ตอนที่ 485 ได้ตามที่ประสงค์

ซื่อจิ่น หวนรักประดับใจ

คำ​ว่า​ ​‘​ไร้สาระ​’​ ​ของ​จิ​่ง​หมิง​ฮ่องเต้​ ​ไม่ได้​ทำให้​เจียง​จั้น​ตกใจ​แม้แต่น้อย

ล้อเล่น​หรือ​ไร​ ​เทียบ​กับ​ที่​เขา​เติบโต​มา​อย่าง​แข็งแกร่ง​ภายใต้​หมัด​และ​เท้า​ของ​ท่าน​พ่อ​ ​การ​ตะคอก​เพียงแค่​หนึ่ง​คำ​เปรียบ​ดั่ง​ละอองฝน​เท่านั้นเอง

การแสดงออก​ของ​เจียง​จั้น​ดู​แน่วแน่​ขึ้น​เรื่อยๆ​ ​เขา​ยกมือ​ขึ้น​คารวะ​ ​“​ขอ​ฝ่า​บาท​ประทาน​ตามที่​กระหม่อม​ขอด​้วย​เถิด​พ่ะ​ย่ะ​ค่ะ​!​”

จิ​่ง​หมิง​ฮ่องเต้​นั่ง​อยู่​บน​บัลลังก์​มังกร​ ​ทอดพระเนตร​จาก​เบื้องบน​ลง​ไป​ยัง​ชายหนุ่ม​ที่อยู่​เบื้องล่าง​ ​ก่อน​จะ​ตรัส​ว่า​ ​“​เจียง​เอ้อร​์​ ​เจ้า​รู้​หรือไม่​ว่า​มีด​ดาบ​ไม่มี​ตา​”

เจียง​จั้น​นั่งคุกเข่า​ตัวตรง​แล้ว​พยักหน้า​ทันที​เมื่อ​ได้ยิน​ประโยค​นั้น​ ​“​แน่นอน​ว่า​กระหม่อม​รู้ดี​พ่ะ​ย่ะ​ค่ะ​ ​และ​ด้วยเหตุนี้​เอง​ทำให้​กระหม่อม​ใน​ฐานะ​บุรุษ​ ​จึง​ต้องการ​สละ​ตนเอง​เพื่อ​ปกป้อง​ราชวงศ์​ต้า​โจว​ของ​เรา​”

ดวงตา​ของ​จิ​่ง​หมิง​ฮ่องเต้​เป็นประกาย​แวววาว​ ​พระ​หัตถ์​ตบ​ลง​ไป​ที่​มือจับ​ของ​บัลลังก์​มังกร​ ​“​ยอดเยี่ยม​ยิ่งนัก​ ​สละ​ตน​เพื่อ​ราชวงศ์​!​ ​ในเมื่อ​เป็น​เช่นนี้​ข้า​จะ​แต่งตั้ง​เจ้า​ให้​เป็น​แม่ทัพ​เซ​วี​ยน​อู่​ ​ปีหน้า​ใน​ฤดูใบไม้ผลิ​จง​มุ่งหน้า​ไป​ทางใต้​ ​ฝึกฝน​สร้าง​ผลงาน​กับ​แม่ทัพเฝิง​”

เจียง​จั้น​ยินดี​ยิ่งนัก​ ​“​ขอบ​พระทัย​พ่ะ​ย่ะ​ค่ะ​”

ขุนนาง​ทั้งหลาย​มองดู​เจียง​จั้น​ด้วย​แววตา​ซับซ้อน​อยู่​ชั่วขณะ

พวกเขา​รู้สึก​ว่า​เจ้า​เด็ก​คน​นี้​ช่าง​งี่เง่า​ยิ่งนัก​ ​ชีวิต​อัน​แสนสุข​สบาย​ใน​เมืองหลวง​ไม่​ชอบ​ ​ดิ้นรน​จะ​ไป​ตาย​อยู่​ใน​สนามรบ​ ​แต่​ในขณะเดียวกัน​ก็​รู้สึก​ว่า​เจ้า​เด็ก​คน​นี้​ได้​แสดงตน​ออกมา​ต่อหน้า​องค์​จักรพรรดิ​อย่าง​โดดเด่น​ ​อย่าง​อื่น​ไม่ต้อง​กล่าวถึง​ ​หากว่า​สามารถ​ใช้ชีวิต​อยู่​ที่​หนาน​เจียง​และ​กลับมา​โดย​ปลอดภัย​ได้​ ​แน่นอน​ว่า​เขา​จะ​มี​อนาคต​อัน​สดใส

หึๆ​ ​จาก​องครักษ์​จิน​อู๋​ธรรมดา​ก้าว​กระโดด​ขึ้นไป​เป็น​แม่ทัพ​เซ​วี​ยน​อู่​ที่​มีตำ​แหน่ง​เป็น​ขุนนาง​ระดับ​สี่​ชั้น​โท​ ​ครานี​้​คุณชาย​รอง​แห่ง​จวน​ตง​ผิงปั​๋​วก​่​อนนับ​ว่า​ได้​ทะยาน​ขึ้น​สู่​ท้องฟ้า

ความรู้สึก​ยินดี​ปรีดา​ของ​เจียง​จั้น​ทำให้​จิ​่ง​หมิง​ฮ่องเต้​สัมผัส​ได้​ถึง​อารมณ์​ของ​เขา​ไป​พร้อมกัน​ ​ดวงตา​ของ​เขา​ดู​ผ่อนคลาย​ลงมาก​ขึ้น​ ​ก่อน​จะ​เอ่ย​ถาม​เจียง​จั้น​ว่า​ ​“​แม่ทัพ​เจียง​มี​ภรรยา​แล้ว​หรือไม่​”

เจียง​จั้น​กำลัง​รู้สึก​เบิกบานใจ​ ​รอยยิ้ม​บน​ใบหน้า​ยิ้ม​ออกมา​เช่น​คนบ้า​ ​จนกระทั่ง​จิ​่ง​หมิง​เอ่ย​ถาม​ประโยค​นั้น​ออก​ ​เขา​จึง​ตระหนัก​ได้​ว่า​แม่ทัพ​เจียง​ที่​ฝ่า​บาท​ตรัส​ออกมา​นั้น​กำลัง​เรียก​เขา​อยู่​จริงๆ​

แม่ทัพ​เจียง​…

เจียง​จั้น​มีความรู้สึก​เวียนหัว​หน้ามืด

เขา​ถูก​ผู้อื่น​เรียกว่า​แม่ทัพ​ ​อีกทั้ง​บุคคล​ผู้​นั้น​คือ​ฮ่องเต้

ท่าทาง​อัน​ดู​โง่เขลา​ของ​เจียง​จั้น​ทำให้​จิ​่ง​หมิง​ฮ่องเต้​รู้สึก​ขำ​จน​กระแอม​ออกมา​ ​“​แม่ทัพ​เจียง​?​”

เจียง​จั้น​ได้สติ​กลับคืน​มา​ ​ก่อน​จะ​ตอบ​อย่างตรงไปตรงมา​ว่า​ ​“​ทูล​ฝ่า​บาท​ ​กระหม่อม​ยัง​ไม่ได้​แต่งงาน​พ่ะ​ย่ะ​ค่ะ​”

“​อ้อ​ ​อย่างนั้น​หรือ​”​ ​เมื่อม​อง​ดู​ชายหนุ่ม​รูปงาม​ผู้​นี้​ ​จิ​่ง​หมิง​ฮ่องเต้​ก็​ลูบ​คาง​ของ​ตน​แล้ว​ครุ่นคิด

เจียง​จั้น​รีบ​กล่าว​ขึ้น​ว่า​ ​“​กระหม่อม​กำลังจะ​เดินทาง​ไป​ทางใต้​แล้ว​ ​บัดนี้​ยัง​ไม่ได้​ครุ่นคิด​เกี่ยวกับ​การ​แต่ง​ภรรยา​ ​เพราะ​หาก​ให้​แม่นาง​ผู้​นั้น​รอคอย​เป็นเวลา​เนิ่นนาน​ก็​คง​ไม่ดี​”

จิ​่ง​หมิง​ฮ่องเต้​พยักหน้า​เล็กน้อย​ ​“​อืม​ ​ก็​มีเหตุมีผล​ ​ในเมื่อ​เป็น​เช่นนี้​รอ​ให้​เจ้า​กลับมา​จาก​ทางใต้​แล้ว​ค่อย​กล่าวถึง​เรื่อง​แต่งงาน​ก็​ไม่​สาย​”

เมื่อม​อง​ดู​สีหน้า​อัน​มีความสุข​ของ​ฝ่า​บาท​ ​และ​มอง​ไป​ยัง​ชายหนุ่ม​ผู้​ร่าเริง​ ​ขุนนาง​ทั้งหลาย​ก็​เริ่ม​ครุ่นคิด​ไตร่ตรอง​ ​ฝ่า​บาท​หมายความว่า​เช่นไร​ ​ทรง​กังวลใจ​มาก​ไป​หรือไม่​…

เมื่อ​ได้รับ​รางวัล​เรียบร้อย​แล้ว​ ​เจียง​จั้น​ก็​ก้าว​ถอย​ออก​ไป​อยู่​ด้าน​ข้าง​ ​จิ​่ง​หมิง​ฮ่องเต้​กล่าว​กับ​ขุนนาง​ทั้งหลาย​ด้วย​ใบหน้า​อัน​เฉยเมย​ว่า​ ​“​อ้าย​ชิง​ทุกท่าน​ ​มีสิ​่ง​ใด​จะ​เสนอ​อีก​หรือไม่​”

ขุนนาง​ทั้งหลาย​นิ่งเงียบ​ไป​ชั่วครู่

ฝ่า​บาท​ใช้​โอกาส​นี้​มอบ​รางวัล​ให้​แก่​คุณชาย​รอง​แห่ง​จวน​ตง​ผิงปั​๋ว​ ​ผู้ใด​เล่า​จะ​กล้า​ยื่น​ศีรษะ​ออกมา​ให้​ถูก​ทุบ​ตาย

จิ​่ง​หมิง​ฮ่องเต้​รู้สึก​พอใจ​กับ​การ​รู้​ตน​ของ​ขุนนาง​ทั้งหลาย​นัก​ ​จึง​ค่อยๆ​ ​ลุกขึ้น​ยืน​และ​ตรัส​ว่า​ ​“​ในเมื่อ​เป็น​เช่นนี้​ ​ก็​จง​แยกย้าย​กัน​เถิด​”

“​ปิด​การประชุม​!​!​!​”

จากนั้น​เสียงแหลม​ของ​ขันที​ก็​ดัง​ขึ้น​ ​ขุนนาง​ทั้งหลาย​ต่าง​พากัน​แยกย้าย

เจิน​ซื่อ​เฉิง​ผู้​ซึ่ง​ถูก​กล่าวโทษ​แต่​ไม่ได้​รับโทษ​ใด​ ​เดิน​มา​หยุด​อยู่​ข้าง​กาย​ของ​เจียง​จั้น​ ​จากนั้น​ตบ​ลง​ไป​ที่​บ่า​ของ​เขา

“​ท่าน​ลุง​เจิน​”​ ​เจียง​จั้น​หัน​ศีรษะ​ไป​มองดู​เจิน​ซื่อ​เฉิง​แล้ว​ยิ้ม​ออกมา​ด้วย​ความอบอุ่น

เจิน​ซื่อ​เฉิง​ลูบ​เครา​ของ​เขา​แล้ว​เอ่ย​ถาม​ด้วย​รอยยิ้ม​ว่า​ ​“​เรื่อง​ที่​หลาน​จะ​เดินทาง​ไป​หนาน​เจียง​ได้​ปรึกษา​หรือ​กล่าว​กับ​บิดา​เอาไว้​แล้ว​หรือไม่​”

รอยยิ้ม​ของ​เจียง​จั้น​ชะงัก​แข็งทื่อ​ทันที

เจิน​ซื่อ​เฉิง​ใช้​แรง​บีบ​ไป​ที่​ไหล่​ของ​เขา​อีกครั้ง​ก่อน​จะ​กล่าว​ออกมา​อย่าง​มีความหมาย​ลึกล้ำ​ว่า​ ​“​หลานชาย​ ​ดูแล​ตนเอง​ให้​ดี​”​

เพราะ​หาก​เป็น​บุตรชาย​ของ​เขา​ ​คงจะ​ถูก​เขา​เฆี่ยน​ตาย​ถึง​แปด​ร้อย​หน​

จู่ๆ​ ​อารมณ์​อัน​ปลื้ม​ปีติ​ของ​เจียง​จั้น​ก็​หนักอึ้ง​และ​หดหู่​ ​เขา​เดิน​หด​หาง​ของ​ตน​กลับ​ไป​ยัง​ห้อง​ทันที​เมื่อถึง​จวนปั​๋ว

เจียง​อัน​เฉิง​เดิน​ถือ​ไม้​กระบอง​ตรง​ไป​ที่​เรือน​ไผ่

“​เจียง​จั้น​ ​เจ้า​ไสหัว​ออกมา​บัดเดี๋ยว​นี้​!​”

แต่กลับ​ไม่มี​ความเคลื่อนไหว​ใด

เจียง​อัน​เฉิง​ก้าว​เท้า​ไป​ตรง​ประตู​ ​ขณะที่​กำลัง​ยก​เท้า​ข้าม​ธรณีประตู​ ​ก็​พบ​ว่า​ประตู​ห้อง​ถูก​เปิด​ออก​พอดี

“​ท่าน​พ่อ​…​”​ ​เจียง​จั้น​ยิ้ม​รับ​ ​จากนั้น​ชำเลือง​มอง​ไป​ยัง​ไม้​กระบอง​ใน​มือ​ซึ่ง​มี​ขนาด​หนา​เท่า​ถ้วย​น้ำชา​ได้

เจียง​อัน​เฉิง​ใช้​ไม้​นั้น​เคาะ​ลง​ไป​ที่​พื้น​ ​“​บอก​ข้ามา​ว่า​ใน​วันนี้​เจ้า​ทำ​อะไร​ลง​ไป​!​”

“​ลูก​…​”​ ​เมื่อ​ต้อง​เผชิญหน้า​กับ​สายตา​อาฆาต​ของ​เจียง​อัน​เฉิง​ ​เจียง​จั้น​ก็​รู้ดี​ว่า​ต่อให้​เขา​หลบเลี่ยง​ได้​ใน​วันนี้​ ​ก็​คง​รู้​เข้า​ใน​สักวัน​ ​ดังนั้น​จึง​ได้​ตอบ​ไป​อย่างตรงไปตรงมา​ว่า​ ​“​ลูก​ทูล​ขอให้​ฝ่า​บาท​ส่ง​ลูก​ไป​ที่​สนามรบ​หนาน​เจียง​…​”

“​เจ้า​ลูก​บ้า​ ​เรื่องใหญ่​โต​เพียงนี้​ ​เหตุใด​เจ้า​จึง​ไม่​ปรึกษา​ข้า​ก่อน​!​”

เจียง​จั้น​ถอยหลัง​ไป​เล็กน้อย​ยิ้มแห้ง​ๆ​ ​กล่าวว่า​ ​“​ลูก​เอง​ก็​ไม่รู้​ว่า​ฝ่า​บาท​จะ​เรียก​ลูก​เข้าเฝ้า​ใน​วันนี้​”

เจียง​อัน​เฉิง​ได้ยิน​ดังนั้น​ก็​รู้สึก​ว่า​มีเหตุมีผล​ ​เขา​จึง​สงบ​ลง​เล็กน้อย​ ​แต่​เมื่อ​จิตใจ​สงบ​ลง​ก็​นึก​ขึ้น​ได้​ว่า​ ​“​การ​ที่​ฝ่า​บาท​เรียกตัว​เจ้า​ให้​เข้าเฝ้า​ใน​พระราชวัง​ก็​เป็น​อีก​เรื่อง​หนึ่ง​ ​แต่​การ​ที่​เจ้า​ทูล​ขอ​ไป​เช่นนั้น​เห็น​ได้​ว่า​เจ้า​เคย​คิด​เรื่อง​นี้​มาก​่อน​แล้ว​”

เจียง​จั้น​หัวเราะ​ ​แหะๆ​ ​ออกมา​ ​เป็นความ​หมาย​ว่า​เขา​ยอมรับ​มัน

เจียง​อัน​เฉิง​หยิบ​ไม้​ฟาด​ไป​ที่​ขา​ของ​เขา​ ​“​เหตุใด​เจ้า​จึง​ไม่​กล่าว​กับ​คนใน​ครอบครัว​ก่อน​ ​เจ้า​ปีกกล้าขาแข็ง​แล้ว​หรือ​ไร​”

เขา​มี​เพียง​บุตรชาย​หนึ่ง​คน​และ​บุตรสาว​สอง​คน​ ​เดิมที​ก็​ไม่ได้​คาดหวัง​ให้​พวกเขา​จะ​ต้อง​ประสบความสำเร็จ​ใน​ชีวิต​อัน​สูงส่ง​ ​เพียงแค่​มีสุข​ภาพ​พลานามัย​แข็งแรง​ปลอดภัย​ไป​ตลอดชีวิต​ก็​พอ

เจียง​จั้น​หลบ​การ​โจมตี​จาก​ไม้​นั้นแล​้ว​ตะโกน​ออกมา​ด้วย​ความว่องไว​ว่า​ ​“​ลูก​ปรึกษา​กับ​น้อง​สี่​แล้ว​ขอรับ​!​”

ไม้​กระบอง​หยุด​อยู่​ท่ามกลาง​อากาศ

“​ปรึกษา​กับ​น้อง​สี่​แล้ว​หรือ​”

เจียง​จั้น​พยักหน้า​อย่างรวดเร็ว​ ​“​ขอรับ​ท่าน​พ่อ​ ​ก่อนหน้านี้​จู่ๆ​ ​ลูก​ก็​ถูก​องค์​รัชทายาท​ที่​เพิ่ง​ถูก​ปลด​หาเรื่อง​ไม่ใช่​หรือ​ ​อีกทั้ง​เรื่อง​นี้​ยัง​ทำให้​เยี​่​ยน​อ๋อง​ต้อง​เข้าไป​อยู่​ฝ่าย​ข้าราชการพลเรือน​ ​ลูก​รู้สึก​ทุกข์ใจ​อัดอั้น​จึง​ต้องการ​ไประ​บาย​ความ​อัดอั้น​นี้​ด้วย​การ​ฆ่า​ศัตรู​ใน​สนามรบ​เสีย​”

เจียง​อัน​เฉิง​ตบ​ไป​ที่​เขา​ ​“​การ​ที่​เจ้า​ถูก​แทง​ ​ก็​คง​ระบาย​อารมณ์​ได้​ไม่น้อย​”

หลังจากที่​ดุด่า​ออก​ไป​ ​เขา​ก็​มี​ความลังเล​อยู่เล็ก​น้อย

“​แล้ว​น้อง​สี่​ของ​เจ้า​ว่า​อย่างไร​”

เจียง​จั้น​เผย​ถึง​รอยยิ้ม​อัน​สดใส​ออกมา​ ​“​แน่นอน​ว่า​ต้อง​เห็นด้วย​ขอรับ​ ​หาก​น้อง​สี่​ไม่เห็นด้วย​ลูก​คง​ไม่กล้า​ทูล​ขอ​ต่อหน้า​ฝ่า​บาท​”

บัดนี้​เจียง​อัน​เฉิง​แทบจะ​สำลัก​ตาย

เรื่องใหญ่​โต​เพียงนี้​ไม่​บอก​แก้​เขา​ผู้​เป็น​พ่อ​ให้​รับรู้​ ​แต่กลับ​ไป​บอก​น้องสาว​ก่อน​ ​นอกจาก​บุตรชาย​ของ​เขา​แล้ว​จะ​มี​ผู้ใด​อีก​เล่า​ที่​ทำ​เช่นนี้

ทว่า​แต่ไหนแต่ไรมา​ ​ซื่อ​เอ๋อร​์​ไว้วางใจ​ได้​เสมอ​ ​ในเมื่อ​ซื่อ​เอ๋อร​์​เห็น​ว่า​ไม่มีปัญหา​ ​เช่นนั้น​เขา​ก็​วางใจ

“​แค่ก​ๆ​ ​ในเมื่อ​เจ้า​ปรึกษาหารือ​กับ​น้อง​สี่​ของ​เจ้า​แล้ว​ ​เช่นนั้น​ก็​ไม่มีปัญหา​ ​แต่​ครั้ง​ต่อไป​ข้า​จะ​ไม่​อนุโลม​ให้​อีก​”

เจียง​จั้น​แทบจะ​ร้องไห้

เขา​รู้ดี​ว่าการ​ปรึกษา​กับ​น้อง​สี่​ก่อน​จะ​ปลอดภัย​เพียงใด

เจียง​อัน​เฉิง​จ้อง​ไป​ยัง​ใบหน้า​อัน​อ่อนเยาว์​ของ​บุตรชาย​ตน​ ​ก่อนที่จะ​อด​ไม่ได้​ถาม​ออก​ไป​ว่า​ ​“​เจ้า​ลูก​ไม่​รักดี​ ​เจ้า​ไม่​กลัว​ได้รับบาดเจ็บ​และ​ต้อง​เลือด​ออก​จริง​หรือ​”

เจียง​จั้น​สบตา​กับ​เจียง​อัน​เฉิง​ ​สีหน้า​ของ​เขา​ดู​เคร่งขรึม​ ​“​ท่าน​พ่อ​ขอรับ​ ​เพื่อ​เป็นการ​บรรลุเป้าหมาย​ใน​การปกป้อง​บางสิ่งบางอย่าง​ ​คนเรา​ล้วน​จะ​ต้อง​เสีย​เลือด​เสีย​เนื้อ​ ​บรรดา​ชายหนุ่ม​ที่​ได้รับบาดเจ็บ​หรือ​เสียชีวิต​อยู่​ใน​สนามรบ​ ​ล้วน​ก็​มีพ​่​อมี​แม่​ ​พี่น้อง​เหล่านั้น​…​ในเมื่อ​พวกเขา​ทำได้​ ​แล้ว​เหตุใด​ลูก​จะ​ทำไม​่​ได้​เล่า​”

เขา​คิด​เกี่ยวกับ​เรื่อง​ในอนาคต​ไว้​อย่างจริงจัง

การ​ที่​ถูก​องค์​รัชทายาท​ซึ่ง​ถูก​ปลด​เหยียดหยาม​ก็​เป็น​อีก​เรื่อง​หนึ่ง​ ​แต่เดิม​ที​โดย​นิสัย​ของ​เขา​ลึก​ๆ​ ​แล้วก็​ไม่เต็มใจ​นัก​ที่จะ​ใช้ชีวิต​ราบรื่น​เช่นนี้​ตลอดไป

ชายหนุ่ม​ก็​ควรจะ​หยิบ​มีด​ดาบ​ออก​ไป​ไล่​ล่า​ยึดครอง​อาณาเขต

นี่​คือ​สิ่ง​ที่​ชีวิต​ของ​เขา​ต้องการ

เจียง​อัน​เฉิง​มอง​ไป​ยัง​ใบหน้า​ของ​บุตรชาย​ที่​ดู​หนักแน่น​ ​ก่อน​จะ​ตบ​ลง​ไป​ที่​บ่า​ของ​ ​เดิน​ถือ​ไม้​กระบอง​จากไป​อย่าง​เงียบๆ​

อวี​้​จิ​่​นรีบ​เข้าไป​ใน​อวี​้​เหอย​่​วน​ ​เขา​นำพา​ความเยือกเย็น​มาด​้วย

เมื่อ​ถอด​เสื้อคลุม​ตัว​ใหญ่​ให้​แก่​บ่าว​รับใช้​แล้ว​ ​ก็​ปัด​ดิน​โคลน​ที่​เท้า​ออก​เดิน​เข้าไป​ภายใน​ห้อง

“​อา​ซื่อ​ ​ใน​วันนี้​เสด็จ​พ่อ​ตกรางวัล​ให้​แก่​พี่ชาย​เจ้า​ด้วย​ ​เพียงแต่​พี่ชาย​ของ​เจ้า​นั้น​ทูล​ขอ​รางวัล​ซึ่ง​ไม่มีใคร​คาด​ถึง​…​”

“​พี่​รอง​จะ​ไป​ที่​หนาน​เจียง​หรือ​”

อวี​้​จิ​่น​ตกตะลึง​เล็กน้อย​ ​“​เจ้า​รู้อยู่​แล้ว​หรือ​”

เจียง​ซื่อ​พยักหน้า​ ​“​อืม​ ​พี่​รอง​เคย​ปรึกษา​กับ​ข้า​ก่อนหน้านี้​”

อวี​้​จิ​่น​เม้ม​ริมฝีปาก​ของ​เขา​…​ควรจะ​ต้องหา​ภรรยา​ให้​แก่​เจียง​จั้น​สัก​คน​แล้ว​!