ยี่เทียนซินได้โคจรพลังลมปราณก่อนที่จะกระโดดขึ้นสู่ท้องฟ้านางลอยขึ้นไปบนอากาศก่อนที่จะเหลือบมองมายังทะเลสาบด้านล่าง
บัดนี้เขตแดนพลังที่มีได้จางหายไปแล้วนางได้ดูดซับพลังจากเขตแดนพลังไปจนหมดแล้วนั่นเอง ยี่เทียนซินได้ยกฝ่ามือขึ้นก่อนที่จะจ้องมองมัน
ซู่วว!
พลังอวตารร้อยวิถีของนางปรากฏขึ้นมันทั้งสง่างามและดูละเอียดอ่อนลอยอยู่บนฝ่ามือของนาง กลีบดอกบัวทั้งหกกำลังหมุนรอบดอกบัวทองคำใต้ฝ่าเท้าของพลังอวตาร
ยี่เทียนซินได้โคจรพลังของนางก่อนที่จะเดินพลังทั้งหมดไปยังร่างอวตารที่มี
ที่ใกล้ๆนางยังคงมีสัตว์ร้ายหลายตัวบินไปมา แต่ถึงแบบนั้นก็ไม่มีใครที่กล้าจะมายุ่งกับนาง
ในตอนนี้ยังคงมีดวงจันทร์ที่สว่างไสวสวยงามลอยอยู่บนท้องฟ้ามันยังคงอยู่บนท้องฟ้าไม่เคยตกไปไหน
ในก้นบึ้งที่ยี่เทียนซินอยู่ไกลเกินกว่าจะมองเห็นดวงจันทร์ได้
พลังลมปราณอันมหาศาลได้มารวมตัวกันมันได้เคลื่อนผ่านร่างอวตารก่อนที่จะไปยังดอกบัวทองคำ
ขณะนี้ยี่เทียนซินยังคงจดจ่ออยู่กับการใช้ความคิดแม้ว่านางจะได้รับพลังอันมหาศาลมา แต่การจะผลิกลีบดอกบัวกลีบใหม่ได้ก็ยังเป็นเรื่องที่ยากเย็นอยู่ดี ยี่เทียนซินพยายามกำหนดลมหายใจก่อนที่จะใจจดใจจ่อไปที่ดอกบัวทองคำอีกครั้ง
ดอกบัวทองคำที่ส่องประกายได้เปล่งประกายทวีความรุนแรงมากยิ่งขึ้น
ยี่เทียนซินมุ่งมั่นไปกับการเพิ่มพลังให้กับร่างอวตารที่นางมี
ซู่วว!
เสียงที่แผ่วเบาดังขึ้นมา
ยี่เทียนซินรู้สึกประหลาดใจนางพบว่าที่มุมหนึ่งของดอกบัวทองคำกำลังพรากจากกัน ไม่นานนักกลีบดอกบัวสีทองกลีบใหม่ก็เบ่งบาน
การปรากฏตัวของกลีบดอกบัวกลีบใหม่ได้ทำให้เส้นพลังลมปราณทั้งแปดของนางไหลเวียนได้อย่างราบรื่นมากขึ้นและจุดพลังลมปราณที่นางมีก็ยังเติบโตมากขึ้นเช่นกัน พลังลมปราณที่เอ่อล้นในร่างกายของนางจะถูกส่งไปยังจุดพลังลมปราณของนางในทันที
ในที่สุดยี่เทียนซินก็กลายเป็นผู้มีพลังอวตารดอกบัวเจ็ดกลีบ
ยี่เทียนซินมีความสุขมากนางได้เรียกพลังอวตารของนางออกมา
พลังอวตารที่ถูกเรียกขยายใหญ่อย่างรวดเร็วพลังอวตารหกกลีบเดิมของนางมีความสูงเพียงแค่ 80 ฟุตเท่านั้น แต่หลังจากที่เป็นพลังอวตารดอกบัวเจ็ดกลีบได้มันก็มีความสูงมากขึ้นถึง 90 ฟุต
ยี่เทียนซินได้บินไปข้างหน้าพร้อมๆกับร่างอวตารของนาง แต่น่าเสียดาย นางที่บินสูงได้ไม่ถึง 100 เมตรถูกสัตว์ร้ายบินได้ที่อยู่เหนือเหวลึกสังเกตเห็นซะก่อน มันได้พุ่งใส่นางเพื่อล่าตัวในทันที สัตว์ร้ายทั้งหมดมีจำนวนมากจนถึงหลักพัน
เสียงร้องอันน่าสยดสยองของพวกมันทั้งหมดดังไปทั่วเหวลึก
“แบบนี้แย่แน่!”ยี่เทียนซินหันกลับมา
สัตว์ร้ายจำนวนนับไม่ถ้วนได้พุ่งเข้าหานางจากบนท้องฟ้าดวงตาและกรงเล็บของมันเปล่งประกายออกมาพร้อมที่จะบดขยี้ทุกอย่างที่ขวางทาง
ตู๊ม!ตู๊ม! ตู๊ม!
พลังอวตารของยี่เทียนซินได้ปกป้องนางจากการโจมตีทั้งหมดได้
ยี่เทียนซินขมวดคิ้วนางได้แต่โทษตัวเองที่ไม่ระวังตัวให้มากพอจนดึงดูดสัตว์ร้ายทั้งหลายเข้าหาตัวเองแบบนี้ แม้ว่ายี่เทียนซินจะจัดการกับสัตว์ร้ายระดับต่ำได้ แต่นางก็ไม่รู้เหมือนกันว่าจะต้องใช้เวลานานแค่ไหนเพื่อจัดการพวกมันทั้งหมด
“สุดยอดเคล็ดวิชา!”ยี่เทียนซินเลือกเคลื่อนที่ด้วยความเร็วเต็มที่ ยี่เทียนซินได้หนีไปพร้อมกับร่างอวตาร
เหวลึกมันกว้างใหญ่จนเกินไปยี่เทียนซินมองไม่เห็นจุดสิ้นสุดของมันเลย ถ้าหากนางหนีไปเจอสัตว์ร้ายอันทรงพลังในขณะที่หนี ยี่เทียนซินก็คงจะต้องพบกับความตายแน่
สัตว์ร้ายบินได้ทั้งหลายยังคงรวมตัวกันพุ่งเข้าหานางต่อไป
“ผู้มีพลังอวตารดอกบัวเจ็ดกลีบจะไม่สามารถจัดการกับเรื่องนี้ได้อย่างงั้นเหรอ”นางเหลือบมองไปยังเถาวัลย์ที่อยู่บนหน้าผา ‘มาลองดูกัน!’
ด้วยนิสัยที่ไม่ยอมแพ้ของยี่เทียนซินนางได้ใช้ร่างอวตารที่มีพุ่งไปสู่ท้องฟ้าอย่างไม่ยั้งคิด
สัตว์ร้ายจำนวนมากไล่ตามนางเพื่อจะโจมตียี่เทียนซินจดจ่ออยู่กับการบินขึ้นไป ในชั่วพริบตาเดียวเท่านั้นนางก็บินมาได้ไกลกว่าหลายร้อยเมตร ยี่เทียนซินได้สำรวจรอบตัวก่อนที่จะพบสัตว์ชนิดต่างๆ เกาะอยู่ตามหน้าผาเช่นกัน ยี่เทียนซินไม่ต้องการติดอยู่ในสถานที่ที่อันตรายแบบนี้เป็นครั้งที่สอง และนางเองก็ไม่ได้คิดที่จะฆ่าพวกมัน ยี่เทียนซินยังคงบินต่อไป
ในตอนนั้นเอง…
ตู๊ม!
ปีกที่ใหญ่ยักษ์ได้พุ่งผ่านก่อนที่จะกระแทกพลังอวตารของนาง!
ตู๊ม!
การปะทะกันได้ทำให้พลังกระเพื่อมไปทั่ว
ตู๊ม!ตู๊ม! ตู๊ม!
หินหลายก้อนได้ตกลงจากหน้าผาและเพราะแบบนั้นทำให้เถาวัลย์ทั้งหลายถูกตัดขาด
พลังอวตารที่ถูกโจมตีทำให้ยี่เทียนซินตกลงมา
ลมอันรุนแรงที่พัดผ่านหูของยี่เทียนซินได้เสียดแทงหูของนางราวกับใบมีดยี่เทียนซินหันไปมองด้านหลัง สัตว์ร้ายบินได้นับไม่ถ้วนยังคงบินไล่ล่านาง มีเพียงจะงอยปากอันแหลมคม กรงเล็บที่เป็นประกาย และดวงตาสีเขียวของพวกมันเท่านั้นที่ยี่เทียนซินพอจะมองเห็น หัวใจของนางเริ่มสิ้นหวัง ยี่เทียนซินจะต้องตายก็เพราะสัตว์ร้ายทั้งหลายอย่างงั้นเหรอ
“ไม่!”..
พลังอวตารของยี่เทียนซินขยายขนาดขึ้น!
ตู๊ม!
สัตว์ร้ายทั้งหลายถูกแรงกระแทกจู่โจมกลับไปพวกมันหลายตัวได้ตายจากไปเพราะตกจากที่สูง อย่างไรก็ตามถ้าหากดูสัตว์ร้ายที่ยังรอดชีวิตมาได้ พวกมันก็ยังมีเป็นจำนวนมากอยู่ดี
สัตว์ร้ายจำนวนมากยังคงจับจ้องไปที่เหยื่อ
พวกมันกำลังพุ่งต่อ!
นี่คืออาหารจากโลกภายนอกมันทั้งสดและยังเป็นรสชาติที่ไม่เคยลิ้มลองมาก่อน
ยี่เทียนซินได้เรียกพลังอวตารของนางอีกครั้งก่อนที่จะหลอมรวมเข้ากับมัน
ตู๊ม!ตู๊ม! ตู๊ม! ตู๊ม! ตู๊ม!
สัตว์ร้ายได้จู่โจมพลังอวตารด้วยความรุนแรงที่เพิ่มมากขึ้น
อู่วว!
สัตว์ร้ายที่ร่างอันใหญ่ยักษ์ได้ล่องลอยไปบนท้องฟ้าแผ่นหลังสีทองของมันได้รองรับตัวของยี่เทียนซินเอาไว้ อุ้งเท้าที่มันมีได้ปัดป้องสัตว์ร้ายตัวอื่นๆ
สัตว์ร้ายที่บินได้กว่าหลายร้อยตัวได้กระจัดกระจายก่อนจะตกลงบนพื้น
เหวลึกและหน้าผาที่พวกสัตว์ร้ายต่างคุ้นเคยบัดนี้ได้กลายเป็นเหมือนกับนรกอันเลวร้ายไปแล้ว
เฉินกวางได้อยู่ที่นี่แล้ว!
เมื่อเฉินกวางโจมตีออกมาขอบเหวก็เต็มไปด้วยฝนแห่งเลือด เมื่อถึงพื้นเฉินกวางได้ย่อตัวก่อนที่จะแยกเขี้ยวของมันออกมา เสียงร้องอันแหลมคมของมันสั่นสะเทือนไปทั่วพื้นดิน สัตว์ร้ายจำนวนมากที่กำลังมุ่งหน้ามาต่างก็กระจัดกระจายด้วยความกลัว
เฉินกวางกระโจนขึ้นไปบนอากาศมันสามารถกระโจนได้ไกลกว่า 100 เมตรได้อย่างง่ายดาย
ยี่เทียนซินตกตะลึง
เฉินกวาง…ทรงพลังขนาดนั้นเลยอย่างงั้นเหรอมันมีพลังเทียบเท่าได้กับผู้มีพลังอวตารดอกบัวแปดกลีบได้เลยสินะ?
นางรู้สึกปลอดภัยมากยิ่งขึ้นในขณะเดียวกันยี่เทียนซินก็ได้แต่โทษตัวเอง ทำไมนางถึงได้โง่เขลาขนาดนี้ นางพยายามค้นหาเฉินกวางมาเป็นเวลานาน แล้วทำไมนางไม่ยอมจะจากไปพร้อมกับมัน นางคิดมาเสมอว่าพลังวรยุทธที่มีจะทำให้ขึ้นไปสู่ขอบเหวได้ แต่การทำแบบนั้นก็ไม่ได้ต่างอะไรจากการฆ่าตัวตาย
เฉินกวางย่อตัวก่อนที่จะเริ่มกระโจนอีกครั้ง
ตู๊ม!
ก้อนหินจากหน้าผาตกลงสู่พื้นเบื้องล่าง
หินแต่ละก้อนมีขนาดใหญ่กว่ายี่เทียนซินซะด้วยซ้ำ
ยี่เทียนซินได้แต่ตกตะลึงกับสิ่งที่ได้เห็น
ด้วยการโจมตีของเฉินกวางสัตว์ร้ายบินได้ทั้งหลายต่างก็รีบหนีจากไป พวกมันได้หายไปจากสายตาของยี่เทียนซินโดยใช้เวลาไม่นาน
เฉินกวางคำรามออกมาก่อนที่จะกระโดดกลับไปยังทะเลสาบมันกลับมาที่รูปปั้นหินอีกครั้ง
“เอ่อ…”
ระยะทางที่ยี่เทียนซินบินไปถึงตรงนั้นไม่มีค่าอะไรเลยสำหรับเฉินกวางเฉินกวางสามารถเดินทางกลับมายังที่เดิมได้โดยใช้การกระโดดเพียงไม่กี่ครั้ง
เฉินกวางนอนราบก่อนที่จะก้มศีรษะลง
ในตอนนี้บริเวณโดยรอบเงียบมาก
ยี่เทียนซินเข้าใจได้ในทันที…นี่คืออาณาเขตของเฉินกวางเหล่าสัตว์ร้ายทั้งหลายมักจะมีอาณาเขตเป็นของตัวเอง สัตว์ที่ไม่ได้อยู่ในอาณาเขตของตัวเองย่อมหลีกเลี่ยงที่จะเข้าไปยังอาณาเขตของสัตว์ตัวอื่น
ยี่เทียนซินได้บินไปตรงหน้าของเฉินกวาง“ขอบคุณเจ้าจริงๆ ”
เฉินกวางยังคงอยู่บนพื้นมันไม่ได้ตอบอะไรกลับมา ดวงตาของมันขยับไปมาเท่านั้น
“มีอะไรผิดปกติอย่างงั้นเหรอเจ้าบาดเจ็บอย่างงั้นสินะ?”
ยี่เทียนซินรู้สึกกังวลมากขึ้นทันทีที่นางบินรอบเฉินกวาง นางก็ไม่พบว่ามันได้รับบาดเจ็บอะไร
ในขณะนั้นเองเฉินกวางก็ได้ยกอุ้งเท้าของมันมันได้แยกกองใบไม้ที่อยู่ใกล้ๆ กับรูปปั้นหิน
ยี่เทียนซินมองไปที่กองใบไม้ที่ตรงนั้นมีหินที่มีร่องรอยของการแกะสลักอยู่ บนนั้นมีรูปดอกบัวทองคำแปดกลีบ ถ้อยคำที่ถูกสลักไว้ใต้ดอกบัวเสื่อมสลายไปตามกาลเวลา
ยี่เทียนซินตกตะลึงนางบินไปใกล้ๆ ก่อนที่จะสัมผัสสิ่งที่ถูกสลัก มีเพียงมนุษย์เท่านั้นที่จะสามารถทำงานละเอียดอ่อนแบบนี้ได้ มนุษย์เป็นเพียงสิ่งมีชีวิตเดียวเท่านั้นที่สามารถทิ้งสัญลักษณ์แบบนี้
หลังจากที่ไตร่ตรองอยู่นานยี่เทียนซินก็หันกลับมาก่อนที่จะเผชิญหน้ากับเฉินกวาง“เจ้าต้องการให้ข้าฝึกฝนตัวเองจนมีพลังอวตารดอกบัวแปดกลีบสินะ”
อู่วว!
เฉินกวางลดอุ้งเท้าของมันลง
ยี่เทียนซินพยักหน้าก่อนจะตอบกลับไป“เอาแบบนั้นก็แล้วกัน”
ท้ายที่สุดแล้วมนุษย์ที่มีอายุกว่าร้อยปีและเฉินกวางที่มีอายุกว่าหมื่นปีก็อาศัยอยู่ร่วมกัน
…
ณศาลาตะวันออกของศาลาปีศาจลอยฟ้า
ลู่โจวในตอนนี้ได้เปิดเมนูระบบขึ้นมา
แต้มบุญ:97,430