ตอนที่ 467 มีลิงกี่ตัวอยู่บนต้นไม้?
ตอนที่ 467 มีลิงกี่ตัวอยู่บนต้นไม้?
ในขณะที่จักรวรรดิจื่อจินกำลังมีปากเสียงกับจักรวรรดิเคทเลอร์ ช่างเทคนิคก็พยายามเชื่อมต่อสัญญาณกับฝั่งสวี่หลิงอวิ๋น!
“ยังอยากคุยกับพวกเราอยู่ไหม? เอาเลย!” สวี่หลิงอวิ๋นอยากจะรู้ว่าเผ่าพันธุ์ชาญฉลาดที่อยู่ฝั่งตรงข้ามเป็นอย่างไร หรือเตรียมคำพูดก่อนตายว่าอย่างไร
ไม่นานสัญญาณก็เชื่อมต่อกัน…
ผู้คนจากจักรวรรดิใหญ่ทั้งสี่มองดูสตรีผู้กล้าหาญที่นั่งอยู่ตรงข้าม สายตาของเธอเปี่ยมไปด้วยความดื้อรั้นและปราดเปรียว
หม่าเอิ่นจากจักรวรรดิจื่อจินตกหลุมรักสวี่หลิงอวิ๋นตั้งแต่แรกเห็น! จนถึงกับร้องคร่ำครวญในใจ!
อ๊ากกก! นี่คือสัตว์เลี้ยงที่เขาอยากได้! เขาชอบแบบนี้!
แน่นอนว่าเขายังคงบ่นพึมพำในใจ ทำไมมนุษย์พวกนี้ไม่เห็นโง่เขลาเลยล่ะ ดูฉลาดมากกว่าพวกเขาเสียอีก?!
เมื่อผู้คนในจักรวรรดิเอลฟ์เห็นสวี่หลิงอวิ๋น พวกเขาก็รับรู้ได้ในทันทีว่าพระแม่พฤกษาไม่อาจทำอันตรายอะไรคนพวกนี้ได้ มนุษย์พวกนี้มีต้นไม้แห่งชีวิตอยู่ในกำมือ! และอยู่ในระดับเดียวกันกับพระแม่พฤกษาของพวกเขา!
พระแม่พฤกษายังบอกอีกว่า เผ่ามนุษย์กำลังจะลุกฮือขึ้น และพวกเขาไม่อนุญาตให้เป็นศัตรูกับเผ่ามนุษย์ในอนาคต!
นอกจากนี้สัตว์ผู้พิทักษ์ยังนั่งยอง ๆ อยู่ด้านข้างพวกเขาด้วย! ไหนจะต้นไม้แห่งชีวิตพวกนั้นอีก เพราะแค่สัตว์ผู้พิทักษ์ของพวกเขาก็ทำให้ฝ่ายเราต้านทานไม่ไหวแล้ว!
จิตใจของชาวตานหยางจากจักรวรรดิเคทเลอร์กำลังลุกเป็นไฟ และโพล่งออกไปว่า “เจ้าพวกมนุษย์ พวกเจ้ารีบยอมแพ้ซะเถอะ มาเป็นสัตว์เลี้ยงไม่ดีกว่าเหรอ? เจ้าไปเรียนรู้การต่อต้านอะไรมาจากเจ้าพวกโง่นั่น? มันใช้ได้ที่ไหนกัน?!”
สวี่หลิงอวิ๋นเกือบหัวเราะเมื่อได้ยินเช่นนั้น! เจ้าพวกตัวสูงนี้โง่ชะมัด ถ้าวันนี้ฉันไม่ได้ทุบตีพวกแก ฉันจะไม่ปล่อยให้พวกแกออกไปไหนทั้งนั้น ฉันดูไม่น่าเชื่อถือนักใช่ไหม?!
อีกอย่างพวกแกมันก็เป็นแค่ไอ้พวกงี่เง่า อยากได้พวกฉันเป็นสัตว์เลี้ยงงั้นเหรอ? ไสหัวออกไปหาความรู้มั่งเถอะ!
“สัตว์เลี้ยง? พวกโง่?!” สวี่หลิงอวิ๋นเย้ยหยันและครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง “พวกแกเอาแต่พูดว่าตัวเองฉลาด จะฉลาดสักแค่ไหนกันเชียว ฉันจะถามคำถามพวกแกสักสองสามข้อแล้วกัน! ถ้าพวกแกตอบได้ ฉันจะยอมรับว่าพวกแกฉลาด เป็นไง?!”
“ตกลง!”
ผู้คนทั้งสี่จักรวรรดิต่างให้ความสนใจ อยากรู้ว่ามนุษย์พวกนี้จะถามอะไร!
“มีลิงนั่ง (ฉี*[1]) บนต้นไม้ ลิงอีกตัวอยู่บนพื้น รวมแล้วมีลิงทั้งหมดกี่ตัว?”
ฮึ่ม! คำถามนี้ง่ายมาก!
มนุษย์พวกนี้ปัญญาอ่อนเหลือเกิน! ไม่รู้จักคำถามง่าย ๆ แบบนี้ได้ยังไง?!
เผ่าตานหยางเป็นฝ่ายแรกที่ตอบ “ง่ายมาก! มีลิงสองตัว!”
สวี่หลิงอวิ๋นยิ้มเยาะและจ้องมองไปที่จักรวรรดิอื่น “แล้วพวกแกล่ะ?”
“ก็ต้องมีลิงสองตัวน่ะสิ!”
“ลิงสองตัว!”
ผู้คนจากจักรวรรดิเซียร์กับจักรวรรดิจื่อจินตอบได้อย่างสบาย ๆ ไม่มีปัญหาอะไร!
มีเพียงพวกเอลฟ์เท่านั้นที่ไม่อ้าปากตอบ เพราะพวกเขารู้ว่ามีกับดักอยู่!
อวี้ซินถึงกับชะงัก ทำไมคุณถามคำถามง่ายขนาดนี้ล่ะ?!
ทว่าเบนเน็ตแทบจะหัวเราะออกมา! คำถามนี้เต็มไปด้วยกับดัก!
องค์หญิงสามเคยถามคำถามนี้กับพวกเขามาก่อน และคำถามนี้ได้รับความสนใจจากสถาบันการศึกษาทางการทหารของชิงเหย้าไปชั่วขณะหนึ่ง!
“ผิด!” สวี่หลิงอวิ๋นมองดูผู้คนจากจักรวรรดิทั้งสี่ตรงหน้าด้วยความเคียดแค้นชิงชัง และถอนหายใจ “โง่! ฉันคิดว่าเผ่าพันธุ์ที่ชาญฉลาดอย่างพวกแกจะฉลาดมากกว่านี้ซะอีก แต่พวกแกคำนวณปัญหาทางคณิตศาสตร์ไม่ได้ด้วยซ้ำ! น่าสงสารจัง!”
“ผิดเหรอ?! เป็นไปไม่ได้!”
“จะเป็นไปได้ยังไง? ก็ลิงนั่งบนต้นไม้ ลิงอีกตัวอยู่บนพื้นไม่ใช่เหรอ? ลิงสองตัวนั้นไม่ได้อยู่ด้วยกันหรือไง?!”
“พวกมนุษย์คำนวณกันไม่เป็นเหรอ?!”
ทั้งสามจักรวรรดิไม่เชื่อ และตะโกนโวยวายออกมา!
สวี่หลิงอวิ๋นกวักมือเรียก “มานี่หน่อยเบนเน็ต บอกเจ้าพวกลิงสามสายพันธุ์ที่ ‘ฉลาดมาก’ พวกนี้หน่อยว่ามีลิงกี่ตัว!”
“แปดตัว!” เบนเน็ตพูดและกระแอมเบา ๆ
“ล้อเล่นน่า!” ชาวตานหยางหมดความอดทน
“เป็นไปไม่ได้!” หม่าเอิ่นจากจักรวรรดิจื่อจินมั่นใจในสติปัญญาของตัวเองมาก
“เจ้าไม่รู้จักวิธีคำนวณหรือไง?” จักรวรรดิเซียร์พูด!
สวี่หลิงอวิ๋นส่ายหน้าช้า ๆ มองดูผู้คนจากทั้งสามจักรวรรดิราวกับกำลังมองดูคนโง่เขลาทั้งสามคน ดวงตาของเธอเต็มไปด้วยความสมเพช
“ได้ยินบ่อย ๆ ว่าเผ่าพวกแกฉลาดกันมาก แต่ตอนนี้น่ะเหรอ ฮึ! ไม่อยากจะอธิบายเลย!” สวี่หลิงอวิ๋นหันไปพูดกับเบนเน็ต “มานี่ซิ มาอธิบายให้พวก ‘เผ่าชาญฉลาด’ ฟังกันหน่อยว่าทำไมถึงนับได้แปดตัว!”
“ครับ!” เบนเน็ตกระแอมเล็กน้อย “ก็มีลิงอยู่บนต้นไม้เจ็ดตัว อยู่บนพื้นอีกตัว รวมกันเป็นแปดตัวไม่ใช่เหรอ?!”
“บัดซบ! เป็นไปได้ไง?!” ชาวตานหยางตกตะลึงไปชั่วขณะ “เอาใหม่! ข้าได้ยินคำถามผิดไป! มาเล่นกันอีกรอบซิ!”
ผู้คนจากจักรวรรดิจื่อจินไม่ยอมแพ้เช่นกัน “ใช่ ๆ! พวกเราได้ยินผิด เปลี่ยนคำถามเถอะ!”
เช่นเดียวกับผู้คนจากจักรวรรดิเซียร์ มีเพียงเอลฟ์เท่านั้นที่นั่งฟังเรื่องราวอยู่เงียบ ๆ
“ในเมื่อพวกแกไม่พอใจ งั้นฉันจะถามอีกรอบก็ได้!” สวี่หลิงอวิ๋นพูด “มีลิงฉี*บนต้นไม้ ลิงอีกตัวอยู่บนพื้น ในนี้มีลิงทั้งหมดกี่ตัว?”
“แปดตัว!”
“ทำไมถามคำถามเดิมล่ะ? ก็ต้องแปดตัวสิ!”
“แปด! ข้าบอกให้เปลี่ยนคำถามไง!”
สวี่หลิงอวิ๋นส่ายหัว มองดูพวกเขาอย่างเวทนา และมองไปที่เบนเน็ตอีกครั้ง “นายคิดว่าพวกนั้นโง่ หรือเราโง่กันแน่?!”
“พวกนั้นโง่!” เบนเน็ตตอบรับด้วยถ้อยคำหนักแน่น!
“เฮ้ย พวกข้าตอบผิดตรงไหน?!”
“ใช่ ๆ! ผิดอะไร?”
“มีลิงนั่งอยู่บนต้นไม้ ลิงอีกตัวอยู่บนพื้น พวกแกนับกันได้แปดตัวได้ยังไง?!” เบนเน็ตไม่รอให้สวี่หลิงอวิ๋นพูดอะไรออกไป ขณะที่ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยความขบขัน “เราให้เด็กแรกเกิดทำโจทย์คณิตข้อนี้ เด็กหนึ่งขวบยังคิดออกเลย!”
“พวกเจ้าบอกว่ามีลิงเจ็ดตัวไม่ใช่หรือไง?!”
“ฟังผิดอีกแล้วเหรอ?!”
“เจ้าล้อพวกข้าเล่นหรือไง?!”
เหล่าเอลฟ์มองเห็นทะลุปุโปร่ง เผ่ามนุษย์กำลังหยอกล้อผู้คนจากทั้งสามจักรวรรดิอยู่!
ผู้หญิงคนนี้น่าสนใจมาก!
ผู้คนทั้งสามจักรวรรดินี้แยกแยะไม่ออกด้วยซ้ำ น่าตลกชะมัด!
“ฉันล้อพวกแกเล่นที่ไหน?” สวี่หลิงอวิ๋นกางมือออก มองดูพวกเขาด้วยสายตาขบขัน และพูดเยาะเย้ยว่า “พวกแกแก้ปัญหาข้อนี้ไม่ได้ด้วยซ้ำ กล้าดียังไงมาบอกว่าตัวเองฉลาด?”
“พวกแกช่วยบอกฉันทีว่าพวกแกยกระดับตัวเองให้เป็นสิ่งมีชีวิตที่มีสติปัญญาได้ยังไง?”
นี่มันจะเกินไปแล้ว!
ชาวตานหยางร้องคำรามและตบโต๊ะ!
“เจ้าพวกมนุษย์โง่เขลา กล้าล้อเล่นกับพวกข้าเหรอ? ระดับสติปัญญาของพวกข้าเป็นที่ยอมรับของทุกคน!”
“ยอมรับ?” สวี่หลิงอวิ๋นเกาหัว “เป็นที่ยอมรับของอสุรกายงั้นเหรอ?”
“พวกแกตอบคำถามของลูกหลานเผ่ามนุษย์ไม่ได้ด้วยซ้ำ กล้าดียังไงมาบอกว่าตัวเองฉลาด? หึหึ! ไม่ละอายใจบ้างหรือไง?”
เฮอะ! บัดซบ!
ชาวตานหยางโกรธจัด อยากจะปีนป่ายขึ้นไปหาผู้หญิงตรงหน้า และกรีดใบหน้าของเธอซะ!
อวี้ซินแอบรู้สึกสะใจ! เผ่ามนุษย์ถูกตัดสินจากเผ่าพันธุ์ชาญฉลาดอื่น ๆ เสมอว่าเป็นสิ่งมีชีวิตที่มีสติปัญญาต่ำ แต่ตอนนี้มันเจ๋งมากที่ได้เห็นสวี่หลิงอวิ๋นเล่นกับความขุ่นเคืองของผู้คนจากทั้งสี่จักรวรรดิใหญ่!
เปรียบเสมือนการดื่มเครื่องดื่มเพื่อดับกระหายในวันที่ร้อนที่สุด!
[1] ฉีที่ตัวละครสื่อ เป็นการเล่นเสียงของคำว่า ฉี ที่แปลว่านั่ง กับ ฉี ที่แปลว่าเลขเจ็ด ในกรณีนี้ตัวละครหมายถึง ลิงนั่งอยู่บนต้นไม้