ตอนที่ 442 หัวใจล้มเหลว

ซื่อจิ่น หวนรักประดับใจ

นิ้ว​ของ​เหล่าฮู​หยิน​อี๋​หนิง​โหว​ผอม​ซูบ​ราวกับ​กิ่งไม้​แห้ง​ ​เล็บมือ​ค่อนข้าง​หนา​ ​มีสี​ขาว​เทา​ที่​ดู​ไม่​แข็งแรง

สิ่ง​ที่​สร้าง​ความสนใจ​ให้​เจียง​ซื่อ​ไม่ใช่​สิ่ง​นี้​ ​แต่​เป็น​เส้น​สีแดง​สาม​เส้นตรง​เล็บมือ​ของ​เหล่าฮู​หยิน

ใน​สายตา​ของ​เจียง​ซื่อ​ ​สีแดง​สาม​เส้น​นั้น​มัน​น่า​ตะลึง​ตกใจ​มาก

นาง​จ้องมอง​และ​เกิด​ความคิด

เจียง​อีสัม​ผัส​ถึง​ความ​เหม่อลอย​ของ​เจียง​ซื่อ​ ​จึง​ก้มหน้า​มองดู​ ​นาง​เห็น​สีแดง​สาม​เส้นตรง​เล็บมือ​ของ​เหล่าฮู​หยิน​แล้ว​ตะลึง​ตาม

เหล่าฮู​หยิน​ขยับ​นิ้วมือ​แล้ว​เอ่ย​ถาม​เจียง​อี​ ​“​อี​เอ๋อร​์​ ​พวก​เจ้า​อยู่​ที่​จวนปั​๋ว​สบายดี​หรือไม่​”

เจียง​อี​ดึง​สายตา​กลับมา​โดยเร็ว​และ​ยิ้ม​ให้​เหล่าฮู​หยิน​ ​“​ท่าน​ยาย​วางใจ​ได้​ ​หลาน​กลับมา​อยู่​ที่​เรือน​สบายดี​เจ้าค่ะ​ ​เยียน​เยียน​ก็​ปรับตัว​ได้ดี​…​”

“​ท่าน​ยาย​ไม่สบาย​ตรงไหน​หรือ​เจ้า​คะ​”​ ​เจียง​ซื่อ​เอ่ย​ถาม

เหล่าฮู​หยิน​พัก​หายใจ​แล้ว​ยิ้ม​ให้​เจียง​ซื่อ​ ​“​ข้า​อายุ​มาก​แล้ว​ ​ทั้ง​เนื้อตัว​ไม่มีแรง​ ​พวก​เจ้า​ไม่ต้อง​เป็นห่วง​ข้า​…​”

ลุง​ใหญ่​ซู​กล่าว​ ​“​ให้​เหล่าฮู​หยิน​พัก​เถอะ​”

เจียง​อีเห็น​สภาพ​เหล่าฮู​หยิน​อ่อนแรง​จริงๆ​ ​จึง​ดึง​เจียง​ซื่อ​ให้​ลุกขึ้น​ ​“​ถ้าเช่นนั้น​ท่าน​ยาย​พักผ่อน​นะ​เจ้า​คะ​ ​ไว้​พวกเรา​มา​เยี่ยม​ท่าน​ใหม่​”

สาม​พี่น้อง​เดินตาม​ลุง​ใหญ่​ซู​ไป​ยัง​ห้อง​บุปผา​ ​สภาพ​จิตใจ​หนักหน่วง​พอควร

อาการ​อี๋​หนิง​โหว​เหล่าฮู​หยิน​ทำให้​คน​อด​คิดถึง​ตัวอักษร​คำ​ว่า​ไม้ใกล้ฝั่ง​เหล่านี้​ไม่ได้

ไฟ​แห่ง​ชีวิต​นี้​ ​ดูเหมือน​ลม​พัด​อัน​แผ่วเบา​พัดผ่าน​จน​ใกล้​จะ​ดับ​ลง​แล้ว

“​ลุง​ใหญ่​เจ้า​คะ​ ​ท่าน​ยาย​ป่วย​เป็นโรค​อะไร​หรือ​เจ้า​คะ​”​ ​เจียง​จั้น​เป็น​คน​ใจร้อน​ ​เขา​เอ่ย​ถาม​ทันทีที่​เดิน​เข้ามา​ที่​ห้อง​บุปผา

“​หมอ​ที่​เชิญ​มาบ​อก​ว่า​เหล่าฮู​หยิน​มี​อาการ​โรคหัวใจ​ล้มเหลว​”​ ​ลุง​ใหญ่​ซู​สีหน้า​คร่ำ​เครียด​ ​“​หัวใจ​เริ่ม​อ่อนเพลีย​ลง​กะทันหัน​ ​ยาน้ำ​ช่วย​ได้​เพียง​หล่อเลี้ยง​ระยะเวลา​ ​แต่​ไม่​สามารถ​หยุด​อาการ​ไม่​ให้​แย่​ลง​ได้​…​”

“​ลุง​ใหญ่​หมายความว่า​…​อาการ​ของ​ท่าน​ยาย​ไม่ดี​เลย​?​”​ ​เจียง​จั้น​ถาม

ลุง​ใหญ่​ซูม​อง​ประตู​แล้ว​พยักหน้า​ช้าๆ​ ​“​หมอบ​อก​ว่า​คนที​่​มี​อาการ​นี้​ ​มีโอกาส​ที่​หัวใจ​หยุด​เต้น​ทันที​ ​ตอนนี้​ ​คง​ทำได้​เพียง​ขอพร​ต่อ​เทพ​…​”

เจียง​อี​พลัน​ตาแดง​ก่ำ​ ​หยิบ​ผ้าเช็ดหน้า​ขึ้น​มาซั​บน​้ำ​ตา

เจียง​จั้น​ส่งสายตา​ให้​เจียง​ซื่อ​ ​อยาก​ให้​นาง​กล่อม​เจียง​อี​ ​แต่กลับ​เห็นท่า​ที​ใจลอย​ของ​เจียง​ซื่อ​แทน

เขา​จึง​จำต้อง​เอ่ยปาก​กล่อม​เอง​ ​“​พี่ใหญ่​อย่า​ร้องไห้​อีก​เลย​ ​ท่าน​ยาย​เป็น​คนดี​ ​จะ​ได้รับ​การ​ช่วยเหลือ​จาก​สวรรค์​เบื้องบน​…​”

คำ​เกลี้ย​มก​ล่อม​ด้านหลัง​ถูก​คำพูด​อัน​ไร้​ที่​ไป​ที่มา​ของ​เจียง​อีส​กัด

“​ท่าน​แม่​ก็​เป็น​เช่นนี้​”

“​พี่ใหญ่​ ​พี่​พูด​อะไร​ออกมา​”​ ​เจียง​ซื่อ​ได้สติ​และ​จ้อง​เจียง​อีนิ​่ง

เจียง​อี​ไม่ได้​หัน​มอง​เจียง​ซื่อ​ ​แต่​มอง​ลุง​ใหญ่​ซู​ ​“​ลุง​ใหญ่​ยัง​จำได้​หรือไม่​ ​ตอนนั้น​ ​ท่าน​แม่​ก็​เสีย​เพราะ​อาการ​หัวใจ​ล้มเหลว​…​”

ลุง​ใหญ่​ซู​พยักหน้า​เบา​ๆ

เจียง​ซื่อ​จับมือ​เจียง​อี​ ​“​พี่ใหญ่​ ​พี่​ยัง​จำ​ภาพ​เหตุการณ์​ที่​ท่าน​แม่​เสียชีวิต​ได้​?​”

“​ตอนนั้น​ ​ข้า​จำความได้​แล้ว​ ​ก็​พอ​จำได้​บ้าง​”

สำหรับ​เด็ก​อายุ​น้อย​คน​หนึ่ง​ ​คน​สอง​คนที​่​สำคัญ​ที่สุด​ใน​ชีวิต​คือ​บุพา​การี

ตอนที่​ซู​ซื่อ​เสีย​ ​แม้​เจียง​อี​อายุ​ยังน้อย​ ​กลับ​มี​ความทรงจำ​ที่​ไม่​อาจ​ลบ​มัน​ออก​ได้​อีก

“​อย่า​บอก​นะ​ว่า​อาการ​หัวใจ​ล้มเหลว​ยัง​สามารถ​ส่งต่อ​จาก​แม่​สู่​บุตรสาว​ได้​…​”​ ​เจียง​อีก​ล่าว​พึมพำ

ลุง​ใหญ่​ซู​ทำ​หน้า​ขรึม​ ​“​อี​เอ๋อร​์​ ​เจ้า​อย่า​คิด​เรื่อยเปื่อย​ ​น้องๆ​ ​ตกใจ​หมด​แล้ว​”

เจียง​จั้น​ตะโกน​ขึ้น​ ​“​ลุง​ใหญ่​ ​ต้อง​ทำความเข้าใจ​ถึง​จะ​ดีนะ​ขอรับ​ ​ทำไม​ถึง​ต้อง​เป็นการ​ส่งต่อ​จาก​แม่​สู่​บุตรสาว​ล่ะ​ขอรับ​ ​พี่ใหญ่​กับ​น้อง​สี่​ร่างกาย​บอบบาง​ ​ไม่​เหมือน​ข้า​ที่​ทน​ได้​…​”

ท่าทาง​เกลียดชัง​ที่​ไม่ใช่​การ​ส่งต่อ​จาก​แม่​สู่​บุตรชาย​ ​ลุง​ใหญ่​ซู​กับ​น้า​รอง​แซ่ซู​มอง​จน​ริมฝีปาก​กระตุก

หลานชาย​คน​นี้​ไม่​ฉลาดเฉลียว​เลย​จริงๆ​ ​คาดหวัง​ให้การ​ส่งต่อ​เป็น​แม่​สู่​บุตรชาย​ ​ก็​เท่ากับ​สาปแช่ง​ให้​พวกเขา​มี​อาการ​โรคหัวใจ​ล้มเหลว​มิใช่​รึ​ไง

นอกเหนือจาก​ความไม่พอใจ​ถูก​ใส่ร้าย​ ​อีก​ใจ​หนึ่ง​ก็​รู้สึก​ซาบซึ้ง​ใน​ความรัก​ของ​เจียง​จั้น​ที่​มีต​่​อพี​่​สาว​น้องสาว

เจียง​อี​ยกมือ​ขึ้น​ตี​เจียง​จั้น​หนึ่ง​ที​พร้อม​กล่าว​ตำหนิ​ ​“​น้อง​รอง​ ​อย่า​พูดเรื่อยเปื่อย​”

อาการป่วย​ของ​ท่าน​ยาย​ ​หาก​เป็นโรค​กรรมพันธุ์​จริง​ ​ถ้าเช่นนั้น​ ​นาง​ยอมรับ​ไว้​เอง​ดีกว่า​ให้​น้องชาย​มารับ

“​ข้า​รู้สึก​ไม่​ค่อย​สบาย​ ​อยาก​พัก​สักหน่อย​”​ ​เจียง​ซื่อ​จับ​หน้าผาก​พร้อม​กล่าว​ขึ้น​กะทันหัน

เมื่อก่อน​ ​เวลา​เจียง​ซื่อ​ไม่สบาย​ ​อย่างมาก​ก็​พูด​ให้​ฟัง​เป็นการ​ส่วนตัว​ ​ไม่มีทาง​พูด​ออกมา​อย่างเปิดเผย​ต่อหน้า​ลุง​ใหญ่​หรือ​เหล่า​ผู้อาวุโส​แน่

ใน​ฐานะ​ที่​เป็น​คนรุ่นหลัง​ ​นาง​กล่าว​เช่นนี้​ทำให้​ดู​ไม่สุภาพ​ ​แต่​ใน​ฐานะ​พระ​ชายา​เยี​่​ยน​อ๋อง​ ​เวลา​พูด​เช่นนี้​ไม่มีใคร​กล้า​วิจารณ์

เมื่อ​ตำแหน่ง​สูง​ขึ้น​ ​ความสะดวก​ที่​ได้มา​ ​ไม่ต้อง​พูด​ก็​เห็นได้ชัด

ต้า​ไท่​ไท่​โหยว​ซื่อ​ ​จัดแจง​สาว​รับใช้​ให้​พา​เจียง​ซื่อ​ไป​พัก​ห้องพัก​แขก

เจียง​อี​ไม่​วางใจ​จึง​ตาม​ไป

“​น้อง​สี่​เจ้า​รู้สึก​อย่างไรบ้าง​”​ ​เมื่อ​เห็น​เจียง​ซื่อ​หน้าซีด​ ​เจียง​อี​รีบ​ถาม

น้อง​สี่​ใจกล้า​กว่านาง​ ​คง​ไม่​ตกใจ​เพราะ​คำพูด​ของ​นาง​เมื่อครู่นี้​กระมัง

เจียง​ซื่อ​มิได้​ตอบ​เจียง​อี​ทันที​ ​แต่​สั่ง​อาหมาน​ ​“​เจ้า​ไป​เฝ้า​หน้า​ประตู​ไว้​ ​ถ้า​มี​คน​เดินผ่าน​ก็​รีบ​ส่งเสียง​”

เจียง​อี​มอง​อาหมาน​ ​แล้ว​หัน​มอง​เจียง​ซื่อ​ ​พลาง​รู้สึก​ว่า​ไม่​ปกติ

“​ทำไม​หรือ​ ​น้อง​สี่​”

เจียง​ซื่อ​กัด​ริมฝีปาก​ ​กำมือ​แน่น​ ​ข้อต่อ​นิ้ว​เริ่ม​เป็น​สีขาว​จางๆ

“​พี่ใหญ่​ ​อาการ​ของ​ท่าน​แม่​ในเวลานั้น​เหมือนกับ​ท่าน​ยาย​จริงๆ​ ​หรือ​เจ้า​คะ​”

ที่แท้​น้อง​สี่​อยากรู้​เรื่อง​ของ​มารดา

เจียง​อี​เงยหน้า​ขึ้น​เล็กน้อย​ ​“​อืม​ ​ใน​ตอนนั้น​ ​ท่าน​แม่​อ่อนแอ​ลง​ทุกวัน​ ​ข้า​กลัว​มาก​ ​ข้า​อยู่​เฝ้าไข้​ท่าน​แม่​ทุกวัน​ ​มี​ครั้งหนึ่ง​ ​ข้า​ได้ยิน​หมอ​พูด​กับ​ท่าน​พ่อ​ว่า​ท่าน​แม่​ป่วย​เป็นโรค​หัวใจ​ล้มเหลว​ ​ยาน้ำ​ทำได้​เพียง​หล่อเลี้ยง​เวลา​ได้​พัก​หนึ่ง​ ​แต่​ไม่​สามารถ​รักษา​ชีวิต​ท่าน​แม่​ได้​…​”

เมื่อ​พูดถึง​ตรงนี้​ ​ตรงหน้า​เจียง​อีก​็​ปรากฏ​สภาพ​ซู​ซื่อ​ก่อน​จากไป​ขึ้น​มา

หญิงสาว​สวย​ราวกับ​ดอกไม้​ที่​เหี่ยวเฉา​ ​มองดู​นาง​เงียบๆ​ ​ด้วย​รอยยิ้ม​ ​แต่​ดวงตา​ของ​นาง​เต็มไปด้วย​ความเศร้า​ที่​คิด​ไม่​ตก​ ​เต็มไปด้วย​ความ​ไม่เต็มใจ​จะ​แยกจาก​และ​ความห่วงใย​ที่​มีต​่​อลูก​ๆ

นั่น​เป็น​สายตา​ที่​ทำให้​ใจ​คน​แหลก​สลาย​มาก​ที่สุด​เท่าที่​นาง​เคย​พบ​ ​และ​ปรากฏ​ขึ้น​ใน​ฝัน​ซ้ำแล้วซ้ำเล่า​อยู่​หลาย​ปี​ ​ทำให้​นาง​ต้อง​ร้องไห้​ตื่นขึ้น​มาหา​มารดา

มารดา​ของ​นาง​จากไป​ด้วย​อายุ​น้อย​เพียงนั้น​ ​ทิ้ง​นาง​ ​ทิ้ง​น้องชาย​ ​ทิ้ง​น้องสาว​ ​และ​ยัง​ทิ้ง​บิดา​ไว้

“​ท่าทาง​ของ​ท่าน​แม่​ดูแล​้ว​เหมือนกับ​ท่าน​ยาย​”

เจียง​ซื่อ​ยื่นมือ​ตรงหน้า​เจียง​อี​แล้ว​เอ่ย​ถาม​ชัดถ้อยชัดคำ​ ​“​แล้ว​เล็บ​กลาง​ข้าง​ซ้าย​ล่ะ​ ​เส้นเลือด​สีแดง​สาม​เส้น​นั้น​ก็​เหมือนกัน​หรือ​”

ตอน​นาง​ถาม​ ​น้ำเสียง​สั่นสะเทือน​อัน​แฝง​ไว้​ด้วย​ความกดดัน

เจียง​อี​มอง​เจียง​ซื่อ​อย่าง​สงสัย​ ​“​น้อง​สี่​ ​เหตุใด​เจ้า​ถึง​ถาม​เช่น​…​”

“​พี่ใหญ่​ ​พี่​ลอง​นึก​ทวน​ดูดี​ๆ​ ​ก่อน​ท่าน​แม่​เสีย​ ​นิ้ว​ที่สาม​มือ​ข้าง​ซ้าย​มี​เส้นเลือด​สาม​เส้น​เฉกเช่น​ท่าน​ยาย​หรือไม่​”

เจียง​ซื่อ​หวั่น​เกร็ง​จน​ลุกขึ้น​มา​ ​นาง​ใช้​ความคิด​ทบทวน​อย่างหนัก​ภายใต้​การ​คะยั้นคะยอ​ของ​น้องสาว​จน​หลอม​รวมความ​คิดได้​คำๆ​ ​หนึ่ง​ว่า​ ​“​มี​!​”

เจียง​ซื่อ​เอา​มือ​ดัน​เตียง​ ​สีหน้า​แย่มาก​ที่สุด

“​น้อง​สี่​ ​สรุป​ว่า​เป็น​อย่างไร​กัน​แน่​”​ ​เจียง​อีกุ​มมือ​เจียง​ซื่อ​ ​ราวกับ​กุม​น้ำแข็ง​หนึ่ง​ก้อน

ใบหน้า​เจียง​ซื่อ​ไม่​แสดงอาการ​ใด​ ​แต่​ดวงตา​กลับ​เย็นเยือก​ราว​บ่อน้ำ​เย็น​ ​มัน​ลึก​จน​มองไม่เห็น​ก้น​บ่อ

“​ท่าน​แม่​ไม่ได้​ป่วย​ตาย​!​”​ ​เวลา​ผ่าน​ไป​ครู่ใหญ่​ ​นาง​ถึง​กล่าว​ขึ้น​ทีละ​คำ

เลือด​บน​ใบหน้า​เจียง​อีซี​ดลง​ทันใด​ ​นาง​จ้อง​เจียง​ซื่อ​ไม่​ขยับ​ ​พร้อม​เอ่ย​ถาม​เสียงสั่น​ ​“​ถ้า​ ​ถ้าเช่นนั้น​ ​ท่าน​แม่​ตาย​อย่างไร​”

เจียง​ซื่อ​หลับตา​แล้ว​ลืมตา​ขึ้น​ ​ดวงตา​ก้ม​มอง​นิ้วมือ​ตัวเอง​นิ่ง​ไม่​ขยับ

นิ้ว​ของ​หญิงสาว​มีสี​ขาวนวล​เหมือน​ต้นหอม​ ​ส่วน​เล็บ​แข็งแรง​ที่​ตกแต่ง​อย่างสวยงาม​และ​กลม​มน​จะ​มีสี​ชมพู​อ่อน

“​ตาย​ด้วย​ยาพิษ​”​ ​นาง​กล่าว​เสียง​เบา

จะ​ว่า​ไป​ ​นั่น​ไม่ใช่​ยาพิษ​ ​แต่​เป็นพิษ​กู่

และ​ลักษณะ​ที่​ชัดเจน​ของ​พิษ​กู่​ชนิด​นี้​ก็​คือ​ ​บน​เล็บ​นิ้ว​ที่สาม​ของ​มือซ้าย​จะ​มีสี​แดง​จางๆ​ ​ขึ้น​สาม​เส้น
เพิ่มขนาดช่อง ดึงมุมขวามือลง