไป เสี่ยวยงชางจับคอของเขาไว้แน่นแล้วสูดลมหายใจยาว ๆ ก่อนนอนลงบนเตียง
“พี่ชายคุณรู้จักใครในโรงพยาบาลนี้ ผู้ป่วยที่พูดกับเขาตอนนี้ก็อยากรู้อีกครั้ง
เสี่ยวยงชาง ลืมตาขึ้นมองอีกฝ่ายก่อนพูดว่า “เราจำเป็นต้องใช้ความสัมพันธ์ของเราเพื่อหาการรักษาในโรงพยาบาลหรือไม่”
ช่วงเวลาที่เสี่ยวยงชางกล่าวว่าอีกฝ่ายรู้ว่าเขาไม่ได้พึ่งพาการเส้นสายใด ๆ น้ำเสียงของเขาก็สบาย ๆ เขายกหนังสือของเขาขึ้นอีกครั้งและพูดด้วยรอยยิ้ม “แต่มันจะยังดีถ้าเราใช้ความสัมพันธ์ในโรงพยาบาลใช่ไหมทุกวันนี้ผู้คนทำสิ่งนี้ตลอดเวลาแม้ว่าผู้คนจำนวนมากพูดว่าไม่มี ความต้องการในความจริงแล้วในท้ายที่สุดพวกเขายังคงต้องพึ่งพาเส้นสายเพื่อทำสิ่งต่าง ๆ “
“คุณจะได้ประโยชน์อะไรจากการใช้สายเชื่อมต่อในโรงพยาบาล” เสี่ยวยงชาง ถาม
“คุณสามารถตัดคิวได้นอกจากนี้คุณจะต้องถามหมอว่าพวกเขาจะไม่เต็มใจที่จะตอบคำถามอีกอย่างคือคุณสามารถรับผลลัพธ์ของคุณได้ทันทีสำหรับการตรวจร่างกายบางครั้งดังนั้นคุณไม่จำเป็นต้องรอด้วย ลมหายใจซึ้งน้อยลง “
เสี่ยวยงชาง หัวเราะเบา ๆ และหลับตาอีกครั้ง
อีกฝ่ายหนึ่งนิ่งเงียบครู่หนึ่งแล้วพูดออกมาเบาๆ ‘ฉันไม่ใช่ผู้แพ้‘
… ..
หลิงรัน นำ หยูหยวน และ โจวซินเยียน ไปกับเขาในขณะที่เขาตรวจสอบผู้ป่วยที่เลือกรับการผ่าตัดในวันพรุ่งนี้
ตามปกติเขาไม่ชอบพูดคุยดังนั้น หยูหยวน จึงพูดคุยกับโจวซินเยียน เป็นส่วนใหญ่ในตอนนี้
ทีมวอร์ดมาถึงเตียง 42 ในไม่ช้า
เสี่ยวยงชาง ตื่นขึ้นจากการงีบหลับ
“การดำเนินการของคุณจะถูกกำหนดในเย็นวันพรุ่งนี้” หยูหยวนแจ้งผู้ป่วยเมื่อเธอบันทึกเวชระเบียนของ เสี่ยวยงชาง
เมื่อ เสี่ยวยงชาง ได้ยินสิ่งนั้นเปลือกตาของเขากระตุก “ไม่น่าที่จะผ่าตัตอนเย็นนี้ทำไมมันเลื่อนออกไปอีกครั้ง?”
ใครบอกคุณว่าควรจะทำตอนเย็นนี้? หยูหยวนตอบคำถามของเขาด้วยคำถามอื่น
เสี่ยวยงชาง ค้างอยู่ครู่หนึ่ง เมื่อเขาเห็นหลิงรันเขาชี้ไปที่หลิงรันและพูดว่า “หมอหลิงคุณบอกว่าคุณสามารถนัดให้ฉันได้รับการผ่าตัดภายในวันเดียวใช่มั้ย”
หลิงรันพยักหน้ารับบันทึกทางการแพทย์จากหยูหยวนในขณะที่เขาอยู่ที่นั่น เขาสแกนผ่านเวชระเบียนเร็วมาก
“ตัวอย่างเลือดของคุณถูกนำมาใช้ในวันนี้เมื่อเกือบเที่ยงดังนั้นรายงานจะออกมาในตอนเย็นเท่านั้นเราไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากกำหนดตารางการผ่าตัดสำหรับวันพรุ่งนี้” หลิงรันรีบออกมาพร้อมคำอธิบาย
เสี่ยวยงชาง ค้างอยู่ครู่หนึ่งก่อนที่จะแสดงอารมณ์ที่ไม่พอใจมากขึ้น “ การเก็บตัวอย่างเลือดล่าช้าเพราะฉันรู้สึกไม่ดีเมื่อวานนี้พวกคุณยุ่งกับแผนการของฉันด้วยการเปลี่ยนตารางการผ่าตัดของฉันแบบนี้”
“ เราต้องเห็นผลลัพธ์ของการตรวจเลือดเพื่อทราบว่าทำไมคุณถึงรู้สึกไม่ดีเมื่อวานนี้เพื่อให้เรารู้ว่าคุณพร้อมสำหรับการผ่าตัดหรือไม่…” หยูหยวน พยายามอธิบายให้ดีที่สุด
เสี่ยวยงชาง ส่ายหัวไม่หยุด “ ฉันต้องการการผ่าตัดจริงๆความเจ็บปวดที่หัวเข่ามันทรมานมากๆ”
“เราจะดำเนินการกับคุณมันล่าช้าไปหนึ่งวัน… “
“ฉันต้องการการผ่าตัดในวันนี้”
น้ำเสียงของ เสี่ยงยงชางดังขึ้นมากจนหยูหยวน ไม่รู้จะพูดอะไร
“เราจะคำนึงถึงปัจจัยทั้งหมดรวมถึงคำขอของคุณด้วย” โจวซินเยียนยืนข้างหน้าและพูดก่อนที่จะจับ หยูหยวน ด้วยมือแล้วลากเธอออกจาก เตียง 42
ตามที่คาดไว้เสี่ยวยงชางไม่สามารถตอบสนองในทันที
เมื่อ เสี่ยวยงชางเห็นว่าหมอทั้งสามกำลังจะจากไปเขาก็คลานขึ้นมาทันทีและตะโกนว่า “หมอหมอ มันมีเรื่องมากมายที่ฉันต้องทำ ฉันมานอนอยู่อย่างงี้ไม่ได้ หมอช่วยฉันด้วยนะ ”
หยูหยวนไม่ได้พูดอะไร แต่มองไปที่หลังรัน
หลิงรันคิดและพูดว่า “จากนั้นเราจะจัดกำหนดการผ่าตัดในคืนนี้”
“เอาล่ะ.” เสี่ยวยงชาง พยักหน้าไม่หยุด
“ เตรียมพร้อมสำหรับการผ่าตัดของเขา” หลิงรันพูดขณะที่เขาเดินออกจากห้องแล้วพูดว่า“ ขอให้แผนกห้องปฏิบัติการทางการแพทย์เร่งผลลัพธ์และรับรายงานจากพวกเขาก่อนตกกลางคืน”
“เอาล่ะ.”
หยูหยวนหันมาและโทรหาแผนกห้องปฏิบัติการทางการแพทย์ หากหยูหยวนต้องนับการเส้นสายส่วนตัวของเธอในโรงพยาบาลหยุนหัวแผนกห้องปฏิบัติการทางการแพทย์จะเป็นหนึ่งในนั้น
หลังจาก หยูหยวนกลับไปที่สำนักงาน หยูหยวนคิดถึงผู้ป่วยในเตียง42 อีกครั้ง เธอไม่สามารถช่วยได้ แต่เปิดแท็บเล็ตเพื่อค้นหาข้อมูลของผู้ป่วย จากนั้นเธอก็เริ่มอ่านมัน
หลังจากที่เธออ่านสองสามหน้าแรกซึ่งเป็นส่วนหนึ่งของรายงานทางการแพทย์ที่กรอกโดยผู้ป่วยเธอดูรายงานการทดสอบของผู้ป่วย
หยูหยวน กวาดผ่านหน้าแรกและหน้าที่สองก่อนที่เธอจะจ้องมองรูปถ่ายตัวอย่างอุจจาระสีดำ
“อามันเป็นสีดำ” ในขณะที่ หยูยหยวน มองไปที่ตัวอย่างอุจจาระการคาดเดาทุกชนิดจะปรากฎในใจทันที
หลังจากที่เธอยืนขึ้นและคิดอยู่ครู่หนึ่งหยูหยวนก็หยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมาอีกครั้งแล้วโทรไปที่แผนกห้องปฏิบัติการทางการแพทย์ “สวัสดีนี่เป็นเรื่องเกี่ยวกับผู้ป่วยที่ฉันพูดถึงตอนนี้หนึ่งในเตียง42 ของศูนย์การแพทย์ฉุกเฉินพวกคุณยังไม่ได้เริ่มการทดสอบการติดเชื้อระดับสี่ ในการถ่ายเทของๆเหลว ใช่มั้ย ได้โปรด รีบหน่อยสิ “
หลังจากหยูหยวนวางสายเธอไปที่สถานีพยาบาลและให้คำแนะนำกับพวกเขา จากนั้นเธอก็กลับไปที่สำนักงาน