เมื่อคืนเธอเพิ่งฝันถึงหลีซืออวิ๋น วันนี้ก็ได้ยินชื่อของหลีซืออวิ๋นเลย
แต่ว่า เธอกับหลีซืออวิ๋นไม่มีความแค้นต่อกัน แถมหลีซืออวิ๋นยังเป็นเพื่อนของเฟิงหานชวนอีกต่างหาก ไม่มีทางอยู่เบื้องหลังฆาตกรหรอกใช่ไหม
“เจออะไรเพิ่มเติมไหม ทำไมหลีซืออวิ๋นถึงติดต่อกับเฉินเจี๋ย” เฟิงหานชวนถาม
“ประธานเฟิง ตอนนี้ยังไม่เจอครับ เรากำลังเร่งตรวจสอบครับ” ซูอวี่รายงานทันที แต่หลังจากคิดดูแล้ว เขาก็เสนอขึ้นว่า “คุณหลีเป็นเพื่อนของท่านประธาน ท่านประธานลองถามเองไม่ดีกว่าเหรอครับ”
“พวกนายตรวจสอบไปก่อน” หลังจากออกคำสั่ง เฟิงหานชวนก็วางสายไปทันที
เพราะว่าเปิดลำโพง เป๋าฮวนจึงได้ยินทุกอย่างที่ซูอวี่พูด
เธอขมวดคิ้วเล็กน้อย ในใจเธอรู้สึกแปลกๆ มาตลอด เธอนึกไปถึงตอนที่อยู่บ้านตะกูลเฟิง สายตาของหลีซืออวิ๋นที่มองตัวเอง
แฝงไว้ด้วยความดุร้าย ความริษยา และความเกลียดชัง
เดิมทีเธอสงสัยตัวเองว่ามองผิดไปหรือเปล่า หรือว่า…
“หลีซืออวิ๋นชอบคุณ เธอก็เลยเกลียดฉันมาก มันจะเป็นแบบนี้ได้ไหม ไม่อย่างนั้น ทำไมเธอถึงติดต่อกับเฉินเจี๋ยล่ะ นักสืบเอกชนคนหนึ่ง…” เป๋าฮวนพูดโพล่งออกมา รู้สึกเย็นวาบเล็กน้อยที่กลางสันหลัง
หลีซืออวิ๋นเป็นผู้หญิงที่สวยเพียบพร้อมและสง่างามขนาดนั้น จะทำเรื่องน่ากลัวแบบนี้ได้เหรอ
ใบหน้าของเฟิงหานชวนก็ดำทะมึนมากเช่นกัน เขาและเป๋าฮวนคาดเดาไว้เหมือนกัน เขารีบโทรหาหลีซืออวิ๋นทันที และยังคงเปิดลำโพงไว้
ไม่นาน ปลายสายก็กดรับสาย
เพียงแต่ เฟิงหานชวนยังไม่ทันได้ถามอะไร เสียงครางของหญิงสาวก็ดังมาจากปลายสาย
“อืม…อา…”
เมื่อได้ยินเสียงน่าอายเช่นนี้ ใบหน้าของเฟิงหานชวนพลันเขียวคล้ำ
ทว่า ใบหน้าของเป๋าฮวนเขียวคล้ำยิ่งกว่าเฟิงหานชวนเสียอีก เป๋าฮวนถลึงตาใส่เขาอย่างดุเดือด
เฟิงหานชวนยักไหล่บอกเป็นเชิงว่าตัวเองบริสุทธิ์ใจมาก
หลังจากนั้น หญิงสาวจากปลายสายดูเหมือนจะตอบสนองแล้ว เสียงร้องอุทานอย่างตกใจดังขึ้น ก่อนจะรีบอธิบายอย่างรวดเร็ว “เอ่อ ขอโทษนะหานชวน ฉันกำลังทำสปาอยู่ที่บ้าน! จู่ๆ นายก็โทรหาฉัน มีธุระอะไรเหรอ”
เมื่อพูดจบ หลีซืออวิ๋นขบเม้มริมฝีปากเงียบๆ ความจริงแล้วเธอจงใจทำเสียงเช่นนั้น
สปา?
เมื่อเป๋าฮวนได้ยินคำนี้ เธอถึงกับกุมหน้าผากตัวเองทันที เสียงเมื่อสักครู่นี้ เธอคิดว่าหลีซืออวิ๋นกำลัง…
“ซืออวิ๋น ฉันมีเรื่องจะถามเธอ” เฟิงหานชวนไม่ได้แหวกหญ้าให้งูตื่น น้ำเสียงของเขาสงบนิ่ง
เพราะหลีซืออวิ๋นและเฉินเจี๋ยติดต่อกัน ก็ไม่ได้หมายความว่าหลีซืออวิ๋นจะเป็นมือมืด*ที่อยู่เบื้องหลัง
“หานชวน นายจะถามอะไรฉัน ไม่ใช่ให้ฉันอธิบายเรื่องนั้นกับเป๋าฮวนหรอกใช่ไหม” หลีซืออวิ๋นขบฟันกรามเข้าหากัน สีหน้าของเธอดูน่ากลัวมาก ทว่าเสียงของเธอกลับหวานหยาดเยิ้ม ฟังดูแล้วไม่มีความผิดปกติใดๆ
เรื่องนั้น???
เมื่อเป๋าฮวนได้ยิน สีหน้าของเธอพลันเปลี่ยนไปทันที ก่อนจะถลึงตาใส่เฟิงหานชวนอีกครั้ง เฟิงหานชวนยังคงยักไหล่บอกเป็นเชิงว่าตัวเองบริสุทธิ์ใจ
ตอนนี้เป๋าฮวนโกรธมาก อยากรู้มากว่าเรื่องนั้นที่หลีซืออวิ๋นพูดคือเรื่องอะไรกันแน่ ทว่าเธอไม่สะดวกพูดในตอนนี้
“ซืออวิ๋น เธอหมายถึงเรื่องไหน” เฟิงหานชวนก็ไม่เข้าใจว่าเรื่องนั้นที่หลีซืออวิ๋นพูดถึงคือเรื่องอะไร
“โธ่เอ๋ย ก็เรื่องที่ฉันเข้าใจผิดว่านายจะขอฉันแต่งงาน แล้วฉันส่งวีแชตหานายไง ปกตินายไม่เคยติดต่อฉัน จู่ๆ ก็โทรหาฉัน ฉันเลยคิดว่าฮวนฮวนงอนนายอีกหรือเปล่า ผู้หญิงหึงหวงเป็นเรื่องปกติมาก ถ้านายอยากให้ฉันช่วยอธิบายต่อหน้าเธอ ฉันทำได้นะ” น้ำเสียงของหลีซืออวิ๋นฟังดูนุ่มนวลและอ่อนโยนมาก ไม่ก้าวร้าวเลยแม้แต่น้อย
เมื่อเป๋าฮวนฟัง คิดว่าตัวเองอาจจะเข้าใจหลีซืออวิ๋นผิด เธอดูไม่เหมือนผู้หญิงไม่ดีแบบนั้น
ยิ่งไปกว่านั้น ถ้าหลีซืออวิ๋นอยากครอบครองเฟิงหานชวนจริงๆ ถ้าอย่างนั้นสามปีที่ผ่านมา ทำไมเธอไม่ทำอะไรเลยล่ะ
ดังนั้น เธอน่าจะเข้าใจผิดแล้ว
เฟิงหานชวนหลับตาลง ก่อนจะเอ่ยปฏิเสธ “ฉันไม่ได้โทรหาเธอเพราะเรื่องนี้ ซืออวิ๋น ฉันมีเรื่องจะถามเธอ”
“ทำไมเธอถึงติดต่อกับเฉินเจี๋ย เขาเป็นนักสืบเอกชน และไม่ใช่เพื่อนโรงเรียนเก่าเธอ ว่ากันตามเหตุผลแล้วพวกเธอไม่น่าจะมาเจอกันได้นะ”
หัวใจของหลีซืออวิ๋น “กระตุก” ทันที นึกแล้วเชียวว่าต้องสอบสวนเธอ!
“เฉินเจี๋ย?” หลีซืออวิ๋นแสร้งถาม แสร้งทำเป็นไม่รู้อะไรทั้งนั้น “หานชวน ทำไมจู่ๆ นายถึงพูดถึงเฉินเจี๋ยล่ะ”
“ตอบฉันมา เธอกับเฉินเจี๋ยเป็นอะไรกัน ทำไมเธอถึงติดต่อกับเขา” เสียงของชายหนุ่มเย็นเยือกถึงขีดสุด
หลีซืออวิ๋นรู้สึกเย็นวาบไปถึงกระดูกสันหลังทันที เธอบังคับให้ตัวเองสงบนิ่ง ความจริงเธอเตรียมแผนรับมือไว้นานแล้ว
ตราบใดที่เฟิงหานชวนจับไม่ได้คาหนังคาเขา เธอก็จะไม่เปิดโปงตัวเองอย่างแน่นอน
“หานชวน นายคงไม่สนใจฉันหรอกใช่ไหม นายมีปัญหาอะไรกับฮวนฮวนเหรอ ไม่อย่างนั้นทำไมนายถึงถามฉัน…เรื่องเฉินเจี๋ย” เสียงหวานของหลีซืออวิ๋นนุ่มนวลรื่นหู เธอจงใจทำเสียงกระเง้ากระงอด “ฉันกับเฉินเจี๋ยก็แค่ไม่กี่ครั้งเอง แค่นานๆ ครั้ง ถ้านายอยากแต่งงานกับฉัน ฉันจะตัดขาดกับเขา”
เมื่อเฟิงหานชวนและเป่าฮวนได้ฟังคำพูดของหลีซืออวิ๋น ทั้งสองมองหน้ากัน ใบหน้าเต็มไปด้วยความงุนงง
เป๋าฮวนขยับปากถามชายหนุ่มตรงหน้าโดยไม่ออกเสียง ‘หลีซืออวิ๋นกำลังพูดเรื่องอะไรกันแน่’
เฟิงหานชวนก็ส่ายหน้าไม่พูดอะไร
“หานชวน อันที่จริงฉันกับเฉินเจี๋ยไม่ค่อยได้เจอกันจริงๆ ถ้านายคิดจะแต่งงานกับฉัน และยังอยากแต่งงาน นายไม่สนใจเขา ฉันก็ไม่สนว่านายเคยแต่งงานกับฮวนฮวนมาก่อน” หลีซืออวิ๋นเม้มริมฝีปากเล็กน้อย สิ่งที่เธอพูดออกมา ฟังดูจริงจังและจริงใจมาก แต่ในน้ำเสียงแฝงความขี้เล่นเอาไว้
ฟังไม่รู้ว่ากำลังเสแสร้งแกล้งทำ
เมื่อเธอธิบายเช่นนี้ เฟิงหานชวนและเป๋าฮวนต่างพอจะเข้าใจว่า หลีซืออวิ๋นและเฉินเจี๋ยมีความสัมพันธ์กันแบบชายหญิง
“เธอเคยคบกับเฉินเจี๋ยเหรอ” เฟิงหานชวนถามเธอ
“ไม่ใช่นะ หานชวน ฉันกับเขารู้จักกันหลายปีแล้ว ครั้งแรกตอนฉันดื่มอยู่ในบาร์ เขาอบอุ่นเป็นมิตรกับฉันมาก คืนนั้นเราก็เลย…หลังจากนั้น เราก็มีความสัมพันธ์กันแบบผู้ใหญ่ มันไม่ใช่ความรัก นายน่าจะเข้าใจนะ แต่ฉันไม่ได้รู้สึกอะไรกับเขา แค่ความต้องการทางร่างกายเท่านั้น ฉันก็ไม่อยากพูดตรงๆ แบบนี้หรอก แต่ในเมื่อนายถาม ฉันก็ตอบตามความจริง” ตอนหลีซืออวิ๋นอธิบาย น้ำเสียงของเธอฟังดูเขินอายเล็กน้อย
เธอยังคงเอ่ยกำชับเป็นพิเศษว่า “หานชวน ยังไงฉันก็เป็นผู้หญิง ต้องคำนึงถึงหน้าตาของตัวเอง นายอย่าบอกเรื่องนี้กับใคร ตกลงไหม”
เป๋าฮวนตะลึงทันที แม้ว่าเธอเพิ่งคาดเดาอะไรบางอย่าง ทว่าเธอไม่คิดว่าหลีซืออวิ๋นจะอธิบายจนหมดเปลือกเช่นนี้
อีกอย่างเธอไม่คิดเลยว่า ผู้หญิงที่สวยสง่าอย่างหลีซืออวิ๋น นึกไม่ถึงเลยว่าเวลามีความต้องการ เธอก็มีคู่นอนเหมือนกัน!
“ในเมื่อเธอกับเฉินเจี๋ยมีความสัมพันธ์กันแบบนั้น เขาเคยพูดเรื่องฮวนฮวนกับเธอไหม” เฟิงหานชวนไม่ได้สนใจความสัมพันธ์ของหลีซืออวิ๋นกับเฉินเจี๋ย ตอนนี้เขาต้องการหามือมืดที่อยู่เบื้องหลังการฆาตกรรมเป๋าฮวน
“ฮวนฮวน? ไม่นะ!” หลีซืออวิ๋นอุทานอย่างตกใจ ก่อนยกมือปิดปากถามอย่างจงใจ “หรือว่าฮวนฮวนกับเฉินเจี๋ยก็มีความสัมพันธ์กันแบบนี้?”
สีหน้าของเฟิงหานชวนพลันเปลี่ยนเป็นสีดำมืดทันที เป๋าฮวนก็มีท่าทีประหม่าเช่นกัน
นี่หลีซืออวิ๋นมีจินตนาการมากเกินไปหรือเปล่า
ทว่า ตอนนี้เป๋าฮวนควรแน่ใจได้แล้วว่า หลีซืออวิ๋นไม่ใช่มือมืดที่อยู่เบื้องหลังอย่างแน่นอน เธอดูเหมือนไม่รู้อะไรเลย
“ไม่ใช่ สามปีก่อนเฉินเจี๋ยร่วมมือกับคนขับรถคนหนึ่ง ตอนที่ฮวนฮวนเกิดอุบัติเหตุทางรถยนต์ครั้งนั้น เขาต้องการให้ฮวนฮวนตาย แต่ต้องมีคนอยู่เบื้องหลังเขาแน่นอน” เฟิงหานชวนเอ่ยออกไปทันควัน
หลีซืออวิ๋นร้องเสียงแหลมด้วยความตกใจ “พระเจ้า…เป็นไปได้ยังไง!”
“ฉันจะรีบติดต่อเฉินเจี๋ยเดี๋ยวนี้ ฉันจะช่วยนายถาม นี่มันน่ากลัวเกินไปแล้ว ฉันไม่รู้เรื่องนี้เลย!” หลังจากหลีซืออวิ๋นพูดจบ เธอก็วางสายไปอย่างรวดเร็ว
เมื่อได้ยินเสียงวางสาย “ตู๊ด ตู๊ด ตู๊ด” เป๋าฮวนเม้มริมฝีปากเข้าหากัน แล้วเอ่ยขึ้นว่า “อาหาน ไม่น่าจะเป็นหลีซืออวิ๋นนะ เธอไม่รู้อะไรเลย แค่บังเอิญติดต่อกับเฉินเจี๋ยเท่านั้นเอง”
“ฮวนฮวน คุณไม่ต้องกังวล ซูอวี่กำลังสืบหาอยู่ ผมจะไม่ยอมให้คุณต้องตกอยู่ในอันตรายแน่นอน” เฟิงหานชวนเอื้อมมือไปลูบศีรษะของหญิงสาวเบาๆ
เป๋าฮวนนั่งอยู่บนที่นอน และเฟิงหานชวนยืนอยู่ข้างเตียงนอน เป๋าฮวนเอียงศีรษะมองเขา จากนั้นกลอกตาไปมาอย่างเจ้าเล่ห์ มุมปากแย้มยิ้ม เผยให้เห็นฟันขาวซี่เล็กเรียงตัวสวย
“กำลังคิดอะไรอยู่” เมื่อเห็นท่าทีเช่นนี้ของเป๋าฮวน เฟิงหานชวนก็รู้แล้วมีความคิดแปลกๆ ซ่อนอยู่ในหัวเล็กๆ ของเธอ
“อาหาน คุณเคยเจอเฉินเจี๋ยไหม” เป๋าฮวนถามเขา
“ไม่เคย” เฟิงหานชวนส่ายหน้า
“แล้วคุณมีรูปของเฉินเจี๋ยนไหม” เป๋าฮวนถามอีกครั้ง
“ไม่มี” เฟิงหานชวนยังคงส่ายหน้าไปมา
“งั้นคุณให้ซูอวี่ส่งรูปของเฉินเจี๋ยมาสักสองสามรูป โอเคไหม” เป๋าฮวนกระพริบตาปริบๆ ดวงตาคู่นั้นของเธอทอประกายวาววับ
เฟิงหานชวนหรี่ตาลงเล็กน้อย หญิงสาวตรงหน้าเขาดูเหมือนไม่กลัวเลยแม้แต่น้อย จู่ๆ อยากดูรูปของเฉินเจี๋ย เป็นเพราะอะไรกัน
จากนั้น ราวกับว่านึกอะไรบางอย่างขึ้นมาได้ เขาหัวเราะเบาๆ “ทำไมถึงสนใจเรื่องของคนอื่นขนาดนี้”
“ฉันก็แค่แปลกใจ อยากเห็นว่าเฉินเจี๋ยจะหล่อแค่ไหน นึกไม่ถึงว่าผู้หญิงที่สวยสง่าอย่างหลีซืออวิ๋นจะมีความสัมพันธ์แบบนั้นกับเขา ฉันก็เลยสงสัย” เป๋าฮวนเอ่ยตอบพร้อมกับยิ้มจนตาหยี
หล่อแค่ไหนกันเชียว…
ประโยคนี้ทำให้เฟิงหานชวนไม่พอใจอย่างมาก!
“ถึงเขาจะหล่อมาก ฮวนฮวนคุณอย่าลืมว่าเขาเกือบจะฆ่าคุณ!” เฟิงหานชวนเอ่ยเตือนอย่างจริงจัง สีหน้าของเขาดูน่ากลัวมาก
“ฉันรู้น่า ฉันแค่อยากเห็น” เป๋าฮวนกอดเอวแกร่งของชายหนุ่มเอาไว้ เงยหน้าขึ้นมองเขา แล้วเอ่ยขึ้นว่า “อีกอย่างนะ เราไม่เคยเห็นหน้าตาของเฉินเจี๋ยเลย ตอนนี้เฉินเจี๋ยยังไม่ถูกจับไม่ใช่เหรอ ถ้าเราเห็นเขาบนถนนจะไม่รู้จักเขานะ”
“คุณแค่อยากเห็นคนหล่อ” เฟิงหานไม่มีทางเลี่ยง หยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมาโทรหาซูอวี่ สั่งให้เขาส่งรูปถ่ายของเฉินเจี๋ยมา
ไม่นาน ภายในเวลาไม่ถึงหนึ่งนาที โทรศัพท์มือถือของเฟิงหานชวนก็สั่น เขาโยนโทรศัพท์มือถือให้เป๋าฮวนทันที ไม่แม้แต่จะดูก่อนเลยด้วยซ้ำ
เป๋าฮวนหยิบโทรศัพท์มือถือของเขาขึ้นมา กดเข้าไปในประวัติการสนทนาของซูอวี่ทันที พบว่าซูอวี่ส่งรูปถ่ายมาหลายรูป รวมทั้งคลิปวีดีโอสังเกตการณ์ของผู้ชายคนหนึ่ง
“พระเจ้า…” เป๋าฮวนปิดปากด้วยความตกใจ ดวงตาทั้งสองข้างเบิกกว้าง
เมื่อเห็นท่าทางเช่นนี้ของเป๋าฮวน มุมปากของเฟิงหานชวนกระตุกเล็กน้อย ผู้ชายที่ทำให้เธอตกใจขนาดนี้จะหล่อแค่ไหนกันเชียว
“ฮวนฮวน ถ้าคุณทำแบบนี้อีก ผมจะหึงเอาได้นะ” เฟิงหานชวนกล่าวอย่างไม่พอใจ
“ไม่ใช่นะ อาหาน คุณมาดูเร็วสิ ทำไมเขาถึงขี้เหร่ขนาดนี้!” เป๋าฮวนตะโกนด้วยความตกใจ
ขี้เหร่?
……
*มือมืด หมายถึง คนที่กระทำการเลวร้ายในที่ลับๆ