บทที่ 474 แผนการของซินเถา
บทที่ 474 แผนการของซินเถา
“แล้วข้าจะทำอะไรได้” กู้ซินเถาโยนของในมือลงบนเตียงแล้วตะโกนเสียงดัง “กู้เสี่ยวหวานบังคับให้ข้าสาบาน ข้าจะทำอะไรได้อีก!”
นังเด็กเวร ทำไมเจ้าถึงดื้อดึงนัก ก็แค่คำสาบาน ท่านเง็กเซียนคงจะไม่จัดการนางจริง ๆ หรอก?
แต่เฉาซื่อไม่กล้าที่จะพูดเช่นนี้
ในเวลานี้ ผู้คนในหมู่บ้านห่างไกลยังเชื่อในสวรรค์ นรก และวิญญาณ
กู้ซินเถาก็ไม่มีข้อยกเว้น วันนี้ด้วยคำสาบานของนาง นางจึงไม่กล้าไปรบกวนฉินเย่จืออีก
แต่เฉาซื่อไม่คิดเช่นนั้น นางรู้สึกว่ามันไม่สำคัญอยู่แล้ว ในอดีตกู้ฉวนโซ่วเคยสาบานมามากมายต่อหน้านาง แต่เขายังมีชีวิตอยู่และสบายดี ก็ไม่เห็นว่าเขาจะเป็นอย่างไร
เมื่อนึกถึงกู้ฉวนโซ่ว เฉาซื่อก็แยกเขี้ยว กู้ฉวนโซ่วชายไร้ประโยชน์ผู้นั้นไม่ได้กลับบ้านเป็นเวลานานแล้ว
เมื่อนึกถึงสิ่งที่กู้ฉวนโซ่วทำกับตนเองก่อนออกจากบ้านในวันส่งท้ายปีเก่า เฉาซื่อก็อกสั่นขวัญแขวนอีกครั้ง
หลังจากนั้น นางก็คิดว่ากู้ฉวนโซ่วจะไปได้ไกลเท่าที่เขาต้องการและหวังว่าเขาจะไม่กลับมาอีก!
กู้ซินเถาหลั่งน้ำตาอีกครั้ง นางโศกเศร้าถึงขีดสุด และน้ำตาขนาดเท่าเมล็ดถั่วก็ตกลงมาบนเสื้อผ้าของนาง และหน้ามืดในทันที ดวงตาของนางแดงก่ำและบวม นางดูทั้งเจ็บปวดทั้งเป็นทุกข์ ไม่ต้องพูดถึงว่านางมีเสน่ห์แค่ไหน
กู้ซินเถาผู้นี้ เมื่อโตขึ้นนางเป็นชนวนจริง ๆ!
เฉาซื่อถอนหายใจยาวและไม่เข้าใจ ในสายตาของนางฉินเย่จือดูดีมาก แต่ทำไมเขาถึงเลือกคนที่น่าเกลียดมากกว่าคนสวยอย่างกู้ซินเถาล่ะ!
เฉาซื่อคิดเกี่ยวกับเรื่องนี้ สิ่งสำคัญที่สุดคือการชักชวนกู้ซินเถาให้หยุด จะให้นางกลับเมืองไปเช่นนี้ไม่ได้!
“ซินเถา เจ้าอย่าเพิ่งรีบไป…”
“ข้าไม่ไปแล้วจะให้ข้าอยู่ที่นี่ รอจนกว่าชื่อเสียงของข้าจะถูกทำลายอย่างนั้นหรือ!” กู้ซินเถาเงยหน้าขึ้นอย่างดุร้าย จ้องไปที่เฉาซื่อและคำรามด้วยความไม่พอใจ
เฉาซื่อตกตะลึง นางอึกอักอยู่ครู่หนึ่ง แล้วพูดว่า “ข้าไม่ได้หมายความเช่นนั้น! ข้าแค่คิดว่าเจ้าทำมามากแล้ว และน่าเสียดายถ้าเจ้าจะล้มเลิกกลางคันเช่นนี้!”
“น่าเสียดาย?” กู้ซินเถาราวกับได้ยินเรื่องตลก “ข้าทำหลายสิ่งหลายอย่างแล้ว แต่กู้เสี่ยวหวานก็บอกว่าข้าไร้ยางอาย และพี่ฉิน…” กู้ซินเถาหายใจไม่ออกด้วยความเจ็บปวดเมื่อนึกถึงฉินเย่จือ
นางหลับตาลงอย่างช่วยไม่ได้ หายใจเข้าลึก ๆ แล้วพูดว่า “ข้าทำมามากแล้ว แต่พี่ฉินไม่แม้แต่จะมองมาที่ข้าเลย ในสายตาของเขามีแต่กู้เสี่ยวหวาน ในสายตาของเขาไม่มมีข้าเลยแม้แต่น้อย!”
และเมื่อครู่กู้เสี่ยวหวานก็พูดอย่างกล้าหาญว่าในอนาคตจะแต่งงานกับฉินเย่จือ กู้ซินเถาสามารถเห็นความสดใสทั้งหมดบนใบหน้าของฉินเย่จือได้
กู้ซินเถาจะสามารถพูดอะไรได้อีก? นางเป็นเหมือนตัวตลก เมื่ออยู่ต่อหน้ากู้เสี่ยวหวานและฉินเย่จือ พวกเขาไม่ได้มองนางเลยด้วยซ้ำ
กู้ซินเถาทั้งรู้สึกละอายและโกรธในใจ ตอนทีตนเองอยู่ในเมือง มีเหล่านายน้อยมาตามจีบตน แต่กู้ซินเถาไม่ได้สนใจเพราะรูปลักษณ์ที่ไม่ดีหรือภูมิหลังของครอบครัวไม่ดี กู้ซินเถาเป็นคนจู้จี้จุกจิก
ถึงเป็นเจียงหย่วน แต่กู้ซินเถาก็ลังเลอยู่เป็นเวลานาน ถ้าไม่ใช่เพราะเจียงหย่วนมักจะทำให้นางพอใจ และเขาก็เต็มใจที่จะใช้จ่ายเงินเพื่อตนเอง กู้ซินเถาก็คงจะไม่มองชายร่างเตี้ยและขี้ขลาดผู้นั้น!
ในความคิดของกู้ซินเถา คนที่กำลังจะแต่งงานในอนาคตไม่เพียงแต่ต้องรวยเท่านั้น แต่ยังหล่อเหลาและอ่อนโยนด้วย
เจียงหย่วนมีคุณสมบัติเพียงข้อเดียว แต่สิ่งที่สำคัญที่สุดเป็นสิ่งที่ไม่สามารถเปลี่ยนแปลงได้คือความหล่อและจิตใจที่อ่อนโยน เจียงหย่วนไม่สามารถแม้แต่จะแตะขอบนั้นได้
เมื่อเจียงหย่วนยืนอยู่ข้างฉินเย่จือ เกรงว่ารูปลักษณ์ของเจียงหย่วนที่แม้แต่การถือรองเท้าให้ฉินเย่จือ เขาก็ไม่คู่ควร
แต่ฉินเย่จือแตกต่างออกไป
แม้ว่าเขาจะไม่มีเงิน และเขาก็ยังมาที่หมู่บ้านอู๋ซีเพื่อขออาหาร
แต่รูปร่างหน้าตาของเขาสอดคล้องกับจินตนาการของกู้ซินเถาเกี่ยวกับสามีในอนาคต
ด้วยรูปลักษณ์ที่หล่อเหลาและดูไม่ธรรมดา ชายผู้นี้คือคนที่กู้ซินเถาวาดฝันไว้
แม้จะยากจน แต่ถ้าในอนาคตมีโอกาสก็สามารถหาเงินได้บ้าง แล้วกู้ซินเถาก็จะได้รับมัน
ดังนั้นหลังจากครุ่นคิดอยู่หลายวัน กู้ซินเถาก็ตัดสินใจเกี่ยวกับความคิดสุดท้ายในใจได้
พาฉินเย่จือไปและขอให้กู้ฉวนลู่ช่วยหาอะไรให้ทำเพื่อที่เขาจะได้ทำมาหากินด้วยตัวเอง ถ้าเขาสามารถก้าวหน้าได้ในอนาคต กู้ซินเถาก็จะแต่งงานกับเขาโดยไม่ต้องคิดถึงเรื่องนี้อีก แต่ถ้ายังยากจนอยู่ ฉินเย่จืออยู่เคียงข้างนางมานานแล้ว เมื่อนางพอใจก็จะปล่อยเขาไป
ดังนั้นเมื่อทำสิ่งนี้ มันเป็นไปไม่ได้เลยที่ข่าวลือจะรั่วไหลไป โดยเฉพาะอย่างยิ่งตระกูลเจียง
ถ้าเจียงหย่วนยังคงรักนาง เมื่อเขากลับมา นางก็จะมีทางเลือกอื่น
แต่ถ้าฉินเย่จือดีขึ้น นางก็จะอยู่กับฉินเย่จือ
ถ้าฉินเย่จือไม่ดีขึ้น นางจะเลือกสิ่งที่ดีที่สุดรองลงมาก็คือเจียงหย่วน
หลังจากเพลิดเพลินกับผู้ชายที่หล่อเหลาแล้ว เป็นเรื่องปกติที่จะไปเพลิดเพลินกับความรุ่งโรจน์ ความมั่งคั่ง ความร่ำรวย และชีวิตที่อยู่ดีกินดี
กู้ซินเถาวาดฝันไว้อย่างดี แต่ความเป็นจริงกลับตบหน้านางอย่างแรง
อนาคตของฉินเย่จือ ถ้าเขาติดตามกู้ซินเถาไปก็มีความเป็นไปได้ที่จะดีขึ้น! หากติดตามกู้เสี่ยวหวาน ในอนาคตเขาจะเป็นเหมือนเฉาซื่อ อยู่บ้านที่ทรุดโทรมและใช้ชีวิตไปกับการทำไร่ทำสวน!
เมื่อคิดถึงเรื่องนี้ กู้ซินเถาก็กัดฟันด้วยความเกลียดชัง
ฉินเย่จือ เดิมทีข้าต้องการให้เจ้าออกไปดูโลก และอาจจะได้แต่งงานกับข้าในอนาคต! แต่เจ้ากลับหยิ่งทะนงและอยากอยู่ในที่ห่างไกลนี้ต่อไป หึ! หากเจ้าอยากอยู่ก็อยู่ต่อไปเสีย หากในอนาคตข้ารุ่งโรจน์ดั่งหงส์ แต่เจ้ายังผ่าฟืนแบกน้ำและทำงานหนักอยู่ เจ้าก็อย่ามาหาข้าเสียล่ะ!
เมื่อกู้ซินเถาคิดว่าในอนาคตนางจะสวมชุดผ้าไหมมาอวดต่อหน้ากู้เสี่ยวหวานและฉินเย่จือ ครั้นได้เห็นความอิจฉาริษยาและความประหลาดใจในสายตาของพวกเขา นางก็จะรู้สึกภาคภูมิใจมาก
นางต้องการกลับเข้าเมืองโดยเร็วที่สุดและอยู่บ้านสักพัก นางต้องไม่ปล่อยให้กู้เสี่ยวหวานนินทาและทำลายชื่อเสียงของตน
ความเร็วของมือกู้ซินเถาไม่หยุด ไม่นานนางก็เก็บทุกอย่างเรียบร้อย
…………………………………………………………………………………………………………………………
สารจากผู้แปล
ความพยายามสูงจริง ๆ นะคะเนี่ยกู้ซินเถา
ไหหม่า (海馬)