“​เชิญ​จั่ง​สื่อ​เข้ามา​เถอะ​”​ ​น้ำเสียง​อัน​เฉยเมย​ของ​อวี​้​จิ​่น​ดัง​ออกมา​จาก​ห้อง​ตำรา

จั่ง​สื่อ​รู้สึกตัว​ขึ้น​ได้​ ​คาดไม่ถึง​เลย​ว่า​เมื่อ​ครู่​ท่าน​อ๋อง​จะ​เป็น​คนพูด

เหตุใด​ท่าน​อ๋อง​ถึง​ได้​แกล้ง​เขา​ ​นี่​มัน​เกินไป​แล้ว​นะ​!

เด็กรับใช้​เปิด​ประตูออก​ ​จั่ง​สื่อ​เดิน​เข้าไป​ด้วย​หน้าตา​เคร่งขรึม

เมื่อ​อวี​้​จิ​่น​เห็น​จั่ง​สื่อ​เดิน​เข้ามา​ก็​วาง​ตำรา​ลง​ข้างๆ​ ​พร้อมกับ​อมยิ้ม​พูด​ขึ้น​ ​“​จั่ง​สื่อ​มาหา​ข้ามี​เรื่อง​อะไร​หรือ​”

จั่ง​สื่อ​เหลือบมอง​ตำรา​ที่​วาง​อยู่​ข้าง​มือ​อวี​้​จิ​่น​ ​กระแอม​เสียง​แล้ว​เอ่ย​ถาม​ขึ้น​ ​“​ท่าน​อ๋อง​กำลัง​อ่าน​ตำรา​อยู่​หรือ​พ่ะ​ย่ะ​ค่ะ​”

ใน​ฐานะ​จั่ง​สื่อ​ ​หน้าที่​ที่​สำคัญ​ที่สุด​มีอยู่​สาม​อย่าง​ ​หนึ่ง​คือ​ชี้แนะ​ตักเตือน​ข้อผิดพลาด​ ​ช่วยเหลือ​ท่าน​อ๋อง​ ​สอง​คือ​จัดการ​เรื่อง​วินัย​ความประพฤติ​ ​สาม​คือ​รับผิด​สอบ​เรื่อง​การเรียน​ของ​ท่าน​อ๋อง

ถึงแม้​ท่าน​อ๋อง​จะ​ไม่ใช่​เด็ก​แล้ว​ ​แต่​เนื่องจาก​ถูก​เลี้ยงดู​อยู่​นอก​วัง​มาตั​้ง​แต่​เด็ก​ ​จั่ง​สื่อ​จึง​มักจะ​รู้สึก​ว่าความ​รู้ความ​สามารถ​เรื่อง​ขนบธรรมเนียม​วัฒนธรรม​ของ​เขา​ยัง​มี​ไม่​มาก​นัก​ ​จำเป็นต้อง​อ่าน​ตำรา​เยอะ​ๆ​ ​จึง​จะ​เป็นผลดี

เมื่อ​เห็นท่า​นอ​๋​องค​ลุก​ตัว​อยู่​ใน​ห้อง​ทรงพระ​อักษร​ไม่ใช่​คลุก​ตัว​อยู่​กับ​พระ​ชายา​ที่​งดงาม​ใน​ห้อง​ของ​พระ​ชายา​อ๋อง​ ​ชาย​ชร​ก็า​รู้สึก​ปลื้ม​อก​ปลื้มใจ​เป็นอย่างมาก

“อื​้ม​ ​ข้า​ชอบ​อ่าน​ตำรา​”​ ​อวี​้​จิ​่น​ผลัก​ห่อ​ตำรา​ออก​ไป​ข้างๆ

จั่ง​สื่อ​ยิ้ม​พลาง​พูด​ขึ้น​ ​“​ท่าน​อ๋อง​คิดได้​เช่นนี้​ก็​ถูก​แล้ว​…​”

ยัง​ไม่ทัน​พูด​จบ​ ​ตำรา​ก็​ไหล​ตกลง​บน​พื้น​ ​เผย​ให้​เห็น​ปก​ตำรา​ด้าน​ไหน​เขียน​ไว้​ว่า​ ​‘​สามสิบ​หก​กลยุทธ์​ง้อ​ภรรยา​’

จั่ง​สื่อ​ถลึงตา​มอง

“​นี่​มัน​อะไร​กัน​”​ ​ชาย​แก่​สะบัด​เครา​เอียง​ ​เอ่ย​ถาม​พลาง​ชี้​ตำรา​ที่​พื้น

อวี​้​จิ​่น​เก็บ​หนังสือ​ขึ้น​มาด​้วย​ท่าที​เรียบ​เฉย​ ​ปิดหน้า​ตำรา​ลง​ ​ทำเป็นทองไม่รู้ร้อน​ ​‘​ตำรา​พิชัยสงคราม​’

จั่ง​สื่อ​พูดเสี​ยง​สูง​ ​“​‘​ตำรา​พิชัยสงคราม​’​ ​งั้น​รึ​!​”

“​อืม​”

“​ท่าน​อ๋อง​ ​กระหม่อม​ยัง​ไม่​แก่​จน​ตาลาย​นะ​พ่ะ​ย่ะ​ค่ะ​ ​นั่น​มัน​เห็น​อย่างชัดเจน​ ​เห็น​อย่างชัดเจน​ว่า​…​”

เห็น​อย่างชัดเจน​ว่า​มัน​คือ​ตำรา​โลกีย์​!

ด้วย​ความละอายใจ​จั่ง​สื่อ​จึง​ไม่ได้​พูด​ต่อ

อวี​้​จิ​่น​ปัดฝุ่น​บน​ปกหนังสือ​ ​ทำ​หน้าเป็น​กังวล​ ​“​ข้า​เติบโต​อยู่​นอก​วัง​มาตั​้ง​แต่​เด็ก​ ​มีเรื่อง​มากมาย​ที่​ยัง​ไม่เข้าใจ​นัก​ ​หรือว่า​อ่าน​ตำรา​พิชัยสงคราม​มัน​ไม่เหมาะสม​”

“​หาก​เป็น​ตำรา​พิชัยสงคราม​แน่นอน​ว่า​มัน​เหมาะสม​…​”

อวี​้​จิ​่​นขัด​จังหวะ​จั่ง​สื่อ​ขึ้น​มา​ ​ยิ้ม​ร่า​พลาง​พูด​ออก​ไป​ ​“​ในเมื่อ​เป็น​เช่นนี้​ ​จั่ง​สื่อ​ก็​อย่า​ได้​กังวล​ไป​ ​บอก​ข้ามา​เถอะ​ว่า​มาหา​ข้ามี​เรื่อง​อะไร​”

“​กระหม่อม​มาหา​ท่าน​อ๋อง​ก็​เพราะ​…​”​ ​จั่ง​สื่อ​ชะงัก​ไป​ครู่หนึ่ง​ ​กว่า​จะ​รู้สึกตัว​ก็​เกือบ​หลงกล​ไป​แล้ว

“​ท่าน​อ๋อง​ ​ตอนนี้​กระหม่อม​คิด​ว่า​ปัญหา​เรื่อง​ที่​ท่าน​อ่าน​ตำรา​นั้น​สำคัญ​ยิ่งกว่า​!​”

อวี​้​จิ​่​นขมวด​คิ้ว​ขึ้น​เล็กน้อย​ ​“​อ่าน​ตำรา​มีปัญหา​อะไร​หรือ​”

“​ท่าน​อ๋อง​โปรด​อธิบาย​ด้วยว่า​สามสิบ​หก​กลยุทธ์​ง้อ​ภรรยา​นั่น​มัน​คือ​อะไร​กัน​”

ชื่อ​ตำรา​เช่นนี้​เขา​แทบ​พูดไม่ออก​!

เวลานี้​จั่ง​สื่อ​ที่​สุภาพ​เรียบร้อย​มาค​รึ​่​งค​่อน​ชีวิต​ใน​ใจ​เต็มไปด้วย​ความเจ็บ​แค้น

อวี​้​จิ​่​นรู​้​สึก​ว่า​มัน​ไม่ได้​มี​อะไร​น่าอาย​ ​จึง​อธิบาย​ชี้แจง​น้ำเสียง​จริงจัง​ ​“​ถ้าหากว่า​ข้า​กับ​พระ​ชายา​เกิด​ทะเลาะ​กัน​ ​การ​อ่าน​ตำรา​เล่ม​นี้​ก็​จะ​ช่วย​คลี่คลาย​ความสัมพันธ์​ระหว่าง​ข้า​กับ​พระ​ชายา​ได้​ ​หรือว่า​จั่ง​สื่อ​ไม่​อยาก​เห็น​ข้า​กับ​พระ​ชายา​รักใคร่​ปรองดอง​กัน​”

“​ไม่ใช่​อย่างนั้น​พ่ะ​ย่ะ​ค่ะ​!​”

อวี​้​จิ​่น​เอ่ย​พูด​ด้วย​ท่าที​นิ่งเฉย​ ​“​ในเมื่อ​เป็น​เช่นนี้​ ​จั่ง​สื่อ​ก็​อย่าง​ได้​เป็นกังวล​และ​โมโห​ไป​เลย​ ​บอก​ข้ามา​ดีกว่า​ว่าที่​มาหา​มีเรื่อง​อัน​ใด​”

จั่ง​สื่อ​สะบัด​เครา​ไม่รู้​จะ​ตอบกลับ​อย่างไร

ที่​ท่าน​อ๋อง​พูด​ก็​มีเหตุผล​…

อวี​้​จิ​่น​ยิ้ม​ด้วย​ความพอใจ

ถือว่า​จั่ง​สื่อ​ของ​เรา​ไม่เลว​เลย​จริงๆ

“​ที่​กระหม่อม​มา​ ​ก็เพราะว่า​อยาก​จะ​ขอ​คำ​ชี้แนะ​จาก​ท่าน​อ๋อง​เรื่อง​งาน​ไว้ทุกข์​ที่​จวน​อี๋​หนิง​โหว​…​”

“​ไม่​ไป​”

จั่ง​สื่อ​อึ้ง​ไป​ครู่หนึ่ง

น่าแปลก​เสีย​จริง​ ​ปกติ​เห็นท่า​นอ​๋​อง​กับ​พระ​ชายา​รัก​กัน​มาก​ ​นึกไม่ถึง​เลย​ว่า​จะ​ไม่​ไป​ไว้ทุกข์​ให้ท่าน​ป้า​ของ​พระ​ชายา​อ๋อง​ที่​เสีย​ไป

ทว่า​ฐานะ​ของ​ท่าน​อ๋อง​นั้น​ไม่ธรรมดา​ ​หาก​บอกว่า​ไม่​ไป​ก็​พอ​มีเหตุผล​อยู่

“​เช่นนั้น​กระหม่อม​จะ​เตรียมการ​เดินทาง​ของ​พระ​ชายา​อ๋อง​เพียง​องค์​เดียว​”​ ​จั่ง​สื่อ​โค้ง​ตัว​ลง​ ​เตรียม​ทูล​ลา

“​พระ​ชายา​ก็​ไม่​ไป​”

อวี​้​จิ​่​นพูด​เหมือน​ไม่มี​อะไร​เกิดขึ้น​ ​จั่ง​สื่อ​ตกใจ​จน​แทบจะ​กระโดด​โหยง​ ​“​พระ​ชายา​ไม่​ไป​หรือ​พ่ะ​ย่ะ​ค่ะ​”

“​อืม​”

“​ท่าน​อ๋อง​ ​ถ้าหาก​พระ​ชายา​อ๋อง​ไม่​ไป​มัน​จะ​เป็นการ​เสียมารยาท​ ​คนอื่น​จะ​ว่า​เอา​ได้​ว่า​จวน​อ๋อง​ไม่มี​กฎเกณฑ์​!​”

ท่าน​อ๋อง​ยัง​มีพี​่​น้อง​อีก​ตั้ง​หก​คน​ตั้ง​จวน​อยู่​ข้างนอก​ ​ซึ่ง​หมายความว่า​นอกจาก​เขา​แล้ว​มี​จั่ง​สื่อ​อีก​หก​คน​ ​พวกเขา​ก็​มี​ความกดดัน​ใน​การแข่งขัน​กัน​นะ​!​

เมื่อ​เผชิญหน้า​กับ​เจ้านาย​ที่​ไม่แยแส​ ​จั่ง​สื่อ​ก็ได้แต่​รู้สึก​ผิดหวัง​ ​ดิ้นรน​เอ่ย​ถาม​ออก​ไป​อย่าง​ไม่ยอม​แพ้​ ​“​เหตุใด​พระ​ชายา​อ๋อง​ถึง​ไม่​ไป​พ่ะ​ย่ะ​ค่ะ​”

เดิม​อวี​้​จิ​่​นอยาก​จะ​บอกว่า​ก็​เพราะ​พระ​ชายา​ไม่​อยาก​ไป​ ​แต่​พอ​พิจารณา​คิดดู​ว่า​จั่ง​สื่อ​อายุ​มาก​แล้ว​ ​ถ้าหาก​รับ​ไม่ได้​แล้ว​เป็น​อะไร​ไป​ ​เกิด​เปลี่ยน​จั่ง​สื่อ​คน​ใหม่​มา​ไม่แน่​อาจจะ​แย่กว่า​นี้​ ​ครั้น​จึง​พูด​ออก​ไป​ ​“​พระ​ชายา​ไม่​ค่อย​สบาย​”

จั่ง​สื่อ​พยายาม​ควบคุม​ไม่​แสดงท่าที​่​โกรธ​และ​ลงมือ​ด้วย​อารมณ์​ชั่ววูบ​อย่าง​สุด​ชีวิต​ ​“​ทำไม​กระหม่อม​ถึง​ไม่ทราบ​…​”

อวี​้​จิ​่น​เหลือบมอง​จั่ง​สื่อ​แววตา​เยือกเย็น​ ​“​พระ​ชายา​ไม่สบาย​ ​ต้อง​รายงาน​จั่ง​สื่อ​ด้วย​รึ​”

“​ไม่ใช่​อย่างนั้น​พ่ะ​ย่ะ​ค่ะ​ ​คือ​…​”

“​จั่ง​สื่อ​ไม่จำเป็น​ต้อง​พูด​อีก​ ​หาก​พูด​ต่อ​ข้า​จะ​โมโห​แล้ว​”​ ​อวี​้​จิ​่น​สะบัด​แขน​เสื้อ​ท่าทางฟึด​ฟัด

จั่ง​สื่อ​กัดฟัน​กรอด​พูด​ออก​ไป​ ​“​กระหม่อม​ขอตัว​ลา​พ่ะ​ย่ะ​ค่ะ​”

อวี​้​จิ​่​นพ​ยัก​หน้า​เล็กน้อย

จั่ง​สื่อ​เดิน​ออก​ไป​จาก​ห้อง​ทรงพระ​อักษร​ ​ท่ามกลาง​สายลม​อ่อน​ๆ​ ​ใน​ฤดูใบไม้ร่วง​ ​ใน​ใจ​รู้สึก​เศร้า​เสีย​ยิ่งกว่า​ใบไม้​ที่​แปรเปลี่ยน​เป็น​สีเหลือง​ตรงหน้า​เสียอีก

เขา​สามารถ​คาดเดา​ได้​เลย​การ​ที่​ท่าน​อ๋อง​เอาแต่ใจ​เช่นนี้​จะ​ต้อง​ถูก​ผู้ตรวจการ​ยื่น​มติ​ไม่ไว้วางใจ​แน่

ช่างเถอะ​ ​ท่าน​อ๋อง​ที่​เป็น​ดั่ง​ไม้​ผุ​ท่อน​หนึ่ง​ ​อยาก​ทำ​อะไร​ก็​ทำ​ไป​เถอะ​!

จั่ง​สื่อ​ครุ่นคิด​ด้วย​ความโกรธ​ ​เมื่อ​กลับ​ถึง​ห้อง​จึง​ดื่ม​ชา​สอง​แก้ว​ภายใน​อึดใจ​เดียว​ ​จากนั้น​ถึง​ได้​รู้สึก​ดีขึ้น

ชาย​ชรา​เรียก​สติ​คืน​มา​ได้​ก็​เริ่ม​ไตร่ตรอง​ถ้อยคำ​ที่​เหมาะสม​เพื่อ​ตอบ​จดหมาย​จาก​จวน​อี๋​หนิง​โหว

อวี​้​จิ​่​นรู​้​สึก​นึก​เสียใจ

ถึงแม้​จั่ง​สื่อ​จะ​อายุ​มาก​แล้ว​ ​เสียงพูด​ก็​ยังคง​ดัง​ชัดเจน​ ​แสดงว่า​ร่างกาย​เขา​ยัง​แข็งแรง​มาก​ ​ไม่น่า​กลัว​ว่า​มัน​จะ​สะเทือนใจ​เขา

และ​ไม่​ควร​พูดว่า​อา​ซื่อ​ไม่สบาย​เลย

อวี​้​จิ​่น​ยิ่ง​คิด​ก็​ยิ่ง​ระแวง​ ​จึง​รีบ​กลับ​ไป​ที่​อวี​้​เหอย​่​วน

อา​เฉี่ยว​เฝ้า​อยู่​นอก​ประตู​พอดี

“​พระ​ชายา​ล่ะ​”​ ​อวี​้​จิ​่น​เดิน​ไป​พลาง​ถาม​ไป

อา​เฉี่ยว​ลังเล​อยู่​สักพัก

อวี​้​จิ​่น​ชะงัก​ฝีเท้า​ลง​ ​ทำ​หน้า​ขรึม​ ​“​พระ​ชายา​เป็น​อะไร​”

อา​เฉี่ยว​ก้มหน้า​ลง​ ​พูดเสี​ยง​เบา​ ​“​พระ​ชายา​ไม่​ค่อย​สบาย​เพ​คะ​ ​กำลัง​พัก​…​”

อวี​้​จิ​่น​สีหน้า​เปลี่ยน​ทันที​ ​ไม่​รีรอ​ถาม​อา​เฉี่ยว​อีกต่อไป​ ​มุ่งหน้า​ตรง​เข้าไป​ใน​ห้อง

เจียง​ซื่อ​นอนตะแคง​หลับตา​พักผ่อน​อยู่​บน​เตียง​ ​เส้น​ผม​สีดำ​ขลับ​ปล่อย​สยาย​ลง​บน​หมอน​ ​ใบหน้า​ที่นอน​ทับ​อยู่​บน​แขน​ซีดเผือด​เมื่อ​เทียง​กับ​ผม​สีดำ​ขลับ​ที่​สยาย​ลงมา

อวี​้​จิ​่น​ใจเสีย​ขึ้น​มาทัน​ที​ ​เดิน​ปรี่​เข้าไป​คว้า​ข้อมือ​อัน​ขาวนวล​ของ​นาง​ ​พลาง​ตะเบ็งเสียง​เรียก​ ​“​อา​ซื่อ​…​”

เจียง​ซื่อ​ลืมตา​ขึ้น​มาช​้า​ๆ​ ​แววตา​ที่​ตื่นตระหนก​ของ​อีก​ฝ่าย​ทำให้​นาง​ได้สติ​ตื่นขึ้น​มาทัน​ที​ ​“​เป็น​อะไร​หรือ​”

เนื่องจาก​นอนหลับ​ไป​สักพัก​ ​เสียงพูด​จึง​แหบ​เล็กน้อย

อวี​้​จิ​่น​ได้ยิน​ก็​ยิ่ง​กังวล​เข้าไป​ใหญ่​ ​ยื่นมือ​ออก​ไป​วาง​ไว้​ที่​หน้าผาก​ของ​เจียง​ซื่อ

เจียง​ซื่อ​ตกใจ​เพราะ​การกระทำ​ของ​เขา​ ​“​อาจิ​่น​ ​เจ้า​ทำ​อะไร​น่ะ​”

ตัว​ของ​นาง​เย็น​เล็กน้อย​ ​อวี​้​จิ​่น​จึง​รู้สึก​สบายใจ​ ​พูด​ขึ้น​ด้วย​ความ​โล่งอก​ ​“​ดี​แล้ว​ที่​ไม่ได้​ตัวร้อน​ ​ได้ยิน​อา​เฉี่ยว​บอกว่า​เจ้า​ไม่​ค่อย​สบาย​ ​ข้า​ตกใจ​แทบ​แย่​”

เจียง​ซื่อ​รู้สึก​พูดไม่ออก​บอก​ไม่​ถูก​ ​เอ่ย​ขึ้น​อย่าง​ไม่สบอารมณ์​ ​“​เจ้า​ดู​ตื่นตกใจ​มาก​ ​ข้า​นึก​ว่า​ข้างนอก​เกิดเรื่อง​อะไร​ขึ้น​ซะ​อีก​”

ตั้งแต่​ชีวิต​ต้อง​เกี่ยวข้อง​กับ​ทาง​วัง​ ​เรื่องมาก​มาย​ล้วน​ไม่ใช่​เรื่องเล็ก​อีกต่อไป

“​ก็​อา​เฉี่ยว​บอกว่า​เจ้า​ไม่สบาย​”​ ​สีหน้า​อวี​้​จิ​่น​ยังคง​ย่ำแย่

เจียง​ซื่อ​เม้ม​ริมฝีปาก​ลง​ ​สีหน้า​เปลี่ยนไป​เล็กน้อย

ด้วย​ความหงุดหงิด​อวี​้​จิ​่น​จึง​ตบหน้า​ตัวเอง​ ​“​ผิด​ที่​ข้า​พูด​มั่วซั่ว​ออก​ไป​เช่นนั้น​”

“​เจ้า​ว่า​พูดว่า​อะไร​”​ ​เจียง​ซื่อ​ถาม

“​จั่ง​สื่อ​ถาม​เรื่อง​งานศพ​ที่​จวน​อี๋​หนิง​โหว​ ​ข้า​จึง​บอกว่า​เจ้า​ไม่สบาย​ ​ไม่​อาจ​ไปร​่วม​…​”​ ​อวี​้​จิ​่น​ยิ่ง​พูด​ก็​ยิ่ง​นึก​เสียใจ​ ​“​นึกไม่ถึง​เลย​ว่า​เจ้า​จะ​ไม่สบาย​จริงๆ​ ​ผิด​ที่​ข้า​เอง​…​”

เจียง​ซื่อ​ยกนิ้ว​ชี้​ขึ้น​มาป​ระ​ทับ​ลง​ที่​ริมฝีปาก​ของ​ชาย​ตรงหน้า

อวี​้​จิ​่น​เงียบ​ลง

เจียง​ซื่อ​ลังเล​เล็กน้อย​ว่า​ควร​พูด​หรือไม่​พูดดี

อวี​้​จิ​่​นลุ​กลี​้​ลุกลน​ขึ้น​มา​อย่าง​ไม่รู้​ตัว​ ​พลาง​จับมือ​เจียง​ซื่อ​ไว้​ ​“​อา​ซื่อ​ ​หาก​เจ้า​ป่วย​ ​ก็​อย่า​ได้​ปิดบัง​ข้า​!​”

เมื่อ​เห็น​ชาย​ตรงหน้า​ท่าทาง​ร้อนรน​ ​เจียง​ซื่อ​จึง​เอ่ย​ขึ้น​ ​“​ประจำเดือน​ข้ามา​ช้า​ไป​สอง​สาม​วัน​…​”
เพิ่มขนาดช่อง ดึงมุมขวามือลง