ตอนนี้เป๋าฮวนเต็มใจเอง ไม่ใช่เพราะอยากได้ยีนของเฟิงหานชวน หรือเพื่อสิ่งอื่นใด แต่หวังจะช่วยเฟิงหานชวน
มีแสงวาบที่ไม่น่าเชื่อในดวงตาของเฟิงหานชวน เขาไม่คิดว่าเป๋าฮวนจะเป็นเช่นนี้…ปกติเธอจะปฏิเสธเขา
“ฮวนฮวน คุณ…” เขาต้องการยืนยันอีกครั้ง เขาไม่กล้าแสดงท่าทีเลินเล่อ
ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยอารมณ์ที่ไม่สามารถอธิบายได้ เขาจ้องไปที่ผู้หญิงที่อยู่ข้างหน้าเขา เขาเห็นใบหน้าที่เล็กกระทัดรัดของเป๋าฮวน น่ารัก แถมเย้ายวน
เหมือนผลแอปเปิลที่สุกบนต้นไม้ รอคนมาเก็บ
“คุณอะไรคุณอยู่ได้ เร็วเข้า! เดี๋ยวจะไม่สบาย…” เป๋าฮวนเอื้อมมือดึงเสื้อของเฟิงหานชวน
ร่างกายของเฟิงหานชวนแข็งทื่อ มีเปลวเพลิงมากมายออกมาจากดวงตาของเขา เขาคว้าเอวเป๋าฮวน เข้าใกล้ราวกับจะสิงร่างของเธอ
…
เป๋าฮวนรู้สึกเสียใจ
เมื่อเธอตื่นขึ้นอีกครั้ง พระอาทิตย์ก็กำลังจะตกแล้ว
เธอหยิบโทรศัพท์ข้างเตียง เหลือบมองดูเวลา เป็นเวลา5โมงเย็น เธอทรุดตัวลงทันที
เดิมทีตั้งใจว่าแค่จะช่วยเฟิงหานชวน ใครจะรู้ผู้ชายคนนี้… เป๋าฮวนรู้สึกปวดเมื่อยไปทั้งตัว
ทีนี้ เธอต้องอายมากแน่ๆ!
เพราะแม่บ้านหลี่อยู่ในคฤหาสน์ เธอถูกอุ้มขึ้นมาตั้งแต่เช้า จนตอนนี้ยังไม่ลงไป แม่บ้านหลี่ก็คงรู้แล้วว่าพวกเขาขึ้นไปทำอะไรกัน
ตอนนี้เธอไม่ใช่ภรรยาของเฟิงหานชวน แม่บ้านหลี่จะคิดว่าเธอเป็นผู้หญิงใจง่ายไหมนะ?
เป๋าฮวนอยากจะร้องไห้โดยไม่มีน้ำตา ปวดเมื่อยไปทั้งร่างกาย รู้สึกเริ่มหิว หิวมาก เพราะทั้งวันยังไม่ได้กินอะไรเลย ข้าวเช้าก็ยังไม่ได้กิน
ทันใดนั้น มีการเคลื่อนไหวที่ประตูห้องนอน
จิตใจของเป๋าฮวนกระชับขึ้นทันที ดวงตาของเธอมองไปยังประตูโดยไม่กระพริบตา เสียงดัง “คลิก” ประตูก็เปิดออก
ขณะที่ผู้ชายเดินเข้ามา วัตถุสีขาวก็บินไปตรงหน้าเขา กระแทกศีรษะของเขา เขาเซไปมา แล้วล้มลงกับพื้น
เขามองลงไป มันคือหมอน
เมื่อเขาเงยหน้าขึ้น เห็นผู้หญิงนั่งอยู่บนเตียงด้วยดวงตาที่เปียกชื้นสองข้างจ้องมอง กัดฟันจ้องอย่างดุเดือน
“ขอโทษ” เขาปิดประตู เดินเข้ามาหาเธอ ก้มหน้าลงเล็กน้อยแล้วขอโทษเธอ
ดวงตาของเป๋าฮวนเบิกกว้าง เธอโกรธ โกรธมาก
แม้ว่าเธอจะเป็นคนยินยอมเอง แต่ความใจร้อนของเฟิงหานชวน ทำให้สภาพเป็นเหมือนตอนนี้
อยู่ในห้องทั้งวันตั้งแต่เช้าจรดค่ำ แม่บ้านหลี่จะคิดยังไง?
เฟิงหานชวนนั่งลงข้างเป๋าฮวน เขาเอื้อมมือไปจับเป๋าฮวน แต่เป๋าฮวนสะบัดออก
“อย่าแตะต้องตัวฉัน ฉันจะไปอาบน้ำแล้วกลับโรงแรม” เธอไม่อยากอยู่ใกล้เขา
แค่ไม่อยู่ใกล้เขา อารมณ์ของเธอก็จะดีขึ้น เพราะไม่ถูกเฟิงหานชวนก่อกวน และเหตุการณ์อย่างเมื่อเช้าก็จะไม่เกิดขึ้น
“ฮวนฮวน ผมทำข้าวต้มทะเลไว้ให้คุณ ของโปรดของคุณ แม่บ้านหลี่ยังทำหมูตุ๋นและมะเขือยาวรสปลาอีกด้วย ของโปรดของคุณทั้งนั้นเลย” เฟิงหานชวนนั่งข้างเตียงของเธอ พูดด้วยน้ำเสียงที่อ่อนโยน ดวงตาที่มักจะเต็มไปด้วยความเย็นชา แต่ในตอนนี้กลับดูอ่อนโยน
ราวกับเป็นคนละคน
เป๋าฮวนเงียบไปครู่หนึ่ง
ข้าวต้มทะเล หมูตุ๋น มะเขือยาวรสปลา… เธอหิวมาก น้ำลายแทบไหลออกจากปาก
“ฮวนฮวน แม่บ้านหลี่ทำขนมพิเศษไว้ด้วย สาคูโยเกิร์ตมะม่วง บอกว่ากลัวคุณจะเลี่ยน จึงทำให้คุณกินหลังอาหาร” เฟิงหานชวนพูดอย่างยั่วยวน
ปกติเป๋าฮวนเป็นคนที่ไม่เจริญอาหาร แต่ตอนนี้เธอหิวจนกินม้าทั้งตัวได้ อยากจะกินข้าวสัก10ถ้วย
“ฉันกิน!” เป๋าฮวนพูดโดยไม่ลังเล
สีหน้าของเฟิงหานชวนผ่อนคลายลงเล็กน้อย แต่ในวินาทีต่อมา ใบหน้าของเขาก็นิ่งอีกครั้ง
“กินเสร็จแล้วฉันค่อยกลับโรงแรม” เป๋าฮวนกล่าวเสริม
คำพูดเหล่านี้ทำให้ความสุขในตอนแรกของเฟิงหานชวนหายไปทันที เขารู้สึกหายใจไม่ออกเล็กน้อย ดวงตาที่หงอยของเขาก็ลึกขึ้นเรื่อยๆ
ทันทีที่เป๋าฮวนหันศีรษะ เธอก็เห็นท่าทางบูดบึ้งของเฟิงหานชวน ใจเธอเต้น “ตุบๆ” ท่าทางแบบนี้ ราวกับว่าโรคกำลังจะกำเริบ?
อันที่จริง เธอรู้สึกว่านอนที่นี่สบายมาก อย่างน้อยก็สบายกว่านอนในโรงแรม
ไม่รู้เป็นเพราะอะไร ไม่รู้ว่าเพราะเตียงทำให้เธอรู้สึกสบายตัว หรือผู้ชายที่โอบกอด ทำให้เธอรู้สึกสบาย?
เธอก็ไม่รู้เหมือนกัน
ในความเป็นจริง ถ้าไม่ใช่เพราะวันนี้เฟิงหานชวนทำเกินไป เธอก็ไม่อยากไป
“ฮวนฮวน ผมไม่อนุญาตให้คุณไป” เสียงทุ้มต่ำของผู้ชายดังขึ้น
ฟังดูเหมือนคำสั่ง แต่จริงๆแล้วเป็นคำขอ
“เท้าก็เท้าของฉัน คุณจะทำอะไรได้?” เป๋าฮวนแซะเขากลับ
“ฮวนฮวน ผมรู้ว่าคุณกำลังโกรธผม แต่คุณยั่วผมก่อน” เสียงของเฟิงหานชวนมั่นใจ ราวกับว่าเขารู้ว่าเขาทำอะไรลงไป แต่คิดว่าเขาไม่ผิด
ดวงตาของเป๋าฮวนเบิกกว้าง: “???”
“ฉันยั่วคุณ?” เธอชี้ไปที่จมูกของเธอ ใบหน้าเต็มไปด้วยความสับสน
อะไรคือเธอยั่วเขา?
เธอต้องการช่วยเขา กลัวว่าการอั้นไว้จะส่งผลต่อสุขภาพของเขา เขาเย่อหยิ่งมาก ใส่ร้ายว่าเธอยั่วได้ยังไง?
เป๋าฮวนโมโหจนจะระเบิดแล้ว!
เฟิงหานชวนมองไปที่ผู้หญิงตัวเล็กข้างหน้าเขา เขาลุกขึ้น และดึงเธอเข้ามาในอ้อมแขนของเขา
เฟิงหานชวนยืนอยู่ เป๋าฮวนกำลังนั่ง ดังนั้นตอนที่เขาดึงเธอ ใบหน้าของเธอก็แนบอยู่บนกล้ามเนื้อหน้าท้องของเขา
“ปล่อยฉันนะ” เป๋าฮวนกัดฟันด้วยความโกรธ ใช้ศีรษะทุบหน้าท้องของเขา
“ฮวนฮวน ผมสัญญาว่าคืนนี้ผมจะไม่แตะต้องคุณ สองสามวันนี้จะไม่แตะต้องคุณเลย เว้นแต่คุณจะริเริ่มเต็มใจเอง กี่ครั้งก็ขึ้นอยู่กับการตัดสินใจของคุณ โอเคไหม?” เฟิงหานชวนก้มศีรษะลง มองไปที่ศีรษะของหญิงสาว เขาพูดด้วยน้ำเสียงที่อ้อนวอน
เป๋าฮวนตะลึงอีกครั้ง: “…”
กำลังพูดเรื่องอะไร?
ระคายหู!
หูชา!
ดวงตาของเฟิงหานชวนบึ้งมาก สายตามืดมน ดวงตาของเขายกขึ้นเล็กน้อย ราวกับว่ากำลังคิดถึงอะไรบางอย่าง
เขาไม่ใช่คนเจ้าชู้ แต่วันแบบนี้เป็นโอกาสที่หายาก สิ่งที่สำคัญที่สุดคือ…ทั้งสองได้ป้องกันตลอด
สิ่งนี้พิสูจน์ให้เห็นว่า ความบ้าคลั่งของทั้งสองในวันนี้ อาจจะทำให้มีทายาทได้
ถ้าถึงเวลาเป๋าฮวนอ้อนวอนเขา เขาจะไม่ปล่อยเธอ
สองคืนก่อนพวกเขาก็ป้องกัน ถ้าครั้งนี้สำเร็จ เป๋าฮวน…อาจจะท้องลูกของเขาได้
เขารู้ว่าเธอเป็นผู้หญิงที่ใจดี ถ้าเธอมีลูก เธอไม่ไปจากเขาแน่ เขาก็จะได้แต่งงานกับเธออีกครั้ง
เพราะยังไง ก็ต้องให้ครอบครัวที่สมบูรณ์แบบกับลูก!